ابوعلی سینا: تفاوت میان نسخه‌ها
(برچسب ویکی‌سازی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|لقب‌ها= شیخ‌الرئیس؛ شرف الملک، حجت الحق شاهزاده اطباء | |لقب‌ها= شیخ‌الرئیس؛ شرف الملک، حجت الحق شاهزاده اطباء | ||
|زمینه فعالیت = فلسفه، پزشکی، روان‌شناسی، خداشناسی، ریاضیات، منطق، ادبیات، فیزیک، کلام (الهیات اسلامی) | |زمینه فعالیت = فلسفه، پزشکی، روان‌شناسی، خداشناسی، ریاضیات، منطق، ادبیات، فیزیک، کلام (الهیات اسلامی) | ||
|ملیت= ایرانی | |ملیت= ایرانی | ||
|اهل= [[بخارا]] | |اهل= [[بخارا]] | ||
|دوره=اواخر [[سامانیان]] و دوران [[آل بویه]] | |دوره=اواخر [[سامانیان]] و دوران [[آل بویه]] | ||
|سال‌های فعالیت=اواخر سدهٔ چهارم و اوایل سدهٔ پنجم قمری | |سال‌های فعالیت=اواخر سدهٔ چهارم و اوایل سدهٔ پنجم قمری | ||
|محل زندگی= [[فرارود]]، [[خراسان]]، [[گرگان]]، [[ری]]، [[اصفهان]] و [[همدان]] | |محل زندگی= [[فرارود]]، [[خراسان]]، [[گرگان]]، [[ری]]، [[اصفهان]] و [[همدان]] | ||
|مذهب= [[مسلمان]] | |مذهب= [[مسلمان]] | ||
|همسر= یاسمین | |همسر= یاسمین | ||
|فرزندان= | |فرزندان= | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۶: | ||
|مکتب=[[فلسفه مشایی]] | |مکتب=[[فلسفه مشایی]] | ||
|آثار=[[کتاب شفا]]، [[قانون در طب|قانون]]، [[دانشنامهٔ علایی]] و رساله‌های بسیاری به عربی و فارسی | |آثار=[[کتاب شفا]]، [[قانون در طب|قانون]]، [[دانشنامهٔ علایی]] و رساله‌های بسیاری به عربی و فارسی | ||
|تاریخ_تولد= ۱ شهریور ۳۵۹ | |تاریخ_تولد= ۱ شهریور ۳۵۹ | ||
|محل_تولد= [[بخارا]] (پایتخت [[سامانیان]])، در [[ازبکستان]] کنونی | |محل_تولد= [[بخارا]] (پایتخت [[سامانیان]])، در [[ازبکستان]] کنونی | ||
|دوران زندگانی= [[دوران طلایی تمدن ایرانی اسلامی]] | |دوران زندگانی= [[دوران طلایی تمدن ایرانی اسلامی]] | ||
|تاریخ_مرگ = ۳۱ خرداد ۴۱۶ | |تاریخ_مرگ = ۳۱ خرداد ۴۱۶ (در سن ۵۷ سالگی) | ||
|محل_مرگ =[[همدان]] | |محل_مرگ =[[همدان]] | ||
|امضاء= | |امضاء= | ||
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۵۰
 | این مقاله نیازمند ویکی‌سازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
| حسین بن عبدالله | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ۱ شهریور ۳۵۹ بخارا (پایتخت سامانیان)، در ازبکستان کنونی |
| درگذشت | ۳۱ خرداد ۴۱۶ (در سن ۵۷ سالگی) همدان |
| آرامگاه | آرامگاه بوعلی‌سینا همدان |
| محل زندگی | فرارود، خراسان، گرگان، ری، اصفهان و همدان |
| ملیت | ایرانی |
| نام‌های دیگر | ابوعلی سینا، پور سینا |
| پیشه | فیلسوف، دانشمند و حکیم |
| سال‌های فعالیت | اواخر سدهٔ چهارم و اوایل سدهٔ پنجم قمری |
| نقش‌های برجسته | بزرگ‌ترین فیلسوف مشایی و پزشک نامدار ایران در جهان اسلام.[۱] |
| لقب | شیخ‌الرئیس؛ شرف الملک، حجت الحق شاهزاده اطباء |
| دوره | اواخر سامانیان و دوران آل بویه |
| مذهب | مسلمان |
| منصب | وزارت |
| مکتب | فلسفه مشایی |
| آثار | کتاب شفا، قانون، دانشنامهٔ علایی و رساله‌های بسیاری به عربی و فارسی |
| همسر | یاسمین |
| والدین | عبدالله / ستاره |
ابوعلی سینا (تولد۳۵۹ خورشیدی بخارا - درگذشت دوم تیرماه ۴۱۶ خورشیدی همدان) دانشمند، پزشک، فیلسوف، منجم ، فیزیکدان،زمین‌شناس، شاعر و... از سرشناس‌ترین دانشمندان ایرانی است که آثار او در زمینه طب از معروفترین کتب پزشکی در جهان است. کتابهای شفا، قانون در زمینه‌های فیزیک و پزشکی از معروفترین آثار اوست.[۲]
تولد و کودکی
پدر ابن سینا از مردم بلخ بود، که در زمان پادشاهی نوح‌بن منصور سامانی به بخارا رفت و در یکی از روستاهای آنجا به‌نام خرمیثن به کار اداری مشغول شد. پدر ابن سینا با زنی بنام «ستاره» ازدواج کرد و فرزند آنان ابن سینا به دنیا آمد.[۲]پدرش او را از کودکی به مطالعه و آموزش آشنا کرد، از جمله رسائل اخوان‌الصفا که دائرةالمعارفی از موضوعات مختلف همچون دین، هندسه، موسیقی، جغرافیا،اخلاق و حتی جادوگری بود را مطالعه می‌کرد. پدرش وی را نزد سبزی‌فروشی به‌نام محمود مساحی گذاشت و این سبزی‌فروش به ابن‌سینا حساب هندی را آموخت.
