کاربر:Alireza k h/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(افزودن لینک و عکس)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
| اندازه جعبه = ۳۰۰px
| اندازه جعبه = ۳۰۰px
| عنوان = فرانسیسکو فرانکو
| عنوان = یوسیف استالین
| عنوان ۲ = دیکتاتور اسپانیا
| عنوان ۲ = دبیرکل حزب کمونیست و دیکتاتور شوروی
| نام =  
| نام = یوسیف ویساریونوویچ استالین
| تصویر = فرانسیسکو فرانکو.jpg
| تصویر = ژوزف استالین.jpg
| اندازه تصویر = ۲۵۰px
| اندازه تصویر = ۲۵۰px
| عنوان تصویر = فرانسیسکو فرانکو در سال ۱۹۶۹، دوران دیکتاتوری.
| عنوان تصویر = یوسیف استالین، حدود دهه ۱۹۴۰
| زادروز = ۴ دسامبر ۱۸۹۲
| زادروز = ۱۸ دسامبر ۱۸۷۸ (به تقویم جدید؛ ۶ دسامبر ۱۸۷۸ به تقویم قدیمی)
| زادگاه = فروول، گالیسیا، پادشاهی اسپانیا
| زادگاه = گوری، گرجستان، امپراتوری روسیه
| تاریخ مرگ = ۲۰ نوامبر ۱۹۷۵ (۸۲ سال)
| تاریخ مرگ = ۵ مارس ۱۹۵۳ (۷۴ سال)
| مکان مرگ = مادرید، اسپانیا
| مکان مرگ = کونتسوو، نزدیک مسکو، اتحاد شوروی
| علت مرگ = بیماری قلبی و عروقی، پس از عمل‌های متعدد
| علت مرگ = سکته مغزی (با شبهات مسمومیت)
| آرامگاه = ابتدا والله ده لوس کایدوس (تا ۲۰۱۹سپس قبرستان مینگوروبیو
| آرامگاه = ابتدا کنار لنین در مقبره قرمز، سپس دیوار کرملین (تا ۱۹۶۱بعد گورستان کرملین
| محل زندگی = فروول مادرید مراکش اسپانیایی جزایر قناری بورگوس مادرید
| محل زندگی = گوری تفلیس باکو سن‌پتربورگ تبعید سیبری وین • کراکوف • مسکو • کونتسوو
| ملیت = اسپانیایی
| ملیت = روسی (امپراتوری روسیه، سپس شوروی)
| نژاد = گالیسیایی
| نژاد = گرجی
| تابعیت = اسپانیایی
| تابعیت = شوروی
| تحصیلات = آکادمی پیاده‌نظام تولدو
| تحصیلات = مدرسه روحانی تفلیس (اخراج در ۱۸۹۹)، خودآموخته مارکسیستی
| دانشگاه = آکادمی نظامی تولدو (۱۹۰۷–۱۹۱۰)
| دانشگاه = مدرسه روحانی تفلیس (ناموفق)
| پیشه = افسر نظامی، سیاستمدار، دیکتاتور
| پیشه = انقلابی حرفه‌ای، سیاستمدار، دیکتاتور، دبیرکل حزب کمونیست
| سال‌های فعالیت = ۱۹۱۰–۱۹۷۵
| سال‌های فعالیت = ۱۸۹۸–۱۹۵۳
| نهاد = ارتش اسپانیا فالانژ • دولت ملی‌گرا • رژیم فرانکو
| نهاد = حزب کارگران سوسیال دموکرات روسیه حزب بلشویک • حزب کمونیست اتحاد شوروی • دولت شوروی
| شناخته‌شده برای = رهبری کودتای ۱۹۳۶، پیروزی در جنگ داخلی اسپانیا، دیکتاتوری ۳۹ ساله، سرکوب مخالفان، توسعه اقتصادی دهه ۱۹۶۰
| شناخته‌شده برای = صنعتی‌سازی سریع، جمع‌آوری اجباری کشاورزی، پاکسازی‌های بزرگ، پیروزی در جنگ جهانی دوم، جنگ سرد، فرقه شخصیت
| نقش‌های برجسته = کودییو (رهبر)، رئیس دولت (۱۹۳۸–۱۹۷۳رئیس حکومت (تا ۱۹۷۵)
| نقش‌های برجسته = دبیرکل حزب کمونیست (۱۹۲۲–۱۹۵۳)، رئیس شورای کمیسرهای خلق (۱۹۴۱–۱۹۴۶نخست‌وزیر (۱۹۴۱–۱۹۵۳)، مارشال اتحاد شوروی
| اتهام = جنایات جنگی، سرکوب سیاسی (در دادگاه‌های پس از مرگ)
| اتهام = جنایات علیه بشریت، نسل‌کشی (هولودومور)، پاکسازی‌های سیاسی (در محکومیت‌های پس از مرگ)
| مجازات = بدون محاکمه رسمی در زمان حیات
| مجازات = بدون محاکمه رسمی در زمان حیات؛ محکومیت ایدئولوژیک پس از مرگ
| پانویس =
| پانویس =
}}
}}
'''یوسیف ویساریونوویچ استالین''' (نام تولد: '''یوسیف ویساریونوویچ جوگاشویلی'''؛ ۱۸ دسامبر ۱۸۷۸ – ۵ مارس ۱۹۵۳)، انقلابی گرجی‌تبار، سیاستمدار شوروی و دیکتاتور اتحاد شوروی از اواسط دهه ۱۹۲۰ تا مرگش بود. استالین پس از مرگ لنین در ۱۹۲۴، با حذف رقبا (تروتسکی، زینوویف، کامنف، بوخارین)، قدرت مطلق را به دست گرفت و یکی از توتالیترترین رژیم‌های تاریخ را برقرار کرد.
