برنامه هسته‌ای ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۴۴: خط ۴۴:
| below    =  
| below    =  
}}
}}
'''برنامه هسته‌ای ایران'''، پروژه‌ای است که از دهه ۱۹۵۰، با هدف اعلام‌شده‌ی تولید انرژی و تحقیقات صلح‌آمیز، آغاز شد و پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضد سلطنتی۱۳۵۷ (۱۹۷۹ م.)]]، به یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات سیاست بین‌الملل تبدیل گردید. این برنامه، که در ابتدا با حمایت ایالات متحده تحت ابتکار «اتم برای صلح» شکل گرفت، پس از افشای فعالیت‌های مخفی در دهه ۲۰۰۰، و نگرانی‌ها از احتمال توسعه تسلیحات هسته‌ای، تحت نظارت شدید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) و تحریم‌های بین‌المللی قرار گرفت. [[برنامه جامع اقدام مشترک|توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ (برجام)]]، خروج آمریکا در ۲۰۱۸، و پیشرفت‌های فنی ایران تا سال ۲۰۲۵، از جمله غنی‌سازی اورانیوم تا سطح ۶۰ درصد، این برنامه را به یک چالش جهانی تبدیل کرده است. برنامه هسته‌ای ایران و بررسی تاریخچه، پیشرفت‌های فنی، چارچوب‌های حقوقی، نقش افشاگری‌ها، تحریم‌ها، ابعاد نظامی، و پیامدهای سیاسی و امنیتی این برنامه، چالشی جهانی است که در وضعیت کنونی در سال ۲۰۲۵، تمامی نگاه‌ها را به سمت خود جلب کرده است و تصمیم‌گیری‌های خطیری را از جانب مناصب عالی حکومتی ایران، آمریکا و کشورهای غرب، به همراه خواهد داشت.
'''برنامه هسته‌ای ایران'''، پروژه‌ای است که از دهه ۱۹۵۰، با هدف اعلام‌شده‌ی تولید انرژی و تحقیقات صلح‌آمیز، آغاز شد و پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضد سلطنتی۱۳۵۷ (۱۹۷۹ م.)]]، به یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات سیاست بین‌الملل تبدیل گردید. این برنامه، که در ابتدا با حمایت ایالات متحده تحت ابتکار «اتم برای صلح» شکل گرفت،  
 
پس از افشای فعالیت‌های مخفی در دهه ۲۰۰۰، و نگرانی‌ها از احتمال توسعه تسلیحات هسته‌ای، تحت نظارت شدید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) و تحریم‌های بین‌المللی قرار گرفت. [[برنامه جامع اقدام مشترک|توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ (برجام)]]، خروج آمریکا در ۲۰۱۸، و پیشرفت‌های فنی ایران تا سال ۲۰۲۵، از جمله غنی‌سازی اورانیوم تا سطح ۶۰ درصد، این برنامه را به یک چالش جهانی تبدیل کرده است.  
 
