رضا رضایی

رضارضایی در ۲۵خرداد سال۱۳۵۲ در یک‌درگیری حماسی و قهرمانانه با مزدوران ساواک به‌شهادت رسید خاطره رضا با شماری از برجسته‌ترین وقایع سالهای آغاز حیات سازمان گره خورده‌است.. شخصیت انقلابی و کارها و ابتکارات رضا از نمونه‌های برجسته و نادر جسارت انقلابی و روحیه رزمنده است که طی چنددهه در میان نسلهای بعدی مجاهدین تکثیر شده‌است.

زندگی‌نامه

رضا رضایی (زاده ۱۳۲۶- درگذشت ۱۳۵۲) در تهران بدنیا آمد

فعالیت‌های پس از زندان

رضارضایی از آذرماه سال۵۰ که از زندان شاه گریخت، تا خرداد سال۵۲، در رأس تشکیلات مجاهدین قرار داشت و علاوه بر کار فرماندهی نظامی و هدایت امور تشکیلاتی سازمان، با انتشار چندین کتاب و جزوه مهم خدمات بزرگی به جنبش مسلحانه انقلابی کرد. انتشارات یک نیروی مخفی چریکی با چاپهای نفیس و زیبای چندرنگ و ابعاد گسترده توزیعشان درمیان جوانان و دانشجویان انقلابی، ساواک را به‌شدت سراسیمه و وحشت‌زده کرده بود. فرار قهرمانانه رضارضایی از زندانهای شاه، پس‌از ضربه سال۵۰ و دستگیری بنیانگذاران و تمام اعضای مرکزیت سازمان، نقش بی‌همتایی در بازسازی تشکیلات و ورود سازمان به نخستین مرحله عملیاتش در سال۵۰ ایفا کرد. او در پناه جسارت و پاکبازی و با حداکثر تهاجم، معادله نظامی را به‌زیان دشمنی که با کمیت انبوه مزدوران و سلاح و امکانات فراوانش به جنگ چریک آمده بود، تغییر می‌داد و پوزه مزدوران دشمن را به‌خاک می‌مالید.

ویژگی‌های‌های رضارضایی

مهمترین ویژگی رضا خلاقیت فوق‌العاده و استعداد ایجاد امکانات تازه و قدرت ابتکار شگرف او در همه زمینه‌هابود. او تمام این استعدادها و خلاقیتهایش را در خدمت انقلاب و سازمانش قرار داد.

رضا یکی از برجسته‌ترین طراحان جنگ مسلحانه شهری بود؛ موفقیت طرحهایش در چندین عملیات کاملاً موفق نظامی از آنجمله است،

رضا حافظه نیرومندش را به بهترین صورت به‌کار می‌گرفت. ازجمله بعداز فرار از زندان، طرح چهره شماری از شکنجه‌گران و مأموران مخفی ساواک را نقاشی کرد و برای تکمیل شناساسیها دراختیار واحدهای نظامی سازمان قرار داد. در شرایط آن روز تکنیکهایی که رضا برای چاپ و تکثیر جزوه‌ها و مدارک آموزشی و سیاسی و تبلیغی سازمان ایجاد کرد، قدرت‌نمایی آشکار یک سازمان چریکی مخفی بود.

رضا توانست در اوین با تمام برادران مرکزیت سازمان تماس بگیرد و تمام اخبار و اطلاعات مربوط به بازجوییها را تحت نظر شهید بنیانگذار سعید محسن تدوین کند و از زندان خارج نماید. او تجارب بازجوییها و درسهای شیوه درست برخورد با دشمن و تجارب سازماندهی و تاکتیکهای مبارزه با ساواک را که محصول کار سازمان مجاهدین و سایر گروه‌های مبارز در زندان بود، به‌صورت یکی از ارزنده‌ترین دستاوردهای جنبش مسلحانه تدوین کرد و به تمام نیروهای مبارز منتقل نمود.

رضا رضایی به‌مدد استعداد و درک هنریش و آمیختن آن با اندیشه انقلابی و توحیدی، افتخارآمیزترین ابتکار فراموشی‌ناپذیرش را نیز خلق کرد و آرم سازمان مجاهدین خلق ایران را طراحی و ترسیم نمود. هنگامی که ضربه سال۵۰ تمام مرکزیت سازمان را دربرگرفت و همه به‌زندان افتادند، مجاهدین هنوز نام و نشان و آرم رسمی اعلام‌شده‌ای نداشتند. بنیانگذاران و مرکزیت سازمان در زندان شاه و در بدترین شرایط پلیسی زندان عناصر محتوایی و ترکیب آرم سازمان و نام آن را مشخص کردند و رضا مأموریت ترسیم و اعلام آن را برعهده گرفت. رضا در این طرح بسیار غنی، باصرف انرژی و دقتی تحسین‌برانگیز توانست چکیده‌ای از ارزشها و محتوای ایدئولوژیک و نقطه نظرهای اقتصادی‌ـ اجتماعی و سیاسی مجاهدین را با نهایت اختصار و گویایی تمام با زبان سمبلهایی که در آرم سازمان به کار برده‌است، مجسم سازد.

شهادت رضارضایی و همدلی و همبستگی جنبشهای انقلابی

شهادت رضا علاوه بر ایران، اغلب جنبشهای انقلابی آن روز جهان را نیز تحت تأثیر قرار داد و موج نوینی از همدلی و همبستگی با مبارزه مردم ایران، از بیروت و فلسطین و عمان و عدن و بغداد تا پاریس و توکیو، در میان مطبوعات و انسانهای آزادیخواه و مترقی جهان برانگیخت و ازجمله نوشتند که «احساسات گرم و آتشین خود را نسبت به شهادت مجاهد ایرانی رضا رضایی ابراز می‌کنند و با تأکید تمام اعلام می‌کنند که مبارزه خلق ایران و پیشگامان مسلح آن هرروز اوج بیشتری خواهد گرفت و یقیناً پیروزی نهایی را به‌دنبال خواهد داشت» (خبرگزاری فلسطینی وفا). چنین امیدی که به‌فردای پیروزمند مردم ایران، از همه‌سوی جهان ابراز می‌شد در حقیقت پژواک همان ایمان سترگ رضا بود که پس‌از فرارش از زندان شاه در نامه افشاگرانه‌ای، خطاب به افکار عمومی ایران و جهان نوشته بود: «انقلابیون جان برکفی که در آرزوی شهادت و فدا شدن در راه آرمان خلق لحظه‌شماری می‌کنند، به پیکار عادلانه‌شان ادامه می‌دهند. خلقی که امروز جوانان جان برکفش مسلسل بردوش گرفته‌اند و عازم میدان نبرد شده‌اند تا دین خود را به خلق ادا کنند، سرانجام پیروز خواهد شد».