کاربر:Javad/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمد رضا سعادتی''' (زاده ۱۳۲۳شیرازـ تیرباران ۱۳۶۰تهران) محمدرضا سعادتی همرزم [[مهدی رضایی]] و از اعضای برجسته [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] بود. او در سال ۱۳۵۱در جریان دستگیری مهدی رضایی دستگیر و زندانی شد. محمد رضا سعادتی پس از گذراندن ۶ سال زندان، همراه با آخرین گروه از زندانیان سیاسی از زندان آزاد شد. هنوز سه ماه از آزادی وی نگذشته بود که در روز ۵ اردیبهشت سال ۱۳۵۸ و به دستور [[روح‌الله خمینی|خمینی]]، توسط ماشاءالله قصاب مجددا دستگیر و به زندان بازگردانده شد. اتهام محمد رضا سعادتی پس از انقلاب، جاسوسی برای شوروی بود. اتهامی که هیچ سندی علیه وی وجود نداشت و تعجب همگان را برانگیخت. ابتدا با این دستگیری محمد رضا سعادتی در پاییز سال ۱۳۵۹، به ۱۰سال زندان محکوم شد . اما پس از پرونده سازیهای مختلف و مرتبط کردن قتل کچویی در زندان،با تشکیل دادگاهی به ریاست موسوی تبریزی و با تقلاهای زیاد [[اسدالله لاجوردی]]، دادستان وقت علیرغم مخالفتهای بسیار، سرانجام در ۴ مرداد ۱۳۶۰، لاجوردی به دستور خمینی، سعادتی را بدون هیچ توضیح و هیج مجوز قانونی در شکنجه‌گاه اوین تیرباران کرد. بعد از گذشت مدتی وصیت نامه ای جعل شده به نام او نوشتند و منتشر کردند که آن وصیت نامه برای بسیاری که محمد رضا سعادتی را می‌شناختند ارتباط اعدام او و دشمنی و اختلافی که خمینی و لاجوردی نسبت به سازمان وجود داشت ساختگی بودن اتهام  او را محرز می دانستند <ref>[https://library.besoyepirozi.com/resistance-events/41583-2018-08-05-14-09-54 محمد رضا سعادتی زندانی ۲ نظام سایت بسوی پیروزی]</ref><ref>[http://wwwbahayazadi.blogspot.com/2016/07/blog-post_71.html شهادت محمد رضا سعادتی وبسایت بهای آزادی]</ref><ref>[http://www.hamneshinbahar.net/article.php?text_id=171 محمد رضا سعادتی و وصیت نامه اش وبسایت همنشین بهار]</ref>!   

اگر در اینجا من به اعدام هم محکوم بشوم و چه بسا که زمان زیادی هم به پایان زندگی من باقی نمانده باشد به مردم خودم قول می‌دهم که مطمئن باشید من باز هم با احساس تنفر نسبت به دشمنان این مردم و دشمنان شما به میدان اعدام می‌روم. و مطمئن باشید که هیچ کینه و نفرت خصوصی و شخصی حتی نسبت به آن برادر پاسداری هم که به من تیراندازی می‌کند در من وجود ندارد. و فکر می‌کنم در مدتی که من در زندان بودم این برای خوشان هم روشن شده باشد که یک مجاهد هیچ کینه و نفرتی به لحاظ شخصی یا در برخوردهائی که با او می‌شود پیدا نمی‌کند. ممکن است در لحظاتی عکس العمل عاطفی نشان بدهد، ولی در نهایت و در جوهر وجودش چیزی جز عشق به خدا و علاقه به مردمش و سرنوشت مردمش ندارد و به خاطر همین هم زندگی می‌کند؛ و به خاطر همین هم مرگ را انتخاب می‌کند. من اگر به اعدام هم محکوم شوم باز هم با عشق به خدا و با علاقهٔ عمیق نسبت به مردم و سرنوشت توده‌های محروم و قهرمان خلق مان و با نفرت و کینه نسبت به دشمنان شناخته شده و جنایتکار مردم مان می‌روم و گلوله را می‌پذیرم

آخرین صحبت من هم اینست که آنچه در مورد خودم گفتم، اگر من ارزشی دارم و اگر ارزشی برای من، در ذهن کسی وجود دارد، این ارزش نه متعلق به شخص من است و نه به لحاظ مهارت‌ها یا تخصص من است بلکه این ارزش تنها و تنها به خاطر ارزش خون‌های زیادی است که ریخته شده، خون‌های عزیزانی که بعضاً بسیاری از آنها در آخرین لحظات ما را به آغوش گرفتند و ما آنها را در آغوش گرفتیم و یکدیگر را به خدا سپردیم. این ارزش‌ها به خاطر ریخته شدن چنین خون‌هائی است؛ و من تا آخرین لحظات حیاتم هیچ‌گاه خون مهدی رضائی و ارزشی را که آن خون با آن مقاومت و آن حماسه به من هدیه کرده فراموش نخواهم کرد.

و اگر الان هم چیزی مطرح است نه به لحاظ شخص من بلکه تنها به این خاطر است که احساس می‌کنند که به چنین ارزش‌هائی تهاجم شده. نه این که من زندانی هستم یا زندانی نیستم یا باید آزاد شوم. مجاهدین هم اگر الان برای بسیاری از هم‌میهنانم مطرح‌اند باز هم نه به خاطر حضور افراد خاصی و نه به خاطر فرد خاصی است بلکه به خاطر همان ارزش‌هائی است که تبلورش در سازمان و در افرادی که نسبت به آن ارزش‌ها اعتقاد عمیقی داشته و تمام هستی خودشان را به خاطر آن ارزش‌ها فدا می‌کنند می‌باشد. من صحبت دیگری ندارم و به تمام هم‌میهنانم به خصوص آنهائی که در جبهه هستند و ممکن است از این مسائل اساساً اطلاعی نداشته باشند درود می‌فرستم و برای آنها آرزوی موفقیت و پیروزی می‌کنم و به ویژه به تمامی آن عزیزانی که به خاطر این ارزش‌ها بیش از یک سال انواع و اقسام سختی‌ها را تحمل کردند درودی عمیق می‌فرستم و برای آنها از خداوند، باز هم آرزوی پیروزی و موفقیت در کنار تمامی خلق قهرمانمان می‌کنم و در آخر این آیهٔ قران را می‌خوانم که ”سلام علیکم بما صبرتم فنعم عقبی الدار<ref>آخرین دفاع سعادتی، نشریه مجاهد، ویژه محاکمه سعادتی، شماره۱۱</ref>.