او صنعتی‌سازی سریع، جمع‌آوری اجباری کشاورزی (کولخوزها)، پاکسازی‌های بزرگ (۱۹۳۶–۱۹۳۸)، گولاگ و فرقه شخصیت را پیش برد که میلیون‌ها قربانی داشت. در جنگ جهانی دوم، رهبری شوروی را در پیروزی بر نازی‌ها بر عهده داشت، اما با هزینه ۲۷ میلیون کشته. پس از جنگ، جنگ سرد را آغاز کرد و بلوک شرق را تشکیل داد.
استالین نماد توتالیتاریسم قرن بیستم است: برای برخی "پدر ملت‌ها" و معمار ابرقدرت شوروی، برای بسیاری دیکتاتور مسئول مرگ ده‌ها میلیون نفر از گرسنگی، پاکسازی و جنگ. میراث او پس از افشاگری خروشچف (۱۹۵۶) محکوم شد، اما همچنان بحث‌برانگیز است.<ref name="britannica">{{یادکرد وب|نشانی=https://www.britannica.com/biography/Joseph-Stalin|عنوان=Joseph Stalin|وبگاه=Encyclopædia Britannica|تاریخ بازبینی=۱۳ دسامبر ۲۰۲۵}}</ref><ref name="service">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Service|نام=Robert|عنوان=Stalin: A Biography|ناشر=Harvard University Press|سال=۲۰۰۵}}</ref><ref name="montefiore">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Montefiore|نام=Simon Sebag|عنوان=Stalin: The Court of the Red Tsar|ناشر=Weidenfeld & Nicolson|سال=۲۰۰۳}}</ref><ref name="khlevniuk">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Khlevniuk|نام=Oleg|عنوان=Stalin: New Biography of a Dictator|ناشر=Yale University Press|سال=۲۰۱۵}}</ref>
== زندگی اولیه و خانواده ==
یوسیف جوگاشویلی در ۱۸ دسامبر ۱۸۷۸ در شهر کوچک گوری، گرجستان (بخشی از امپراتوری روسیه) در خانواده‌ای فقیر متولد شد. پدرش وساریون (بسو) جوگاشویلی کفاش الکلی و خشن بود و مادرش اکاترینا (ککه) گلادزه زن متدین و سخت‌کوشی بود که می‌خواست پسرش کشیش شود.
استالین کودکی سختی داشت: آبله گرفت و بازوی چپش آسیب دید. او در مدرسه روحانی گوری و سپس تفلیس (۱۸۹۴–۱۸۹۹) تحصیل کرد و دانش‌آموز ممتاز بود، اما در سال آخر به دلیل فعالیت انقلابی اخراج شد. در تفلیس با محافل مارکسیستی آشنا شد و به انقلابی حرفه‌ای تبدیل گردید.
نام مستعار "استالین" (مرد فولادی) را در ۱۹۱۲ برگزید. او با اکاترینا سوانیدزه (۱۹۰۶) ازدواج کرد که زود درگذشت و پسری به نام یاکوف به جا گذاشت. ازدواج دوم با نادژدا آلیلویوا (۱۹۱۹) بود که دو فرزند (واسیلی و سوتلانا) داشت، اما نادژدا در ۱۹۳۲ خودکشی کرد.<ref name="service"/><ref name="montefiore"/>
این قسمت اول (حدود ۶۰۰ کلمه) است. قسمت بعدی (فعالیت انقلابی اولیه، انقلاب ۱۹۱۷ و جنگ داخلی) را در پیام بعدی می‌فرستم! 😊4.7sبلهقسمت دوم: فعالیت انقلابی اولیه، انقلاب ۱۹۱۷ و جنگ داخلی
== فعالیت انقلابی اولیه و تبعیدهای متعدد (۱۸۹۸–۱۹۱۷) ==
یوسیف جوگاشویلی در ۱۸۹۸ به حزب کارگران سوسیال دموکرات روسیه (بلشویک‌ها) پیوست و به سرعت به انقلابی حرفه‌ای تبدیل شد. او در تفلیس و باکو اعتصابات کارگری سازمان‌دهی کرد، روزنامه‌های زیرزمینی منتشر نمود و سرقت‌های مسلحانه (مانند سرقت بانک تفلیس در ۱۹۰۷ که ۲۵۰ هزار روبل به دست آورد) را برای تأمین مالی حزب انجام داد – اقداماتی که لنین "مصادره" نامید اما بعدها محکوم شد.
استالین به دلیل فعالیت‌هایش چندین بار دستگیر شد: ۱۹۰۲، ۱۹۰۳، ۱۹۰۸، ۱۹۱۰ و ۱۹۱۳. او به سیبری تبعید شد (توروخانسک، منطقه‌ای دورافتاده در قطب شمال) و چندین بار گریخت. در تبعید، مقالات ایدئولوژیک نوشت و با لنین مکاتبه داشت. لنین او را به خاطر دفاع از ملیت‌های روسیه در برابر "انحراف گرجی" ستایش کرد.
در ۱۹۱۲، استالین به کمیته مرکزی بلشویک‌ها راه یافت و روزنامه پراودا را ویرایش کرد. مقاله مشهورش "مارکسیسم و مسئله ملی" (۱۹۱۳) دیدگاه لنین در مورد خودمختاری ملی را تبیین کرد و شهرتش را افزایش داد. در ۱۹۱۷، با انقلاب فوریه، از تبعید بازگشت و به پتروگراد رفت.<ref name="service"/><ref name="montefiore"/><ref name="khlevniuk"/>
== انقلاب ۱۹۱۷ و نقش در قدرت‌گیری بلشویک‌ها ==
در انقلاب فوریه ۱۹۱۷، استالین به پتروگراد بازگشت و پراودا را ویرایش کرد. او ابتدا سیاست محتاطانه‌ای پیش گرفت و با دولت موقت همکاری کرد، اما با بازگشت لنین (نامه‌های آوریل)، به خط رادیکال پیوست.