برنامه هسته‌ای ایران و بررسی تاریخچه، پیشرفت‌های فنی، چارچوب‌های حقوقی، نقش افشاگری‌ها، تحریم‌ها، ابعاد نظامی، و پیامدهای سیاسی و امنیتی این برنامه، چالشی جهانی است که در وضعیت کنونی در سال ۲۰۲۵، تمامی نگاه‌ها را به سمت خود جلب کرده است و تصمیم‌گیری‌های خطیری را از جانب مناصب عالی حکومتی ایران، آمریکا و کشورهای غرب، به همراه خواهد داشت.
==تاریخچه و زمینه==
==تاریخچه و زمینه==
برنامه هسته‌ای ایران، ریشه در دهه ۱۹۵۰، دارد، زمانی که ایالات متحده تحت برنامه «اتم برای صلح»، که توسط رئیس‌جمهور دوایت آیزنهاور در سال ۱۹۵۳، معرفی شد، همکاری هسته‌ای با ایران را آغاز کرد. در سال ۱۹۵۷، توافق‌نامه‌ای بین دو کشور امضا شد که منجر به تحویل یک رآکتور تحقیقاتی ۵ مگاواتی به دانشگاه تهران در سال ۱۹۶۷، گردید. این رآکتور طراحی‌شده توسط شرکت آمریکایی AMF، با اورانیوم غنی‌شده کار می‌کرد و برای آموزش و تحقیقات علمی استفاده می‌شد. [[محمدرضا پهلوی]] این برنامه را بخشی از پروژه مدرنیزاسیون و نمایش قدرت منطقه‌ای ایران در نظر داشت.[[پرونده:نیروگاه بوشهر.jpg|جایگزین=نیروگاه اتمی بوشهر|بندانگشتی|300x300px|نیروگاه اتمی بوشهر]]در دهه ۱۹۷۰، با افزایش درآمدهای نفتی، جمهوری اسلامی اهداف بلندپروازانه‌تری را دنبال کرد. سازمان انرژی اتمی رژیم (AEOI) در سال ۱۹۷۴، تحت رهبری اکبر اعتماد تأسیس شد و برنامه‌ای برای تولید ۲۳٬۰۰۰ مگاوات برق هسته‌ای تا پایان قرن بیستم تدوین گردید. قراردادهایی با شرکت زیمنس آلمان برای ساخت نیروگاه بوشهر و با اورودیف (Eurodif) فرانسه برای تأمین اورانیوم غنی‌شده امضا شد و ایران ۱٫۱۸ میلیارد دلار در اورودیف، سرمایه‌گذاری کرد و سهمی ۱۰ درصدی به دست آورد. اما [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]] در سال ۱۳۵۷، این همکاری‌ها را متوقف کرد. حکومت جدید، تحت سلطه‌ی [[روح‌الله خمینی]]، این برنامه را به‌عنوان نمادی از وابستگی به غرب رد کرد. شرکت زیمنس کار روی نیروگاه اتمی بوشهر را در حالی متوقف کرد که یک رآکتور ۵۰ درصد و دیگری ۸۵ درصد تکمیل شده بود و تأمین سوخت از سوی آمریکا و فرانسه نیز قطع شد.
برنامه هسته‌ای ایران، ریشه در دهه ۱۹۵۰، دارد، زمانی که ایالات متحده تحت برنامه «اتم برای صلح»، که توسط رئیس‌جمهور دوایت آیزنهاور در سال ۱۹۵۳، معرفی شد، همکاری هسته‌ای با ایران را آغاز کرد. در سال ۱۹۵۷، توافق‌نامه‌ای بین دو کشور امضا شد که منجر به تحویل یک رآکتور تحقیقاتی ۵ مگاواتی به دانشگاه تهران در سال ۱۹۶۷، گردید.  
 
این رآکتور طراحی‌شده توسط شرکت آمریکایی AMF، با اورانیوم غنی‌شده کار می‌کرد و برای آموزش و تحقیقات علمی استفاده می‌شد. [[محمدرضا پهلوی]] این برنامه را بخشی از پروژه مدرنیزاسیون و نمایش قدرت منطقه‌ای ایران در نظر داشت.[[پرونده:نیروگاه بوشهر.jpg|جایگزین=نیروگاه اتمی بوشهر|بندانگشتی|300x300px|نیروگاه اتمی بوشهر]]در دهه ۱۹۷۰، با افزایش درآمدهای نفتی، جمهوری اسلامی اهداف بلندپروازانه‌تری را دنبال کرد. سازمان انرژی اتمی رژیم (AEOI) در سال ۱۹۷۴، تحت رهبری اکبر اعتماد تأسیس شد و برنامه‌ای برای تولید ۲۳٬۰۰۰ مگاوات برق هسته‌ای تا پایان قرن بیستم تدوین گردید.  
 
قراردادهایی با شرکت زیمنس آلمان برای ساخت نیروگاه بوشهر و با اورودیف (Eurodif) فرانسه برای تأمین اورانیوم غنی‌شده امضا شد و ایران ۱٫۱۸ میلیارد دلار در اورودیف، سرمایه‌گذاری کرد و سهمی ۱۰ درصدی به دست آورد. اما [[انقلاب ضد سلطنتی]] در سال ۱۳۵۷، این همکاری‌ها را متوقف کرد.  
 
