کاربر:Khosro/صفحه تمرین NOINDEX
مهران بهرامیان، (متولد ۱۳۷۲، سمیرم - درگذشته ۱۴۰۴، زندان دستگرد اصفهان) از بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ در ایران، در ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ در زندان دستگرد اصفهان اعدام شد. او به اتهام «محاربه» و دست داشتن در کشته شدن محسن رضایی، عضو بسیج، در جریان اعتراضات دیماه ۱۴۰۱ در سمیرم محکوم شده بود. مهران، که برادرش مراد در آبان ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی کشته شده بود، در مراسم چهلم جان‌باختگان اعتراضات بازداشت شد. منابع حقوق بشری گزارش دادند که او و برادرش فاضل در بازداشتگاه اطلاعات سپاه پاسداران تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی، از جمله شکستگی دنده و پارگی پرده گوش، قرار گرفتند و مجبور به اعترافات اجباری شدند. روند قضایی پرونده او با انتقادات گسترده‌ای به دلیل نبود دادرسی عادلانه همراه بود. حکم اعدام مهران پس از تأیید در دیوان عالی کشور اجرا شد، در حالی که فاضل بهرامیان همچنان در خطر اعدام قرار دارد. اعدام مهران بهرامیان با موجی از محکومیت‌ها از سوی فعالان مدنی، چهره‌های سیاسی، و سازمان‌های حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر مواجه شد. در سمیرم، کسبه و بازاریان در اعتراض به این اعدام و احکام قبلی دست به اعتصاب زدند. این اعتصابات، نشان‌دهنده خشم عمومی نسبت به سرکوب معترضان بود. اعدام مهران بهرامیان در آستانه سومین سالگرد قتل مهسا امینی، به‌عنوان نمادی از تشدید سرکوب‌های جمهوری اسلامی، توجهات داخلی و بین‌المللی را به خود جلب کرد و به کارزارهای ضد اعدام مانند «همصدا شویم» دامن زد. این رویداد بار دیگر بر نقض حقوق بشر در ایران و نیاز به پاسخگویی بین‌المللی تأکید کرد. (ایران وایر۲، کانون حقوق بشر ایران۳، رادیو زمانه، سازمان حقوق بشر ایران)
زندگی و پیشینه
مهران بهرامیان، متولد سال ۱۳۷۲ در شهر سمیرم استان اصفهان، یکی از شهروندان فعال در اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ ایران بود. او متأهل و دارای فرزند بود و به عنوان کارگر ساختمانی امرار معاش می‌کرد. مهران در خانواده‌ای زندگی می‌کرد که تحت تأثیر سرکوب‌های حکومتی قرار گرفته بود. برادر بزرگ‌تر او، مراد بهرامیان، در آبان ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات سراسری توسط نیروهای امنیتی در سمیرم کشته شد. این واقعه تأثیر عمیقی بر مهران گذاشت و او را به یکی از شرکت‌کنندگان فعال در مراسم چهلم جان‌باختگان اعتراضات تبدیل کرد. منابع گزارش داده‌اند که مهران بهرامیان پیش از بازداشت، در فعالیت‌های اجتماعی و اعتراضی در سمیرم مشارکت داشت و به دلیل شرایط خانوادگی و از دست دادن برادرش، انگیزه‌ای قوی برای اعتراض به سرکوب‌های حکومتی داشت. (ایران وایر۲، کانون حقوق بشر ایران۱)
بازداشت و اتهامات
مهران بهرامیان در دیماه ۱۴۰۱، در جریان مراسم چهلم جان‌باختگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ (جنبش ژن، ژیان، ئازادی) در شهر سمیرم، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. او به اتهام «محاربه» و دست داشتن در کشته شدن محسن رضایی، یکی از اعضای بسیج، در جریان درگیری‌های اعتراضی سمیرم متهم شد. منابع حقوق بشری گزارش داده‌اند که این اتهامات بر اساس اعترافات اجباری اخذشده تحت شکنجه مطرح شده‌اند و هیچ مدرک مستقل و معتبری برای اثبات این اتهامات ارائه نشده است. مهران به همراه برادرش فاضل بهرامیان، که او نیز در همان مراسم بازداشت شده بود، به بازداشتگاه اطلاعات سپاه در اصفهان منتقل شد. شرایط بازداشت او با بی‌خبری طولانی‌مدت همراه بود، به‌طوری که خانواده‌اش برای مدتی از وضعیت او اطلاعی نداشتند. این بازداشت در حالی رخ داد که مهران پیش‌تر به دلیل فعالیت‌های اعتراضی‌اش تحت نظر نیروهای امنیتی قرار داشت. (کانون حقوق بشر ایران۱، ایران وایر۲، سازمان حقوق بشر ایران)
شکنجه و اعترافات اجباری