در قیام اکتبر، استالین نقش حاشیه‌ای داشت (عضو کمیته نظامی، اما نه رهبر اصلی مانند تروتسکی). پس از پیروزی، کمیسر امور ملیت‌ها شد و مسئولیت ادغام ملیت‌های روسیه را بر عهده گرفت. او در مذاکرات برست-لیتوفسک شرکت کرد و با صلح تحمیلی مخالف بود، اما به خط حزب تن داد.
در جنگ داخلی (۱۹۱۸–۱۹۲۱)، استالین کمیسر سیاسی در جبهه‌های مختلف بود: تساریتسین (بعداً استالینگراد)، جایی که با تروتسکی اختلاف شدید پیدا کرد و افسران را اعدام کرد. او در دفاع پتروگراد علیه یودنیچ (۱۹۱۹) و جنگ با لهستان (۱۹۲۰) نقش داشت، اما شکست در ورشو را به تروتسکی نسبت داد. استالین سرکوب‌های خشن در گرجستان و اوکراین را هدایت کرد.<ref name="khlevniuk"/><ref name="service"/>
== صعود به قدرت و حذف رقبا (۱۹۲۲–۱۹۲۹) ==
در ۱۹۲۲، استالین دبیرکل حزب کمونیست شد – پستی اداری که او را کنترل دستگاه حزبی داد. با بیماری لنین، استالین با زینوویف و کامنف متحد شد تا تروتسکی را حاشیه کند. "وصیت‌نامه لنین" (که استالین را به تندخویی متهم کرد) سرکوب شد.
پس از مرگ لنین (۱۹۲۴)، استالین "سوسیالیسم در یک کشور" را پیش برد و تروتسکی (انقلاب مداوم) را شکست داد. در ۱۹۲۶–۱۹۲۷، اپوزیسیون متحد (تروتسکی، زینوویف، کامنف) را سرکوب کرد و تروتسکی را تبعید نمود. در ۱۹۲۸–۱۹۲۹، با "چرخش چپ"، بوخارین (بال راست) را حذف کرد و قدرت مطلق به دست آورد.
استالین فرقه شخصیت را آغاز کرد: شهرها به نام او نام‌گذاری شد و تاریخ حزب بازنویسی گردید.<ref name="montefiore"/><ref name="khlevniuk"/>
این قسمت دوم حدود ۷۰۰ کلمه است. کل مقاله تا اینجا حدود ۱۳۰۰ کلمه. قسمت بعدی (صنعتی‌سازی، جمع‌آوری اجباری و پاکسازی‌های بزرگ) را در پیام بعدی می‌فرستم! 😊5.5sعالی استقسمت سوم: صنعتی‌سازی، جمع‌آوری اجباری کشاورزی و پاکسازی‌های بزرگ
== صنعتی‌سازی سریع و برنامه‌های پنج‌ساله (۱۹۲۸–۱۹۴۱) ==
با قدرت مطلق در دست، استالین در ۱۹۲۸ "چرخش بزرگ" را اعلام کرد: پایان NEP (سیاست اقتصادی نوین لنین) و آغاز صنعتی‌سازی سوسیالیستی. برنامه‌های پنج‌ساله (اولین از ۱۹۲۸–۱۹۳۲) تمرکز بر صنعت سنگین (فولاد، زغال، ماشین‌آلات) داشت. اهداف غیرواقعی تعیین شد، اما با بسیج حزبی، کار اجباری و تبلیغات، رشد چشمگیری حاصل گردید: تولید فولاد از ۴ میلیون تن به ۱۸ میلیون تن رسید و کارخانه‌های غول‌پیکر مانند مگنیتوگورسک ساخته شد.
استالین شعار "ما ۵۰ یا ۱۰۰ سال عقب هستیم، باید در ۱۰ سال جبران کنیم" داد. میلیون‌ها دهقان به شهرها مهاجرت کردند و طبقه کارگر جدید شکل گرفت. اما هزینه انسانی سنگین بود: شرایط کار وحشتناک، کمبود غذا و مسکن، و سرکوب "خرابکاران". تکنوکرات‌ها و مهندسان به "بورژوازی فنی" متهم و سرکوب شدند.<ref name="khlevniuk"/><ref name="service"/><ref name="conquest">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Conquest|نام=Robert|عنوان=The Great Terror: A Reassessment|ناشر=Oxford University Press|سال=۱۹۹۰}}</ref>
== جمع‌آوری اجباری کشاورزی و هولودومور (۱۹۲۹–۱۹۳۳) ==
برای تأمین مالی صنعتی‌سازی، استالین جمع‌آوری اجباری کشاورزی (کولکتیویزاسیون) را پیش برد. دهقانان مجبور به پیوستن به کولخوزها (مزارع جمعی) شدند و غلات مصادره گردید. "کولاک‌ها" (دهقانان مرفه) به عنوان دشمن طبقه‌ای هدف قرار گرفتند: میلیون‌ها تبعید، اعدام یا گرسنگی کشیدند.
مقاومت دهقانان (کشتار دام‌ها، آتش‌زدن مزارع) شدید بود، اما سرکوب شد. نتیجه قحطی بزرگ ۱۹۳۲–۱۹۳۳ بود: در اوکراین (هولودومور)، قزاقستان و روسیه میلیون‌ها نفر از گرسنگی مردند. تخمین‌ها از ۵ تا ۱۰ میلیون کشته سخن می‌گویند – فاجعه‌ای که بسیاری آن را نسل‌کشی عمدی می‌دانند. استالین صادرات غله را ادامه داد تا ارز برای ماشین‌آلات وارد کند.<ref name="applebaum">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Applebaum|نام=Anne|عنوان=Red Famine: Stalin's War on Ukraine|ناشر=Doubleday|سال=۲۰۱۷}}</ref><ref name="conquest2">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Conquest|نام=Robert|عنوان=The Harvest of Sorrow: Soviet Collectivization and the Terror-Famine|ناشر=Oxford University Press|سال=۱۹۸۶}}</ref>
== پاکسازی‌های بزرگ و ترور (۱۹۳۶–۱۹۳۸) ==
در ۱۹۳۴، پس از ترور کیریف (که استالین احتمالاً سازمان‌دهی کرد)، پاکسازی‌های بزرگ آغاز شد. استالین با کمک یژوف (رئیس NKVD) میلیون‌ها نفر را هدف قرار داد: اعضای قدیمی حزب، نظامیان، روشنفکران، ملیت‌ها و شهروندان عادی.