حکومت جدید، تحت سلطه‌ی [[روح‌الله خمینی]]، این برنامه را به‌عنوان نمادی از وابستگی به غرب رد کرد. شرکت زیمنس کار روی نیروگاه اتمی بوشهر را در حالی متوقف کرد که یک رآکتور ۵۰ درصد و دیگری ۸۵ درصد تکمیل شده بود و تأمین سوخت از سوی آمریکا و فرانسه نیز قطع شد.


[[جنگ ایران و عراق]] در (۱۹۸۰–۱۹۸۸) توسعه این برنامه را برای یک دهه به تعویق انداخت، اما در سال ۱۹۸۱، AEOI فعالیت خود را از سر گرفت و برنامه احیای نیروگاه‌های هسته‌ای آغاز شد، که زمینه‌ساز مراحل بعدی این پروژه شد.<ref>[https://www.stimson.org/2023/irans-nuclear-program-has-a-long-history-of-advances-setbacks-and-diplomatic-pauses/ Iran’s Nuclear Program: A History of Advances, Setbacks and     Diplomatic Pauses" - Stimson Center]</ref> <ref>[https://world-nuclear.org/information-library/country-profiles/countries-g-n/iran "Nuclear Power in Iran" - World Nuclear Association]</ref><ref>[https://www.unitedagainstnucleariran.com/irans-nuclear-program-overview "Iran’s Nuclear Program Overview" United Against Nuclear Iran]</ref>
[[جنگ ایران و عراق]] در (۱۹۸۰–۱۹۸۸) توسعه این برنامه را برای یک دهه به تعویق انداخت، اما در سال ۱۹۸۱، AEOI فعالیت خود را از سر گرفت و برنامه احیای نیروگاه‌های هسته‌ای آغاز شد، که زمینه‌ساز مراحل بعدی این پروژه شد.<ref>[https://www.stimson.org/2023/irans-nuclear-program-has-a-long-history-of-advances-setbacks-and-diplomatic-pauses/ Iran’s Nuclear Program: A History of Advances, Setbacks and     Diplomatic Pauses" - Stimson Center]</ref> <ref>[https://world-nuclear.org/information-library/country-profiles/countries-g-n/iran "Nuclear Power in Iran" - World Nuclear Association]</ref><ref>[https://www.unitedagainstnucleariran.com/irans-nuclear-program-overview "Iran’s Nuclear Program Overview" United Against Nuclear Iran]</ref>
خط ۷۸: خط ۸۸:
اما رژیم ایران،با استفاده از سانتریفیوژهای پیشرفته‌تر IR-6 و IR-8، تا آوریل ۲۰۲۵، غنی‌سازی را به ۶۰ درصد رساند و ذخایر اورانیوم غنی‌شده‌اش، به میزانی بسیار فراتر از حد ۳۰۰ کیلوگرم مجاز در برجام به بیش از ۴٬۰۰۰ کیلوگرم رسیده است. تأسیسات زیرزمینی فردو نیز در حال فعالیت است و رآکتور اراک، که قرار بود بازطراحی شود، همچنان در برنامه‌ی این رژیم است. این پیشرفت‌ها رژیم را به «آستانه هسته‌ای» (nuclear threshold) یعنی توانایی تولید مواد تسلیحاتی در زمان کوتاه، نزدیک کرده است.<ref>[https://isis-online.org/nuclear-weapons-programs Iran’s Nuclear Program: Status Update 2025"]</ref><ref>[https://www.iaea.org/newscenter/focus/iran "Iran’s Nuclear Program and the IAEA"]</ref>
