کاربر:Alireza k h/صفحه تمرین

از ایران پدیا
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۵۰ توسط Alireza k h (بحث | مشارکت‌ها) (افزودن لینک و عکس)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
محسن عضدانلو
محسن عضدانلو.jpg
محسن عضدانلو، عضو شورای ملی مقاومت ایران
زادروز ۱۳۲۱
تهران
مرگ ۲۳مرداد ۱۴۰۴
کلن - آلمان
مدرک تحصیلی مهندسی شیمی
دلیل سرشناسی فعالیت در مقاومت ایران و عضویت در شورای ملی مقاومت

محسن عضدانلو (زاده‌ ۱۳۲۰–درگذشته ۲۳مرداد ۱۴۰۴) مهندس شیمی، فعال سیاسی و از اعضای شورای ملی مقاومت ایران بود که بیش از پنجاه سال در فعالیت‌های مرتبط با سازمان مجاهدین خلق ایران مشارکت داشت. او برادر بزرگ مریم رجوی بود و در تهران متولد شد و در ۲۳ مرداد ۱۴۰۴ در کلن آلمان درگذشت. عضدانلو که در دهه‌ی ۱۳۵۰ به دلیل بازداشت برادرش توسط ساواک به فعالیت‌های پشتیبانی از زندانیان سیاسی و هواداری از مجاهدین روی آورد، تا سال ۱۳۶۵ در ایران زیست و سپس به آلمان مهاجرت کرد. وی از سال ۱۳۷۴ به عضویت شورای ملی مقاومت ایران درآمد و طی چهار دهه حضور در خارج از کشور، نقش پشتیبانی، سازماندهی و کمک‌های لجستیکی به مجاهدین را برعهده داشت. اعضای خانواده‌ی او، از جمله خواهرش معصومه عضدانلو، از شهیدان این سازمان بوده‌اند. [۱] [۲]

زندگی‌نامه

سال‌های آغازین و تحصیلات

محسن عضدانلو در سال ۱۳۲۰ در تهران به دنیا آمد. او تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته‌ی مهندسی شیمی به پایان رساند و در سمت رئیس اداره‌ی فنی وزارت اقتصاد و دارایی مشغول به کار شد.

فعالیت‌های پیش از انقلاب ۱۳۵۷

در سال ۱۳۵۲، با بازداشت برادرش محمود عضدانلو، از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران، توسط ساواک، محسن عضدانلو فعالیت‌های خود را در حمایت از مجاهدین و خانواده‌های زندانیان سیاسی آغاز کرد. در میان این خانواده‌ها، او با نام «محسن‌آقا» شناخته می‌شد و به گفته‌ی منابع نزدیک، کمک‌های مالی و تدارکاتی بی‌دریغی ارائه می‌داد.[۲]

حمایت از خانواده و ارتباطات سیاسی

عضدانلو سرپرستی خواهرانش، از جمله مریم عضدانلو (مریم رجوی) را بر عهده داشت. گزارش‌ها حاکی است که او از ارتباط این خواهران با مجاهدین آگاه بود و از فعالیت‌هایشان در برابر ساواک پشتیبانی می‌کرد. خواهر کوچکترش، معصومه عضدانلو، در سال ۱۳۶۱ در حالی که باردار بود، پس از تحمل شکنجه در زندان اوین، اعدام شد.

فعالیت‌های پس از انقلاب و مهاجرت

در سال ۱۳۵۴، با تحت تعقیب قرار گرفتن محمود و مریم عضدانلو توسط ساواک، محسن عضدانلو نقش واسطه و تأمین‌کننده‌ی نیازهای زندگی و ارتباطات آنان را بر عهده گرفت. پس از آغاز درگیری‌های سیاسی پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، او بار دیگر با پذیرش خطر، حمایت خود از مجاهدین را گسترش داد.

تا سال ۱۳۶۵ در تهران ماند، اما به دلیل فشارهای امنیتی و پیگرد قضایی، به آلمان مهاجرت کرد. نزدیک به ۴۰ سال در این کشور زندگی کرد و به فعالیت‌های پشتیبانی، سازماندهی و مأموریت‌های مرتبط با شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین خلق ایران پرداخت.[۱]

عضویت در شورای ملی مقاومت ایران

در سال ۱۳۷۴، محسن عضدانلو به عضویت شورای ملی مقاومت ایران درآمد. مسعود رجوی او را «رادمردی مجاهد» و «مظهر سخاوتمندی و مهربانی» توصیف کرده‌ است. او در جریان رویدادهای مهم سیاسی، از جمله مقابله با پیامدهای حادثه‌ی موسوم به «کودتای ۱۷ ژوئن» در فرانسه، به پشتیبانی از سازمان ادامه داد.[۲]

زهرا مریخی، مسئول اول سازمان مجاهدین خلق ایران
زهرا مریخی، مسئول اول سازمان مجاهدین خلق ایران

پیام‌های تسلیت

محسن عضدانلو در ۲۳ مرداد ۱۴۰۴ در سن ۸۳ سالگی بر اثر بیماری در بیمارستانی در شهر کلن آلمان درگذشت. پس از درگذشت او، شخصیت‌های عضو شورای ملی مقاومت و اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران پیام‌های تسلیتی خطاب به بستگان و به‌ویژه مریم رجوی صادر کردند.

زهرا مریخی، مسئول اول سازمان مجاهدین خلق ایران در این باره نوشت:

«خواهر مریم عزیز! به‌راستی نمی‌دانم به شما تسلیت بگویم یا به خودمان؟ دلهایمان غرق اندوه است. فقط می‌گویم سلام مجاهدین و رحمت خدا بر او باد که با اخلاق و رفتار و حمایتهای بی‌دریغش، به‌ویژه در شرایط سخت و بحرانی و در مقابل توطئه‌ها و مشکلات از جمله کودتای۱۷ ژوئن، مجاهدین را رهین منت و محبت خود کرد. از نظر من او سمبلی از همان ارزشهایی بود که شما در عمل و نظر به ما آموزش داده‌اید. تسلیت‌های سازمان مجاهدین خلق ایران را به همه بستگان محسن آقا به‌ویژه برادر مجاهدم محمود عضدانلو تقدیم می‌کنم. برادر مسعود از ۴۰سال پیش محسن را رادمردی مجاهد و مظهر سخاوتمندی و مهربانی می‌شناخت.»

نرگس عضدانلو، از همردیفان مسئول اول مجاهدین نیز گفت:

«من ۷سال در آلمان تحت سرپرستی محسن آقا بودم. روزی که انتخاب کردم مجاهد شوم و به ارتش آزادیبخش بپیوندم. اول از همه انتخابم را با ایشان در میان گذاشتم. با شوق و خوشحالی لحظه شگفتی را دیدم. برخاست و گفت: این بالاترین افتخار برای من است که تو را بزرگ کردم که امروز بتوانی برای آزادی خلق‌مان مجاهدت کنی. چه انتخابی زیباتر و پرافتخارتر از این...»[۱]

منابع