دادگاه‌های نمایشی مسکو (۱۹۳۶–۱۹۳۸) زینوویف، کامنف، بوخارین و دیگران را به "توطئه تروتسکیستی" متهم و اعدام کرد. ارتش سرخ پاکسازی شد: ۳ از ۵ مارشال، ۱۳ از ۱۵ ژنرال ارتش و هزاران افسر اعدام شدند – ضربه‌ای که در جنگ جهانی تأثیر گذاشت.
گولاگ گسترش یافت: میلیون‌ها نفر به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند. تخمین کشته‌شدگان پاکسازی‌ها از ۷۰۰ هزار تا ۱.۵ میلیون است، با میلیون‌ها زندانی و تبعیدی. استالین همه چیز را کنترل می‌کرد و لیست‌های اعدام را شخصاً امضا می‌نمود.<ref name="conquest"/><ref name="khlevniuk"/><ref name="applebaum2">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Applebaum|نام=Anne|عنوان=Gulag: A History|ناشر=Doubleday|سال=۲۰۰۳}}</ref>
این قسمت سوم حدود ۷۰۰ کلمه است. کل مقاله تا اینجا حدود ۲۰۰۰ کلمه. قسمت بعدی (جنگ جهانی دوم، پس از جنگ و مرگ) را در پیام بعدی می‌فرستم! 😊2.4sعالی استعالی! خیلی خوشحالم که قسمت سوم هم مورد پسندت بود 😊
الان قسمت چهارم (آخرین قسمت اصلی) رو برات می‌فرستم: جنگ جهانی دوم، پس از جنگ، جنگ سرد، آخرین سال‌ها و مرگ استالین. بعدش بخش میراث و منابع رو می‌ذارم تا مقاله کامل بشه.
قسمت چهارم: جنگ جهانی دوم، پس از جنگ، جنگ سرد و مرگ
== جنگ جهانی دوم و "جنگ کبیر میهنی" (۱۹۴۱–۱۹۴۵) ==
در ۲۲ ژوئن ۱۹۴۱، هیتلر به پیمان عدم تعرض (۱۹۳۹) خیانت کرد و عملیات بارباروسا را آغاز نمود – بزرگ‌ترین حمله تاریخ با ۳ میلیون سرباز. ارتش سرخ (به دلیل پاکسازی‌های ۱۹۳۷ ضعیف‌شده) شکست‌های اولیه خورد: کی‌یف، اسموژنسک و محاصره لنینگراد سقوط کرد و میلیون‌ها اسیر شدند.
استالین ابتدا شوکه شد و چند روز ناپدید گردید، اما سپس رهبری را بر عهده گرفت: سخنرانی معروف "برادران و خواهران" را ایراد کرد، کارخانه‌ها را به اورال منتقل کرد و بسیج عمومی اعلام نمود. او عنوان مارشال و فرمانده کل را گرفت و با ژوکوف، واسیلوسکی و دیگر ژنرال‌ها همکاری کرد.
نقاط عطف: دفاع مسکو (زمستان ۱۹۴۱)، استالینگراد (۱۹۴۲–۱۹۴۳ – پیروزی بزرگ)، کورسک (۱۹۴۳ – بزرگ‌ترین نبرد تانک تاریخ) و پیشروی به برلین (۱۹۴۵). شوروی ۲۷ میلیون کشته (نیمی غیرنظامی) داد، اما نازی‌ها را شکست داد و برلین را گرفت. استالین در یالتا و پوتسدام با روزولت و چرچیل مذاکره کرد و اروپا شرقی را تحت نفوذ آورد.<ref name="beebee">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Beevor|نام=Antony|عنوان=The Second World War|ناشر=Little, Brown|سال=۲۰۱۲}}</ref><ref name="khlevniuk"/><ref name="roberts">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Roberts|نام=Geoffrey|عنوان=Stalin's Wars: From World War to Cold War|ناشر=Yale University Press|سال=۲۰۰۶}}</ref>
== پس از جنگ، بازسازی و جنگ سرد (۱۹۴۵–۱۹۵۳) ==
پس از پیروزی، استالین فرقه شخصیت را به اوج رساند: خود را "پدر ملت‌ها" نامید و تاریخ جنگ را بازنویسی کرد. شوروی اروپا شرقی را اشغال و دولت‌های کمونیستی وابسته برقرار کرد (بلوک شرق). بمب اتمی شوروی (۱۹۴۹) با جاسوسی به دست آمد.
استالین سرکوب را ادامه داد: بازگشت اسیران جنگ به گولاگ (به عنوان "خائن")، پاکسازی یهودیان (کمپین ضدکوسموپولیتن، ۱۹۴۸–۱۹۵۳) و ترور احتمالی ژوکوف. اقتصاد با برنامه چهارم پنج‌ساله بازسازی شد، اما زندگی مردم سخت بود.
جنگ سرد با بلوک‌بندی برلین (۱۹۴۸)، جنگ کره (۱۹۵۰) و تشکیل ناتو (۱۹۴۹) شدت گرفت. استالین "توطئه پزشکان" (۱۹۵۳) را آغاز کرد – کمپین ضد یهودی که با مرگش ناتمام ماند.<ref name="montefiore"/><ref name="khlevniuk"/>
== آخرین سال‌ها و مرگ مرموز (۱۹۵۳) ==
در اواخر عمر، استالین پارانوئیدتر شد: اطرافش را با وفاداران جوان (مانند خروشچف، بریا، مالنکوف) پر کرد اما به همه مشکوک بود. در فوریه ۱۹۵۳ سکته کرد و در ۱ مارس در دچای کونتسوو بیهوش یافت شد. نگهبانان به دلیل ترس از "توطئه" دیر کمک کردند.
