صادق خلخالی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمد صادق صادقی‌گیوی معروف «به صادق خلخالی»،''' در سال ۱۳۰۵، در روستای گیو خلخال، متولد شد. وی پس از پایان تحصیلات ابتدایی، تحصیلات حوزوی را آغاز کرد.خلخالی درآغاز ورود [[روح‌الله خمینی|'''خمینی''']] به قم، با پسر خمینی، مصطفی، دوست شد و درکلاس‌های او شرکت ‌کرد.

پس از پیروزی [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]]، خلخالی به‌ صورت شفاهی و چندی بعد در ۵ اسفند ۱۳۵۷، به‌صورت کتبی، به سمت [[حاکم شرع]] از سوی خمینی منصوب شد. اودر این منصب، احکام اعدام بسیاری را ظرف چند سال، به اجرا گذاشت. صادق خلخالی، بدلیل این اعدام‌ها، از جانب برخی از مسئولان حکومتی، مانند مهندس بازرگان، '''[[ابراهیم یزدی]]''' و... تحت فشار قرار گرفت، اما هرباربه حکم مستقیم خمینی و نامه تاییدیه انجام این اعدام‌ها از جانب خامنه‌ای، اشاره کرد و به روند اعدام مخالفان جمهوری اسلامی در ترکمن صحرا، کردستان، تهران، خوزستان و استان‌های مختلف کشور، ادامه داد.<ref>[https://www.rouydad24.ir/fa/news/10989/%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%AE%D9%84%D8%AE%D8%A7%D9%84%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%A8%D9%88%D8%AF-%D9%88-%DA%86%D9%87-%DA%A9%D8%B1%D8%AF آیت الله خلخالی که بود و چه کرد؟ «رویداد ۲۴»]</ref>  

[[پرونده:استعفا قبول نشد.jpg|بندانگشتی|201x201پیکسل]]<blockquote>«[[ابراهیم یزدی]] درمدرسه رفاه، می‌خواست نصیری و رحیمی را به محاکمه بکشد. آن‌ها با وجود این که می‌دانستند من از طرف امام به عنوان قاضی و [[حاکم شرع]] تعیین شده‌ام، به امر امام توجه نمی‌کردند و خودشان می‌بریدند و می‌دوختند و درباغ سبز نشان می‌دادند.سرانجام کاسه صبرم لبریز شد و خدمت خمینی رفتم و عرض کردم، ابراهیم یزدی می‌گوید که جزء شورای انقلاب هستم و نمی‌گذارم تو به کارها رسیدگی کنی. او در همه کارها دخالت میکند و مانع کارمن می‌شود.خمینی فرمود: او جزو شورای انقلاب نیست و زورش هم به تو نمی‌رسد، اگرآمد آنجا، یقه‌اش را بگیر (سپس خمینی یقه مرا گرفت و گفت: این‌جوری) و از پله‌ها به پایین پرت کن، تا بیاید پیش من و من جواب او را می‌دهم. پس از بیانات خمینی، من با قدرت تمام به مدرسه رفاه برگشتم و زمام امور را به دست گرفتم و دیگر مجال ندادم که ابراهیم یزدی درکارها دخالت کند. فردای آن شب که نصیری و ناجی و رحیمی و خسروداد اعدام شدند، مهندس بازرگان مصاحبه مطبوعاتی تشکیل داد و با کمال تعجب، اعلام نمود: ما از وضع دادگاه‌های انقلاب، کوچک‌ترین اطلاعی نداریم. این اولین ضربه‌ای بود که از طرف دولت موقت بر پیکر دادگاه‌های انقلاب وارد می‌شد.»</blockquote>

او ادامه داد:<blockquote>«من می‌خواستم ۲۴نفر را اعدام کنم. چشم همه آن‌ها را بسته بودیم. اما ابراهیم یزدی و ... این پا و آن پا می‌کردند ومی رفتند و می‌آمدند و من هم خون دل می‌خوردم. حتی آن آقایان برای اتلاف وقت و جلوگیری از اعدام‌ها کاغذهایی تهیه کردند و گفتند که می‌خواهیم نام متهمین را با خط درشت روی سینه آن‌ها بچسبانیم. متوجه شدم که ابراهیم یزدی در آن‌جا حضور ندارد. حس کردم ممکن است نزد خمینی رفته باشد. درهمین موقع خمینی من را فراخواند. من نفس نفس‌زنان خودم را به مدرسه علوی رساندم و با تعجب دیدم که آقایان: ابراهیم یزدی، مطهری، دکتربهشتی و احمد خمینی نزد خمینی هستند.عرض کردم اگر این ۲۴نفر را اگر اعدام نکنیم به جهنم می‌رویم و خلاصه خیانت به انقلاب است. خمینی گفت: تعداد اعدام‌ها امشب چهار یا پنج نفر بیشتر نباشد. بحث شد که نفر پنجم چه کسی باشد. عده‌ای گفتند: سالارجاف و من گفتم، ربیعی، فرمانده نیروی هوایی. آن شب چهار نفر اعدام شدند.» <ref>کتاب خاطرات صادق خلخالی</ref></blockquote>

