کاربر:Abbas/صفحه تمرین3: تفاوت میان نسخه‌ها

'''پایگاه اجتماعی مجاهدین''' به میزان محبوبیت و اقبال اجتماعی و استقبال مردمی از این سازمان اطلاق می‌شود. هر جریان سیاسی و اجتماعی بنا به عملکرد خود و پایبندی به آرمان‌ها و اهداف خود در صورتی که منطبق با خواسته‌های حامعه باشد، مورد استقبال اجتماعی از جانب توده مردم قرار می‌گیرد.  

حکومت‌های دیکتاتوری همواره بایگاه اجتماعی مخالفان و اپوزیسیون خود را هدف شیطان سازی قرار می‌دهند و آن‌را نفی می‌کنند. هدف دیکتاتورها از شیطان سازی این است که خود را به عنوان تنها انتخاب برای مردم ارائه کرده و هرگونه امیدی به تغییر را از بین ببرند.

رژیم ایران و برخی دیگر معتقدند که سازمان مجاهدین خلق دارای پایگاه اجتماعی نیست. استدلال آن‌ها اغلب این  است که در فضای مجازی همواره مطالب و تصاویر مختلفی علیه آن‌ها منتشر می‌شود.  

با نگاهی به وضعیت ایران می‌توان دریافت به دلیل بهای سنگینی که ابراز حمایت از این گروه دارد و از سویی با وجود ارتش سایبری سپاه پاسداران که یک ارتش چند ده هزار نفری است و به انتشار اخبار دروغ علیه مجاهدین خلق می‌پردازد، نمی‌توان انعکاسات فضای مجازی را گواهی بر میزان پایگاه اجتماعی مجاهدین خلق گرفت.

[[سازمان مجاهدین خلق ایران]] در اثر مبارزات ضد دیکتاتوری خود در زمان [[محمدرضا پهلوی|شاه]] و مقاومت رهبرانش در برابر دیکتاتوری [[محمدرضا پهلوی|محمدرضا شاه]] مورد استقبال توده مردم ایران قرار گرفت. پس از پیروزی [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]] سازمان مجاهدین خلق ایران از یک پایگاه گسترده‌ی اجتماعی برخوردار شد، این سازمن در شهرهای مختلف میتینگ‌های چندصد هزار نفری برگزار می‌کرد. همچنین نشریه مجاهد که ارگان این سازمان بود با ۶۰۰ هزار نسخه، بالاترین تیراژ را در میان روزنامه‌های کشور داشت.

در جریان اولین انتخابات مجلس شورای ملی بعد از انقلاب بنا به گفته عناصر وابسته به خمینی، سازمان مجاهدین خلق بعد از حزب جمهوری اسلامی  از نظر رای در رده دوم قرار داشت.  

بعد از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰جمهوری اسلامی به رهبری خمینی با حذف تمام جریان‌ها، استبداد مطلقه خود را بر جامعه مستولی کرد. مجاهدین به مبارزه قهر آمیز و مخفی روی آوردند و به این ترتیب در فضای اختناق، ابراز هواداری از مجاهدین خلق امکان‌پذیر نبود. از آن پس تا کنون امکانی برای سنجش میزان محبوبیت و پایگاه اجتماعی مجاهدین وجود نداشته است، زیرا هر سمپاتی نسبت به مجاهدین با مجازات‌های سنگین چون اعدام پاسخ داده می‌شود.

در دوران دیکتاتوری که امکان مراجعه به آرا عمومی وجود ندارد، مشروعیت نیروها از مقاومت آن‌ها در مقابل دیکتاتوری ناشی می‌شود، با این‌همه از برخی‌ علائم می‌توان به نتایجی در مورد پایگاه اجتماعی مجاهدین خلق رسید.

