شهیار قنبری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۴۶: خط ۴۶:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
'''شهیار قنبری'''، (زاده ۶ مرداد ۱۳۲۹، تهران) شاعر، ترانه‌سرا، آهنگساز، نمایشنامه‌نویس، فیلم‌ساز، روزنامه‌نگار، مجری، برنامه ساز رادیو و تلویزیون و خواننده ایرانی و فرزند حمید قنبری دوبلور سرشناس است. شهیار قنبری شعر و ادبیات را از نوجوانی و در سن ۱۵ سالگی آغاز کرد؛ و سپس راهی انگلستان شد. وی پس از بازگشت به وطن فعالیتش را با نوشتن برای هفته‌نامه‌های مختلف و خبرنگاری آغاز کرد. نخستین ترانه‌ی او ''دیگه اشکم واسه من ناز می‌کنه''، بود با آهنگی از اسفندیار منفردزاده و دومین ترانه‌اش ''ستاره آی ستاره،'' با آهنگی از پرویز اتابکی بود که هر دو با صدای خواننده معروف، گوگوش منتشر شدند. او در ۱۹ سالگی فعالیتش را گسترش داد؛ و ترانه‌های بسیاری را برای گوگوش، داریوش اقبالی، ابی، [[فرهاد مهراد|'''فرهاد''']] و خواننده‌های مشهور دیگر آن زمان سرود. درسال ۱۳۵۱، شهیار قنبری با هم‌کاری زنده‌یاد '''[[واروژان]]''' سروده‌ای به نام بوی خوب گندم با صدای داریوش اقبالی تنظیم کردند که به خاطر انتشار این اثر، داریوش و شهیار قنبری توسط '''[[ساواک]]''' شاه دستگیر و به زندان افتادند. شهیار قنبری در دهه‌ی ۱۳۵۰، فیلم موزیکال ''پاییز''، ''ایستگاه آخر'' را با بازی '''[[پرویز فنی‌زاده]]''' و ایرن نویسندگی و کارگردانی کرد که پخش آن با آغاز '''[[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]]''' میسرنشد. شهیار قنبری در سال ١٣۵٩، به فرانسه مهاجرت کرد؛ و در طی این سالیان فعالیت خود را ادامه داد. او پس از سالیان اقامت در فرانسه در دهه‌ی ۱۳۹۰، به شهر لس‌آنجلس آمریکا رفت تا غزل‌نمایش  ''نون و پنیر و سبزی''، را در کنسرت داریوش و ابی به صحنه ببرد. شهیار قنبری طی سال‌های پس از انقلاب ضدسلطنتی با هنرمندان مشهوری نظیر داریوش اقبالی، ابی، بیژن مرتضوی، حسن شماعی‌زاده، لیلا فروهر، سیاوش قمیشی، مارتیک، امید سلطانی، شهره، نوش‌آفرین، مهرداد آسمانی، منصور، و… هم‌کاری کرد. وی تا کنون ۳۷ سال است که در عرصه‌ی ترانه‌سرایی فعالیت می‌کند. شهیار قنبری در حال حاضر در جنوب کالیفرنیای آمریکا زندگی می‌کند.