[[سرکوب کردستان|اعدام‌های کردستان]] بعد از ۲۷ مرداد سال ۱۳۵۸، صورت گرفت. زمانی که [[روح‌الله خمینی|خمینی]] دستور کشتار و مداخله نظامی تمام عیار در کردستان را صادر کرد. بعد از درگیری‌های کردستان به دستورخمینی، پای صادق خلخالی رئیس دادگاه تازه تأسیس انقلاب، به کردستان باز شد.  

کارول پرونهابر، نویسنده‌ی ونزوئلایی در کتاب خود از ماکز کروایتز، خبرنگار فرانسوی که آن زمان در منطقه بوده نقل کرده است:<blockquote>'''«'''ارتش و '''[[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی|سپاه پاسداران]]''' کنترل شهرهای کردستان را به دست گرفتند، خلخالی به دنبال آن‌ها در حرکت بود، دادگاه‌های کوتاهی برگزار می‌کرد و دستور می‌داد اعدام‌ها به سرعت اجرا شوند… او مردان و پسرها را طی چند روز و گاهی حتی چند ساعت بعد از دستگیری‌شان، بدون برگزاری محاکمات عادلانه و گویا به جرم فعالیت‌های ضد انقلابی، به اعدام محکوم می‌کرد.»</blockquote>مرکز اسناد حقوق بشر ایران نیز در گزارش خاطرات تسخیر کننده اعدام توسط جمهوری اسلامی در سال ۱۳۵۸، مفصل به این موضوع اشاره کرده است. صادق خلخالی خود در یکی از بحث برانگیزترین اظهاراتش گفته است:<blockquote>«من حاکم شرع بودم و پانصد و چند نفر از جانیان و سرسپردگان رژیم شاه را اعدام کردم و صدها نفر از عوامل غائله‌های کردستان و گنبد و خوزستان و شماری از عوامل اشرار و قاچاقچیان مواد مخدر را هم کشتم.»</blockquote>

خلخالی در سال۱۳۵۹، به نمایندگی از مردم قم، به مجلس راه یافت و در همین سال از مقام [[حاکم شرع]] استعفا کرد. او با حکم خمینی در سال ۱۳۶۰، با حفظ سمت، به سرپرستی کمیته مبارزه با مواد مخدر منصوب شد و روند اعدام‌ها ادامه یافت.  