تاکنون نزدیک به ۱۰۰ هزار نفر از اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق در مبارزه با رژیم ایران جان باخته‌اند. متوسط هر خانواده‌ی ایرانی در دهه ی هفتاد ۵ نفر بوده است. به این ترتیب نزدیک به نیم میلیون نفر در ایران در ارتباط با مجاهدین خلق قرار داشته‌اند یا نسبت به آن سمپاتی دارند. البته این عدد بسیار محتاطانه است زیرا اقوام درجه دو و سه و دوستان جان‌باختگان محاسبه نشده است. علاوه بر این مجاهدین خلق در خارج از ایران سالانه گردهمایی‌های بزرگی برگزار می‌کنند که  بیش از ۱۰۰ هزار ایرانی در آن شرکت می‌کنند. از سویی برنامه تلویزیونی گلریزان همیاری برای حمایت مالی از سیمای آژادی تلویزیون مجاهدین خلق، برنامه‌ای است که هربار در تماس‌های زنده به جمع‌آوری میلیون‌ها دلار برای این سازمان منجر می‌شود.  

همچنین فعالیت‌ و عملیات [[کانون‌های شورشی]] مجاهدین در ایران روزانه منتشر می‌شود که نشان‌دهنده‌ی نفوذ این سازمان در داخل ایران است.

== نمونه‌های تاریخی پایگاه اجتماعی ==

در تاریخ ایران [[جنبش مشروطه ایران|جنبش مشروطه]] نمونه‌ی بارزی از اقبال اجتماعی یک جنبش سیاسی و اجتماعی است. مردم ایران سالیان طولانی تحت حاکمیت دیکتاتوری قاجار بودند. فساد سیاسی و اقتصادی عناصر دربار قاجار فشار روزافزونی را بر گرده مردم وارد می‌آورد. هیچ پیشرفت اقتصادی و رفاهی در زندگی توده مردم متصور نبود. در حالیکه یک طبقه متوسط شهری و خرده بورژوازی تجاری شکل گرفته بود اما مناسبات فئودالی حاکم بر دربار و حاکمیت مانع پیشرفت جامعه بود. جنبش مشروطه که با درخواست تأسیس عدالتخانه شروع شد به  سرعت مورد استقبال توده مردم قرار گرفت و در مدت کوتاهی به تاسیس مجلس شورای ملی و حکومت مشروطه سلطنتی منجر شد. تقریبا تمام مردم ایران به جنبش مشروطه پیوستند. به رغم مانع تراشی‌های دیکتاتوری و عوامل وابسته دربار و به توپ بستن مجلس و برقراری مجدد استبداد در دوره [[محمد علی شاه]] این جنبش از بین نرفت و با حمایت مردمی توانست بر دیکتاتوری پیروز شود. در نهایت تهران به دست مشروطه خواهان فتح شد و محمد علی شاه سرنگون شد.

[[دکتر محمد مصدق]] نیز با تکیه بر همین پایگاه و محبوبیت اجتماعی توانست خط [[ملی شدن صنعت نفت ایران|ملی کردن صنعت نفت ایران]] را پیش ببرد و به پیروزی برساند. مردم ایران که از دخالت‌های استعماری درکشور خود ناراضی بودند و آنرا منشا بدبختی‌های خود می‌دانستند حول شعار ملی کردن نفت به حمایت از [[دکتر محمد مصدق|مصدق]] برخاستند. مصدق که نماینده مجلس بود، توانست لایحه ملی شدن نفت را در مجلس به تصویب برساند. در ادامه با حمایت مردم به نخست وزیری رسید و قانون خلع ید از کمپانی نفت انگلیس را به اجرا گذاشت. متعاقب آن دولت انگلیس و قدرتهای خارجی دیگر خرید نفت از ایران را تحریم کردند و اقتصاد ایران که متکی به نفت بود ضربه سختی خورد. مصدق بار دیگر با تکیه بر همین پایگاه اجتماعی و حمایت مردمی و خرید اوراق قرضه ملی از طرف مردم توانست تنها بودجه متوازن و بدون کسری را ارائه کرده و به اجرا در آورد. در تیر ۱۳۳۱ شاه با اصلاحات مصدق که برای تثبیت پایه‌های مشروطیت بود مخالفت کرد و در پی آن مصدق استعفا کرد. شاه قوام را به نخست وزیری برگزید. قوام در جهت برقراری دیکتاتوری گام برداشت و قوانین و مقررات سختی را برای محدود کردن آزادی‌های اجتماعی به اجرا در آورد. در [[۳۰ تیر]] ۱۳۳۱ مردم در حمایت از [[دکتر محمد مصدق|مصدق]] به خیابان‌ها ریختند. در قیام ۳۰ تیر تعداد زیادی از مردم توسط نیروهای انتظامی دیکتاتوری کشته شدند. در نهایت شاه تسلیم شد و دکتر مصدق بار دیگر با حمایت مردم و با تکیه بر پایگاه اجتماعی گسترده خود نخست وزیر شد.