مهران بهرامیان پس از بازداشت در دیماه ۱۴۰۱ در بازداشتگاه اطلاعات سپاه در اصفهان تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی قرار گرفت. منابع حقوق بشری گزارش داده‌اند که او و برادرش فاضل بهرامیان در سلول‌های انفرادی نگهداری شدند و در معرض فشارهای سنگین برای اخذ اعترافات اجباری قرار گرفتند. این شکنجه‌ها شامل ضرب‌وشتم شدید، شکستگی دنده، و پارگی پرده گوش بود که به وضعیت جسمانی و روانی او آسیب جدی وارد کرد. مهران در اعتراض به این شرایط غیرانسانی، با دوختن لب‌های خود دست به اعتصاب غذا زد، اقدامی که نشان‌دهنده مقاومت او در برابر فشارهای بازجویان بود. منابع تأکید دارند که اعترافات او تحت شکنجه اخذ شده و فاقد اعتبار قانونی بود، زیرا هیچ مدرک مستقل و معتبری برای اتهامات مطرح‌شده علیه او ارائه نشد. این شرایط نقض آشکار استانداردهای دادرسی عادلانه را نشان می‌دهد و مورد انتقاد سازمان‌های حقوق بشری قرار گرفت. (کانون حقوق بشر ایران۲، صدای بازداشت‌شدگان، ایران وایر۲)
پروسه دادگاه و حکم اعدام
مهران بهرامیان پس از بازداشت در دیماه ۱۴۰۱، به اتهام «محاربه» و دست داشتن در کشته شدن محسن رضایی، عضو بسیج، در جریان اعتراضات سمیرم، در دادگاه انقلاب اصفهان محاکمه شد. روند قضایی پرونده او با انتقادات گسترده‌ای از سوی سازمان‌های حقوق بشری مواجه شد، زیرا فاقد استانداردهای دادرسی عادلانه بود. منابع گزارش داده‌اند که مهران از دسترسی به وکیل انتخابی محروم بود و دادگاه بر اساس اعترافات اجباری اخذشده تحت شکنجه حکم صادر کرد. حکم اعدام او در شعبه دوم دادگاه انقلاب صادر و سپس در دیوان عالی کشور تأیید شد. این فرآیند قضایی به دلیل نبود شواهد معتبر و نقض حقوق متهم مورد اعتراض قرار گرفت. در واکنش به صدور حکم اعدام، مردم سمیرم در تابستان ۱۴۰۲ دست به اعتصابات و اعتراضات گسترده‌ای زدند تا از اجرای حکم جلوگیری کنند، اما این تلاش‌ها بی‌نتیجه ماند. (ایران وایر۲، کانون حقوق بشر ایران۱، سازمان حقوق بشر ایران)
اجرای حکم اعدام
مهران بهرامیان در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ در زندان دستگرد (مرکزی) اصفهان اعدام شد. این اعدام در حالی اجرا شد که او به اتهام «محاربه» و دست داشتن در کشته شدن محسن رضایی، عضو بسیج، در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ محکوم شده بود. منابع حقوق بشری گزارش داده‌اند که اعدام مهران بهرامیان بدون اطلاع قبلی به خانواده یا وکیل او انجام گرفت و این اقدام نقض آشکار موازین حقوق بشر بود. اعدام او در آستانه سومین سالگرد قتل مهسا امینی، که جرقه اعتراضات ۱۴۰۱ را زده بود، توجهات داخلی و بین‌المللی را به خود جلب کرد. سازمان‌های حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر این اعدام را محکوم کردند و آن را بخشی از سرکوب گسترده معترضان توسط جمهوری اسلامی دانستند. نگرانی‌هایی نیز درباره وضعیت برادرش، فاضل بهرامیان، که همچنان در خطر اعدام قرار دارد، مطرح شد. (کانون حقوق بشر ایران۳، رادیو زمانه، سازمان حقوق بشر ایران)
بازتاب‌ها و اعتراضات
اعدام مهران بهرامیان در ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ موجی از واکنش‌های داخلی و بین‌المللی را برانگیخت. در شهر سمیرم، کسبه و بازاریان در اعتراض به اعدام مهران و احکام صادرشده علیه دیگر بازداشت‌شدگان اعتراضات ۱۴۰۱، از جمله برادرش فاضل بهرامیان، دست به اعتصابات گسترده زدند. این اعتصابات، که در تابستان و زمستان ۱۴۰۲ نیز رخ داده بود، نشان‌دهنده خشم عمومی نسبت به سرکوب معترضان توسط جمهوری اسلامی بود. سازمان‌های حقوق بشری، از جمله عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر، اعدام مهران را به شدت محکوم کردند و آن را نمونه‌ای از نقض حقوق بشر و استفاده از مجازات اعدام برای سرکوب مخالفان سیاسی دانستند. شماری از چهره‌های سیاسی و فعالان مدنی نیز این اقدام را محکوم کرده و خواستار توقف اعدام‌های سیاسی شدند. شورای ملی مقاومت ایران نیز در اطلاعیه‌ای اعدام مهران بهرامیان را به‌عنوان بخشی از سرکوب قیام ۱۴۰۱ محکوم کرد و بر ضرورت پاسخگویی بین‌المللی تأکید نمود. این واکنش‌ها به کارزارهای ضد اعدام، مانند «همصدا شویم»، دامن زد و توجه جهانی را به وضعیت حقوق بشر در ایران جلب کرد. (ایران وایر۱، ایران اینترنشنال، همبستگی ملی، رادیو زمانه)
اطلاعیه شورای ملی مقاومت
«اعدام مهران بهرامیان زندانی قیام به‌خاطر حمله به خودرو نیروهای سرکوبگر و هلاکت مزدور محسن رضایی
خانم مریم رجوی: برگ سیاه دیگری در پرونده سراسر جنایت خامنه‌ای که آتش خشم خلق و قیام را فروزان تر می‌کند.
