۲٬۴۰۹
ویرایش
Alireza k h (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Alireza k h (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
در تاریخ ۹ آبان ۱۴۰۴، مجلس اعیان پارلمان انگلستان | '''کنفرانس پارلمان انگلستان- آبان ۱۴۰۴،''' به کنفرانسی گفته میشود که در تاریخ ۹ آبان ۱۴۰۴، در مجلس اعیان پارلمان انگلستان (وستمینستر لندن) تحت عنوان «ضرورت پاسخگویی بینالمللی برای توقف اعدامها در ایران» برگزار شد. در این کنفرانس [[مریم رجوی]]، رئیسجمهور برگزیده [[شورای ملی مقاومت ایران]]، بهصورت آنلاین و جمعی از اعضای هر دو مجلس اعیان و عوام انگلستان بهصورت حضوری شرکت داشتند. شخصیتهای سیاسی از احزاب مختلف انگلستان در این کنفرانس بر لزوم اتخاذ سیاستی قاطع در قبال رژیم ایران تأکید کردند. آنان اعدام را ابزار اصلی بقای حکومتی «فاشیستی» خواندند و خواستار ارجاع پرونده جنایات رژیم به شورای امنیت سازمان ملل، قرار دادن [[سپاه پاسداران]] در فهرست گروههای تروریستی و پایان دادن به سیاست مماشات غرب شدند. | ||
مریم رجوی در سخنان خود ضمن تشریح چشمانداز دموکراتیک مقاومت ایران بر پایه [[طرح ده مادهای مریم رجوی برای ایران فردا|طرح ۱۰ مادهای]]، بر ضرورت جایگزینی دیکتاتوری دینی با جمهوریای آزاد، سکولار و کثرتگرا تأکید کرد. سخنرانان کنفرانس از طرح او بهعنوان آلترناتیو واقعی و راهحل انسانی برای آینده ایران یاد کردند. در این گردهمایی، موج اعدامها در ایران، شجاعت زندانیان سیاسی و مقاومت سازمانیافته بهویژه نقش زنان، بهعنوان نشانههای عزم مردم ایران برای تغییر مورد ستایش قرار گرفت. در پایان، نمایندگان پارلمان انگلستان بر این باور بودند که سقوط رژیم حاکم بر تهران اجتنابناپذیر است و حمایت از مردم ایران «وظیفهای اخلاقی و راهبردی برای صلح جهانی» محسوب میشود. | مریم رجوی در سخنان خود ضمن تشریح چشمانداز دموکراتیک مقاومت ایران بر پایه [[طرح ده مادهای مریم رجوی برای ایران فردا|طرح ۱۰ مادهای]]، بر ضرورت جایگزینی دیکتاتوری دینی با جمهوریای آزاد، سکولار و کثرتگرا تأکید کرد. سخنرانان کنفرانس از طرح او بهعنوان آلترناتیو واقعی و راهحل انسانی برای آینده ایران یاد کردند. در این گردهمایی، موج اعدامها در ایران، شجاعت زندانیان سیاسی و مقاومت سازمانیافته بهویژه نقش زنان، بهعنوان نشانههای عزم مردم ایران برای تغییر مورد ستایش قرار گرفت. در پایان، نمایندگان پارلمان انگلستان بر این باور بودند که سقوط رژیم حاکم بر تهران اجتنابناپذیر است و حمایت از مردم ایران «وظیفهای اخلاقی و راهبردی برای صلح جهانی» محسوب میشود. | ||