خلخالی در سمت حاکم شرع، اقدام به صدوراحکام دستگیری و اعدام مجاهدین کرد او در مورد دستگیری مجاهدین و حتی اعدام خیابانی یک پسر نوجوان، به دلیل خواندن نشریه مجاهد در مصاحبه‌ای با پیام فضلی نژاد گفت:<blockquote>«تازه حاکم شرع شده بودم و بنا داشتم تا با منافقین قاطعانه برخورد کنم. همکارانم سوال‌شان بود که این‌ها را چگونه باید سرجای‌شان نشاند. عصر از پیش خمینی بازگشته بودم و قرار بود با همکاران و محافظانم در خانه‌ام شام بخوریم. داخل کوچه‌مان، از شیشه ماشین دیدم که دو تا بچه پانزده، شانزده ساله، مخفیانه چیزی با هم رد و بدل می‌کردند. دستوردادم آن‌ها را بگیرند و بگردند تا ببینم ماجرا چیست؟ خودم از کیف آن پسر نشریه مجاهدین در آوردم. یادم هست که فامیلش شریعتی بود، از فامیل‌های مشهور قم (امین شریعتی). همان‌جا آن پسر را با گلوله زدم و به همراهانم گفتم این‌جوری باید با این جانوران برخورد کرد.»</blockquote>پیام فضلی نژاد: <blockquote>«خلخالی درست می‌گفت. امین شریعتی پانزده ساله ، در حالی که به خانواده‌اش گفته بودند، امین، فلان روز از زندان آزاد می‌شود، به دست خلخالی، اعدام شد. جنازه نوجوان را تحویل خانواده‌اش دادند و به یکسال نکشید که مادرش دق کرد و مرد و پدرش راهی دارالمجانین شد. آیت‌الله خلخالی با چنین لحظاتی زندگی می‌کرد.»<ref name=":1">[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/405935/%da%af%d9%81%d8%aa%da%af%d9%88-%d8%a8%d8%a7-%d8%a7%db%8c%d8%aa-%d8%a7%d9%84%d9%84%d9%87-%d8%b5%d8%a7%d8%af%d9%82-%d8%ae%d9%84%d8%ae%d8%a7%d9%84%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d8%a8%d9%87%d8%a7%d9%86%d9%87-%d8%a7%d9%86%d8%aa%d8%b4%d8%a7%d8%b1-%da%a9%d8%aa%d8%a7%d8%a8-%d8%ae%d8%a7%d8%b7%d8%b1%d8%a7%d8%aa?image?q=%D9%85%D8%B5%D8%A7%D8%AD%D8%A8%D9%87%20%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D9%85%20%D9%86%D9%88%D8%B1%DB%8C%20%D8%A8%D8%A7%20%D8%AE%D9%84%D8%AE%D8%A7%D9%84%DB%8C&score=530.31555&rownumber=6 '''آخرین مصاحبه جلاد شیخ صادق خلخالی «نورمگز»''']</ref> </blockquote>پیام فضلی نژاد از خلخالی پرسید: یکی از مردم کوچه و بازار قم برایم تعریف کرد که شما می‌خواستید بیست نفر را اعدام کنید. جلوی صف رفتید و گفتید یکی درمیان، اولی اعدام، دومی ابد. نفر آخر که ابد گرفته بود، به امید این‌که روزی آزاد شود، (از شما تشکر کرد) و خنده‌ای بر لبانش نقش می‌بندد. شما تا خنده‌ی او را دیدید، گفتید که حکم برعکس می‌شود، از آخر صف یکی درمیان، اولی ابد، دومی اعدام. خلخالی درپاسخ گفت: <blockquote>«آن خنده شیطانی بود. دقیقا آن صحنه و آن خنده خاطرم هست.»</blockquote>پیام فضلی نژاد پرسید: خنده‌ی آن فرد شیطانی بود؟ مگر گناه بقیه متهمان چه بود؟ اصلا مگر خنده دلیل اثبات اتهامی است؟خلخالی گفت: <blockquote>«آن زمان این چیزها نبود، الان شما از دلیل و اثبات دلیل حرف می‌زنید. می‌گفتند فلانی ضدانقلاب است، ما هم اعدامش می‌کردیم. آن دسته هم که گفتی، همه‌شان [[محاربه|محارب]] بودند. حبس ابد هم با اعدام که فرقی نمی‌کرد.»<ref name=":1" /> </blockquote>خلخالی حتی پس از [[عملیات فروغ جاویدان]] برسر اجساد '''[[مجاهدین خلق ایران|مجاهدین]]''' حاضر شد و با سخنرانی خود، برای ادامه اعدام مجاهدین اسیر در زندان‌های ایران و [[قتل عام ۶۷|'''قتل‌عام ۱۳۶۷''']]، زمینه‌سازی کرد. او گفت: <blockquote>«مردم غیور باختران مشاهده می‌کنند جنازه‌های زن و مرد مجاهد خلق را...این‌ها می‌خواستند یکایک ملت ایران را به آتش بکشند...این‌ها می‌خواستند انتقام شاه و آمریکا را از این ملت بگیرند. ملت ایران باید بداند که چه توطئه‌‌ای آمریکای جهان‌خوار وشوروی برای این ملت تهیه دیدند.»<ref>[https://iran-efshagari.com/%d8%b5%d8%a7%d8%af%d9%82-%d8%ae%d9%84%d8%ae%d8%a7%d9%84%db%8c-%d9%88%d8%b2%d9%85%db%8c%d9%86%d9%87%e2%80%8c%d8%b3%d8%a7%d8%b2%db%8c%e2%80%8c%d8%a8%d8%b1%d8%a7%db%8c-%d8%a7%d8%b9%d8%af%d8%a7%d9%85/ صادق خلخالی وزمینه‌سازی‌برای اعدام اسرای‌مجاهد بابرچسب «امریکایی بودن!» درعملیات فروغ جاویدان «ایران افشاگر»]</ref> </blockquote>

خبرنگار: چطور شد خمینی شما را به‌عنوان [[حاکم شرع]] انتخاب کردند؟

[[حاکم شرع]] دادگاه‌های انقلاب تهران