اما رژیم ایران،با استفاده از سانتریفیوژهای پیشرفته‌تر IR-6 و IR-8، تا آوریل ۲۰۲۵، غنی‌سازی را به ۶۰ درصد رساند و ذخایر اورانیوم غنی‌شده‌اش، به میزانی بسیار فراتر از حد ۳۰۰ کیلوگرم مجاز در برجام به بیش از ۴٬۰۰۰ کیلوگرم رسیده است. تأسیسات زیرزمینی فردو نیز در حال فعالیت است و رآکتور اراک، که قرار بود بازطراحی شود، همچنان در برنامه‌ی این رژیم است. این پیشرفت‌ها رژیم را به «آستانه هسته‌ای» (nuclear threshold) یعنی توانایی تولید مواد تسلیحاتی در زمان کوتاه، نزدیک کرده است.<ref>[https://isis-online.org/nuclear-weapons-programs Iran’s Nuclear Program: Status Update 2025"]</ref><ref>[https://www.iaea.org/newscenter/focus/iran "Iran’s Nuclear Program and the IAEA"]</ref>
==افشاگریهای شورای ملی مقاومت ایران؛ واکنش‌های بین‌المللی==
==افشاگریهای شورای ملی مقاومت ایران؛ واکنش‌های بین‌المللی==
[[پرونده:افشاگری اتمی شورای ملی مقاومت ایران 2.jpg|جایگزین=خانم سونا صمصامی و آقای علیرضا جعفرزاده|بندانگشتی|افشاگری اتمی شورای ملی مقاومت|311x311پیکسل]]مهم‌ترین نقش [[شورای ملی مقاومت ایران]] در [[افشاگری‌های اتمی مقاومت ایران|افشای برنامه هسته‌ای]] جمهوری اسلامی به اوت ۲۰۰۲، برمی‌گردد زمانی‌که این گروه در یک کنفرانس مطبوعاتی در واشنگتن اعلام کرد، ایران دو تأسیسات مخفی هسته‌ای در نطنز (برای غنی‌سازی اورانیوم) و اراک (برای تولید آب سنگین) ساخته است و به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) گزارش نشده است. این افشاگری‌ها، که بعدها توسط تصاویر ماهواره‌ای تأیید شد، نشان داد که رژیم در حال توسعه توانایی غنی‌سازی اورانیوم در سطحی فراتر از نیازهای صلح‌آمیز است.
[[پرونده:افشاگری اتمی شورای ملی مقاومت ایران 2.jpg|جایگزین=خانم سونا صمصامی و آقای علیرضا جعفرزاده|بندانگشتی|افشاگری اتمی شورای ملی مقاومت|311x311پیکسل]]مهم‌ترین نقش [[شورای ملی مقاومت ایران]] در [[افشاگری‌های اتمی مقاومت ایران|افشای برنامه هسته‌ای]] جمهوری اسلامی به اوت ۲۰۰۲، برمی‌گردد زمانی‌که این گروه در یک کنفرانس مطبوعاتی در واشنگتن اعلام کرد، ایران دو تأسیسات مخفی هسته‌ای در نطنز (برای غنی‌سازی اورانیوم) و اراک (برای تولید آب سنگین) ساخته است و به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) گزارش نشده است.  
 
