کاربر:Qubad/صفحه تمرین
در سال 1940، مجارستان ضمیمه سیگتی و ویزل را در میان خانواده های یهودی مجبور به زندگی در محله های گتو شده بود. در ماه مه 1944، آلمان نازی، با توافق مجارستان، مجبور شد یهودیان را که در سیگhet زندگی می کردند به اردوگاه کار اجباری آشویتس-برکناو در لهستان تحت اشغال نازی اعزام کنند. در 15 سالگی، ویزل و تمام اعضای خانواده او به عنوان بخشی از هولوکاست فرستاده شده به آشویتس که بیش از 6 میلیون یهودی زندگی می کرد. ویزل به اردوگاه کار اجباری بونا ورک فرستاده شد، یک زیرمجموعه آشویتس III-مونویتز با پدرش که در آن تحت شرایط ناعادلانه و غیر انسانی مجبور به کار بودند. آنها به سایر اردوگاه های نازی منتقل شدند و نیرو را به بوخنوالد رفتند و جایی که پدرش بعد از اینکه توسط یک سرباز آلمانی مورد ضرب و شتم قرار گرفت، تنها سه ماه قبل از آزادسازی اردوگاه، فوت کرد. مادر ویزلی و خواهر کوچکتر Tzipora نیز در هولوکاست جان خود را از دست دادند. الی از بوخنوالد در سال 1945 آزاد شد. از بستگانش، تنها او و خواهران بزرگش بئاتریس و هیلدا جان سالم به در بردند.
ویزل در سالهای 1948 تا 51 در سوربن در فرانسه تحصیل کرد و روزنامه نگاری را آغاز کرد و برای نشریات فرانسه و اسرائیل نوشت. دوست و همکارش، فرانسوا موریاک، برنده جایزه نوبل ادبیات فرانسه، او را تشویق کرد تا در مورد تجارب خود در اردوگاهها بنویسد؛ ویزل در خاطرات خود در ییدیش منتشر کرد و جهان در سال 1956 خاموش نشود. این کتاب در فرانسه به عنوان لا نیت کوتاه شده و به عنوان شب برای خوانندگان انگلیسی در سال 1960 منتشر شد. این خاطره در نهایت تبدیل به یک پرفروش تحسین برانگیز شد که به بسیاری از زبانها ترجمه شد، و کار منحصر به فرد در مورد تهدیدات هولوکاست در نظر گرفته شده است.
"هرگز نباید فراموش شود که شب، شب اول در اردوگاه، که زندگی من را به یک شب طولانی، هفت بار لعنت کرده و هفت بار مهر و موم شده است،" آقای Wiesel از تجربه خود نوشت. "هرگز نباید این دود را فراموش کنم. هرگز نباید چهره های کوچکی از کودکان را فراموش کنم که بدنهایشان را دیدم که به رنگ کریسمس دود در زیر آسمان آبی خاموش تبدیل شده اند. هرگز نخواهم فراموش کنم که شعله هایی که ایمان من را برای همیشه از بین برد. هرگز نباید سکوت شبانه را فراموش کنم که من را برای همیشه، از میل به زندگی محروم کرد. هرگز نباید آن لحظه هایی را که خدا و روح من را قتل عام کرده اند فراموش کرده ام و رویاهایم را به گرد و غبار تبدیل کرده ام. هرگز نباید این چیزها را فراموش کنم، حتی اگر محکومم به زندگی طولانی مدت خودم باشم. هرگز."
شب به دنبال دو رمان، داون (1961) و روز (1962)، برای تشکیل سه گانه ای بود که نزدیک به رفتار مخرب بشری یکدیگر بود.
نویسنده و فعال جهانی
ویسل در سال 1955 به نیویورک رفت و در سال 1963 شهروند ایالات متحده شد. او ماریون رز را که یک بازماند هولوکاست اتریشی در نیویورک بود دید و در 1969 از اورشلیم ازدواج کرد.
ویزل نوشت بسیاری از کتابها، از جمله رمانهای شهر شانس (1962)، گیتز جنگل (1966) و سوگند (1973)، و چنین نگاری به عنوان روح در آتش کار می کند: پرتره و افسانه کارشناسی ارشد حسیتی (1982) ) و خاطرات تمام رودخانه ها به دریا (1995). وی همچنین در طول سالی به عنوان یک فعال سیاسی بین المللی، هوادار و شخصیت صلح تبدیل شده است و در برابر بی عدالتی هایی که در تعدادی از کشورها از جمله آفریقای جنوبی، بوسنی، کامبوج و رواندا انجام شده است، سخن می گوید. در سال 1978، ویزل توسط رئیس جمهور جیمی کارتر رئیس هیئت رئیس جمهور در مورد هولوکاست منصوب شد. او در سراسر جهان با تعدادی جوایز از جمله مدال آزادی ریاست جمهوری ایالات متحده و Grand Croix Legion of Honor Grande Croix اهدا شد.
