۱۳٬۱۲۰
ویرایش
توتالیتاریسم: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
Alireza k h (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «جایگزین=توتالیتاریسم|بندانگشتی|331x331پیکسل|توتالیتاریسم '''توتالیتاریسم''' (Totalitarianism)، نظامی سیاسی است که در آن دولت کنترل کامل و فراگیر بر تمامی جنبه‌های زندگی عمومی و خصوصی شهروندان را در اختیار دارد و از طریق ابزار...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:توتالیتاریسم ۱.JPG|جایگزین=توتالیتاریسم|بندانگشتی|331x331پیکسل|توتالیتاریسم ]] | [[پرونده:توتالیتاریسم ۱.JPG|جایگزین=توتالیتاریسم|بندانگشتی|331x331پیکسل|توتالیتاریسم ]] | ||
'''توتالیتاریسم''' (Totalitarianism)، | '''توتالیتاریسم''' (Totalitarianism)، رویکرد اقتدارگرایانه سیاسی است که در آن دولت کنترل کامل و فراگیر بر تمامی جنبه‌های زندگی عمومی و خصوصی شهروندان را در اختیار دارد و از طریق ابزارهایی مانند سرکوب، تبلیغات گسترده، و ایدئولوژی متمرکز، هرگونه آزادی فردی یا جمعی را از بین می‌برد. این مفهوم در قرن بیستم، به‌ویژه پس از ظهور رژیم‌های فاشیستی در ایتالیا، نازیسم در آلمان، و استالینیسم در اتحاد جماهیر شوروی، به‌عنوان پدیده‌ای متمایز در نظریه سیاسی برجسته شد. اصطلاح توتالیتاریسم اولین بار توسط [[بنیتو موسولینی]] در دهه ۱۹۲۰ ابداع شد و او آن را «همه‌چیز در دولت، هیچ‌چیز خارج از دولت، هیچ‌چیز علیه دولت» تعریف کرد، دیدگاهی که هدفش سلطه مطلق دولت بر جامعه بود. برخلاف دیکتاتوری‌های سنتی که بر حفظ قدرت متمرکز بودند، توتالیتاریسم با استفاده از یک ایدئولوژی جامع و اجباری، به بازسازی کامل ساختارهای اجتماعی و فکری می‌پردازد و از ترور و خشونت سیستماتیک برای تحمیل اراده خود بهره می‌برد. | ||
ریشه‌های تاریخی توتالیتاریسم به تحولات پس از جنگ جهانی اول بازمی‌گردد، زمانی که فروپاشی نظم‌های سنتی، بحران‌های اقتصادی، و ظهور توده‌های بی‌ریشه زمینه را برای رژیم‌های افراطی فراهم کرد. در ایتالیا، موسولینی پس از «راهپیمایی به سوی رم» در ۱۹۲۲، دولت فاشیستی را تأسیس کرد که با تبلیغات و سرکوب، جامعه را تحت کنترل درآورد. در آلمان، آدولف هیتلر از ۱۹۳۳ با حزب نازی، نظامی توتالیتر مبتنی بر نژادپرستی و ترور، از جمله هولوکاست، ایجاد کرد. در شوروی، جوزف استالین از ۱۹۲۴ با تصفیه‌های بزرگ و برنامه‌های اقتصادی متمرکز، نظامی کمونیستی و سرکوبگر بنا نهاد. این رژیم‌ها، اگرچه از نظر ایدئولوژیک متفاوت بودند، در استفاده از تک‌حزبی، کنترل اطلاعات، و خشونت اشتراک داشتند. | ریشه‌های تاریخی توتالیتاریسم به تحولات پس از جنگ جهانی اول بازمی‌گردد، زمانی که فروپاشی نظم‌های سنتی، بحران‌های اقتصادی، و ظهور توده‌های بی‌ریشه زمینه را برای رژیم‌های افراطی فراهم کرد. در ایتالیا، موسولینی پس از «راهپیمایی به سوی رم» در ۱۹۲۲، دولت فاشیستی را تأسیس کرد که با تبلیغات و سرکوب، جامعه را تحت کنترل درآورد. در آلمان، آدولف هیتلر از ۱۹۳۳ با حزب نازی، نظامی توتالیتر مبتنی بر نژادپرستی و ترور، از جمله هولوکاست، ایجاد کرد. در شوروی، جوزف استالین از ۱۹۲۴ با تصفیه‌های بزرگ و برنامه‌های اقتصادی متمرکز، نظامی کمونیستی و سرکوبگر بنا نهاد. این رژیم‌ها، اگرچه از نظر ایدئولوژیک متفاوت بودند، در استفاده از تک‌حزبی، کنترل اطلاعات، و خشونت اشتراک داشتند. | ||