۸٬۸۰۲
ویرایش
کاربر:Khosro/صفحه تمرین NOINDEX: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح املا، اصلاح سجاوندی، اصلاح ارقام) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
}} | |image size=230پیکسل}} | ||
'''غلامرضا مسعودی'''، (متولد ۱۳۳۷، تهران - درگذشته ۳۰ بهمن ۱۴۰۰، آلبانی) یکی از مجاهدان ناشناخته اما تأثیرگذار تاریخ معاصر ایران است که با فداکاری تمام در مسیر آزادی مردم ایران گام برداشت. او در انقلاب ضدسلطنتی ۱۳۵۷ با حضور در قیام‌ها و تظاهرات علیه رژیم پهلوی نقش فعالی ایفا کرد و به دلیل فعالیت‌هایش توسط ساواک دستگیر و پنج ماه زندانی شد. پس از آزادی، با پیوستن به سازمان مجاهدین خلق ایران از سال ۱۳۵۸، به مبارزه ادامه داد و در عملیات‌های نظامی متعدد ارتش آزادیبخش ملی، از جمله تپه دارخان، سرقلعه، و شرحانی در سال ۱۳۷۹، با شجاعت شرکت کرد. مهاجرت او به آلبانی به دلیل سرکوب‌ها، او را از فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی بازنداشت؛ او با جلسات آموزشی، تجربیاتش را به نسل جدید منتقل کرد. بیماری در سال‌های پایانی زندگی‌اش را به چالش کشید و سرانجام در ۱۲ ژوئیه ۲۰۲۵ در آلبانی درگذشت. مسعودی با گذشتن از امنیت شخصی و زندگی خانوادگی، به نمادی از پایداری تبدیل شد و با تربیت جوانان مبارز، میراثی ماندگار در جنبش مقاومت ایران به جا گذاشت. هرچند نامش در تاریخ رسمی کمتر ثبت شده، اما یاد او در میان یارانش زنده مانده است. | '''غلامرضا مسعودی'''، (متولد ۱۳۳۷، تهران - درگذشته ۳۰ بهمن ۱۴۰۰، آلبانی) یکی از مجاهدان ناشناخته اما تأثیرگذار تاریخ معاصر ایران است که با فداکاری تمام در مسیر آزادی مردم ایران گام برداشت. او در انقلاب ضدسلطنتی ۱۳۵۷ با حضور در قیام‌ها و تظاهرات علیه رژیم پهلوی نقش فعالی ایفا کرد و به دلیل فعالیت‌هایش توسط ساواک دستگیر و پنج ماه زندانی شد. پس از آزادی، با پیوستن به سازمان مجاهدین خلق ایران از سال ۱۳۵۸، به مبارزه ادامه داد و در عملیات‌های نظامی متعدد ارتش آزادیبخش ملی، از جمله تپه دارخان، سرقلعه، و شرحانی در سال ۱۳۷۹، با شجاعت شرکت کرد. مهاجرت او به آلبانی به دلیل سرکوب‌ها، او را از فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی بازنداشت؛ او با جلسات آموزشی، تجربیاتش را به نسل جدید منتقل کرد. بیماری در سال‌های پایانی زندگی‌اش را به چالش کشید و سرانجام در ۱۲ ژوئیه ۲۰۲۵ در آلبانی درگذشت. مسعودی با گذشتن از امنیت شخصی و زندگی خانوادگی، به نمادی از پایداری تبدیل شد و با تربیت جوانان مبارز، میراثی ماندگار در جنبش مقاومت ایران به جا گذاشت. هرچند نامش در تاریخ رسمی کمتر ثبت شده، اما یاد او در میان یارانش زنده مانده است. | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
== پیوستن به مجاهدین == | == پیوستن به مجاهدین == | ||
[[پرونده:غلامرضا مسعودی؛2.jpg|جایگزین=غلامرضا مسعودی|بندانگشتی|250x250پیکسل|غلامرضا مسعودی]] | |||
غلامرضا مسعودی با شور و ایمانی عمیق به سازمان مجاهدین خلق ایران پیوست و از همان ابتدا با انگیزه‌ای قوی در راه تحقق آرمان‌های انقلابی گام برداشت. او که پیش‌تر پنج ماه را در زندان‌های رژیم گذرانده بود، پس از آزادی با جدیت بیشتری به مبارزه پرداخت. مسعودی در عملیات‌های متعدد ارتش آزادیبخش ملی ایران، از جمله تپه دارخان، سرقلعه، صفدر، خسروی، آفتاب، چلچراغ، مروارید، و شرحانی در سال ۱۳۷۹، حضوری فعال داشت. او در قرارگاه موزرمی تحت فرماندهی زهره قائمی، با شجاعت و آمادگی کامل در میدان نبرد شرکت کرد. همرزمانش او را به خاطر شجاعت، فروتنی، و فداکاری ستایش می‌کردند و نقل می‌کنند: «غلامرضا مسعودی با جان و دل در راه آزادی جنگید». یکی دیگر از یارانش گفته است: «او در سخت‌ترین شرایط، با لبخند و امید به پیروزی، ما را دلگرم می‌کرد». این ویژگی‌ها او را به الگویی برای دیگر مبارزان تبدیل کرد و نقش او در عملیات‌های نظامی، به‌ویژه در سال ۱۳۷۹، به‌عنوان یکی از نقاط عطف زندگی‌اش ثبت شد. | غلامرضا مسعودی با شور و ایمانی عمیق به سازمان مجاهدین خلق ایران پیوست و از همان ابتدا با انگیزه‌ای قوی در راه تحقق آرمان‌های انقلابی گام برداشت. او که پیش‌تر پنج ماه را در زندان‌های رژیم گذرانده بود، پس از آزادی با جدیت بیشتری به مبارزه پرداخت. مسعودی در عملیات‌های متعدد ارتش آزادیبخش ملی ایران، از جمله تپه دارخان، سرقلعه، صفدر، خسروی، آفتاب، چلچراغ، مروارید، و شرحانی در سال ۱۳۷۹، حضوری فعال داشت. او در قرارگاه موزرمی تحت فرماندهی زهره قائمی، با شجاعت و آمادگی کامل در میدان نبرد شرکت کرد. همرزمانش او را به خاطر شجاعت، فروتنی، و فداکاری ستایش می‌کردند و نقل می‌کنند: «غلامرضا مسعودی با جان و دل در راه آزادی جنگید». یکی دیگر از یارانش گفته است: «او در سخت‌ترین شرایط، با لبخند و امید به پیروزی، ما را دلگرم می‌کرد». این ویژگی‌ها او را به الگویی برای دیگر مبارزان تبدیل کرد و نقش او در عملیات‌های نظامی، به‌ویژه در سال ۱۳۷۹، به‌عنوان یکی از نقاط عطف زندگی‌اش ثبت شد. | ||