وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی

وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران یکی از وزارتخانه‌های اصلی حکومت ایران است که با هدف مقابله با مخالفان و دشمنان داخلی و خارجی تشکیل شده‌است. ایران از معدود کشورهایی است که کار اطلاعاتی در آن در سطح وزارتخانه انجام می‌شود. وزارت اطلاعات همه فعالیت‌های خود را مستقیماً زیر نظر ولی‌فقیه سیدعلی خامنه‌ای انجام می‌دهد.

وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران
نشان وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران
کنش	سرکوب و کشتارمخالفین حکومت اسلامی
کشور	ایران
وفاداری	سید علی خامنه ای
گونه	نظامی - امنیتی
نقش	سرکوب داخلی و عملیات برون مرزی
پشتیبان	سپاه پاسداران، سازمان بسیج، نیروی انتظامی، ارتش، ولایت فقیه

حسین فردوست قائم مقام ساواك برای نخستین بار شالوده كاری وزارت اطلاعات برای سرکوب و شکنجه مخالفان را پی ریزی كرد. وزارت اطلاعات با به کارگیری ۱۸ استاد از بازماندگان ساواک و ۸ معاونت آغاز به کار کرد كه بعدها به پانزده معاونت افزایش یافت.

هدف از تأسیس این وزارتخانه این‌گونه تعریف شده است: کشف و پرورش اطلاعات امنیتی و اطلاعات خارجی و حفاظت اطلاعات و ضدجاسوسی و بدست آوردن آگاهی‌های لازم از وضعیت دشمنان داخلی و خارجی جهت پیشگیری و مقابله با توطئه‌های آنان علیه انقلاب اسلامی، کشور و نظام جمهوری اسلامی ایران. در همین راستا وزارت اطلاعات در جمهوری اسلامی، یک اهرم اصلی سرکوب مخالفان نظام در داخل و خارج کشور است و در همه نقاط شعبه‌های علنی و مخفی دارد.

برخی از مأموران این وزارتخانه در خارج از مرزهای ایران، توسط مخالفان شناسایی و معرفی شده‌اند.سازمان‌های اطلاعاتی برخی کشورها نیز اطلاعاتی دربارهٔ فعالیت‌های برون‌مرزی این وزارتخانه منتشر کرده‌اند.

پیشینه وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی

ایده تشکیل یک ارگان اطلاعاتی در نظام جمهوری اسلامی نخستین بار در سال ۱۳۵۹ خورشیدی، توسط محمدعلی رجایی نخست‌وزیر وقت مطرح شد. در آن‌زمان این ایده با تشکیل دفتر اطلاعاتی نخست‌وزیری صورت اجرایی گرفت. پایه‌های اولیه‌ی این سازمان اطلاعاتی توسط تیمسار حسین فردوست به همراه عده‌ای از ساواکی‌های اداره هشتم (اداره‌ی ضد جاسوسی) و ۱۸ استاد سابق ساواک شکل گرفت. اما سرانجام لایحه‌ی تشکیل وزارت اطلاعات در سال ۱۳۶۲ زمانی که میرحسین موسوی نخست‌وزیر بود، تهیه و مورد تصویب مجلس قرار گرفت. آخوندی به نام محمد محمدی ری‌شهری به عنوان اولین وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی تصدی این وزارتخانه را برعهده گرفت.

در این زمان اکبر هاشمی‌رفسنجانی رئیس مجلس بود.

شکل‌گیری وزارت اطلاعات به روایت حجاریان

به گزارش خبرگزاری‌ دانشجویان ایران، ایسنا، حجاریان با اشاره به روند شكل‌گیری وزارت اطلاعات گفت: «از اواخر بهمن ۵۷ و روزهای بعد از پیروزی انقلاب عمدتا قدرت به دست كمیته‌ها افتاد در هر محله‌ای توسط نیروهای مردمی در محل، كلانتری‌ها، مساجد و مراكز پیش‌آهنگی و كانون‌های جوانان کمیته‌های مردمی تشكیل شدند. هر کمیته هم در حد خودش ضمن كارهای امنیتی جاری به جمع‌آوری اطلاعات می‌پرداخت و در هر کمیته واحدی به نام واحد اطلاعات شكل گرفته بود.

وی‌ درباره دیگر مراكزی‌ كه كار اطلاعاتی‌ می‌کردند می‌افزاید: چون تمركز و سرویس‌دهی‌ هماهنگی‌ وجود نداشت، نهادهای‌ مختلف برای‌ خود كار اطلاعاتی‌ می‌کردند. با فاصله كمی‌ از انقلاب سپاه پاسداران تشكیل شد و آنجا هم كارهای‌ اطلاعاتی‌ صورت می‌گرفت. قضات هم در زمینه پرونده‌هایی‌ كه در اختیارشان بود كار اطلاعاتی‌ می‌کردند؛ خصوصا قضاتی‌ كه در زمینه ضدخرابكاری‌ و ضدجاسوسی‌ و ضدامنیتی‌ كار می‌کردند.