دژخیمان خامنه‌ای صبح امروز شنبه ۱۵شهریور زندانی قیام مهران بهرامیان ۳۲ساله، فرزند دلیر مردم شهرستان سمیرم را در زندان دستگرد اصفهان حلق‌آویز کردند. مراد بهرامیان از بستگان نزدیک مهران در ۲۵ آبان ۱۴۰۱ در جریان قیام به ضرب گلوله نیروهای سرکوبگر به‌شهادت رسید.
به‌نوشته میزان ارگان قضاییه جلادان مهران بهرامیان، دهم دیماه ۱۴۰۱ در منطقه سمیرم استان اصفهان به «خودرو مأموران حافظ امنیت» حمله کرده که طی آن یکی از نیروهای سرکوبگر به نام محسن رضایی به هلاکت رسید.
مهران و فاضل بهرامیان برادر مراد بهرامیان شهید قیام، در دیماه ۱۴۰۱ دستگیر و به سلول‌های انفرادی بازداشتگاه اطلاعات سپاه منتقل و تحت بازجویی و شکنجه شدید قرار گرفتند و متعاقباً هر دو به اعدام محکوم شدند.
خانم مریم رجوی گفت با اعدام سبعانه مهران بهرامیان برگ سیاه دیگری به پرونده سراسر جنایت فاشیسم دینی حاکم بر ایران افزوده شد. با این خون‌ریزیهای بی‌حساب هیچ دردی از این رژیم بحران‌زده درمان نمی‌شود و فقط آتش خشم خلق را فروزان تر می‌کند. دور نیست روزی که طومار ظلم و ستم آخوندهای حاکم در هم پیچیده شود و سردمداران آن در پیشگاه خلق قهرمان ایران و در برابر عدالت قرار گیرند.
مقاومت ایران بار دیگر خواهان اقدام فوری ملل متحد و اتحادیه اروپا و کشورهای عضو به‌منظور نجات زندانیان محکوم به اعدام به‌ویژه زندانیان سیاسی می‌باشد.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۱۵ شهریور ۱۴۰۴ (۶ سپتامبر ۲۰۲۵).»
وضعیت فاضل بهرامیان و نگرانی‌های مرتبط
فاضل بهرامیان، برادر مهران بهرامیان، نیز در دیماه ۱۴۰۱ در جریان مراسم چهلم جان‌باختگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ در سمیرم بازداشت شد. او به اتهامات مشابه مهران، از جمله «محاربه» و دست داشتن در کشته شدن محسن رضایی، عضو بسیج، محاکمه شد و به اعدام محکوم گردید. منابع حقوق بشری گزارش داده‌اند که فاضل، مانند مهران، در بازداشتگاه اطلاعات سپاه تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی قرار گرفت و در سلول انفرادی نگهداری شد. پس از اعدام مهران در ۱۵ شهریور ۱۴۰۴، نگرانی‌های گسترده‌ای درباره احتمال اجرای حکم اعدام فاضل بهرامیان مطرح شد. سازمان‌های حقوق بشری و فعالان مدنی خواستار توقف فوری این حکم شدند و هشدار دادند که ادامه این روند نقض آشکار حقوق بشر است. اعتصابات مردم سمیرم در اعتراض به احکام اعدام مهران و فاضل نیز نشان‌دهنده حمایت اجتماعی از این دو برادر و مخالفت با سرکوب‌های حکومتی بود. (کانون حقوق بشر ایران۲، ایران وایر۱، رادیو زمانه)