صاحب (مهدی) ذبیحیان لنگرودی
صاحب (مهدی) ذبیحیان لنگرودی (زاده ۱۳۳۲ - درگذشته آذر ۱۳۶۰) از اعضا و مسئولان سازمان مجاهدین خلق ایران بود که در سال‌های نخستین دهه‌ی ۵۰ خورشیدی به فعالیت سیاسی روی آورد. در سال ۱۳۵۴ توسط ساواک دستگیر شده و پس از بازجویی و شکنجه در کمیته مشترک، طی دادگاهی به ۱۲ سال زندان محکوم و به زندان قصر منتقل شد. با اوج گرفتن قیام‌های مردمی در جریان انقلاب ضد سلطنتی، ذبیحیان در آبان‌ماه ۱۳۵۷ از زندان آزاد شد و به فعالیت برای سرنگون کردن حکومت محمدرضا پهلوی ادامه داد.
| صاحب ذبیحیان لنگرودی | |
|---|---|
_%D8%B0%D8%A8%DB%8C%D8%AD%DB%8C%D8%A7%D9%86_%D9%84%D9%86%DA%AF%D8%B1%D9%88%D8%AF%DB%8C.jpg) | |
| زادروز | ۱۳۳۲ تهران |
| درگذشت | آذر ماه ۱۳۶۰ |
| تحصیلات | دانشجو |
| اتهام‌ها | عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران |
| همسر | مکرم پور رضا قمیجانی |
پس از پیروزی انقلاب ضد سلطنتی مسئولیتهای متعددی در سازمان مجاهدین خلق ایران به عهده داشت و در تهران و گیلان به فعالیت پرداخت. پس از تظاهرات ۳۰ خرداد سال ۱۳۶۰ و آغاز رودر رویی مسلحانه زندگی مخفی اختیار کرد. در آذرماه سال ۱۳۶۰ در جریان یک تردد در درگیری با پاسداران رژیم ایران در تهران به قتل رسید.
زندگی و فعالیت‌ها
صاحب (مهدی ذبیحیان لنگرودی در سال۱۳۳۲ در تهران متولد شد. پس از طی دوران ابتدایی و متوسطه وارد دانشگاه شد. با مسایل سیاسی طی دوران دبیرستان آشنا شده و به این نتیجه رسیده بود که تمام بدبختی و فقر و اختلاف طبقاتی در جامعه ریشه در حاکمیت وابسته و فساد دربار محمدرضا شاه پهلوی دارد. در دانشگاه وارد فعالیت‌های سیاسی علیه دیکتاتوری حاکم شد.
فعالیت‌های مهدی بعد از علنی شدن سازمان مجاهدین خلق ایران پس از ضربه سال۵۰ و آشنایی وی با مشی و آرمان سازمان در کسوت یک هوادار، افزایش یافت. تکثیر و توزیع اطلاعیه‌ها و دفاعیات مجاهدین در بیداگاه‌های شاه از جمله فعالیت‌هایی بود که وی به‌همراه دانشجویان هوادار سازمان انجام می‌داد.
مهدی در این مسیر توانست در ارتباط با سازمان قرار گیرد و در مسئولیت پشتیبانی از فعالیت‌های این سازمان ایفای مسئولیت کند. تا آن که به‌دنبال این فعالیت‌ها در سال۵۴ توسط ساواک دستگیر و به شکنجه‌گاه کمیته مشترک برده شد. با توجه به لو رفتن فعالیت‌هایش، زیر بازجویی و شکنجه‌های سنگین قرار گرفت اما توانست از این دوران سخت سرفرازانه عبور کند.
پس از آن بود که در دادگاه شاه به ۱۲ سال زندان محکوم و به زندان قصر منتقل شد و در ارتباط نزدیک با تشکیلات مجاهدین قرار گرفت.
وی در زندان به‌دنبال آموزش‌هایی که گرفت در برابر جریان ضربه اپورتونیستی سال۵۴ به سازمان مجاهدین و جریان راست ارتجاعی وابسته به خمینی، قاطعانه مرزبندی کرد و از مواضع اصولی سازمان که توسط مسعود رجوی هدایت می‌شد پیروی و دفاع می‌نمود.
در جریان انقلاب ضد سلطنتی و آزادی زندانیان سیاسی از بند و زندان شاه، مهدی نیز در آبان ۵۷ از زندان آزاد شد و در ارتباط با تشکیلات سازمان در خارج زندان فعالیت‌های انقلابی‌اش را علیه رژیم شاه با پیوستن به صفوف قیام مردم ادامه داد.
اطرافیان مهدی او را با سرزندگی، صمیمیت، فروتنی، صبوری و متانت و مسئولیت‌پذیری توصیف کرده‌اند.
پس از قیام بهمن‌ماه ۵۷ و دوره مبارزه سیاسی علیه رژیم خمینی عهده‌دار مسئولیتهای مختلف سازمانی شد، ابتدا در ستاد تهران فعالیت می‌کرد؛ سپس در فروردین ۱۳۵۸ به شاخه گیلان منتقل شد و در آنجا به‌عنوان یکی از مسئولان شورای استان نقش به سزایی در راه‌اندازی جنبش ملی مجاهدین و شکل‌گیری و سازماندهی هواداران سازمان در استان گیلان ایفا کرد. رفتار و کارکردهای اجتماعی او در رابطه با مردم و جوانان و ظرفیت بالای وی در حل مشکلات آن‌ها باعث محبوبیت وی شده بود.
مهدی در نیمه اول سال۵۹ دوباره به ستاد سازمان در تهران منتقل شد. آخرین مسئولیت او فعالیت در نهاد خدمات نشریه مجاهد در بخش شهرستان‌های سازمان بود.
پس از ۳۰ خرداد به ناچار زندگی مخفی را برگزید و سرانجام در آذرماه سال۶۰ در جریان یک تردد در درگیری با نیروهای نظامی رژیم ایران در تهران به قتل رسید.
هم‌چنین همسر مهدی به نام مکرم پوررضا قمیجانی، از شهدای سازمان مجاهدین خلق است که به دست نیروهای تحت فرمان خمینی تیرباران شد. [۱] [۲] [۳]