این افشاگری‌ها، که بعدها توسط تصاویر ماهواره‌ای تأیید شد، نشان داد که رژیم در حال توسعه توانایی غنی‌سازی اورانیوم در سطحی فراتر از نیازهای صلح‌آمیز است.


گزارش آژانس IAEA در نوامبر ۲۰۰۳، تأیید کرد که جمهوری اسلامی به مدت ۱۸ سال برخی فعالیت‌های هسته‌ای خود را، مانند آزمایش‌های مرتبط با جداسازی پلوتونیوم و غنی‌سازی اورانیوم با لیزر از آژانس مخفی نگه داشته بود.
گزارش آژانس IAEA در نوامبر ۲۰۰۳، تأیید کرد که جمهوری اسلامی به مدت ۱۸ سال برخی فعالیت‌های هسته‌ای خود را، مانند آزمایش‌های مرتبط با جداسازی پلوتونیوم و غنی‌سازی اورانیوم با لیزر از آژانس مخفی نگه داشته بود.
خط ۹۶: خط ۱۰۸:
۵. دسامبر ۲۰۲۴: افشای توسعه کلاهک‌های هسته‌ای برای موشک‌های با برد ۳٬۰۰۰ کیلومتر (این گزارش همراه با اسامی متخصصان و جزئیات سایت‌های موشکی در شاهرود و سمنان ارائه شد).<ref>[https://www.armscontrol.org/factsheets/timeline-nuclear-diplomacy-iran-1967-2023 Timeline of Nuclear Diplomacy with Iran, 1967-2023]</ref> <ref>[https://www.congress.gov/crs-product/R40094 Iran’s Nuclear Program: Tehran’s Compliance with International Obligations]</ref> <ref>[https://mei.edu/publications/irans-nuclear-messaging-campaign Iran’s nuclear messaging campaign]</ref>
۵. دسامبر ۲۰۲۴: افشای توسعه کلاهک‌های هسته‌ای برای موشک‌های با برد ۳٬۰۰۰ کیلومتر (این گزارش همراه با اسامی متخصصان و جزئیات سایت‌های موشکی در شاهرود و سمنان ارائه شد).<ref>[https://www.armscontrol.org/factsheets/timeline-nuclear-diplomacy-iran-1967-2023 Timeline of Nuclear Diplomacy with Iran, 1967-2023]</ref> <ref>[https://www.congress.gov/crs-product/R40094 Iran’s Nuclear Program: Tehran’s Compliance with International Obligations]</ref> <ref>[https://mei.edu/publications/irans-nuclear-messaging-campaign Iran’s nuclear messaging campaign]</ref>
==مذاکرات و توافق هسته‌ای (برجام)==
==مذاکرات و توافق هسته‌ای (برجام)==
[[پرونده:برجام.jpg|جایگزین=مذاکرات اتمی|بندانگشتی|مذاکرات اتمی]]مذاکرات از ۲۰۰۳، با کشورهایE3 (بریتانیا، فرانسه، آلمان) آغاز گردید و در اکتبر ۲۰۰۳، به «توافق تهران» منجر شد و جمهوری اسلامی غنی‌سازی را موقتاً تعلیق کرد. این تعلیق در ۲۰۰۵، پایان یافت و شورای امنیت، بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰، شش قطعنامه تصویب کرد. مذاکرات جامع با کشورهای ۵+۱ (آمریکا، بریتانیا، فرانسه، روسیه، چین، آلمان) در ۲۰۱۳، شروع شد و درتاریخ ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵، به برجام «برنامه جامع اقدام مشترک» ([[برجام|JCPOA]]) منتهی شد.
[[پرونده:برجام.jpg|جایگزین=مذاکرات اتمی|بندانگشتی|مذاکرات اتمی]]مذاکرات از ۲۰۰۳، با کشورهایE3 (بریتانیا، فرانسه، آلمان) آغاز گردید و در اکتبر ۲۰۰۳، به «توافق تهران» منجر شد و جمهوری اسلامی غنی‌سازی را موقتاً تعلیق کرد. این تعلیق در ۲۰۰۵، پایان یافت و شورای امنیت، بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰، شش قطعنامه تصویب کرد.  
 
مذاکرات جامع با کشورهای ۵+۱ (آمریکا، بریتانیا، فرانسه، روسیه، چین، آلمان) در ۲۰۱۳، شروع شد و درتاریخ ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵، به برجام «برنامه جامع اقدام مشترک» ([[برجام|JCPOA]]) منتهی شد.


طبق مفاد برجام، ایران پذیرفت:
طبق مفاد برجام، ایران پذیرفت:
خط ۱۰۷: خط ۱۲۱:
پس از خروج یکجانبه آمریکا از برجام در ماه مه ۲۰۱۸، وضعیت این توافق بین‌المللی پیچیده شد. در این میان، اتحادیه اروپا و دیگر کشورهای باقی‌مانده در برجام (چین، روسیه و بریتانیا، فرانسه و آلمان به عنوان تروئیکای اروپا) تلاش کردند تا این توافق را حفظ کنند.
پس از خروج یکجانبه آمریکا از برجام در ماه مه ۲۰۱۸، وضعیت این توافق بین‌المللی پیچیده شد. در این میان، اتحادیه اروپا و دیگر کشورهای باقی‌مانده در برجام (چین، روسیه و بریتانیا، فرانسه و آلمان به عنوان تروئیکای اروپا) تلاش کردند تا این توافق را حفظ کنند.