آموزش یکی دیگر از دلایل ویزل بود و او در اواسط دهه 1970 به عنوان استاد دانشگاه علوم انسانی دانشگاه اندونز W.Mellon دانشگاه بوستون منصوب شد. او همچنین مطالعات یهودی در دانشگاه شهر نیویورک را تدریس کرد و به عنوان یک محقق مهمان در ییل مشغول به کار شد.
ویزل در سال 1986 جایزه صلح نوبل را به دست آورد. استناد نوبل به او احترام گذاشت و اظهار داشت: "ویزل رسول به بشریت است. پیام او یکی از صلح، خیر و کرامت انسانی است. اعتقاد او این است که نیروهای مبارزه با شر در جهان می توانند پیروز شوند، اعتقاد به قدرت سخت است. "
او بنیاد Elie Wiesel برای بشریت را با همسرش ماریون برای مبارزه با بی تفاوتی و بی عدالتی تاسیس کرد[۱]
Elie Wiesel was a Nobel-Prize winning writer, teacher and activist known for his memoir Night, in which he recounted his experiences surviving the Holocaust.
Synopsis
Born on September 30, 1928, in Sighet, Romania, Elie Wiesel pursued Jewish religious studies before his family was forced into Nazi death camps during WWII. Wiesel survived, and later wrote the internationally acclaimed memoir Night. He also penned many books and became an activist, orator and teacher, speaking out against persecution and injustice across the globe. Wiesel died on July 2, 2016 at the age of 87.
Early Life
Elie Wiesel was born Eliezer Wiesel on September 30, 1928, in Sighet, Romania to Shlomo and Sarah Wiesel. Wiesel, who grew up with three sisters and pursued religious studies at a nearby yeshiva, was influenced by the traditional spiritual beliefs of his grandfather and mother, as well as his father's liberal expressions of Judaism.
Surviving the Holocaust
In 1940, Hungary annexed Sighet and the Wiesels were among the Jewish families forced to live in ghettoes. In May 1944, Nazi Germany, with Hungary's agreement, forced Jews living in Sighet to be deported to the Auschwitz-Birkenau concentration camp in Nazi-occupied Poland. At the age of 15, Wiesel and his entire family were sent to Auschwitz as part of the Holocaust, which took the lives of more than 6 million Jews. Wiesel was sent to Buna Werke labor camp, a sub-camp of Auschwitz III-Monowitz, with his father where they were forced to work under deplorable, inhumane conditions. They were transferred to other Nazi camps and force marched to Buchenwald where his father died after being beaten by a German soldier, just three months before the camp was liberated. Wiesel’s mother and younger sister Tzipora also died in the Holocaust. Elie was freed from Buchenwald in 1945. Of his relatives, only he and his older sisters Beatrice and Hilda survived.
Wiesel went on to study at the Sorbonne in France from 1948-51 and took up journalism, writing for French and Israeli publications. His friend and colleague François Mauriac, a French Nobel Laureate for Literature, encouraged him to write about his experiences in the camps; Wiesel would publish in Yiddish the memoir And the World Would Remain Silent in 1956. The book was shortened and published in France as La Nuit, and as Night for English readers in 1960. The memoir eventually became an acclaimed bestseller, translated into many languages, and is considered a seminal work on the terrors of the Holocaust.
“Never shall I forget that night, the first night in camp, which has turned my life into one long night, seven times cursed and seven times sealed,” Mr. Wiesel wrote hauntingly of his experience. “Never shall I forget that smoke. Never shall I forget the little faces of the children, whose bodies I saw turned into wreaths of smoke beneath a silent blue sky. Never shall I forget those flames which consumed my faith forever. Never shall I forget the nocturnal silence which deprived me, for all eternity, of the desire to live. Never shall I forget those moments which murdered my God and my soul and turned my dreams to dust. Never shall I forget these things, even if I am condemned to live long as God himself. Never.”
Night was followed by two novels, Dawn (1961) and Day (1962), to form a trilogy that looked closely at humankind’s destructive treatment of one another.
