کاربر:Alireza k h/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بیانیه مشترک''' '''۳۰۰ گروه پارلمانی، اتحادیه کارگری، شخصیت سیاسی، حقوقی و مدنی،''' به بیانه‌ای گفته می‌شود که در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ (۶ سپتامبر ۲۰۲۵) در حمایت از تظاهرات بروکسل منتشر شد. امضاکنندگان این بیانیه – که شامل نخست‌وزیران پیشین، وزیران و مقامات ارشد دولتی، نمایندگان پارلمان‌های اروپا، انگلستان، ایرلند، اسکاتلند، ولز، آلمان، رومانی، مالت، لیتوانی، استونی و دیگر کشورها بودند – اقدامات رژیم ایران از جمله اعدام زندانیان سیاسی، تداوم سرکوب داخلی و سیاست‌های ضدحقوق‌بشری را محکوم کردند و خواستار توقف فوری اعدام‌ها، قرار گرفتن سپاه پاسداران در لیست سازمان‌های تروریستی، و به‌رسمیت شناختن حق مشروع مقاومت مردم ایران شدند.

این بیانیه بر اهمیت برنامه ۱۰ ماده‌ای مریم رجوی به‌عنوان نقشه راه برای آینده ایران تأکید کرد؛ برنامه‌ای مبتنی بر دموکراسی، جدایی دین و دولت، برابری زن و مرد، لغو مجازات اعدام و همزیستی مسالمت‌آمیز با جهان. از میان امضاکنندگان می‌توان به گیر هیلمار هارده (نخست‌وزیر پیشین ایسلند)، پتره رومن (نخست‌وزیر پیشین رومانی)، آنلی یتنمکی (نخست‌وزیر پیشین فنلاند)، لرد هنری بلینگهام، ترزا ویلیرز، دیوید جونز، بارونس کاکس، لرد آلتون، زیگیمانتاس پاویلیونیس، جان سوینی و امانوئله پوتزولو اشاره کرد. افزون بر این، اتحادیه‌های کارگری و سازمان‌های مدنی همچون اتحادیه کارگری نانوایان انگلستان، سندیکای کارگری سی‌جی‌ال ایتالیا و شبکه سازمان‌های سیک انگلستان نیز در میان حامیان قرار داشتند.

بیانیه، اعدام‌های گسترده در ایران، از جمله اعدام اخیر مهدی حسنی و بهروز احسانی به اتهام محاربه و عضویت در سازمان مجاهدین خلق، و تهدید دست‌کم ۱۴ زندانی دیگر به اعدام را محکوم کرد. امضاکنندگان تأکید کردند که مردم ایران در اعتراضات خود، هم دیکتاتوری سلطنتی و هم دیکتاتوری مذهبی را رد کرده و خواستار جمهوری دموکراتیک مبتنی بر جدایی دین از دولت، برابری زن و مرد، لغو مجازات اعدام و همزیستی مسالمت‌آمیز با جهان هستند.

این بیانیه همچنین با اشاره به گزارش‌های بین‌المللی درباره جنایت‌های جمهوری اسلامی، به‌ویژه قتل‌عام ۳۰هزار زندانی سیاسی در سال ۱۳۶۷ که از سوی گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد به‌عنوان «جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی» شناخته شد، بر ضرورت محاکمه عاملان این جنایات تأکید نمود.