اتحادیه اروپا به شدت از برجام حمایت کرد و آن را دستاوردی مهم برای منع اشاعه هسته‌ای و ثبات منطقه‌ای می‌دانست. تروئیکای اروپا تلاش‌های دیپلماتیک گسترده‌ای را برای متقاعد کردن رژیم ایران، به ماندن در برجام و یافتن راهی برای جبران خسارات اقتصادی ناشی از تحریم‌های آمریکا انجام داد. به منظور تسهیل تجارت با رژیم ایران، بدون نقض تحریم‌های آمریکا، اتحادیه اروپا سازوکار مالی اینستکس (INSTEX) را ایجاد کرد و با برگزاری مذاکرات مستمر با رژیم برای باقی ماندن آن در برجام وتاکید بر پایبندی آن به تعهدات برجامی و انتقاد به سیاست‌های آمریکا در قبال برجام، تلاش کرد تا از فروپاشی برجام جلوگیری کند.
اتحادیه اروپا به شدت از برجام حمایت کرد و آن را دستاوردی مهم برای منع اشاعه هسته‌ای و ثبات منطقه‌ای می‌دانست. تروئیکای اروپا تلاش‌های دیپلماتیک گسترده‌ای را برای متقاعد کردن رژیم ایران، به ماندن در برجام و یافتن راهی برای جبران خسارات اقتصادی ناشی از تحریم‌های آمریکا انجام داد.  
 
به منظور تسهیل تجارت با رژیم ایران، بدون نقض تحریم‌های آمریکا، اتحادیه اروپا سازوکار مالی اینستکس (INSTEX) را ایجاد کرد و با برگزاری مذاکرات مستمر با رژیم برای باقی ماندن آن در برجام وتاکید بر پایبندی آن به تعهدات برجامی و انتقاد به سیاست‌های آمریکا در قبال برجام، تلاش کرد تا از فروپاشی برجام جلوگیری کند.


به طور کلی پس از خروج آمریکا، اتحادیه اروپا، چین و روسیه تلاش کردند تا با حفظ کانال‌های دیپلماتیک و ارائه راهکارهای عملی، رژیم ایران را در برجام نگه دارند و از فروپاشی آن جلوگیری کنند.
به طور کلی پس از خروج آمریکا، اتحادیه اروپا، چین و روسیه تلاش کردند تا با حفظ کانال‌های دیپلماتیک و ارائه راهکارهای عملی، رژیم ایران را در برجام نگه دارند و از فروپاشی آن جلوگیری کنند.
خط ۱۲۸: خط ۱۴۴:
رئیس تیم: محمدجواد ظریف (وزیر امور خارجه)
رئیس تیم: محمدجواد ظریف (وزیر امور خارجه)


اعضای ارشد: سید عباس عراقچی (معاون وزیر امور خارجه)، مجید تخت‌روانچی (معاون وزیر امور خارجه تا ۲۰۱۹)، علی‌اکبر صالحی (رئیس سازمان انرژی اتمی)
اعضای ارشد: سید عباس عراقچی (معاون وزیر امور خارجه)، مجید تخت‌ روانچی (معاون وزیر امور خارجه تا ۲۰۱۹)، علی‌اکبر صالحی (رئیس سازمان انرژی اتمی)