تحصیلات
ابوعلی‌سینا در ده سالگی همه قرآن و بسیاری از مباحث ادبی را فراگرفته بود و نبوغ او باعث شگفتی همگان شده بود. پدر ابن‌سینا از پیروان اسماعیلیان بود و دعوت یکی از داعیان مصری اسماعیلیه را پذیرفته بود. برادر ابن سینا به نام محمود نیز از اسماعیلیه بود اما ابن‌سینا هر چند سخنان آنان را گوش می‌داد و گفته‌هایشان را می‌فهمید اما نخواست پیرو آیین آنان شود.[۲]هنگامی که دانشمندی به‌نام ابوعبدالله (حسین‌بن ابراهیم الطیری) به بخارا آمد، پدر ابن‌سینا او را در خانه خود جای داد و او به ابن‌سینا فلسفه را آموخت. سپس ابن‌سینا نزد ناتلی به خواندن منطق ارسطو پرداخت و نکات تازه‌ای از مباحث فلسفی را کشف و استادش را به شگفتی انداخت. همین شخص بود که پدر ابن‌سینا را واداشت که فرزندش را در راه دانش تربیت کند. ابن‌سینا آثار ارسطو و شرح‌های دیگران بر آثار او را خواند و بر منطق ارسطو مسلط شد. سپس کتاب اصول هندسه اثر اقلیدس و المجسطی اثر بطلمیوس را نیز فرا گرفت. او آموختن متون و شرح‌های کتابهایی در باره طبیعیات و الهیات به گفته خودش «درهای دانش به رویش گشوده شد.» آنگاه به پزشکی گرایش پیدا کرد و همزمان در فقه و مناظره با دیگران سرآمد چیره‌دست شده بود. پس از ۱۶ سالگی باردیگر خواندن همه کتابهای منطق و بخش‌های فلسفه را از سر گرفت. تلاش او در کسب دانش‌های زمان شب و روز نمی‌شناخت و همیشه در حال مطالعه بود. به گفته خودش «هرگاه خوابش می‌برد، آن مسائل را در خواب می‌دید و بسیاری از آنها بر او آشکار و روشن می‌شد.» در ۱۸ سالگی در منطق، ریاضیات و پزشکی چیره‌دست بود.
ورود به دربار سامانیان
فرمانروای بخارا دراین زمان نوح بن منصور سامانی بوده است ، او به بیماری مبتلا شده بود که پزشکان همه از درمان آن باز مانده بودند. ابن‌سینا که آوازه شهرتش در پزشکی پیچیده شده بود را به بالین امیر آوردند و موفق به درمان او شد، از آن پس ابن‌سینا در شمار نزدیکان نوح بن منصور درآمد.
ابن سینا از نوح بن منصور اجازه خواست که از کتابخانه بزرگ و مشهور امیر استفاده کند،ابن سیناکتابهای بسیاری را در دانش های گوناگون یافت که همگی برایش تازه و ارزنده بودند و به خواندن یا بازنویسی آنها پرداخت. او به خواندن آنها پرداخت و از آنها بهره های فراوان گرفت. در ۲۲ سالگی کتاب مجموع را در فلسفه و حکمت و کتاب دیگر بنام البر و الاثم را در علم اخلاق نوشت. در این هنگام پدرش نیز درگذشت.
مهاجرت
با مرگ امیر نوحبن‌منصور بخارا دستخوش جنگ و ستیز شد و محیط برای ابن‌سینا ناامن بود، ناچار به گرگانج رفت و به دربار خوارزمشاهیان راه یافت. پس از چندی بنا به ضرورتی که خود ابن‌سینا هم از آن چیزی نمی‌گوید گرگانج را ترک می‌کند. یکی از همراهان او در این دوران ابوعبید جوزجانی است، او شاگرد ابن سینا و یار و همراه او و نخستین نویسنده سرگذشت ابن‌سینا به نقل از خودش است.
حدود سال ۴۰۴ قمری ابن سینا گرگان را به قصد ری ترک می‌کند. او در ری به خدمت شیرین دختر سپهبد شروین ملقب به ام‌الملوک حاکم ری و بیوه فخرالدوله علی بویه در آمد و موفق به درمان بیماری فرزندش مگجدالدوله می‌شود.