'''شهیار قنبری'''، (زاده ۶ مرداد ۱۳۲۹، تهران) شاعر، ترانه‌سرا، آهنگساز، نمایشنامه‌نویس، فیلم‌ساز، روزنامه‌نگار، مجری، برنامه ساز رادیو و تلویزیون و خواننده ایرانی و فرزند حمید قنبری دوبلور سرشناس است. شهیار قنبری شعر و ادبیات را از نوجوانی و در سن ۱۵ سالگی آغاز کرد؛ و سپس راهی انگلستان شد. وی پس از بازگشت به وطن فعالیتش را با نوشتن برای هفته‌نامه‌های مختلف و خبرنگاری آغاز کرد. نخستین ترانه‌ی او ''دیگه اشکم واسه من ناز می‌کنه''، بود با آهنگی از اسفندیار منفردزاده و دومین ترانه‌اش ''ستاره آی ستاره،'' با آهنگی از پرویز اتابکی بود که هر دو با صدای خواننده معروف، گوگوش منتشر شدند. او در ۱۹ سالگی فعالیتش را گسترش داد؛ و ترانه‌های بسیاری را برای گوگوش، داریوش اقبالی، ابی، [[فرهاد مهراد|فرهاد]] و خواننده‌های مشهور دیگر آن زمان سرود. درسال ۱۳۵۱، شهیار قنبری با هم‌کاری زنده‌یاد [[واروژان]] سروده‌ای به نام بوی خوب گندم با صدای داریوش اقبالی تنظیم کردند که به خاطر انتشار این اثر، داریوش و شهیار قنبری توسط [[ساواک]] شاه دستگیر و به زندان افتادند. شهیار قنبری در دهه‌ی ۱۳۵۰، فیلم موزیکال ''پاییز''، ''ایستگاه آخر'' را با بازی [[پرویز فنی‌زاده]] و ایرن نویسندگی و کارگردانی کرد که پخش آن با آغاز [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]] میسرنشد. شهیار قنبری در سال ١٣۵٩، به فرانسه مهاجرت کرد؛ و در طی این سالیان فعالیت خود را ادامه داد. او پس از سالیان اقامت در فرانسه در دهه‌ی ۱۳۹۰، به شهر لس‌آنجلس آمریکا رفت تا غزل‌نمایش  ''نون و پنیر و سبزی''، را در کنسرت داریوش و ابی به صحنه ببرد. شهیار قنبری طی سال‌های پس از انقلاب ضدسلطنتی با هنرمندان مشهوری نظیر داریوش اقبالی، ابی، بیژن مرتضوی، حسن شماعی‌زاده، لیلا فروهر، سیاوش قمیشی، مارتیک، امید سلطانی، شهره، نوش‌آفرین، مهرداد آسمانی، منصور، و… هم‌کاری کرد. وی تا کنون ۳۷ سال است که در عرصه‌ی ترانه‌سرایی فعالیت می‌کند. شهیار قنبری در حال حاضر در جنوب کالیفرنیای آمریکا زندگی می‌کند.


== آغاز شعر و ادبیات ==
== آغاز شعر و ادبیات ==
خط ۵۴: خط ۵۴:
او سپس عازم بریتانیا شد؛ و در سال ١٩۶٨، درگروهای موسیقی پاپ شرکت کرد.
او سپس عازم بریتانیا شد؛ و در سال ١٩۶٨، درگروهای موسیقی پاپ شرکت کرد.


شهیار قنبری در تظاهرات مردم در اعتراض به جنگ ویتنام، سال١٩۶٨، در لندن شرکت کرد؛ و پس از آن بود که ترانه‌سرایی را برگزید. وی پس از بازگشت به وطن فعالیتش را با نوشتن برای هفته‌نامه‌های مختلف و خبرنگاری آغاز کرد؛ و هم‌زمان برای رادیو تهران نیز برنامه‌ی ''آوای موسیقی''  را پیرامون pop و rock and roll تهیه کرد. کار وی در تلویزیون با گویندگی و ترانه‌سرایی برای برنامه‌ی تلویزیونی زنگوله‌ها که جایی برای کشف صداهای تازه در تلویزیون بود، درکنار زنده‌یاد [[واروژان]]، پرویز اتابکی، اسفندیار منفردزاده، بابک افشار، تورج نگهبان، '''[[ایرج جنتی عطایی]]''' و '''[[منوچهر سخایی]]''' تهیه‌کننده‌ی آن برنامه آغاز شد.<ref name=":1" />
شهیار قنبری در تظاهرات مردم در اعتراض به جنگ ویتنام، سال١٩۶٨، در لندن شرکت کرد؛ و پس از آن بود که ترانه‌سرایی را برگزید. وی پس از بازگشت به وطن فعالیتش را با نوشتن برای هفته‌نامه‌های مختلف و خبرنگاری آغاز کرد؛ و هم‌زمان برای رادیو تهران نیز برنامه‌ی ''آوای موسیقی''  را پیرامون pop و rock and roll تهیه کرد. کار وی در تلویزیون با گویندگی و ترانه‌سرایی برای برنامه‌ی تلویزیونی زنگوله‌ها که جایی برای کشف صداهای تازه در تلویزیون بود، درکنار زنده‌یاد [[واروژان]]، پرویز اتابکی، اسفندیار منفردزاده، بابک افشار، تورج نگهبان، [[ایرج جنتی عطایی]] و [[منوچهر سخایی]] تهیه‌کننده‌ی آن برنامه آغاز شد.<ref name=":1" />


=== ترانه‌سرایی ===
=== ترانه‌سرایی ===
خط ۶۷: خط ۶۷:
== دستگیری و زندان ==
== دستگیری و زندان ==