== پایگاه اجتماعی  مجاهدین خلق ==

حکومت‌های دیکتاتوری برای اینکه بتوانند حاکمیت خود را تثبیت کنند، نیاز دارند خود را بی‌رقیب نشان دهند و در ذهن جامعه حک کنند که تنها انتخاب مطلوب برای حکومت هستند، از این رو آنها دائما مخالفان و اپوریسیون خود را هدف شیطان سازی قرار می‌دهند. یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که هدف شیطان سازی از طرف دیکتاتوری قرار می‌گیرد پایگاه اجتماعی مخالفان است. آنها در تمام رسانه‌ها و مطبوعات خود بر این نکته تاکید می‌کنند که مخالفان‌شان هیچ پایگاه و محبوبیتی ندارند و مردم آنها را نمی‌خواهند. آن‌ها جمعیت انبوه تظاهرکنندگان را همواره چند ده نفر، یا چندصدنفر فتنه‌گر خطاب می‌کنند که توسط عاملان خارجی تحریک شده‌اند. [[حسن روحانی]]  [[اعتراضات ۱۳۹۸ ایران|تظاهرات آبان ۱۳۹۸]] را که در ۱۹۰ شهر با حضور ده‌ها هزار نفر جریان داشت، تظاهرات عده‌ی معدودی خواند که «زیاد هم نبودند». همچنین رژیم ایران پایگاه اجتماعی سازمان مجاهدین خلق را همواره نیز زیر سوال می‌برد و معتقد است که آن‌ها هیچ حامی در داخل ایران ندارند.  

همچنین افراد و جریانات بسیاری از جمله با هویت‌های مجهول در فضای مجازی معتقدند که مجهاهدین خلق دارای پایگاه اجتماعی نیستند. آن‌ها معتقدند که نشر مستمر مطالب و تصاویر علیه مجاهدین و کامنت‌های مختلف در مورد آن‌ها بیانگر عدم محبوبیت مجاهدین خلق در جامعه است.

از نظر مؤسسه‌های نظر سنجی، فضای مجازی هرگز نمی‌توند برآورد درستی در یک نظر‌سنجی ارائه دهد چرا که می‌تواند تحت تأثیر فعالیت هدفمند افراد باشد.

با توجه به ارتش سایبری چند ده هزار نفری که خود رژیم ایران به آن اعتراف دارد نمی‌توان فضای مجازی را معیار درستی برای سنجش میزان پایگاه اجتماعی سازمان مجاهدین خلق دانست.

همچنین نمی‌توان انتظار داشت که هوادران مجاهدین چه در فضای علنی و چه در فضای مجازی به حمایت علنی از سازمانی بپردازند که هر گونه تعلق خاطر به آن می‌تواند منجر به مرگ شود.