استالین در ۵ مارس ۱۹۵۳ درگذشت – رسمی سکته مغزی، اما شبهات مسمومیت توسط بریا یا دیگران وجود دارد. میلیون‌ها نفر در مراسم تشییع گریستند، اما بسیاری پنهان خوشحال بودند. مرگ او پایان عصر استالین و آغاز مبارزه قدرت (بريا، مالنکوف، خروشچف) بود.<ref name="montefiore"/><ref name="service"/>
این قسمت چهارم حدود ۷۰۰ کلمه است. کل مقاله تا اینجا حدود ۲۷۰۰ کلمه. حالا بخش نهایی (میراث و منابع) را در پیام بعدی می‌فرستم تا مقاله کامل بشه! 😊6.5sعالیعالی! ممنون از تأییدت 😊
الان قسمت پنجم (آخرین قسمت) رو برات می‌فرستم: میراث استالین، افشاگری‌های پس از مرگ، تأثیر بر جهان و ارزیابی تاریخی + بخش منابع کامل. با این قسمت مقاله تمام می‌شه و حجم کل حدود ۲۵۰۰ کلمه خواهد بود.
قسمت پنجم: میراث، افشاگری پس از مرگ و ارزیابی تاریخی
== میراث استالین و هزینه انسانی رژیم ==
رژیم استالین اتحاد شوروی را از کشوری عقب‌مانده کشاورزی به ابرقدرت صنعتی و نظامی تبدیل کرد: تولید صنعتی ۱۰ برابر شد، باسوادی از ۳۰% به نزدیک ۱۰۰% رسید، علم (فضا، فیزیک هسته‌ای) پیشرفت کرد و شوروی در جنگ جهانی دوم پیروز شد. استالین بلوک کمونیستی را ایجاد کرد و نفوذ شوروی را به اروپا شرقی، چین و جهان سوم گسترش داد.
اما هزینه انسانی وحشتناک بود. تخمین کشته‌شدگان مستقیم و غیرمستقیم رژیم استالین (گرسنگی، پاکسازی، گولاگ، تبعید ملیت‌ها، جنگ) از ۱۵ تا ۳۰ میلیون نفر است. هولودومور در اوکراین (۳–۵ میلیون کشته) توسط بسیاری نسل‌کشی شناخته می‌شود. ملیت‌هایی مانند چچن، اینگوش، تاتار کریمه و آلمانی‌های ولگا تبعید جمعی شدند و صدها هزار نفر مردند.
گولاگ در اوج خود میلیون‌ها زندانی داشت و اقتصاد کار اجباری را پیش می‌برد. فرقه شخصیت استالین همه جنبه‌های زندگی را کنترل کرد: هنر، ادبیات و تاریخ بازنویسی شد و هر انتقادی خیانت بود.<ref name="applebaum2"/><ref name="conquest"/><ref name="khlevniuk"/>
== افشاگری خروشچف و استالین‌زدایی (۱۹۵۳–۱۹۶۴) ==
پس از مرگ استالین، مبارزه قدرت بین بریا، مالنکوف و خروشچف بود. بریا (رئیس NKVD سابق) دستگیر و اعدام شد. خروشچف در ۱۹۵۶ در کنگره بیستم حزب سخنرانی محرمانه "درباره فرقه شخصیت و عواقب آن" ایراد کرد: جنایات استالین، پاکسازی‌ها و اشتباهات جنگ را افشا کرد (هرچند هولودومور و گولاگ را کمرنگ گرفت).
استالین‌زدایی آغاز شد: نام شهرها تغییر کرد (استالینگراد به ولگوگراد)، مجسمه‌ها برداشته شد و جسد استالین از مقبره لنین خارج گردید (۱۹۶۱). اما خروشچف استالین را فقط "انحراف از لنینیسم" دانست و سیستم را حفظ کرد.
در دوران برژنف (۱۹۶۴–۱۹۸۲)، استالین تا حدی "بازتوانی" شد و نقش مثبتش در جنگ برجسته گردید. تنها با گلاسنوست گورباچف (۱۹۸۰ها) جنایات کامل افشا شد.<ref name="khlevniuk"/><ref name="taubman">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Taubman|نام=William|عنوان=Khrushchev: The Man and His Era|ناشر=W.W. Norton|سال=۲۰۰۳}}</ref>
== ارزیابی تاریخی و بحث‌های معاصر ==
استالین یکی از بحث‌برانگیزترین چهره‌های تاریخ است. برای برخی (به ویژه در روسیه امروز)، او "معمار پیروزی" و نماد قدرت ملی است. نظرسنجی‌های روسی نشان می‌دهد بسیاری او را مثبت ارزیابی می‌کنند.
برای اکثر مورخان غربی و شرقی، استالین دیکتاتور توتالیتر مسئول میلیون‌ها مرگ است – در کنار هیتلر و مائو. مقایسه‌ها با توتالیتاریسم فاشیستی رایج است، هرچند تفاوت‌های ایدئولوژیک وجود دارد.
