کاربر:Khosro/صفحه تمرین NOINDEX: تفاوت میان نسخه‌ها

مهرداد بگلری (نوشین)، متولد سال ۱۳۳۸ در شهر لاهیجان، استان گیلان، فرزند دوم محمدعلی، صاحب نخستین کارخانه کلوچه‌سازی معروف به نوشین در ایران، و شهربانو منتخب اقدامی بود. او در خانواده‌ای مرفه و معروف رشد کرد و پس از دریافت مدرک دیپلم ریاضی، در کارخانه پدرش مشغول به کار شد. مهرداد پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی ۱۳۵۷]] نیز به کار در کارخانه ادامه داد. او همچنین دانشجوی مدرسه عالی تربیت بدنی تهران بود و به‌عنوان فوتبالیست بنام در تیم فوتبال لاهیجان شهرت داشت. مهرداد، که متأهل و دارای یک پسر بود، به دلیل ویژگی‌های مردمی و خیرخواهانه‌اش محبوبیت زیادی در میان همشهری‌های خود داشت. او فردی مهربان و مردم‌دوست توصیف شده که علاقه زیادی به کمک به نیازمندان داشت. مهرداد بگلری عامل ناهنجاری‌ها و معضلات جامعه را در نظام جمهوری اسلامی به رهبری [[روح‌الله خمینی]] می‌دید و «مخالفت عمیقی با رژیم جمهوری اسلامی داشت». اگرچه او سیاسی نبود، اما با افرادی مانند همکلاسی‌اش، بهمن افرازه، که فعالیت سیاسی داشت، در ارتباط بود.<ref name=":0" /><ref name=":1" />

مهرداد بگلری در تاریخ ۳۱ فروردین ۱۳۶۶ در دادگاه انقلاب اسلامی لاهیجان محاکمه شد. اتهام او در این دادگاه «هواداری از سازمان مجاهدین خلق» اعلام شد، به‌ویژه به دلیل ارتباط با همکلاسی‌اش، بهمن افرازه. با وجود نبود مدارک معتبر علیه او، به حکم حاکم شرع به دو سال حبس محکوم شد که قرار بود در ۱۸ فروردین ۱۳۶۸ به پایان برسد. مهرداد از دسترسی به وکیل مدافع محروم بود و برخی از مردم لاهیجان و دوستانش معتقد بودند که او به دلیل شهرت و موفقیت خانوادگی‌اش «قربانی یک توطئه و پاپوش» شده است.<ref name=":0" /><ref name=":1" />  

مهرداد بگلری در تاریخ ۸ مرداد ۱۳۶۷، در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی سال ۱۳۶۷، به حکم دادستان انقلاب اسلامی لاهیجان اعدام شد. او به همراه عده‌ای دیگر از زندانیان سیاسی در سواحل دریای خزر، در منطقه چاف/چمخاله، تیرباران شد. این اعدام بخشی از کشتار گسترده‌ای بود که طی آن هزاران زندانی سیاسی، عمدتاً از اعضای سازمان مجاهدین خلق و گروه‌های مارکسیست-لنینیست مانند [[سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران|سازمان چریک‌های فدائیان خلق]] و همچنین برخی از اعضای [[حزب توده ایران|حزب توده]] به اتهاماتی نظیر «محاربه» و «ارتداد» اعدام شدند. روح‌الله خمینی در حکمی، که در خاطرات [[حسینعلی منتظری]] منتشر شده، اعضای سازمان مجاهدین خلق را «منافقانی» خواند که «به اسلام اعتقاد ندارند» و دستور داد: «کسانی که در زندان‌های سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می‌کنند محارب و محکوم به اعدام می‌باشند».  

مهرداد بگلری در زندان به دلیل ویژگی‌های خیرخواهانه و فداکارانه‌اش مورد تحسین همبندی‌هایش بود. یکی از همبندی‌های او ویژگی‌ها و شخصیتش را چنین توصیف کرده است: <blockquote>«در زندان هیچ آثاری که او از طبقه مرفه جامعه باشد ندیدم، هر چیزی را با دیگران تقسیم می‌کرد و به دوستان و زندانیان دیگر می‌داد. از این میزان رها شدن از علائق و سرمایه‌های دنیوی و گذشت او در شگفت بودم». او فردی با «ارزش‌های گذشت و فداکاری» و دارای «روحیه جنگنده» توصیف شده که «همیشه می‌خواست بیشتر در خدمت دیگران باشد تا چیزی برای خود به‌دست‌آورد». این ویژگی‌ها نشان‌دهنده تعهد او به اصول انسانی حتی در شرایط سخت زندان بود. مهرداد با وجود داشتن همسر و فرزند، بر عقاید خود مصمم باقی ماند و به خانواده‌اش توصیه کرد که برای آزادی او «به دادستانی فشار بیاورید».

 

در زندان هیچ آثاری که او از طبقه مرفه جامعه باشد ندیدم، هرچیزی را  با دیگران تقسیم می‌کرد و دوستان و زندانیان دیگر می‌داد. ازاین میزان رها شدن ازعلائق و سرمایه‌های دنیوی و گذشت او در شگفت بودم، و تحسین مرا برمی‌انگیخت. بسیاری ارزش‌های گذشت وفداکاری دراو بود و روحیه جنگنده‌ای داشت، همیشه می‌دیدم که می‌خواهد بیشتر درخدمت دیگران باشد تا چیزی برای خود به‌دست‌آورد. چند بار با او به ملاقات رفته بودم، همسراو می‌گفت که حکم تو تمام شده است چرا ترا آزاد نکردند. مهرداد گفت بروید به دادستانی فشار بیاورید. با این که خانواده و یک فرزند داشت، اما روی عقاید خود مصمم بود.

مهرداد بگلری در زندان به دلیل پایداری بر مواضع خود مورد فشار قرار گرفت. در یک مورد، او را به دلیل استفاده از تیغ اصلاح، که در زندان ممنوع بود، به بازجویی بردند و تحت فشار قرار دادند. با این حال، او روز بعد دوباره صورت خود را اصلاح کرد و گفت: «باید ظاهر ما آراسته باشد که با پاسدارها فرق می‌کنیم، اگر هر روز بخواهند به این دلیل مرا بکشانند به بیرون باز هم این کار را خواهم کرد». این اقدام نشان‌دهنده روحیه مقاوم و سرسخت او بود. شکنجه‌گران او را «کله‌شق» توصیف کردند و به همین دلیل، با وجود پایان یافتن حکم یک‌ساله‌اش، او را پس از دو سال حبس آزاد نکردند. این پایداری در نهایت به انتقال او به زندان مرکزی سپاه رشت و اعدامش در قتل‌عام ۱۳۶۷ منجر شد.<ref name=":0" />