[[پرونده:شهداریو.JPG|بندانگشتی|236x236پیکسل|شهیار قنبری و داریوش اقبالی]]
[[پرونده:شهداریو.JPG|بندانگشتی|236x236پیکسل|شهیار قنبری و داریوش اقبالی]]
اوایل دهه‌ی ۱۳۵۰، شهیار قنبری با زنده‌یاد [[واروژان]] هم‌کاری داشت که در واقع دوره‌ی دیگری از زندگی حرفه‌ای او به‌شمار می‌رود. نخستین هم‌کاری آن‌ها در سال ۱۳۵۱، سروده‌ای به نام بوی خوب گندم با صدای داریوش اقبالی بود. به خاطر انتشار این اثر، داریوش و شهیار قنبری توسط [[ساواک]] شاه دستگیر و به زندان افتادند. شهیار قنبری در مقدمه‌ی کتاب " ''دریا در من''" نوشته است که مأموران ساواک از وی خواسته‌اند که ترانه‌ای در مدح و ستایش '''[[محمدرضا پهلوی|محمدرضا شاه پهلوی]]''' بسراید و بخواند تا از زندان آزادش کنند؛ اما او زیر بار نمی‌رود و نمی‌پذیرد. در همین رابطه شهیار قنبری خطاب به واروژان می‌گوید:<blockquote>«راستی ما چرا آن‌جا بودیم؟ ما که فقط ترانه می‌نوشتیم و تو «[[واروژان]]» را داشتیم و دریای صداهای خوش‌رنگ را، و شاعر می‌گوید از رفیق دلتنگی‌ها و تشنگی‌ها: امروز که بی‌تو، بر ما هزار سال گذشته‌است، حتی نمی‌توانم از سنگینی این غیبت بزرگ بنویسم. واژه‌ها، نیروی موسیقی را کم دارند. واژه‌های من تو را کم‌دارند، واروژانِ من…! مرد سازها و آوازها…! و شاعر به قله‌هایی بلندتر می‌رسد…»<ref>[https://persiansaz.com/article-14/%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%A7%D8%B1-%D9%82%D9%86%D8%A8%D8%B1%DB%8C شهیار قننری - سایت پرشین ساز]</ref> </blockquote>
اوایل دهه‌ی ۱۳۵۰، شهیار قنبری با زنده‌یاد [[واروژان]] هم‌کاری داشت که در واقع دوره‌ی دیگری از زندگی حرفه‌ای او به‌شمار می‌رود. نخستین هم‌کاری آن‌ها در سال ۱۳۵۱، سروده‌ای به نام بوی خوب گندم با صدای داریوش اقبالی بود. به خاطر انتشار این اثر، داریوش و شهیار قنبری توسط [[ساواک]] شاه دستگیر و به زندان افتادند. شهیار قنبری در مقدمه‌ی کتاب " ''دریا در من''" نوشته است که مأموران ساواک از وی خواسته‌اند که ترانه‌ای در مدح و ستایش [[محمدرضا پهلوی|محمدرضا شاه پهلوی]] بسراید و بخواند تا از زندان آزادش کنند؛ اما او زیر بار نمی‌رود و نمی‌پذیرد. در همین رابطه شهیار قنبری خطاب به واروژان می‌گوید:<blockquote>«راستی ما چرا آن‌جا بودیم؟ ما که فقط ترانه می‌نوشتیم و تو «[[واروژان]]» را داشتیم و دریای صداهای خوش‌رنگ را، و شاعر می‌گوید از رفیق دلتنگی‌ها و تشنگی‌ها: امروز که بی‌تو، بر ما هزار سال گذشته‌است، حتی نمی‌توانم از سنگینی این غیبت بزرگ بنویسم. واژه‌ها، نیروی موسیقی را کم دارند. واژه‌های من تو را کم‌دارند، واروژانِ من…! مرد سازها و آوازها…! و شاعر به قله‌هایی بلندتر می‌رسد…»<ref>[https://persiansaz.com/article-14/%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%A7%D8%B1-%D9%82%D9%86%D8%A8%D8%B1%DB%8C شهیار قننری - سایت پرشین ساز]</ref> </blockquote>


== فعالیت سینمایی و تئاتر ==
== فعالیت سینمایی و تئاتر ==
[[پرونده:شهیارق03.JPG|بندانگشتی|250x250پیکسل|شهیار قنبری]]
[[پرونده:شهیارق03.JPG|بندانگشتی|250x250پیکسل|شهیار قنبری]]
شهیار قنبری در کودکی در فیلم ''چهره‌ی آشنا'' به همراه پدرش نقش بازی کرد؛ و پس از آن در سال ۱۳۳۵، در فیلم ''خانه خراب'' ساخته‌ی نصرت کریمی و سپس در فیلم ''شام آخر'' که ساخته‌ی خودش بود، به همراه زنده یاد [[پرویز فنی‌زاده]] ایفای نقش کرد. وی در آن سال‌ها دو نمایش‌نامه به نام‌های ''برادران علمی'' و ''غزل‌نمایش'' نیز نوشت. پس از آن به همراه شاعران سرشناس '''[[سیمین بهبهانی]]'''، '''[[فریدون مشیری]]'''، یدلله رؤیایی و عماد خراسانی به عضویت شورای ترانه‌های روز ایران در آمد. شهیار قنبری در اواخر دهه‌ی ۱۳۵۰، فیلم موزیکال ''پاییز''، ''ایستگاه آخر'' را با بازی پرویز فنی‌زاده و ایرن نویسندگی و کارگردانی کرد که پخش آن با آغاز انقلاب ضدسلطنتی میسرنشد.
