کاربر:Khosro/صفحه تمرین NOINDEX: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|وسط|بندانگشتی|991x991px]]
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|وسط|بندانگشتی|991x991px]]


=== چکیده ===
اکبر (شاهرخ) دانشورکار ، (متولد ۱۳ شهریور ۱۳۴۵، تهران) زندانی سیاسی است که در [[اعتراضات سراسری ۱۴۰۱]] دستگیر و زندانی شد. اکبر دانشورکار در خانواده‌ای مذهبی و سنتی به دنیا آمد و بزرگ شد. او در سال ۱۳۶۸ از رشته مهندسی عمران فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۳۷۰ با رتبه ۳۷۸ در کنکور سراسری وارد رشته مهندسی عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی شد. از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۸ به عنوان مهندس عمران در پروژه‌های ساختمانی و نیروگاهی مشغول به کار بود و دو بار به دلیل مقاومت در برابر فساد (عدم حمایت از اختلاس و انتقاد از بستگان وزیر نیرو) اخراج شد. شاهرخ دانشورکار متاهل و دارای یک فرزند است.
اکبر دانشورکار، که به «شاهرخ» نیز شناخته می‌شود، یکی از زندانیان سیاسی محکوم به اعدام در ایران است که پیشینه‌ای طولانی در فعالیت‌های مدنی و سیاسی دارد. وی در شهریور ۱۳۴۵ در تهران به دنیا آمد و با تحصیل در رشته مهندسی عمران در دانشگاه صنعتی خواجه نصیر، به‌عنوان مهندس و بعدها پیک موتوری فعالیت کرد (کانون حقوق بشر ایران)۱. دانشورکار چندین بار از دهه ۱۳۶۰ دستگیر شده و در آخرین بازداشت خود در ۱۳ دی ۱۴۰۲ توسط مأموران امنیتی به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد (صدای بازداشت‌شدگان)۱. او به اتهاماتی نظیر «بغی»، «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی»، و «تشکیل دستجات غیرقانونی» محاکمه و در آذر ۱۴۰۳ به اعدام و ۱۵ سال حبس محکوم شد (سازمان حقوق بشر ایران)۱.


دوران بازداشت او با گزارش‌های تأییدشده از شکنجه‌های شدید، محرومیت از دسترسی به وکیل، و شرایط نامناسب زندان همراه بوده است (سازمان حقوق بشری هه‌نگاو)۲. دانشورکار در اعتراض به این شرایط چندین بار دست به اعتصاب غذا زده، که سلامت جسمی او را به خطر انداخته است (صدای بازداشت‌شدگان)۲. پروسه دادگاهی او با انتقادات گسترده مواجه شده، زیرا محاکمه در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران بدون شفافیت و با استناد به «اعترافات اجباری» انجام شد (حقوق بشر در ایران). بلاتکلیفی پس از صدور حکم و بی‌خبری خانواده از وضعیت او، فشار روانی را تشدید کرده و منجر به برگزاری تجمعات اعتراضی در مقابل زندان اوین شده است (کانون حقوق بشر ایران)۲.
شاهرخ در جریان اعتراضات سراسری و در مراسم چهلم محسن شکاری مورد حمله نیروهای سرکوبگر قرار گرفت و دندان‌هایش شکسته و دستگیر شد. در پاییز ۱۴۰۲، او به همراه پنج نفر دیگر (وحید بنی عامریان، بابک علیپور، محمد تقوی سنگدهی، پویا قبادی بیستونی و ابوالحسن منتظر) دستگیر و به بند ۲۰۹ اوین منتقل شد. در بند ۲۰۹، او تحت شکنجه‌های شدید، از جمله شلاق، ضرب و شتم مکرر، حبس انفرادی طولانی مدت و تهدید به مرگ با اسلحه قرار گرفت. اعترافات او تحت فشار و تهدید گرفته شد.  