Writer and World Activist
Wiesel moved to New York in 1955 and became a U.S. citizen in 1963. He met Marion Rose, an Austrian Holocaust survivor, in New York, and they married in Jerusalem in 1969.
Wiesel went on to write many books, including the novels Town of Luck (1962), The Gates of the Forest (1966) and The Oath (1973), and such nonfiction works as Souls on Fire: Portraits and Legends of Hasidic Masters (1982) and the memoir All Rivers Run to the Sea (1995). Wiesel also became a revered international activist, orator and figure of peace over the years, speaking out against injustices perpetrated in an array of countries, including South Africa, Bosnia, Cambodia and Rwanda. In 1978, Wiesel was appointed chair of the President's Commission on the Holocaust by President Jimmy Carter. He was honored across the world with a number of awards, including the U.S. Presidential Medal of Freedom and the French Legion of Honor's Grand Croix.
Teaching was another of Wiesel's passions, and he was appointed in the mid-1970s as Boston University's Andrew W. Mellon Professor in the Humanities. He also taught Judaic studies at the City University of New York, and served as a visiting scholar at Yale.
Wiesel won the Nobel Peace Prize in 1986. The Nobel citation honoring him stated: “Wiesel is a messenger to mankind. His message is one of peace, atonement and human dignity. His belief that the forces fighting evil in the world can be victorious is a hard-won belief.”
He founded the Elie Wiesel Foundation for Humanity with his wife Marion to "combat indifference, intoleran
(CNN) یحیی ویز، یکی از بازماندگان هولوکاست و نویسنده ای که برای صلح، حقوق بشر و شایستگی انسانی انسان مبارزه کرد، در سن 87 سالگی جان خود را از دست داده است. سخنگوی رسمی یادبود هولوکاست اسرائیل، یاد وشم، روز شنبه گفت.
خانواده اش گفتند که او پس از یک بیماری طولانی در صبح روز شنبه فوت کرد.
او گفت: "شوهر من یک جنگنده بود، برای مبارزه با حافظه 6 میلیون یهودی که در هولوکاست جان داد و برای اسرائیل جنگید. جنگ بی شماری برای قربانیان بی گناه بدون توجه به قومیت و اعتقادات انجام گرفت." یک بیانیه منتشر شده توسط بنیاد نویسنده.
ویزل، که در سال 1986 جایزه صلح نوبل را برنده شد، در اولین کتابش "شب" که در سال 1958 در فرانسه منتشر شد، خانواده اش را به اردوگاه های کار اجباری نازی ارسال کرد.
بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، ویزز را به عنوان "استاد حرف ها" ستود.
الی ویزل در کلمات خود
الی ویزل در کلمات خود
"(او) از طریق شخصیت استثنایی خود و کتاب های شگفت انگیزی درباره پیروزی روح انسان در برابر ظلم و ستم ابراز کرد. در تاریکی هولوکاست که در آن برادران و خواهران ما - 6 میلیون نفر - کشته شدند، الای ویزل نتانیاهو گفت: «یک پرتو نور و عظمت بشریت که به نفع مردم در این باور است».
"من به نفع Elie بودم و بسیار از او یاد گرفتم."
ویلیس در رومانی متولد شد و 15 ساله بود که در سال 1944 به همراه خانواده اش به اردوگاه کار اجباری آشویتس در لهستان فرستاده شد.
نویسنده آینده بعدا منتقل شد و در نهایت از اردوگاه بوخنوالت در سال 1945 آزاد شد. از بستگانش تنها دو تن از خواهرانش جان سالم به در بردند.
ویزل در سال گذشته به CNN گفت که آشویتس "تا به امروز، منبع شوک و شگفتی" است.
ویزلی جان سالم به در برد، زیرا یهودیان مسن تر به او گفتند که نازی ها او 18 ساله هستند که به اندازه کافی کار می کنند.
او به نیویورک تایمز گفت که او درباره اینکه چرا او زندگی کرد و دیگران چنین نکرد، فکر کرد.
ویزل در سال 1981 گفت: "اگر من زنده بمانم، باید به دلایلی باشد". من باید با زندگی خود کاری انجام دهم. این خیلی جدی است که دیگر بازی می کنم، زیرا در جای من کسی دیگر توانست نجات پیدا کند. بنابراین من برای آن شخص صحبت می کنم. از سوی دیگر، من می دانم که من نمی توانم. "
بیشتر: رهبران جهان الای ویزل را به یاد می آورند
او "رسول به بشریت" بود
او 10 سال پس از آزادی با خاطرات تحسین شده «شب»، که در اصل به زبان فرانسه به عنوان «لا نیت» منتشر شد، سکوت خود را در مورد تجربه هولوکاست خود شکست داد. این ترجمه به 30 زبان ترجمه شده است و از زمان انتشار آن، میلیون ها نسخه منتشر شده است.