شهیار قنبری در کودکی در فیلم ''چهره‌ی آشنا'' به همراه پدرش نقش بازی کرد؛ و پس از آن در سال ۱۳۳۵، در فیلم ''خانه خراب'' ساخته‌ی نصرت کریمی و سپس در فیلم ''شام آخر'' که ساخته‌ی خودش بود، به همراه زنده یاد [[پرویز فنی‌زاده]] ایفای نقش کرد. وی در آن سال‌ها دو نمایش‌نامه به نام‌های ''برادران علمی'' و ''غزل‌نمایش'' نیز نوشت. پس از آن به همراه شاعران سرشناس [[سیمین بهبهانی]]، [[فریدون مشیری]]، یدلله رؤیایی و عماد خراسانی به عضویت شورای ترانه‌های روز ایران در آمد. شهیار قنبری در اواخر دهه‌ی ۱۳۵۰، فیلم موزیکال ''پاییز''، ''ایستگاه آخر'' را با بازی پرویز فنی‌زاده و ایرن نویسندگی و کارگردانی کرد که پخش آن با آغاز انقلاب ضدسلطنتی میسرنشد.


شهیار قنبری در اوایل همین دهه آلبوم ''قدغن'' را منتشر کرد؛ و سپس دو مجموعه به نام‌های ''شناسنامه ١''و ''شناسنامه ٢'' که مجموعه‌ای از تمام ترانه‌های نوشته‌شده توسط خودش است، با صدای گوگوش به همراه مروری بر سال‌های دور ترانه با کلام استاد شهیار و سپس ''سفرنامه'' که مجموعه‌ای زیبا و متفاوت بود، منتشر گردید. وی پس از چند سال اثری دیگر به نام  ''برهنگی'' را منتشر کرد. یک روز پس از فاجعه‌ی ١١ سپتامبر در نیویورک آمریکا  ''دوستت دارم‌ها''  را به قربانیان این فاجعه تقدیم کرد. پس از آن بود که یک مجموعه  ترانه‌خوانی به نام RewindMe in Paris که محصول سالیان تلاش بی‌وقفه وی بود، به ترانه‌خانه تقدیم نمود. مجموعه‌ای بی‌نظیر به زبان‌های انگلیسی و فرانسه. آخرین کار مشترک شهیار قنبری و گوگوش، آلبوم ''مانیفست'' است که این آلبوم با استقبال گسترده و فراگیر مردم مواجه شد تا آغازی باشد بر تحول موسیقی و ترانه ایرانی در سال‌های غربت. در این آلبوم ٨ ترانه از شهیار قنبری با صدای گوگوش وجود دارد که مورد توجه و استقبال دوستداران شهیار و گوگوش قرار گرفته است.<ref name=":1" />   
شهیار قنبری در اوایل همین دهه آلبوم ''قدغن'' را منتشر کرد؛ و سپس دو مجموعه به نام‌های ''شناسنامه ١''و ''شناسنامه ٢'' که مجموعه‌ای از تمام ترانه‌های نوشته‌شده توسط خودش است، با صدای گوگوش به همراه مروری بر سال‌های دور ترانه با کلام استاد شهیار و سپس ''سفرنامه'' که مجموعه‌ای زیبا و متفاوت بود، منتشر گردید. وی پس از چند سال اثری دیگر به نام  ''برهنگی'' را منتشر کرد. یک روز پس از فاجعه‌ی ١١ سپتامبر در نیویورک آمریکا  ''دوستت دارم‌ها''  را به قربانیان این فاجعه تقدیم کرد. پس از آن بود که یک مجموعه  ترانه‌خوانی به نام RewindMe in Paris که محصول سالیان تلاش بی‌وقفه وی بود، به ترانه‌خانه تقدیم نمود. مجموعه‌ای