کاربر:Qubad/صفحه تمرین

در سال 1940، مجارستان ضمیمه سیگتی و ویزل را در میان خانواده های یهودی مجبور به زندگی در محله های گتو شده بود. در ماه مه 1944، آلمان نازی، با توافق مجارستان، مجبور شد یهودیان را که در سیگhet زندگی می کردند به اردوگاه کار اجباری آشویتس-برکناو در لهستان تحت اشغال نازی اعزام کنند. در 15 سالگی، ویزل و تمام اعضای خانواده او به عنوان بخشی از هولوکاست فرستاده شده به آشویتس که بیش از 6 میلیون یهودی زندگی می کرد. ویزل به اردوگاه کار اجباری بونا ورک فرستاده شد، یک زیرمجموعه آشویتس III-مونویتز با پدرش که در آن تحت شرایط ناعادلانه و غیر انسانی مجبور به کار بودند. آنها به سایر اردوگاه های نازی منتقل شدند و نیرو را به بوخنوالد رفتند و جایی که پدرش بعد از اینکه توسط یک سرباز آلمانی مورد ضرب و شتم قرار گرفت، تنها سه ماه قبل از آزادسازی اردوگاه، فوت کرد. مادر ویزلی و خواهر کوچکتر Tzipora نیز در هولوکاست جان خود را از دست دادند. الی از بوخنوالد در سال 1945 آزاد شد. از بستگانش، تنها او و خواهران بزرگش بئاتریس و هیلدا جان سالم به در بردند.

ویزل در سالهای 1948 تا 51 در سوربن در فرانسه تحصیل کرد و روزنامه نگاری را آغاز کرد و برای نشریات فرانسه و اسرائیل نوشت. دوست و همکارش، فرانسوا موریاک، برنده جایزه نوبل ادبیات فرانسه، او را تشویق کرد تا در مورد تجارب خود در اردوگاهها بنویسد؛ ویزل در خاطرات خود در ییدیش منتشر کرد و جهان در سال 1956 خاموش نشود. این کتاب در فرانسه به عنوان لا نیت کوتاه شده و به عنوان شب برای خوانندگان انگلیسی در سال 1960 منتشر شد. این خاطره در نهایت تبدیل به یک پرفروش تحسین برانگیز شد که به بسیاری از زبانها ترجمه شد، و کار منحصر به فرد در مورد تهدیدات هولوکاست در نظر گرفته شده است.

"هرگز نباید فراموش شود که شب، شب اول در اردوگاه، که زندگی من را به یک شب طولانی، هفت بار لعنت کرده و هفت بار مهر و موم شده است،" آقای Wiesel از تجربه خود نوشت. "هرگز نباید این دود را فراموش کنم. هرگز نباید چهره های کوچکی از کودکان را فراموش کنم که بدنهایشان را دیدم که به رنگ کریسمس دود در زیر آسمان آبی خاموش تبدیل شده اند. هرگز نخواهم فراموش کنم که شعله هایی که ایمان من را برای همیشه از بین برد. هرگز نباید سکوت شبانه را فراموش کنم که من را برای همیشه، از میل به زندگی محروم کرد. هرگز نباید آن لحظه هایی را که خدا و روح من را قتل عام کرده اند فراموش کرده ام و رویاهایم را به گرد و غبار تبدیل کرده ام. هرگز نباید این چیزها را فراموش کنم، حتی اگر محکومم به زندگی طولانی مدت خودم باشم. هرگز."

شب به دنبال دو رمان، داون (1961) و روز (1962)، برای تشکیل سه گانه ای بود که نزدیک به رفتار مخرب بشری یکدیگر بود.

نویسنده و فعال جهانی

ویسل در سال 1955 به نیویورک رفت و در سال 1963 شهروند ایالات متحده شد. او ماریون رز را که یک بازماند هولوکاست اتریشی در نیویورک بود دید و در 1969 از اورشلیم ازدواج کرد.

ویزل نوشت بسیاری از کتابها، از جمله رمانهای شهر شانس (1962)، گیتز جنگل (1966) و سوگند (1973)، و چنین نگاری به عنوان روح در آتش کار می کند: پرتره و افسانه کارشناسی ارشد حسیتی (1982) ) و خاطرات تمام رودخانه ها به دریا (1995). وی همچنین در طول سالی به عنوان یک فعال سیاسی بین المللی، هوادار و شخصیت صلح تبدیل شده است و در برابر بی عدالتی هایی که در تعدادی از کشورها از جمله آفریقای جنوبی، بوسنی، کامبوج و رواندا انجام شده است، سخن می گوید. در سال 1978، ویزل توسط رئیس جمهور جیمی کارتر رئیس هیئت رئیس جمهور در مورد هولوکاست منصوب شد. او در سراسر جهان با تعدادی جوایز از جمله مدال آزادی ریاست جمهوری ایالات متحده و Grand Croix Legion of Honor Grande Croix اهدا شد.

آموزش یکی دیگر از دلایل ویزل بود و او در اواسط دهه 1970 به عنوان استاد دانشگاه علوم انسانی دانشگاه اندونز W.Mellon دانشگاه بوستون منصوب شد. او همچنین مطالعات یهودی در دانشگاه شهر نیویورک را تدریس کرد و به عنوان یک محقق مهمان در ییل مشغول به کار شد.