* دولت [[ابراهیم رئیسی]] (از ۲۰۲۱):  
* دولت [[ابراهیم رئیسی]] (از ۲۰۲۱):  
خط ۱۷۱: خط ۱۸۷:
دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، دلایل خروج  آمریکا از برجام را منقضی شدن «مفاد غروب» اعلام کرد. ترامپ معتقد بود که این مفاد مشکل هسته‌ای شدن رژیم را به تأخیر می‌اندازد و بعد از این دوره، می‌تواند آزادانه برنامه هسته‌ای خود را گسترش بدهد. تیم ترامپ و مشاورانش مثل جان بولتون و مایک پمپئو، نیز براین باور بودند که این زمان‌بندی به رژیم ایران اجازه می‌دهد که در آینده به آستانه تسلیحات هسته‌ای برسد و بدون این‌که راه‌حل دائمی وجود داشته باشد.
دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، دلایل خروج  آمریکا از برجام را منقضی شدن «مفاد غروب» اعلام کرد. ترامپ معتقد بود که این مفاد مشکل هسته‌ای شدن رژیم را به تأخیر می‌اندازد و بعد از این دوره، می‌تواند آزادانه برنامه هسته‌ای خود را گسترش بدهد. تیم ترامپ و مشاورانش مثل جان بولتون و مایک پمپئو، نیز براین باور بودند که این زمان‌بندی به رژیم ایران اجازه می‌دهد که در آینده به آستانه تسلیحات هسته‌ای برسد و بدون این‌که راه‌حل دائمی وجود داشته باشد.


آن‌ها برعدم پوشش برنامه موشکی (مانند موشک سجیل و خرمشهر با برد بیش از ۲٬۰۰۰ کیلومتر به‌عنوان تهدید مستقیم اسرائیل و متحدان خلیج فارس) و فعالیت‌های منطقه‌ای رژیم و حمایت و پشتیبانی از [[نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی]] (مانند حمایت از[[حزب‌الله لبنان|حزب‌الله]]، [[جنبش حماس|حماس]]، [[شبه نظامیان حوثی|حوثی‌ها]] و [[نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی|شبه‌نظامیان شیعه در عراق]]) در برجام ، انتقاد داشتند و ترامپ آن را، بدترین توافق تاریخ، نامید. از نکات دیگری که باعث خروج آمریکا از برجام شد، می توان به فشار لابی‌های ضدایرانی و متحدان منطقه‌ای آمریکا و همچنین وعده‌های انتخاباتی تیم ترامپ در مقابل تیم باراک اوباما و همچنین سیاست فشارحداکثری، به‌عنوان راهی برای فلج کردن اقتصادی رژیم ایران و مجبور کردن آن به یک توافق جدید با شروط سخت‌تر، اشاره نمود.<ref>[https://www.academia.edu/120783649/The_Iran_Nuclear_Deal_A_Definitive_Guide_The_Iran_Nuclear_Deal_A_Definitive_Guide_Lead_Author_and_Editor_Acknowledgments The Iran Nuclear Deal A Definitive Guide The Iran Nuclear Deal A Definitive Guide Lead Author and Editor Acknowledgments]</ref>
آن‌ها برعدم پوشش برنامه موشکی (مانند موشک سجیل و خرمشهر با برد بیش از ۲٬۰۰۰ کیلومتر به‌عنوان تهدید مستقیم اسرائیل و متحدان خلیج فارس) و فعالیت‌های منطقه‌ای رژیم و حمایت و پشتیبانی از [[نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی]] (مانند حمایت از[[حزب‌الله لبنان|حزب‌الله]]، [[جنبش حماس|حماس]]، [[شبه نظامیان حوثی|حوثی‌ها]] و [[نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی|شبه‌نظامیان شیعه در عراق]]) در برجام ، انتقاد داشتند و ترامپ آن را، بدترین توافق تاریخ، نامید. از نکات دیگری که باعث خروج آمریکا از برجام شد،  
 
می‌توان به فشار لابی‌های ضدایرانی و متحدان منطقه‌ای آمریکا و همچنین وعده‌های انتخاباتی تیم ترامپ در مقابل تیم باراک اوباما و همچنین سیاست فشارحداکثری، به‌عنوان راهی برای فلج کردن اقتصادی رژیم ایران و مجبور کردن آن به یک توافق جدید با شروط سخت‌تر، اشاره نمود.<ref>[https://www.academia.edu/120783649/The_Iran_Nuclear_Deal_A_Definitive_Guide_The_Iran_Nuclear_Deal_A_Definitive_Guide_Lead_Author_and_Editor_Acknowledgments The Iran Nuclear Deal A Definitive Guide The Iran Nuclear Deal A Definitive Guide Lead Author and Editor Acknowledgments]</ref>