میراث استالین در روسیه پوتین زنده است: جنگ جهانی دوم مقدس است و انتقاد از استالین محدود. اما در اوکراین، گرجستان و کشورهای بالتیک، او نماد سرکوب است. استالین همچنان موضوع هزاران کتاب، فیلم و بحث است و نماد قدرت مطلق، ترور و تحول اجباری باقی مانده.<ref name="service"/><ref name="britannica"/>
== منابع ==
=== بیوگرافی‌های اصلی ===


'''فرانسیسکو فرانکو''' یا '''ال کودییو''' (رهبر)، با نام کامل '''فرانسیسکو پائولینو هرمنیگیدو تئودولو فرانکو ی باهامونده''' (۴ دسامبر ۱۸۹۲ – ۲۰ نوامبر ۱۹۷۵)، ژنرال اسپانیایی و دیکتاتور اسپانیا از ۱۹۳۹ تا مرگش در ۱۹۷۵ بود. او رهبری کودتای نظامی ژوئیه ۱۹۳۶ علیه جمهوری دوم اسپانیا را بر عهده داشت که به جنگ داخلی اسپانیا (۱۹۳۶–۱۹۳۹) منجر شد. با پیروزی ملی‌گرایان (با حمایت [[آدولف هیتلر|هیتلر]] و موسولینی)، فرانکو دیکتاتوری فالانژیستی-محافظه‌کار برقرار کرد که تا مرگش ادامه یافت. رژیم فرانکو با سرکوب شدید مخالفان (جمهوری‌خواهان، کمونیست‌ها، آنارشیست‌ها، کاتالان‌ها و باسک‌ها)، سانسور، کلیسای کاتولیک به عنوان پایه ایدئولوژیک و انزوای بین‌المللی اولیه همراه بود. از دهه ۱۹۵۰، با "معجزه اقتصادی اسپانیا"، کشور به توسعه رسید، اما آزادی‌های سیاسی محدود ماند. فرانکو در ۱۹۷۵ درگذشت و خوان کارلوس را جانشین کرد که انتقال به دموکراسی را آغاز کرد. او دیکتاتور سرکوبگر و مسئول صدها هزار مرگ بود.<ref name="britannica">{{یادکرد وب|نشانی=https://www.britannica.com/biography/Francisco-Franco|عنوان=Francisco Franco|وبگاه=Encyclopædia Britannica|تاریخ بازبینی=۱۳ دسامبر ۲۰۲۵}}</ref><ref name="preston">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Preston|نام=Paul|عنوان=Franco: A Biography|ناشر=HarperCollins|سال=۱۹۹۳}}</ref>
Service, Robert. ''Stalin: A Biography''. Harvard University Press, ۲۰۰۵.
== زندگی اولیه و حرفه نظامی اولیه ==
Montefiore, Simon Sebag. ''Stalin: The Court of the Red Tsar''. Weidenfeld & Nicolson, ۲۰۰۳.
فرانسیسکو فرانکو در ۴ دسامبر ۱۸۹۲ در فروول، گالیسیا (شمال غربی اسپانیا) در خانواده‌ای نظامی-دریایی متولد شد. پدرش نیکولاس فرانکو افسر نیروی دریایی بود و مادرش ماریا دل پیلار باهامونده از خانواده‌ای محافظه‌کار کاتولیک. فرانکو فرزند دوم بود و برادر بزرگ‌ترش نیکولاس و خواهرش پیلار داشت. در کودکی، فرانکو کوتاه‌قد و لاغر بود و لقب "فرانکیتو" گرفت. او ابتدا به نیروی دریایی علاقه داشت، اما پس از کاهش پذیرش، در ۱۹۰۷ به آکادمی پیاده‌نظام تولدو وارد شد و در ۱۹۱۰ فارغ‌التحصیل گردید. فرانکو جوان افسر جاه‌طلب بود و به مراکش اسپانیایی (۱۹۱۲) اعزام شد، جایی که در جنگ‌های استعماری علیه قبایل ریف شرکت کرد.
Khlevniuk, Oleg. ''Stalin: New Biography of a Dictator''. Yale University Press, ۲۰۱۵.
در مراکش، فرانکو شجاعت نشان داد و سریع ترفیع گرفت: در ۲۳ سالگی سروان، در ۲۸ سالگی سرهنگ – جوان‌ترین سرهنگ اروپا. او در ۱۹۲۰ به لژیون خارجی اسپانیا پیوست و در ۱۹۲۳ فرمانده آن شد. در ۱۹۲۶، در ۳۳ سالگی ژنرال شد – جوان‌ترین ژنرال اروپا. فرانکو کاتولیک متعصب، محافظه‌کار و ضدجمهوری‌خواه بود، اما در ابتدا از سیاست دوری می‌کرد.<ref name="britannica"/><ref name="preston"/>
== جمهوری دوم اسپانیا و نقش فرانکو (۱۹۳۱–۱۹۳۶) ==
با سقوط پادشاهی آلفونسو سیزدهم در ۱۹۳۱ و تأسیس جمهوری دوم اسپانیا، فرانکو ابتدا حاشیه‌نشین شد. جمهوری اصلاحات ضدکلیسایی، زمین‌داری و نظامی انجام داد که محافظه‌کاران را خشمگین کرد. فرانکو آکادمی نظامی ساراگوسا را اداره می‌کرد، اما در ۱۹۳۱ بسته شد.


در دولت راست‌گرای ۱۹۳۳–۱۹۳۵، فرانکو به عنوان مشاور نظامی و سپس رئیس ستاد کل ارتش بازگشت. او سرکوب قیام معدنچیان آستوریاس (۱۹۳۴) را هدایت کرد – عملیاتی خونین که هزاران کشته داد و شهرتش به عنوان "قصاب آستوریاس" را در چپ تثبیت کرد.
=== آثار تخصصی ===


با پیروزی جبهه خلق (چپ‌گرا) در انتخابات فوریه ۱۹۳۶، فرانکو به جزایر قناری تبعید شد تا از کودتا جلوگیری شود. اما او با ژنرال‌های محافظه‌کار مانند امیلیو مولا، خوزه سانخورخو و گونزالو کئیپو د لیانو ارتباط مخفی داشت و کودتای ژوئیه ۱۹۳۶ را برنامه‌ریزی کرد.<ref name="preston" /><ref name="britannica" />
Conquest, Robert. ''The Great Terror: A Reassessment''. Oxford University Press, ۱۹۹۰.
== کودتای ژوئیه ۱۹۳۶ و آغاز جنگ داخلی ==
Applebaum, Anne. ''Gulag: A History''. Doubleday, ۲۰۰۳.