ویزل در سال 1986 جایزه صلح نوبل را به دست آورد. استناد نوبل به او احترام گذاشت و اظهار داشت: "ویزل رسول به بشریت است. پیام او یکی از صلح، خیر و کرامت انسانی است. اعتقاد او این است که نیروهای مبارزه با شر در جهان می توانند پیروز شوند، اعتقاد به قدرت سخت است. "

او بنیاد Elie Wiesel برای بشریت را با همسرش ماریون برای مبارزه با بی تفاوتی و بی عدالتی تاسیس کرد

Elie Wiesel was a Nobel-Prize winning writer, teacher and activist known for his memoir Night, in which he recounted his experiences surviving the Holocaust.

Synopsis

Born on September 30, 1928, in Sighet, Romania, Elie Wiesel pursued Jewish religious studies before his family was forced into Nazi death camps during WWII. Wiesel survived, and later wrote the internationally acclaimed memoir Night. He also penned many books and became an activist, orator and teacher, speaking out against persecution and injustice across the globe. Wiesel died on July 2, 2016 at the age of 87.

Early Life

Elie Wiesel was born Eliezer Wiesel on September 30, 1928, in Sighet, Romania to Shlomo and Sarah Wiesel. Wiesel, who grew up with three sisters and pursued religious studies at a nearby yeshiva, was influenced by the traditional spiritual beliefs of his grandfather and mother, as well as his father's liberal expressions of Judaism.

Surviving the Holocaust

In 1940, Hungary annexed Sighet and the Wiesels were among the Jewish families forced to live in ghettoes. In May 1944, Nazi Germany, with Hungary's agreement, forced Jews living in Sighet to be deported to the Auschwitz-Birkenau concentration camp in Nazi-occupied Poland. At the age of 15, Wiesel and his entire family were sent to Auschwitz as part of the Holocaust, which took the lives of more than 6 million Jews. Wiesel was sent to Buna Werke labor camp, a sub-camp of Auschwitz III-Monowitz, with his father where they were forced to work under deplorable, inhumane conditions. They were transferred to other Nazi camps and force marched to Buchenwald where his father died after being beaten by a German soldier, just three months before the camp was liberated. Wiesel’s mother and younger sister Tzipora also died in the Holocaust. Elie was freed from Buchenwald in 1945. Of his relatives, only he and his older sisters Beatrice and Hilda survived.

Wiesel went on to study at the Sorbonne in France from 1948-51 and took up journalism, writing for French and Israeli publications. His friend and colleague François Mauriac, a French Nobel Laureate for Literature, encouraged him to write about his experiences in the camps; Wiesel would publish in Yiddish the memoir And the World Would Remain Silent in 1956. The book was shortened and published in France as La Nuit, and as Night for English readers in 1960. The memoir eventually became an acclaimed bestseller, translated into many languages, and is considered a seminal work on the terrors of the Holocaust.

“Never shall I forget that night, the first night in camp, which has turned my life into one long night, seven times cursed and seven times sealed,” Mr. Wiesel wrote hauntingly of his experience. “Never shall I forget that smoke. Never shall I forget the little faces of the children, whose bodies I saw turned into wreaths of smoke beneath a silent blue sky. Never shall I forget those flames which consumed my faith forever. Never shall I forget the nocturnal silence which deprived me, for all eternity, of the desire to live. Never shall I forget those moments which murdered my God and my soul and turned my dreams to dust. Never shall I forget these things, even if I am condemned to live long as God himself. Never.”

Night was followed by two novels, Dawn (1961) and Day (1962), to form a trilogy that looked closely at humankind’s destructive treatment of one another.

Writer and World Activist

Wiesel moved to New York in 1955 and became a U.S. citizen in 1963. He met Marion Rose, an Austrian Holocaust survivor, in New York, and they married in Jerusalem in 1969.

Wiesel went on to write many books, including the novels Town of Luck (1962), The Gates of the Forest (1966) and The Oath (1973), and such nonfiction works as Souls on Fire: Portraits and Legends of Hasidic Masters (1982) and the memoir All Rivers Run to the Sea (1995). Wiesel also became a revered international activist, orator and figure of peace over the years, speaking out against injustices perpetrated in an array of countries, including South Africa, Bosnia, Cambodia and Rwanda. In 1978, Wiesel was appointed chair of the President's Commission on the Holocaust by President Jimmy Carter. He was honored across the world with a number of awards, including the U.S. Presidential Medal of Freedom and the French Legion of Honor's Grand Croix.

Teaching was another of Wiesel's passions, and he was appointed in the mid-1970s as Boston University's Andrew W. Mellon Professor in the Humanities. He also taught Judaic studies at the City University of New York, and served as a visiting scholar at Yale.

Wiesel won the Nobel Peace Prize in 1986. The Nobel citation honoring him stated: “Wiesel is a messenger to mankind. His message is one of peace, atonement and human dignity. His belief that the forces fighting evil in the world can be victorious is a hard-won belief.”

He founded the Elie Wiesel Foundation for Humanity with his wife Marion to "combat indifference, intoleran