۹٬۲۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
|image size=240پیکسل}} | |image size=240پیکسل}} | ||
'''آخوند ملا محمدکاظم خراسانی،''' (متولد سال ۱۲۱۷ ه. ش، مشهد - درگذشته ۱۲۹۰ ه. ش، نجف) فقیه، مجتهد و از برجستهترین علمای شیعه در عصر مشروطه، با نقش رهبری جریان مذهبی در [[جنبش مشروطه ایران|انقلاب مشروطه]]، نمادی از پیوند فقه شیعه با مبارزه سیاسی است. آخوند خراسانی از خانوادهای مذهبی بود که تحصیلات مقدماتی را در مشهد آغاز کرد و در ۱۲۷۷ ه.ق به نجف مهاجرت نمود. اساتیدش شامل شیخ مرتضی انصاری، میرزا محمدحسن شیرازی، سید علی شوشتری، شیخ راضی نجفی و سید مهدی قزوینی بودند. او پس از مرگ میرزا شیرازی در ۱۳۱۲ ه. ق، در حوزه تدریسش در نجف، بزرگترین شد و به مرجعیت تقلید رسید. آثار آخوند خراسانی، به ویژه «کفایة الاصول»، «حاشیه بر مکاسب»، «درر الفوائد»، «فوائد فقهیة و اصولیة»، «تکمیل التبصره»، «کتاب الاجاره»، «روح الحیاة فی تلخیص نجات العباد» و رسالههایی در وقف، رضاع، رهن و طلاق، او را به یکی از تأثیرگذارترین فقهای شیعه پس از شیخ انصاری تبدیل کرد. این کتابها، با تمرکز بر اصول فقه، فلسفه و کلام، در حوزههای شیعه تدریس میشوند و به زبانهای فارسی، اردو، انگلیسی و ژاپنی ترجمه شدهاند. | |||
در جنبش مشروطه، آخوند خراسانی با عبدالله بهبهانی و محمد طباطبایی، به عنوان «ثلاثه مشایخ» شناخته شد و فتوای وجوب مشروطه را صادر کرد: «اصول مشروطه از شریعت اسلام اخذ شده است» و «مشروطهخواهی برای رفع ظلم و استبداد و اجرای امر به معروف و نهی از منکر است». او مشروطه را بومیسازی کرد و مجلس را «رابطه اتحاد بین دولت و ملت» و «مفتاح تربیت و ترقی» دانست، با تأکید بر محدودیت سلطنت به قوانین شرعی شیعه. | در جنبش مشروطه، آخوند خراسانی با عبدالله بهبهانی و محمد طباطبایی، به عنوان «ثلاثه مشایخ» شناخته شد و فتوای وجوب مشروطه را صادر کرد: «اصول مشروطه از شریعت اسلام اخذ شده است» و «مشروطهخواهی برای رفع ظلم و استبداد و اجرای امر به معروف و نهی از منکر است». او مشروطه را بومیسازی کرد و مجلس را «رابطه اتحاد بین دولت و ملت» و «مفتاح تربیت و ترقی» دانست، با تأکید بر محدودیت سلطنت به قوانین شرعی شیعه. | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
آخوند خراسانی از ۱۲ سالگی وارد حوزه علمیه مشهد شد و ادبیات عربی، منطق، فقه و اصول فقه را نزد اساتید محلی آموخت. پس از شش سال، احساس کرد آموزشهای مشهد برایش کافی نیست و به خانواده گفت:<blockquote>«دیگر اینجا برای من تازگی ندارد، من آنچه در اینجا بود، فراگرفتم. اکنون میخواهم، راهی نجف شوم و از مرکز علم و دانش استفاده کنم».</blockquote>او در سال ۱۲۷۷ ه.ق به حجاز و سپس نجف مهاجرت کرد.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":7" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":6" /> | آخوند خراسانی از ۱۲ سالگی وارد حوزه علمیه مشهد شد و ادبیات عربی، منطق، فقه و اصول فقه را نزد اساتید محلی آموخت. پس از شش سال، احساس کرد آموزشهای مشهد برایش کافی نیست و به خانواده گفت:<blockquote>«دیگر اینجا برای من تازگی ندارد، من آنچه در اینجا بود، فراگرفتم. اکنون میخواهم، راهی نجف شوم و از مرکز علم و دانش استفاده کنم».</blockquote>او در سال ۱۲۷۷ ه.ق به حجاز و سپس نجف مهاجرت کرد.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":7" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":6" /> | ||
==تحصیلات در نجف و اساتید== | ==تحصیلات در نجف و اساتید== | ||
[[پرونده:مجلس خارج فقه.jpg|جایگزین=مجلس تدریس آخوند خراسانی|بندانگشتی|291x291پیکسل|مجلس تدریس آخوند خراسانی]] | |||
آخوند خراسانی در نجف، ابتدا نزد شیخ مرتضی انصاری (شیخ الأنصاری، خاتم الفقهاء و المجتهدین) بیش از دو سال فقه و اصول خواند. سپس نزد میرزا محمدحسن شیرازی (میرزای بزرگ، صادرکننده فتوای تحریم تنباکو) بیش از ۱۳ سال شاگردی کرد و از برجستهترین شاگردانش بود. وقتی میرزای شیرازی به سامرا مهاجرت کرد (۱۲۹۱ ه. ق)، آخوند خراسانی ماند و به تدریس پرداخت، اما میرزا او را ستود و گفت:<blockquote>«او از فضیلت و تقوای بالایی برخوردار است، شاگردان از دروسش بهره ببرند».</blockquote>دیگر اساتید او عبارت بودند از: سید علی شوشتری (تا ۱۲۸۳ ه. ق)، شیخ راضی نجفی (تا ۱۲۹۰ ه. ق)، سید مهدی قزوینی، میرزا ابوالحسن جلوه و ملا حسین خویی در تهران. | آخوند خراسانی در نجف، ابتدا نزد شیخ مرتضی انصاری (شیخ الأنصاری، خاتم الفقهاء و المجتهدین) بیش از دو سال فقه و اصول خواند. سپس نزد میرزا محمدحسن شیرازی (میرزای بزرگ، صادرکننده فتوای تحریم تنباکو) بیش از ۱۳ سال شاگردی کرد و از برجستهترین شاگردانش بود. وقتی میرزای شیرازی به سامرا مهاجرت کرد (۱۲۹۱ ه. ق)، آخوند خراسانی ماند و به تدریس پرداخت، اما میرزا او را ستود و گفت:<blockquote>«او از فضیلت و تقوای بالایی برخوردار است، شاگردان از دروسش بهره ببرند».</blockquote>دیگر اساتید او عبارت بودند از: سید علی شوشتری (تا ۱۲۸۳ ه. ق)، شیخ راضی نجفی (تا ۱۲۹۰ ه. ق)، سید مهدی قزوینی، میرزا ابوالحسن جلوه و ملا حسین خویی در تهران. | ||
===تدریس و مرجعیت=== | ===تدریس و مرجعیت=== | ||