بی‌نظیر به زبان‌های انگلیسی و فرانسه. آخرین کار مشترک شهیار قنبری و گوگوش، آلبوم ''مانیفست'' است که این آلبوم با استقبال گسترده و فراگیر مردم مواجه شد تا آغازی باشد بر تحول موسیقی و ترانه ایرانی در سال‌های غربت. در این آلبوم ٨ ترانه از شهیار قنبری با صدای گوگوش وجود دارد که مورد توجه و استقبال دوستداران شهیار و گوگوش قرار گرفته است.<ref name=":1" />   


== پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]] ==
== پس از انقلاب ضد سلطنتی ==
[[پرونده:شهیارق05.JPG|بندانگشتی|200x200پیکسل|شهیار قنبری]]
[[پرونده:شهیارق05.JPG|بندانگشتی|200x200پیکسل|شهیار قنبری]]
شهیار قنبری پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی در سال ١٣۵٩، به فرانسه مهاجرت کرد؛ و در طی این سالیان فعالیت خود را ادامه داد. سال‌ها بعد درفرانسه دومین آلبوم خود را به نام  ''پیشمرگانه‌ها'' یا  ''اگر همه شاعر بودند'' که در ایران ضبط شده‌بود منتشر کرد؛ و پس ازآن آلبوم ''صدای درخت بی‌زمین''. او پس از سالیان اقامت در فرانسه در دهه‌ی ۱۳۹۰، به شهر لس‌آنجلس آمریکا رفت تا غزل‌نمایش  ''نون و پنیر و سبزی''، را در کنسرت داریوش و ابی به صحنه ببرد. کاری متفاوت با بازی تنها فرزندش ''لورکا''.<ref name=":1" />  
شهیار قنبری پس از پیروزی [[انقلاب ضدسلطنتی]] در سال ١٣۵٩، به فرانسه مهاجرت کرد؛ و در طی این سالیان فعالیت خود را ادامه داد. سال‌ها بعد درفرانسه دومین آلبوم خود را به نام  ''پیشمرگانه‌ها'' یا  ''اگر همه شاعر بودند'' که در ایران ضبط شده‌بود منتشر کرد؛ و پس ازآن آلبوم ''صدای درخت بی‌زمین''. او پس از سالیان اقامت در فرانسه در دهه‌ی ۱۳۹۰، به شهر لس‌آنجلس آمریکا رفت تا غزل‌نمایش  ''نون و پنیر و سبزی''، را در کنسرت داریوش و ابی به صحنه ببرد. کاری متفاوت با بازی تنها فرزندش ''لورکا''.<ref name=":1" />  


شهیار قنبری طی سال‌های پس از انقلاب ضدسلطنتی با هنرمندان مشهوری نظیر داریوش اقبالی، ابی، بیژن مرتضوی، حسن شماعی‌زاده، لیلا فروهر، سیاوش قمیشی، مارتیک، امید سلطانی، شهره، نوش‌آفرین، مهرداد آسمانی، منصور، و… همکاری کرد.<ref>[http://kakheaseman.ir/aseman.php?id=86964 شهیار قنبری - سایت کاخ آسمان]</ref>  
شهیار قنبری طی سال‌های پس از انقلاب ضدسلطنتی با هنرمندان مشهوری نظیر داریوش اقبالی، ابی، بیژن مرتضوی، حسن شماعی‌زاده، لیلا فروهر، سیاوش قمیشی، مارتیک، امید سلطانی، شهره، نوش‌آفرین، مهرداد آسمانی، منصور، و… همکاری کرد.<ref>[http://kakheaseman.ir/aseman.php?id=86964 شهیار قنبری - سایت کاخ آسمان]</ref>  
۱۳٬۱۲۶

ویرایش