واکنش‌های بین‌المللی و مواضع ارگان‌های حقوق بشری برجسته بوده است. سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای خواستار توقف اجرای حکم و لغو محکومیت او شده و آن را نتیجه محاکمه ناعادلانه دانسته است (آفتابکاران). پارلمان فلامان بلژیک نیز قطعنامه‌ای فوری برای جلوگیری از اعدام صادر کرده است (سازمان مجاهدین خلق). خانواده دانشورکار و حامیانش با تجمع در مقابل زندان اوین، به همراه درخواست‌های متعدد از جامعه جهانی، تلاش کرده‌اند توجه را به وضعیت او جلب کنند (مانیتورینگ حقوق بشر ایران). با وجود این تلاش‌ها، تا لحظه نگارش این مقاله، وضعیت او همچنان نامعلوم است و خطر اجرای حکم همچنان پابرجاست. این مقاله به بررسی جامع پیشینه، دستگیری‌ها، شکنجه، اتهامات، و واکنش‌ها به پرونده اکبر دانشورکار می‌پردازد و اطلاعات را صرفاً بر اساس منابع ارسالی کاربر ارائه می‌دهد.
او به اتهام بغی (قیام مسلحانه) و عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران محاکمه شد. دادگاه در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری برگزار شد و در ۱ دسامبر ۱۴۰۳ به اعدام محکوم شد. این دادگاه تنها ۱۰ دقیقه طول کشید و بر اساس هیچ مدرک معتبری، تنها اعترافات اجباری تحت فشار، بود. او همچنین به ۵ سال زندان به اتهام «توطئه علیه امنیت ملی» و ۱۰ سال زندان به اتهام «تشکیل گروه‌های غیرقانونی» محکوم شد.  


=== چکیده ===
شاهرخ در بند ۲۰۹ تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی قرار گرفت. گزارش‌ها حاکی از آن است که او مدت‌ها در سلول انفرادی نگهداری شده و از تماس با خانواده و دسترسی به حساب بانکی محروم بوده است. شرایط در بند ۴ زندان اوین، جایی که او در آن نگهداری می‌شود، شامل محدودیت‌های شدیدی است. تلاش برای انتقال به زندان قزلحصار در فروردین ۱۴۰۴، با مقاومت زندانیان مواجه شد.  
'''اکبر دانشورکار، معروف به شاهرخ، زندانی سیاسی ایرانی متولد ۱۳ شهریور ۱۳۴۵ در تهران، در خانواده‌ای مذهبی و سنتی بزرگ شد. او در سال ۱۳۶۹ دیپلم گرفت و با رتبه ۳۷۸ در کنکور سراسری ۱۳۷۰، وارد رشته عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی شد. از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۸ به عنوان مهندس عمران در پروژه‌های ساختمانی و نیروگاه‌های برق فعالیت کرد و دو بار به دلیل ایستادگی در برابر فساد (عدم همراهی با اختلاس و انتقاد فنی از بستگان وزیر نیرو) از کار اخراج شد. او متأهل و دارای یک فرزند است.'''


'''شاهرخ در جریان اعتراضات سراسری و در چهلم محسن شکاری، توسط نیروهای سرکوبگر مورد حمله قرار گرفت، دندان‌هایش شکست و دستگیر شد. در پاییز ۱۴۰۲ همراه با پنج نفر دیگر (وحید بنی‌عامریان، بابک علیپور، محمد تقوی سنگ‌دهی، پویا قبادی بیستونی، و ابوالحسن منتظر) بازداشت شد و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. در بند ۲۰۹، او تحت شکنجه‌های شدید از جمله شلاق، ضرب‌وشتم مکرر، سلول انفرادی طولانی‌مدت، و تهدید به مرگ با اسلحه قرار گرفت. اعترافات او تحت فشار و تهدید اخذ شده بود.'''
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای در ۲۳ ژانویه ۲۰۲۵ از خطر اعدام شش زندانی سیاسی، از جمله شاهرخ، خبر داد و خواستار توقف فوری برنامه‌های اعدام، لغو احکام و آزادی آنها شد. سازمان‌های حقوق بشری مانند دیده‌بان حقوق بشر و شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواستار اقدام فوری برای رسیدگی به ادعاهای شکنجه، دسترسی به وکلا و خانواده‌ها و لغو مجازات اعدام شده‌اند. خانواده‌ها سعی کرده‌اند از طریق تجمعاتی در سنقر، رشت و مقابل زندان اوین، صدای زندان اینیان را به گوش جهانیان برسانند و فعالان حقوق بشر نیز از طریق کمپین‌هایی مانند #Save6Lives و #نه_به_اعدام در شبکه‌های اجتماعی، تلاش کرده‌اند تا آگاهی‌بخشی در مورد این زندان را افزایش دهند.  