مجید رفیع زاده تحلیل‌گر سیاسی و مشاور نشریه مطالعات بین‌الملل هارواد که تحقیقات مستقلی را در مورد مجاهدین انجام داده است، در برنامه پرگار تلویزیون بی‌بی‌سی فارسی در مورد پایگاه اجتماعی مجاهدین گفت:<blockquote>«ما می‌دونیم تو کشور ایران، در یک کشور دیکتاتوری نمی‌شه واقعا یک نظر سنجی درست انجام داد، نمی‌شه گفت آیا واقعا مردمی هستند در ایران که موافقند یا مخالفند. خیلی از متخصصان من شنیدم توی برنامه‌های مختلف می‌گن این گروه هیچ حامی‌یی تو ایران نداره، کسی این‌ها رو دوست نداره، اصلا همه سوءظن به این گروه دارن. از کجا می‌دونن؟ آیا نظر سنجی وجود داره؟ ببینید من تحقیقاتم رو برحسب نظر سنجی انجام می‌دم... ببینید باید نظر سنجی وجود داشته باشه و تو کشورهایی که آزادی بیان و آزادی نظر سنجی وجود نداره، نمی‌شه واقعا گفت. اما بر اساس تحقیقاتی که من انجام دادم گروه هنوز در ایران نفوذ داره. ببینید اگه نفوذ نداره چرا پس آقای خامنه‌ای یا سران دیگه در ایران در ماه مرداد گفتند که این تظاهرات دی‌ماه رو منافقین انجام دادند، چرا؟... اینها ده‌ها هزار کشته دادند...خوب این‌ها فامیل دارند فامیل‌هاشون، خیلی‌هاشون هنوز هوادار مجاهدین خلق هستند. خیلی‌هاشون کمک مالی می‌فرستند به مجاهدین... مسأله اینه اگه شما برید تظاهرات بگید ما هوادار گروه مجاهدین هستیم، عاقبتش چیه؟ اعدامه. خود گروه که من مصاحبه کردم باهاشون، می‌گن تو همین تظاهرات چند عضو مجاهدین اعدام شدن...مردم که نمی‌تونن بیان بیرون بگن ما مجاهدین رو می‌خوایم خوب همون موقع اعدامشون می‌کنن.»<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=4rwIvtbEmMs پرگار: مجاهدین خلق ایران چه وزنی دارند؟]</ref></blockquote>

=== معیار مشروعیت در دوران اختناق ===

در شرایط برقراری دموکراسی مشروعیت هر سازمان یا حزب انقلابی برآمده از پایگاه اجتماعی اوست، اما در دوران دیکتاوری که امکان مراجعه به آرا وجود ندارد، معیار مشروعیت یک جریان سیاسی، میزان مقاومت آن است.