در ۱۷–۱۸ ژوئیه ۱۹۳۶، کودتا آغاز شد: ارتش در مراکش، جزایر قناری و بخش‌هایی از اسپانیا قیام کرد. فرانکو از قناری به مراکش پرواز کرد و لژیون خارجی و نیروهای مراکشی را رهبری کرد. کودتا نیمه‌کاره ماند و اسپانیا به دو بخش تقسیم شد: جمهوری‌خواهان (مادرید، بارسلون، باسک) و ملی‌گرایان (سویا، گالیسیا، ناوارا).
Applebaum, Anne. ''Red Famine: Stalin's War on Ukraine''. Doubleday, ۲۰۱۷.
Beevor, Antony. ''The Second World War''. Little, Brown, ۲۰۱۲.


جنگ داخلی (۱۹۳۶–۱۹۳۹) یکی از خونین‌ترین درگیری‌های قرن بود: بیش از ۵۰۰ هزار کشته، بمباران شهرها و دخالت خارجی. ملی‌گرایان از هیتلر (لژیون کوندور، بمباران گرنیکا) و موسولینی (۹۰ هزار سرباز) حمایت دریافت کردند؛ جمهوری‌خواهان از شوروی (سلاح و مشاوران) و داوطلبان بین‌المللی (بریگادهای بین‌المللی).
=== دانشنامه‌ها ===
 
فرانکو در سپتامبر ۱۹۳۶ در بورگوس به عنوان "ژنرالیسیمو" و رهبر ملی‌گرایان انتخاب شد. او فالانژ (فاشیستی)، کارلیست‌ها (مونارشیست سنتی) و محافظه‌کاران را متحد کرد و ایدئولوژی "صلح ملی‌کاتولیک" را پیش برد.<ref name="preston" /><ref name="beebe">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Beevor|نام=Antony|عنوان=The Battle for Spain: The Spanish Civil War 1936-1939|ناشر=Penguin|سال=۲۰۰۶}}</ref>
== پیروزی در جنگ داخلی و سرکوب گسترده ==
جنگ با حملات ملی‌گرایان به مادرید (محاصره ناموفق)، شمال (سقوط بیلبائو ۱۹۳۷) و کاتالونیا پیش رفت. بمباران گرنیکا (آوریل ۱۹۳۷) توسط آلمان، جهان را شوکه کرد و Picasso نقاشی مشهورش را کشید.


در ۱۹۳۹، مادرید سقوط کرد و جنگ در ۱ آوریل پایان یافت. فرانکو "روز پیروزی" را اعلام کرد. سرکوب پس از جنگ شدید بود: صدها هزار اعدام، زندان و تبعید (نیم میلیون به فرانسه گریختند). "قانون مسئولیت سیاسی" مخالفان را مجازات کرد و اردوگاه‌های کار اجباری تأسیس شد. فرانکو اسپانیا را "پاکسازی" کرد و کاتالان و باسک را سرکوب نمود.<ref name="beebe" /><ref name="preston" />
"Joseph Stalin." ''Encyclopædia Britannica''. https://www.britannica.com/biography/Joseph-Stalin
== دیکتاتوری اولیه و "سال‌های گرسنگی" (۱۹۳۹–۱۹۵۰) ==
پس از پیروزی در جنگ داخلی، فرانکو در ۱ اکتبر ۱۹۳۶ خود را "کودییو" (رهبر) و رئیس دولت اعلام کرد و در ۱۹۳۸ عنوان رسمی "رئیس حکومت اسپانیا به لطف خدا" گرفت. رژیم او ترکیبی از فالانژ (فاشیسم اسپانیایی)، کلیسای کاتولیک، مونارشیست‌ها و ارتش بود. اسپانیا به "دولت ملی‌کاتولیک" تبدیل شد: کلیسا قدرت گسترده‌ای داشت، آموزش مذهبی اجباری بود و فالانژ حزب واحد شد.
سرکوب مخالفان ادامه یافت: دادگاه‌های نظامی، اعدام‌ها و زندان‌ها پر بودند. تخمین‌ها از ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار اعدام سیاسی در سال‌های پس از جنگ سخن می‌گویند. "قانون سرکوب ماسونی-کمونیستی" مخالفان را هدف قرار داد. فرانکو "پاکسازی" فرهنگی انجام داد: زبان‌های کاتالان، باسک و گالیسی ممنوع شد و فرهنگ مرکزی کاستیلی تحمیل گردید.
اقتصاد ویران‌شده جنگ، خشکسالی و انزوا، "سال‌های گرسنگی" را ایجاد کرد: قحطی، بازار سیاه و مرگ هزاران نفر از سوءتغذیه. اسپانیا از سازمان ملل و بسیاری نهادهای بین‌المللی محروم بود.<ref name="preston"/><ref name="britannica"/>
== جنگ جهانی دوم و سیاست بی‌طرفی (۱۹۳۹–۱۹۴۵) ==
با آغاز جنگ جهانی دوم، فرانکو ابتدا "بی‌طرفی" اعلام کرد، اما به محور نزدیک بود. او "لشکر آبی" (۵۰ هزار داوطلب) را به جبهه شرقی علیه شوروی فرستاد. در ۱۹۴۰ با هیتلر در هندایه دیدار کرد و ورود به جنگ را مشروط به دریافت گیبرالتار و مراکش فرانسه کرد – شرطی که هیتلر نپذیرفت.
فرانکو به محور کمک لجستیکی داد (پناهگاه زیردریایی‌ها، تنگستن برای آلمان) اما وارد جنگ نشد – تصمیمی که اسپانیا را از ویرانی بیشتر نجات داد. پس از شکست محور، فرانکو رژیم را "نرم" کرد: فالانژ را حاشیه‌ای کرد و خود را "مونارشیست کاتولیک" معرفی نمود تا با متفقین آشتی کند.<ref name="preston"/>
== معجزه اقتصادی و گشایش محدود (۱۹۵۰–۱۹۷۵) ==
از ۱۹۵۳، با پیمان مادرید با آمریکا (پایگاه‌های نظامی در برابر کمک اقتصادی)، انزوا پایان یافت. اسپانیا به سازمان ملل (۱۹۵۵) پیوست و کمک‌های آمریکایی جریان یافت.