'''او به اتهام “بغی” (armed rebellion) و عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران محاکمه شد. محاکمه در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری برگزار شد و در ۱۰ آذر ۱۴۰۳ به اعدام محکوم شد. محاکمه تنها ۱۰ دقیقه طول کشید و فاقد مدارک معتبر بود، صرفاً مبتنی بر اعترافات اجباری تحت فشار. همچنین، او به 5 سال حبس برای "conspiracy against national security" و 10 سال برای "forming illegal groups" محکوم شد.'''
شاهرخ در نامه‌ای از زندان اوین در تاریخ ۱ دسامبر ۱۴۰۳ (۱۹ آذربا اشاره به شجاعت کسانی که جان خود را برای میهن و آزادی فدا کرده‌اند، اظهار داشت که از اعدام نمی‌ترسد و جان خود را برای ایران فدا خواهد کرد. او تأکید می‌کند که اعترافاتش تحت فشار و تهدید بوده است.  
 
'''در بند ۲۰۹، شاهرخ تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی قرار گرفت. گزارش‌ها نشان می‌دهد که او در سلول انفرادی طولانی‌مدت نگه داشته شد و از تلفن تماس با خانواده و دسترسی به حساب بانکی محروم بود. شرایط زندان Evin, Band 4, که او در آن نگهداری می‌شود، شامل محدودیت‌های شدید است. تلاش برای انتقال به زندان Qezel Hesar در Farvardin 1404 با مقاومت زندانیان مواجه شد.'''
 
'''عفو بین‌الملل در بیانیه ۲۳ ژانویه ۲۰۲۵ خطر اعدام شش زندانی سیاسی، از جمله شاهرخ، را اعلام کرد و خواستار توقف فوری برنامه‌های اعدام، لغو احکام و آزادی آن‌ها شد. سازمان‌های حقوق بشری مانند دیده‌بان حقوق بشر و شورای حقوق بشر سازمان ملل نیز خواستار اقدام فوری برای بررسی ادعاهای شکنجه، دسترسی به وکیل و خانواده، و لغو مجازات اعدام شده‌اند. خانواده‌ها با تجمعاتی در سنقر، رشت و مقابل زندان اوین، و فعالان حقوق بشر با کمپین‌هایی مانند #Save6Lives و #نه_به_اعدام در شبکه‌های اجتماعی، تلاش کرده‌اند صدای این زندانیان را به گوش جهان برسانند.'''
 
'''شاهرخ در نامه‌ای از زندان اوین در ۱۹ آذر ۱۴۰۳، با اشاره به دلاوری‌های کسانی که برای میهن و آزادی جان فدا کرده‌اند، اعلام کرد که از اجرای حکم ترسی ندارد و جانش را برای ایران فدا می‌کند. او تأکید کرد که اعترافاتش تحت فشار و تهدید بوده است.'''
 
'''تا مارس ۲۰۲۵، حکم اعدام اجرا نشده اما خطر آن قریب‌الوقوع است. خانواده‌ها در مقابل زندان اوین اعتراض کرده‌اند و جامعه جهانی نیز با کمپین‌هایی و فشارها تلاش کرده‌اند از اجرای حکم جلوگیری کنند. این گزارش، وضعیت شاهرخ و هم‌رزمانش را به عنوان نمادی از سرکوب سیاسی و نقض حقوق بشر در ایران نشان می‌دهد و خواستار اقدام فوری برای نجات جان آن‌ها است.'''


تا مارس ۲۰۲۵، مجازات اعدام اجرا نشده است، اما تهدید به آن قریب‌الوقوع است. خانواده‌ها در مقابل زندان اوین اعتراض کرده‌اند و جامعه بین‌المللی برای جلوگیری از اجرای این احکام، کمپین و فشار ایجاد کرده است. این گزارش وضعیت شاهرخ و رفقایش را به عنوان نمادی از سرکوب سیاسی و حقوق بشری در ایران معرفی می‌کند و خواستار اقدام فوری برای نجات جان آنها می‌شود.


