۴۸۰
ویرایش
کاربر:Poori/صفحه تمرین۲: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
نیروی هوایی سپاه پاسداران کار خود را با چند هواپیمای کوچک در گوشه‌ای از فرودگاه مهرآباد آغاز کرد. هواپیماهای سبکی مانند سسنا، توربو کماندو و چیفتن که از آنها استفاده‌ای نمی شد در اختیار سپاه قرار گرفت و برای آموزش خلبان تعدادی از افراد را به مرکز آموزش علوم و فنون هوایی فرستادند که در زمینه خلبانی و امور فنی آموزش ببینند. همچنین سپاه فاقد هواپیمای بزرگ بود و به همین دلیل تعدادی از هواپیماهای Falcon- 20 شرکت آسمان را گرفت همچنین تعدادی نیز از نیروی دریایی و هلال احمر در اختیار گرفت (البته به صورت موقت) که بعدها تعدادی از این هواپیماها به ناوگان سپاه اضافه شد. | نیروی هوایی سپاه پاسداران کار خود را با چند هواپیمای کوچک در گوشه‌ای از فرودگاه مهرآباد آغاز کرد. هواپیماهای سبکی مانند سسنا، توربو کماندو و چیفتن که از آنها استفاده‌ای نمی شد در اختیار سپاه قرار گرفت و برای آموزش خلبان تعدادی از افراد را به مرکز آموزش علوم و فنون هوایی فرستادند که در زمینه خلبانی و امور فنی آموزش ببینند. همچنین سپاه فاقد هواپیمای بزرگ بود و به همین دلیل تعدادی از هواپیماهای Falcon- 20 شرکت آسمان را گرفت همچنین تعدادی نیز از نیروی دریایی و هلال احمر در اختیار گرفت (البته به صورت موقت) که بعدها تعدادی از این هواپیماها به ناوگان سپاه اضافه شد. | ||
تعدادی از هواپیماهای O-2 در ژاندارمری | تعدادی از هواپیماهای O-2 در ژاندارمری بودند؛ با آمدن هواپیماهای جدید‌تر پیش از [[انقلاب ضد سلطنتی]]، این هواپیما از رده خارج شدند. سپاه بعدها آنها را در اختیار گرفت و در عملیات‌های هوایی از آنها استفاده نمود. | ||
این نیرو از یک یگان هوایی به یک نیروی هوایی تهاجمی تبدیل شد، که از هواپیماهایی مانند SU-25 و F-6 و EMB – 312 Tucano استفاده می‌کرد. برخی منابع از ورود F-7N به نیروی هوایی سپاه نیز خبر می‌دهند. هواپیماهای SU-25 که در پایگاه شیراز هستند به تعداد ۷ فروند در جریان جنگ امریکا و عراق از طرف حکومت عراق به امانت به ایران فرستاده شدند که سپاه در اختیار خود گرفت. همچنین سپاه ۳ فروند نیز از روسیه خریداری کرده بود، برخی از منابع غربی تعداد SU-25 سپاه را در حدود ۳۰ فروند تخمین می زنند. | این نیرو از یک یگان هوایی به یک نیروی هوایی تهاجمی تبدیل شد، که از هواپیماهایی مانند SU-25 و F-6 و EMB – 312 Tucano استفاده می‌کرد. برخی منابع از ورود F-7N به نیروی هوایی سپاه نیز خبر می‌دهند. هواپیماهای SU-25 که در پایگاه شیراز هستند به تعداد ۷ فروند در جریان جنگ امریکا و عراق از طرف حکومت عراق به امانت به ایران فرستاده شدند که سپاه در اختیار خود گرفت. همچنین سپاه ۳ فروند نیز از روسیه خریداری کرده بود، برخی از منابع غربی تعداد SU-25 سپاه را در حدود ۳۰ فروند تخمین می زنند. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