اما حامیان برجام بر این باورند که محدودیت‌های برجام به منظور اعتمادسازی طراحی شده‌اند و با خروج آمریکا از برجام و غنی سازی ۶۰ درصدی رژیم ایران، این مفاد به یک نقطه ضعف تبدیل شده است.
اما حامیان برجام بر این باورند که محدودیت‌های برجام به منظور اعتمادسازی طراحی شده‌اند و با خروج آمریکا از برجام و غنی سازی ۶۰ درصدی رژیم ایران، این مفاد به یک نقطه ضعف تبدیل شده است.
==مفهوم مفاد غروب==
==مفهوم مفاد غروب==
یکی از جنبه‌های کلیدی و بحث‌برانگیز «برنامه جامع اقدام مشترک» (JCPOA) یا همان برجام، مفاد موسوم به «غروب» (Sunset Provisions) است که به محدودیت‌های زمانی اعمال‌شده بر فعالیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی اشاره دارد. این مفاد تعیین می‌کند که برخی از محدودیت‌های اصلی بر برنامه هسته‌ای رژیم، پس از دوره‌های مشخص (معمولاً ۱۰، ۱۵ یا ۲۵ سال) منقضی می‌شوند و جمهوری بعد از آن می تواند فعالیت‌هایش را، بدون نظارت شدید قبلی از سر بگیرد. هدف این بندها، ایجاد یک دوره‌ی اعتمادسازی بود که طی آن، جمهوری اسلامی با پایبندی به تعهداتش، اعتماد جامعه بین‌المللی را جلب کرده و در مقابل، به‌تدریج به وضعیت عادی در چارچوب معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT) برگردد.<ref>[https://www.isna.ir/news/1403031911986/%D8%BA%D8%B1%D8%A8-%D9%86%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%D9%81%D8%B1%D8%A7-%D8%B1%D8%B3%DB%8C%D8%AF%D9%86-%D8%BA%D8%B1%D9%88%D8%A8 غرب؛ نگران از فرا رسیدن غروب]</ref> <ref>[https://parsi.euronews.com/2023/10/18/sunset-clauses-of-the-jcpoa-which-iran-sanctions-will-be-lifted-from-today بند غروب برجام؛ از امروز کدام تحریم‌های ایران لغو می‌شوند؟]</ref>
یکی از جنبه‌های کلیدی و بحث‌برانگیز «برنامه جامع اقدام مشترک» (JCPOA) یا همان برجام، مفاد موسوم به «غروب» (Sunset Provisions) است که به محدودیت‌های زمانی اعمال‌شده بر فعالیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی اشاره دارد. این مفاد تعیین می‌کند که برخی از محدودیت‌های اصلی بر برنامه هسته‌ای رژیم، پس از دوره‌های مشخص (معمولاً ۱۰، ۱۵ یا ۲۵ سال) منقضی می‌شوند و جمهوری بعد از آن می تواند فعالیت‌هایش را، بدون نظارت شدید قبلی از سر بگیرد.  
 
هدف این بندها، ایجاد یک دوره‌ی اعتمادسازی بود که طی آن، جمهوری اسلامی با پایبندی به تعهداتش، اعتماد جامعه بین‌المللی را جلب کرده و در مقابل، به‌تدریج به وضعیت عادی در چارچوب معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT) برگردد.<ref>[https://www.isna.ir/news/1403031911986/%D8%BA%D8%B1%D8%A8-%D9%86%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%D9%81%D8%B1%D8%A7-%D8%B1%D8%B3%DB%8C%D8%AF%D9%86-%D8%BA%D8%B1%D9%88%D8%A8 غرب؛ نگران از فرا رسیدن غروب]</ref> <ref>[https://parsi.euronews.com/2023/10/18/sunset-clauses-of-the-jcpoa-which-iran-sanctions-will-be-lifted-from-today بند غروب برجام؛ از امروز کدام تحریم‌های ایران لغو می‌شوند؟]</ref>


بر اساس متن برجام، محدودیت‌های اصلی شامل موارد زیر بود:
بر اساس متن برجام، محدودیت‌های اصلی شامل موارد زیر بود:
۱۳٬۴۴۰

ویرایش