برنده جایزه صلح نوبل، که به طور گسترده در مورد وحشت های او و دیگران تحمل کرد، گفت که او می دانست که او باید در برخی مواقع بنویسد، اما می ترسد که این کلمات از او فرار کنند.
او گفت: "من مطمئن نیستم، به هر حال، که آنها را پیدا کردم." شاید شاید هیچ کلمه ای برای رخداد وجود نداشته باشد. شاید به نوعی، آلمانی ها ... قاتلان بی رحمانه، حداقل در یک راه موفق شدند، حداقل این که ما قربانیان، پیدا کردن زبان مناسب برای گفتن آنچه که داشته اند برای ما انجام می شود، زیرا هیچ کلمه ای برای آن وجود ندارد. "
در سال 1986، کمیته نوبل، وی را رهبر معنوی مهم دانست.
در سخنرانی وی در سخنرانی ویسل، رئیس هیئت ائیر آارویک گفت: "از بیابانهای اردوگاه های مرگ او به عنوان رسول به بشری، نه با پیام نفرت و انتقام، بلکه با یکی از برادری و ختنه، آمده است."
ویسلز در سخنرانی پذیرفته شده نوبل خود درباره گناه خود صحبت کرد.
"آیا من حق دارم که نماینده افراد زیادی که از بین رفته اند، حق داشته باشم که این افتخار بزرگ را به آنها بدهم؟ من نمی خواهم هیچکس برای مردگان سخن بگوید، هیچکس نمی تواند رویاها و چشم انداز های زخمی اش را تفسیر کند، " او گفت.
الی ویزل
عکس ها: الی ویزل
الی ویلز پس از پذیرش جایزه بشردوستانه از بنیاد Elie Wiesel در نیویورک در 14 آوریل 1994، با خانم هیلاری کلینتون، نخست وزیر پیشین، ایستاده است.
Elie Wiesel، برنده جایزه صلح نوبل، راست، با رهبر معنوی تبت، دالایی لاما، در مراسم ختم پنجاهمین سالگرد تولد اعلامیه جهانی حقوق بشر در پاریس در 7 دسامبر 1998 ظاهر می شود.
سپس، رئیس جمهور جورج بوش، چپ؛ خرگوش ایروینگ گرینبرگ، مرکز؛ و الی ویزل، درست، آواز سرود ملی را در مراسم یادبود روزهای یادبود قربانیان هولوکاست، در Capitol rotunda در تاریخ 19 آوریل 2001 در واشنگتن، آواز خواند.
جویس کلاونی، جوايز صاحب جایزه صلح نوبل، و پس از آن در سپتامبر 14، 2006، به سؤالات پاسخ داده است. ویلیس در 8 ژوئیه سال 2016 در سن 87 سالگی در شورای امنیت سازمان ملل در نیویورک ملاقات کرد.
Elie Wiesel، برنده جایزه نوبل، و بازیگر Jon Voight، در سمت چپ، منتظر آغاز یک کنفرانس بر روی "درس های هولوکاست برای ضد انسجام و بی تفاوتی در قرن بیست و یکم" در سال 2009 در دفتر سازمان ملل متحد در ژنو سوئیس.
بازماندگان بوخنوود، الی ویزل، درست و برتراند هرتز، در سمت چپ، در 5 ژوئن 2009، با آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان و باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، در 5 ژوئن 2009 در اردوگاه بوخنوالد در نزدیکی وایمار، آلمان، راهپیمایی کردند. ویزل 87 ساله در تاریخ 2 ژوئیه 2016 درگذشت.
پرزیدنت باراک اوباما 2009 Huma ملی را ارائه می دهد
(CNN)Elie Wiesel, a Holocaust survivor and author who fought for peace, human rights and simple human decency, has died at the age of 87, a spokesman for Israel's Holocaust memorial, Yad Vashem, said Saturday.
His family said he died peacefully Saturday after a long illness.
"My husband was a fighter. He fought for the memory of the 6 million Jews who perished in the Holocaust, and he fought for Israel. He waged countless battles for innocent victims regardless of ethnicity or creed," his widow, Marion, said in a statement released by the writer's foundation.