پایگاه‌های نیروی هوایی سپاه در تهران، مشهد، شیراز و چند نقطه نامعلوم دیگر مستقر است. | پایگاه‌های نیروی هوایی سپاه در تهران، مشهد، شیراز و چند نقطه نامعلوم دیگر مستقر است. | ||
شکل‌گیری نیروی هوایی سپاه پاسداران محصول تأکید رهبران انقلاب بر ایجاد بازوی نظامی متمایز از نیروی هوایی ارتش برای حفاظت از انقلاب بود، که ابتدا محدود به حمل و نقل و ماموریت‌های محدود بود، اما طی دهه‌های بعدی به نیرویی تغییر یافت که مسئول توسعه فناوری‌های پیشرفته موشکی، فضایی و عملیات هوایی مستقل است. | |||
نیروی هوایی سپاه | |||
نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (IRGC Aerospace Force) شاخه‌ای از سپاه پاسداران است که در سال ۱۹۸۵ میلادی (۱۳۶۴ خورشیدی) به عنوان نیروی هوایی سپاه تأسیس شد و در سال ۲۰۰۹ (۱۳۸۸ خورشیدی) با ادغام بخش‌های موشکی و فضایی به نیروی هوافضا تغییر نام یافت. این نیرو مسئولیت عملیات هوایی، موشکی و فضایی را بر عهده دارد و در طول دهه‌های پس از تأسیس، بر توسعه قابلیت‌های بومی مانند موشک‌های بالستیک و پهپادها تمرکز کرده است. فرماندهان آن از موسی رفان در دوران اولیه تا امیرعلی حاجی‌زاده در دوره مدرن، و اخیراً مجید موسوی پس از رویدادهای ژوئن ۲۰۲۵، شامل افرادی با سابقه جنگی و فنی بوده‌اند. | |||
=== تشکیل و ساختار اولیه === | |||
نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در اواخر سال ۱۹۸۵ (۱۳۶۴ خورشیدی) بر اساس دستور روح‌الله خمینی، بنیان‌گذار رژیم جمهوری اسلامی ایران، تأسیس شد.[1] این نیرو به عنوان یکی از سه شاخه اصلی سپاه (زمینی، دریایی و هوایی) ایجاد گردید تا حمایت هوایی از عملیات سریع‌العمل سپاه را فراهم کند و از نیروی هوایی ارتش (ارتش) مستقل باشد.[2] در ابتدای تشکیل، این واحد با تجهیزات محدود و پرسنل داوطلب، بر عملیات حمایتی مانند حمل‌ونقل و پشتیبانی هوایی تمرکز داشت و ستاد آن در تهران مستقر شد.[1] | |||
در سال‌های اولیه، نیروی هوایی سپاه عمدتاً از هواپیماهای قدیمی مانند سوخو-۲۲ و سوخو-۲۵ که از دوران جنگ ایران-عراق (۱۹۸۰-۱۹۸۸) به دست آمده بودند، استفاده می‌کرد.[3] این نیرو در طول جنگ ایران-عراق نقش محدودی ایفا کرد، اما به عنوان بخشی از ساختار موازی با ارتش، به تقویت دفاع ایدئولوژیک انقلاب کمک نمود.[4] | |||
=== تکامل و تغییرات ساختاری === | |||
پس از پایان جنگ ایران-عراق، نیروی هوایی سپاه در دهه ۱۹۹۰ بر نوسازی تجهیزات تمرکز کرد. در سال ۱۹۹۹، برنامه‌هایی برای تولید هلیکوپترهای بومی مانند شاهد X۵ اعلام شد که قابلیت پرواز در ارتفاع ۱۷۵۰۰ پا را داشت.[1] در سال ۲۰۰۳، تعدادی هواپیمای سوخو-۲۵ به ناوگان اضافه شد، که برخی از آنها از هواپیماهای فراری ارتش هوایی عراق در سال ۱۹۹۱ به دست آمده بودند.[1] | |||