[{«{[اکبر دانشورکار، معروف به شاهرخ، زندانی سیاسی ایرانی متولد ۱۳ شهریور ۱۳۴۵ در تهران، در خانواده‌ای مذهبی و سنتی بزرگ شد. او در سال ۱۳۶۸ از رشته مهندسی عمران فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۳۷۰ با رتبه ۳۷۸ در کنکور سراسری وارد رشته مهندسی عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی شد. از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۸ به عنوان مهندس عمران در پروژه‌های ساختمانی و نیروگاهی مشغول به کار بود و دو بار به دلیل مقاومت در برابر فساد (عدم حمایت از اختلاس و انتقاد از بستگان وزیر نیرو) اخراج شد. او متاهل و دارای یک فرزند است.
# (کانون حقوق بشر ایران)۱
شاهرخ در جریان اعتراضات سراسری و در مراسم چهلم محسن شکاری مورد حمله نیروهای سرکوبگر قرار گرفت و دندان‌هایش شکسته و دستگیر شد. در پاییز ۱۴۰۲، او به همراه پنج نفر دیگر (وحید بنی عامریان، بابک علیپور، محمد تقوی سنگدهی، پویا قبادی بیستونی و ابوالحسن منتظر) دستگیر و به بند ۲۰۹ اوین منتقل شد. در بند ۲۰۹، او تحت شکنجه‌های شدید، از جمله شلاق، ضرب و شتم مکرر، حبس انفرادی طولانی مدت و تهدید به مرگ با اسلحه قرار گرفت. اعترافات او تحت فشار و تهدید گرفته شد.
# (صدای بازداشت‌شدگان)۱
او به اتهام بغی (قیام مسلحانه) و عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران محاکمه شد. دادگاه در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری برگزار شد و در ۱ دسامبر ۱۴۰۳ به اعدام محکوم شد. این دادگاه تنها ۱۰ دقیقه طول کشید و بر اساس هیچ مدرک معتبری، تنها اعترافات اجباری تحت فشار، بود. او همچنین به ۵ سال زندان به اتهام «توطئه علیه امنیت ملی» و ۱۰ سال زندان به اتهام «تشکیل گروه‌های غیرقانونی» محکوم شد.
# (سازمان حقوق بشر ایران)۱
شاهرخ در بند ۲۰۹ تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی قرار گرفت. گزارش‌ها حاکی از آن است که او مدت‌ها در سلول انفرادی نگهداری شده و از تماس با خانواده و دسترسی به حساب بانکی محروم بوده است. شرایط در بند ۴ زندان اوین، جایی که او در آن نگهداری می‌شود، شامل محدودیت‌های شدیدی است. تلاش برای انتقال به زندان قزل حصار در فروردین ۱۴۰۴ (فروردین ۱۴۰۴) با مقاومت زندانیان مواجه شد.
# (سازمان حقوق بشری هه‌نگاو)۱
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای در ۲۳ ژانویه ۲۰۲۵ از خطر اعدام شش زندانی سیاسی، از جمله شاهرخ، خبر داد و خواستار توقف فوری برنامه‌های اعدام، لغو احکام و آزادی آنها شد. سازمان‌های حقوق بشری مانند دیده‌بان حقوق بشر و شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواستار اقدام فوری برای رسیدگی به ادعاهای شکنجه، دسترسی به وکلا و خانواده‌ها و لغو مجازات اعدام شده‌اند. خانواده‌ها سعی کرده‌اند از طریق تجمعاتی در سنقر، رشت و مقابل زندان اوین، صدای زندان اینیان را به گوش جهانیان برسانند و فعالان حقوق بشر نیز از طریق کمپین‌هایی مانند #نجات_جان_6 نفر و #نه_به_اعدام در شبکه‌های اجتماعی، تلاش کرده‌اند تا آگاهی‌بخشی در مورد این زندان را افزایش دهند.
# (ایران اینترنشنال)
شاهرخ در نامه‌ای از زندان اوین در تاریخ ۱ دسامبر ۱۴۰۳ (۱۹ آذر)، با اشاره به شجاعت کسانی که جان خود را برای میهن و آزادی فدا کرده‌اند، اظهار داشت که از اعدام نمی‌ترسد و جان خود را برای ایران فدا خواهد کرد. او تأکید می‌کند که اعترافاتش تحت فشار و تهدید بوده است.
# (سازمان حقوق بشر ایران)۲
تا مارس ۲۰۲۵، مجازات اعدام اجرا نشده است، اما تهدید به آن قریب‌الوقوع است. خانواده‌ها در مقابل زندان اوین اعتراض کرده‌اند و جامعه بین‌المللی برای جلوگیری از اجرای این احکام، کمپین و فشار ایجاد کرده است. این گزارش وضعیت شاهرخ و رفقایش را به عنوان نمادی از سرکوب سیاسی و حقوق بشری در ایران معرفی می‌کند و خواستار اقدام فوری برای نجات جان آنها می‌شود.))))
# (آفتابکاران)
# (سازمان مجاهدین خلق)
# (سیمای آزادی)
# (رادیو زمانه)
# (نمادهای آزادی)


=== بخش اول: پیشینه و تحصیلات اکبر دانشورکار ===
=== بخش اول: پیشینه و تحصیلات اکبر دانشورکار ===
خط ۹۱: خط ۸۶:


فعالان حقوق بشر با راه‌اندازی کمپین‌هایی مانند #Save6Lives و #نه_به_اعدام در شبکه‌های اجتماعی، از این تجمعات حمایت کردند (رادیو زمانه). در ۲۵ فوریه ۲۰۲۵ (۶ اسفند ۱۴۰۳)، خانواده بار دیگر در مقابل زندان اوین تجمع کرد و با ارسال نامه‌ای به سازمان ملل، خواستار اعزام هیئتی برای بررسی وضعیت زندانیان شد، اما تاکنون پاسخی دریافت نکرده‌اند (حقوق بشر در ایران). این تلاش‌ها، که با مقاومت شدید مقامات مواجه شده، نشان‌دهنده عزم خانواده و حامیان برای جلب توجه جهانی به وضعیت دانشورکار است (سازمان مجاهدین خلق).
فعالان حقوق بشر با راه‌اندازی کمپین‌هایی مانند #Save6Lives و #نه_به_اعدام در شبکه‌های اجتماعی، از این تجمعات حمایت کردند (رادیو زمانه). در ۲۵ فوریه ۲۰۲۵ (۶ اسفند ۱۴۰۳)، خانواده بار دیگر در مقابل زندان اوین تجمع کرد و با ارسال نامه‌ای به سازمان ملل، خواستار اعزام هیئتی برای بررسی وضعیت زندانیان شد، اما تاکنون پاسخی دریافت نکرده‌اند (حقوق بشر در ایران). این تلاش‌ها، که با مقاومت شدید مقامات مواجه شده، نشان‌دهنده عزم خانواده و حامیان برای جلب توجه جهانی به وضعیت دانشورکار است (سازمان مجاهدین خلق).
=== بخش نهم: جداسازی زندانیان محکوم به اعدام و وضعیت کنونی ===
در تاریخ ۷ مرداد ۱۴۰۴، مقامات زندان اوین اقدام به جداسازی زندانیان سیاسی محکوم به اعدام کردند. بر اساس گزارش سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، این عمل با زور و ضرب‌وشتم شدید همراه بود و شش زندانی، از جمله اکبر دانشورکار، بابک علیپور، پویا قبادی بیستونی، محمد تقوی سنگ‌دهی، وحید بنی‌عامریان، و ابوالحسن منتظر، به مکان نامعلوم یا زندان قزلحصار منتقل شدند (سازمان حقوق بشری هه‌نگاو)۲). گزارش مانیتورینگ حقوق بشر ایران تأیید می‌کند که پنج نفر از این زندانیان، از جمله دانشورکار، با استفاده از خشونت فیزیکی و تهدید به اسلحه از دیگر زندانیان جدا شدند و به زندان قزلحصار منتقل شدند، اقدامی که با مقاومت آن‌ها و اعتراضات داخل زندان مواجه شد. پیش از این نیز رژیم ایران تلاش کرده بود که زندانیان سیاسی محکوم به اعدام را از زندان اوین به زندان قزلحصار منتقل کند، زندانی که معمولاً برای اجرای حکم اعدام است. این جداسازی‌ها که با هدف افزایش فشار بر زندانیان سیاسی انجام شد، منجر به مجروح شدن برخی از آن‌ها گردید، اما جزئیات بیشتری درباره محل دقیق یا شرایط نگهداری آن‌ها ارائه نشده است. (مانیتورینگ حقوق بشر ایران)۲).
وضعیت کنونی اکبر دانشورکار پس از این انتقال همچنان نامعلوم است. خانواده او از زمان جداسازی در ۷ مرداد، هیچ اطلاعی از وضعیت او دریافت نکرده‌اند و وکلایش نیز از دسترسی به او محروم مانده‌اند (حقوق بشر در ایران). گزارش‌ها حاکی از آن است که انتقال به قزلحصار با هدف انزوای بیشتر و آماده‌سازی برای اجرای احتمالی احکام اعدام صورت گرفته، که نگرانی‌ها را درباره سلامت جسمی و روانی او تشدید کرده است (مانیتورینگ حقوق بشر ایران)۲. فعالان حقوق بشر این اقدام را نقض حقوق زندانیان و تلاشی برای سرکوب بیشتر می‌دانند و خواستار نظارت بین‌المللی بر وضعیت او شده‌اند. (آفتابکاران).
[فضایی برای درج اطلاعیه شورای ملی مقاومت ایران که حکم اعدام اکبر دانشورکار و پنج زندانی دیگر را محکوم کرده و از جامعه جهانی برای نجات جان آن‌ها فراخوان داده است، توسط کاربر تکمیل خواهد شد.]
۸٬۸۵۶

ویرایش