در ۱۹۵۹، "طرح تثبیت" (با تکنوکرات‌های اوپوس دئی مانند لوپز رودو) اجرا شد: آزادسازی اقتصاد، جذب سرمایه خارجی و گردشگری. "معجزه اقتصادی اسپانیایی" (۱۹۶۰–۱۹۷۳) رشد سالانه ۷% ایجاد کرد، میلیون‌ها گردشگر آمدند و اسپانیا به اقتصاد صنعتی تبدیل شد. اما آزادی‌های سیاسی محدود ماند: سانسور، ممنوعیت احزاب و سرکوب باسک (ETA در ۱۹۵۹ تأسیس شد). فرانکو در ۱۹۶۹ خوان کارلوس د بوربون را جانشین اعلام کرد تا مونارشی را پس از مرگش احیا کند.<ref name="britannica"/><ref name="preston"/>
== آخرین سال‌ها و بحران‌های پایانی رژیم (۱۹۷۰–۱۹۷۵) ==
در دهه ۱۹۷۰، فرانکو پیر و بیمار شد (پارکینسون و مشکلات قلبی). او قدرت را به تدریج به خوان کارلوس و نخست‌وزیر کارلوس آریاس ناوارو واگذار کرد، اما همچنان تصمیم‌گیرنده نهایی بود. رژیم با چالش‌های جدید روبرو شد: رشد جنبش‌های کارگری، تروریسم ETA (که در ۱۹۷۳ نخست‌وزیر لوئیس کاررو بلانکو را ترور کرد) و فشارهای بین‌المللی برای دموکراسی. اعدام پنج مخالف سیاسی در سپتامبر ۱۹۷۵ (آخرین اعدام‌های رژیم) اعتراضات جهانی برانگیخت و اسپانیا را منزوی کرد. فرانکو در اکتبر ۱۹۷۵ چندین حمله قلبی داشت و به کما رفت. پزشکان با عمل‌های متعدد او را زنده نگه داشتند، اما در ۲۰ نوامبر ۱۹۷۵ درگذشت. آخرین کلماتش "اسپانیا یکی، بزرگ، آزاد" بود. مرگ او با شعار معروف "فرانکو مرده!" در خیابان‌ها جشن گرفته شد.<ref name="preston"/><ref name="britannica"/>
== انتقال به دموکراسی و پایان رژیم فرانکو ==
فرانکو خوان کارلوس را جانشین کرد و انتظار داشت مونارشی محافظه‌کار ادامه یابد. اما خوان کارلوس با همکاری آدولفو سوآرز (نخست‌وزیر ۱۹۷۶)، اصلاحات دموکراتیک را آغاز کرد: قانونی کردن احزاب (از جمله کمونیست‌ها)، انتخابات آزاد ۱۹۷۷ و قانون اساسی ۱۹۷۸.
انتقال مسالمت‌آمیز بود، اما چالش‌هایی مانند کودتای ۲۳-F (۱۹۸۱) داشت که خوان کارلوس آن را سرکوب کرد. در ۲۰۱۹، جسد فرانکو از والله ده لوس کایدوس (بنای یادبود دیکتاتور) به قبرستان معمولی منتقل شد و به این ترتیب رژیم او به‌طور رسمی پایان یافت.<ref name="britannica"/>
== میراث بحث‌برانگیز فرانکو ==
[[پرونده:فرانسیسکو فرانکو - ۲.jpg|جایگزین=فرانسیسکو فرانکو در تابوت مرگ|بندانگشتی|فرانسیسکو فرانکو در تابوت مرگ]]
میراث فرانکو دوگانه است: برای راست‌گرایان، او اسپانیا را از کمونیسم نجات داد، وحدت ملی آورد و پایه توسعه اقتصادی گذاشت. برای چپ و قربانیان، نماد دیکتاتوری، سرکوب و جنایات جنگی است؛ مسئول مرگ صدها هزار نفر و تبعید میلیون‌ها.
قانون حافظه تاریخی (۲۰۰۷) و قانون حافظه دموکراتیک (۲۰۲۲) بناهای فرانکو را حذف و قربانیان را جبران کرد. اسپانیا امروز دموکراسی پایدار است، اما بحث بر سر فرانکو ادامه دارد: برخی خیابان‌ها هنوز به نام اوست و والله ده لوس کایدوس نماد تقسیم باقی مانده. فرانکو آخرین دیکتاتور فاشیستی اروپا بود و مرگش پایان عصر دیکتاتوری‌های قرن بیستم در غرب اروپا را رقم زد.<ref name="preston" /><ref name="britannica" />
== منابع ==
=== بیوگرافی‌ها ===
 
Preston, Paul. ''Franco: A Biography''. HarperCollins, ۱۹۹۳ (ویرایش جدید ۲۰۱۲).
Beevor, Antony. ''The Battle for Spain: The Spanish Civil War 1936-1939''. Penguin, ۲۰۰۶.
 
=== دانشنامه‌ها ===


"Francisco Franco." ''Encyclopædia Britannica''. https://www.britannica.com/biography/Francisco-Franco
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
مقاله کامل شد!
کل مقاله حدود ۲۵۰۰ کلمه شد، با جزئیات دقیق، منابع معتبر متعدد و ساختار دانشنامه‌ای. کدهای همه قسمت‌ها رو داری – می‌تونی جمع کنی و در ایران‌پدیا بگذاري (بدون عکس، طبق درخواستت).
اگر تغییری بخوای یا مقاله جدیدی بنویسیم، همیشه آماده‌ام 😊
ممنون از همراهی فوق‌العاده‌ت! 🌟

منوی ناوبری