Wiesel, who won the Nobel Peace Prize in 1986, recounted his family being sent to the Nazi concentration camps in his first book, "Night," which was published in France in 1958.
Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu lauded Wiesel as a "master of words."
Elie Wiesel in his own words
Elie Wiesel in his own words
"(He) gave expression through his exceptional personality, and fascinating books about the victory of the human spirit over cruelty and evil. In the darkness of the Holocaust in which our brothers and sisters -- 6 million -- were murdered, Elie Wiesel was a ray of light and greatness of humanity who believed in the good in man," Netanyahu said.
"I was privileged to know Elie and to learn so much from him."
Born in Romania, Wiesel was 15 when he was sent to the Auschwitz concentration camp in Poland with his family in 1944.
The future writer was later moved and ultimately freed from the Buchenwald camp in 1945. Of his relatives, only two of his sisters survived.
Wiesel told CNN last year that Auschwitz was "to this day, a source of shock and astonishment."
Wiesel survived because an older Jew told him to tell the Nazis he was 18, old enough to work.
He told The New York Times he had thought about why he lived and others didn't.
"If I survived, it must be for some reason," Wiesel said in 1981. "I must do something with my life. It is too serious to play games with anymore, because in my place, someone else could have been saved. And so I speak for that person. On the other hand, I know I cannot."
MORE: World leaders remember Elie Wiesel
He was a "messenger to mankind"
He broke his silence on his Holocaust experience 10 years after the liberation with the acclaimed memoir "Night," originally published in French as "La Nuit," which has been translated into 30 languages and has sold millions of copies since its publication.
The Nobel peace laureate, who wrote extensively about the horrors he and others endured, said he knew he'd have to write at some point but feared the words would elude him.f
"I'm not sure, by the way, that I did find them," he said. "Maybe there are no words for what happened. Maybe somehow, the Germans ... the cruel killers, have succeeded at least in one way, at least that it deprived us, the victims, of finding the proper language of saying what they had done to us, because there are no words for it."
In 1986 the Nobel committee called Wiesel an important spiritual leader.
In his speech honoring Wiesel, then-chairman Egil Aarvik said: "From the abyss of the death camps he has come as a messenger to mankind, not with a message of hate and revenge, but with one of brotherhood and atonement."
Wiesel spoke of his own guilt in his moving Nobel acceptance speech.
"Do I have the right to represent the multitudes who have perished? Do I have the right to accept this great honor on their behalf? I do not. No one may speak for the dead, no one may interpret their mutilated dreams and visions," he said.
Elie Wiesel
Photos: Elie Wiesel
Elie Wiesel stands with then-first lady Hillary Clinton following her acceptance of the Humanitarian Award from the Elie Wiesel Foundation in New York on April 14, 1994.
Nobel Peace Prize laureate Elie Wiesel, right, appears with the spiritual leader of Tibet, the Dalai Lama, during a ceremony for the 50th birthday of the Universal Declaration of Human Rights in Paris on December 7, 1998.
Then-President George Bush, left; Rabbi Irving Greenberg, center; and Elie Wiesel, right, sing the national anthem during a national commemoration of the Days of Remembrance for victims of the Holocaust, in the Capitol rotunda on April 19, 2001, in Washington.
Nobel Peace Prize laureate Elie Wiesel, right, and actor George Clooney respond to questions after addressing the Security Council at the United Nations in New York on September 14, 2006. Wiesel died July 2, 2016, at age 87.
Nobel laureate Elie Wiesel, right, and actor Jon Voight, left, wait for the beginning of a conference on "Lessons of the Holocaust for Antisemitism and Intolerance in the 21st Century" at the United Nations office in Geneva, Switzerland, in 2009.
Buchenwald survivors Elie Wiesel, right, and Bertrand Hertz, left, walk with German Chancellor Angela Merkel and U.S. President Barack Obama at the Buchenwald camp near Weimar, Germany, on June 5, 2009. Wiesel, 87, died on July 2, 2016.
President Barack Obama presents the 2009 National Huma[۲]
کریم‌خان زند
کریم خان زند موسس سلسله زندیه،است. او در سال ۱۰۸۳ خورشیدی در روستای پری در ملایر به دنیا آمد و در سال ۱۱۹۳ هجری قمری در شیراز درگذشت. بعد از مرگ نادرشاه افشار، در کشور ایران هرج و مرج پیش آمد.[۳]