[[مسعود رجوی]] ملاک مشروعیت در دوران اختناق را اینطور شرح می‌دهد:<blockquote>«نخستين مشكل در دوران اختناق و ديكتاتوری، سرقت و غصب حق حاكميت و حق انتخابات آزاد از مردم است... مشروعيت در دوران اختناق ناشی از مقاومت است و نه هيچ چيز ديگر. چرا كه امكان انتخابات آزاد و دسترسی به رأی واقعی تمام مردم وجود ندارد و بايد برای به دست آوردن آن برخاست و مقاومت كرد تا رژيمی كه مانع انتخابات و آرای آزاد و حاكميت مردم است سرنگون شود...پس، مقاومت تنها ملاك و شاخص و سرچشمه‌ی مشروعيت در دوران استبداد و اختناق است. ارزش و اعتبار هر فرد يا جريان سياسی در دوران اختناق با مقاومت و ايستادگی او در برابر فاشيسم دينی و در جنگ با آن سنجيده می‌شود. مشخصاً؛ اينكه در جنگ نظامی و سياسی و ايدئولوژيكی تا كجا و چه ميزان به دشمن ضدبشری ضربه می‌زند. تا كجا برای اين رژيم خطرناك است و تا كجا به نيروی جنگنده‌ی ضدرژيم در جنگ نظامی يا در جنگ سياسی ياری می‌رساند و مايه می‌گذارد...آخر وقتی نمی‌توان در يك انتخابات آزاد به آرای عمومی مراجعه كرد، فراتر از همه‌ی حدس و گمان‌ها يا نظرسنجی‌ها چگونه می‌توان بر روی ميزان رأی و حمايت اجتماعی يك فرد يا جريان سياسی، پا سفت كرد؟...نتيجه اين كه در برابر دستگاه نا سنجيدنی ميزان آرا، در دوران اختناق، مقاومت، ملاك و مبنای واقعی و حقيقی سنجش است. بنابراين در دوران اختناق، مشروعيت صرفاً ناشی از مقاومت و ايستادگی است. در دوران اختناق، هر چيز غير از اين، ادعا و باد و بلوف است. هر كس راست می‌گويد با رژيم و اختناق فراگير آن چنگ در چنگ شود و بستيزد و در اين پهنه آزمايش بدهد...تعيين درصد آرا و پايگاه اجتماعی موضوعی مربوط به دوره‌ی بعد از اختناق است كه در آن بتوان با به ميدان آوردن مردم و با صندوق‌های رأی، به درستی سنجش و ارزيابی كرد. هرچيزی غير از اين، ناديده گرفتن سركوب و اختناق و چشم پوشيدن بر ممانعت فاشيسم دينی از بروز اراده و تمايل اجتماعی است. اين را نبايد بر رژيم بخشيد و ناديده گرفت و بعد به تئوری پردازی درباره‌ی درصد آرا يا پايگاه اجتماعی نشست. در شرايطی كه حتی اسم بردن از مجاهدين و به طريق اولی، كوچكترين اشاره به هواداری از [[سازمان مجاهدین خلق ایران|مجاهدين]] سنگين‌ترين محكوميت‌ها و مجازات‌ها را دارد و در شرايطی كه رژيم دهها هزار نفر را به همين خاطر دستگير و شكنجه و اعدام كرده است، چگونه می‌توان با يك نظرسنجی آزاد در بين مردم به درصد واقعی آرای مجاهدين دست يافت. اينجاست كه روشن می‌شود تمام حرفهایی كه منابع ارتجاعی و استعماری و همسويان و پادوهای آنها درباره‌‌ی پايگاه نداشتن مجاهدين در داخل ايران می‌گويند، بيراهه، باطل و در دستگاه ناديده گرفتن اختناق به سود آخوندهاست. مگر اين كه طلسم اختناق بشكند و امكان بروز حمايت اجتماعی در تظاهرات و گردهمایی‌ها و امكان ريختن رأی آزادانه به صندوق‌ها فراهم شود.يك بار در جريان كارزار برای لغو برچسب تروريستی، يك نماينده‌ی كنگره، از نماينده‌ی وزارت خارجه كه مدعی بود مجاهدين در داخل ايران پايگاهی ندارند، پرسيد، شما اين را از كجا و بر چه اساسی می‌گوييد؟ طرف مقابل گفت از كسانی‌ كه برای درخواست ويزا به سفارت‌هايمان می‌آيند سؤال می‌كنيم. آن نماينده گفته بود آخر خودتان آن سازمان را ليست‌گذاری كرده‌ايد و اگر كسی بگويد موافق يا هوادار مجاهدين است، به او ويزا نمی‌دهيد و انتظار هم داريد كسی كه برای گرفتن ويزا آمده از ابتدا با اعلام هواداری از مجاهدين ويزایی را كه می‌خواهد، بسوزاند؟!»<ref>کتاب مبانی مشروعیت و مرزهای سرخ مقاومت ـ ص ۱۳۹ تا ۱۴۹</ref></blockquote>

مجاهدین در خارج ایران سالانه گردهمایی‌های بزرگی برگزار می‌کنند که بزرگترین آنها  [[گردهمایی سالانه مجاهدین|گردهمایی سالانه بزرگ ایرانیان]] است. سالانه بیش از ۱۰۰۰۰۰ ایرانی در این مراسم شرکت می‌کنند که این گردهمایی به تنهایی نشان از پایگاه اجتماعی گستره مجاهدین دارد.   

 

تاکنون نزدیک به ۱۰۰ هزار نفر از اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق در مبارزه با رژیم ایران جان باخته‌اند. متوسط هر خانواده‌ی ایرانی در دهه ی هفتاد ۵ نفر بوده است. به این ترتیب نزدیک به نیم میلیون نفر در ایران در ارتباط با مجاهدین خلق قرار داشته‌اند یا نسبت به آن سمپاتی دارند. البته این عدد بسیار محتاطانه است زیرا اقوام درجه دو و سه و دوستان جان‌باختگان محاسبه نشده است. در صورت محاسبه‌ی اقوام درجه دو و سه و دوستان این عدد به چند میلیون تن خواهد رسید که حتی اگر نیمی از آن‌ها در شرایط دموکراتیک حاضر به ابراز هواداری از مجاهدین باشند، این یک پایگاه اجتماعی کافی و عمیق برای یک حزب سیاسی به شمار می‌رود.