تغییر کلیدی در سال ۲۰۰۹ رخ داد، زمانی که نام این نیرو به "نیروی هوافضای سپاه" تغییر یافت و بخش‌های موشکی و فضایی به آن اضافه شد.[1][5] این تغییر، مسئولیت‌های نیرو را به عملیات موشکی بالستیک کوتاه و میان‌برد، پرتاب‌های فضایی و پهپادها گسترش داد.[2] از آن زمان، نیروی هوافضا بر توسعه فناوری‌های بومی مانند موشک‌های شهاب و پهپادهای شاهد تأکید کرده است.[3] در سال ۲۰۱۲، نوسازی ۴۰ هواپیمای سوخو-۲۲ با کمک متخصصان روسی و رومانیایی انجام شد، و در سال ۲۰۱۴، این هواپیماها در عملیات علیه داعش در عراق استفاده شدند.[1] | |||
در سال ۲۰۱۸، ۱۰ هواپیمای سوخو-۲۲ پس از ۲۸ سال زمین‌گیر بودن، بازسازی و مجهز به موشک‌های هدایت‌شونده شدند.[1] نیروی هوافضا همچنین در سال‌های اخیر در رزمایش‌های مشترک با کشورهای همسایه شرکت کرده و بر دفاع هوایی، جنگ الکترونیک و عملیات پهپادی تمرکز نموده است.[6] تخمین زده می‌شود که این نیرو شامل پنج تیپ موشکی، مانند تیپ ۵ رعد، باشد.[1] | |||
=== فرماندهان کلیدی === | |||
فرماندهی نیروی هوافضای سپاه از ابتدای تأسیس توسط افرادی با سابقه فنی و جنگی بر عهده بوده است. موسی رفان، مهندس برق، از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ (۱۳۶۴ تا ۱۳۶۹ خورشیدی) اولین فرمانده بود و بر ساختار اولیه تمرکز داشت.[7][1] | |||
حسین دهقان از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ (۱۳۶۹-۱۳۷۰) فرماندهی را بر عهده گرفت و بعدها به سمت‌های ارشد مانند وزارت دفاع رسید.[7] محمدحسین جلالی از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۷ (۱۳۷۱-۱۳۷۶) بر نوسازی اولیه نظارت کرد.[7] | |||
محمدباقر قالیباف از ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۹ (۱۳۷۶-۱۳۷۸) فرمانده بود و برنامه‌های تولید هلیکوپتر بومی را پیش برد؛ او بعدها به فرماندهی نیروی انتظامی منصوب شد.[1][7] پس از آن، چندین فرمانده موقت یا کوتاه‌مدت خدمت کردند تا در سال ۲۰۰۹، امیرعلی حاجی‌زاده به فرماندهی رسید.[1][5] حاجی‌زاده، که سابقه بازدید از کره شمالی در ۱۹۸۶ برای فناوری موشکی داشت، بر توسعه موشک‌ها و پهپادها تمرکز کرد و تا ژوئن ۲۰۲۵ در این سمت بود.[8][1] | |||
در ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵ (۲۳ خرداد ۱۴۰۴)، حاجی‌زاده همراه با فرماندهان دیگری مانند محمدباقر طاهرپور (فرمانده یگان پهپادی) و داوود شیخیان (فرمانده پدافند هوایی) در حمله هوایی اسرائیل به مقر زیرزمینی کشته شد.[9][10] این رویداد، که بخشی از درگیری‌های منطقه‌ای بود، منجر به شهادت حداقل هفت فرمانده ارشد دیگر مانند منصور صفارپور و مسعود طیب گردید.[9][11] | |||
آیت‌الله علی خامنه‌ای بلافاصله مجید موسوی (حسین موسوی افتخاری)، از فرماندهان باسابقه سپاه با سابقه جانشینی حاجی‌زاده، را به عنوان فرمانده جدید منصوب کرد.[10][12] موسوی، متولد تهران، بر عملیات موشکی و پهپادی تمرکز دارد.[10] | |||
== منابع == | == منابع == | ||