مثلا خاطرم هست كه آقای‌ خلخالی‌ یک تیم اطلاعاتی‌ داشت كه در زمینه پرونده‌های‌ در اختیار ایشان به جمع‌آوری‌ اطلاعات می‌‌پرداختند. دولت موقت و شورای‌ انقلاب در آن موقع سعی‌ می‌کردند كه بخش‌هایی‌ از بقآیای‌ ساواك مخصوصا اداره هشتم ساواك را كه اداره ضد جاسوسی‌ بود، احیا كنند. اداره هشتم ساواك عمدتا مراقب سفارتخانه‌ها بودند و به دنبال جاسوس...

...توده‌ای‌ها و برخی‌ گروه‌های‌ چپ هم تحت عنوان مردم انقلابی‌ رفتند ساواك و اداره دوم كه مربوط به امنیت داخلی‌ بود را در اختیار خود گرفتند. آنها بیشتر به دنبال اسامی‌ اعضای‌ ساواك و اسناد داخلی‌ آنان بودند. بعدا هم اسامی‌ ۸۰۰۰ ساواكی‌ كه چاپ شد كار یکی‌ از همین گروه‌های‌ چپ بود. اگر اشتباه نكنم گروهی‌ به نام اتحادیه كمونیست‌ها این اسامی‌ را منتشر كرد.

وی‌ درباره اداره هشتم ساواك نیز اظهار می‌دارد: از طرف دولت موقت دكتر یزدی‌ كه آن زمان، وزیر امور انقلاب بود به اداره هشتم ساواك رفت. پیش از انقلاب اداره هشتم ماموریتش را روی‌ كشورهای‌ بلوك شرق به ویژه شوروی‌ و نیز كشورهای‌ عربی‌ تعریف كرده بود. دكتر یزدی‌ با استفاده از همان نیروها و با تغییر و گسترده كردن حوزه ماموریتی‌ این اداره مجددا آن را برپا كرد. بعدا كه سنجابی‌ از دولت استعفا داد و یزدی‌ شد وزیر خارجه و دكتر چمران شد وزیر امور انقلاب، اینها رفتند زیر نظر چمران. بعدا ماجرای‌ سعادتی‌ را هم همین اداره هشتمی‌ها كشف كردند.

در پیگیری‌ پرونده آناتولی‌ فینسینکو كه افسر اطلاعاتی‌ سفارت شوروی‌ بود به ارتباط سعادتی‌ رسیدند و او بازداشت شد. دفتر اطلاعات نخست‌وزیری‌ با ابتكار خود رجایی‌ شكل گرفت. اولین كاری‌ كه در آنجا صورت گرفت تقسیم كار میان سپاه و ارتش و کمیته و شهربانی‌ بود. حفاظت اطلاعات و اطلاعات عملیات مربوط به هر یک از این نیروها به خود آنان واگذار شد. کمیته‌ها در جمع‌اوری‌ اطلاعات آشكار به عنوان ضابط قوه قضائیه تعریف شدند و البته بعدا دستگاه قضایی‌ پلیس قضایی‌ را تشكیل داد كه بعد از چند سال آن را به هم زد و اخیرا مجددا به دنبال احیای‌ آن افتاده‌اند.

كارهایی‌ كه برای‌ خود دفتر باقی‌ ماند یکی‌ حراست‌های‌ دستگاه‌های‌ مختلف بود. یکی‌ ضد جاسوسی‌ (همان اداره هشتم سابق ساواك با تغییر ماموریت‌ها و كادرها) و سازمان جمع‌آوری‌ پنهان. برخی‌ كارهای‌ ویژه هم زیر نظر این دفتر صورت می‌گرفت. مثلا برخی‌ خریدهای‌ ویژه اطلاعاتی‌، دستگاه‌های‌ خاص كه خرید و ورود آن به كشور نیاز به تشریفات ویژه داشت از این طریق صورت می‌گرفت.

یک ستاد امنیت كشور هم درست شد كه بیشتر نقش دبیرخانه‌ای‌ داشت و درجهت هماهنگی‌ عمل می‌کرد...با توجه به تجربیاتی‌ كه كسب كرده بودیم و وضعیت عمومی‌ امنیت در كشور با كمك بچه‌های‌ کمیته ستاد مشترك و دفتر اطلاعات نخست وزیری‌ طرحی‌ را تدوین كردیم و توسط آقای‌ الویری‌ در مجلس اول ۱۶ امضا برایش جمع كردیم، عمده كار این طرح هم در مجلس دوم انجام شد كه مجلس نسبتا راستی‌ بود و به طورطبیعی‌ با من كه از نظر آنها سابقه جالبی‌ نداشتم.

مرا به عنوان عضو سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی‌ می‌شناختند كه در دفترنخست‌وزیری‌ با سابقه‌ای‌ كه از كشمیری‌ به‌جا مانده بود فعال بودم و… سر سازگاری‌ چندانی‌ نبود. آقای‌ هاشمی‌ هم كه رئیس مجلس بود و چون عملا فرماندهی‌ نیروهای‌ مسلح و ریاست شورای‌ عالی‌ دفاع را هم داشت با سپاهی‌ها نزدیک بود. سپاهی‌ها آن موقع جدی‌ترین مخالفت‌ها را می‌کردند.

یادم می‌آید محسن رضایی‌ و رضا سیف‌اللهی‌ به من می‌گفتند تو از كشمیری‌ بدتری‌. چرا كه امام دو بازو دارد یکی‌ بازوی‌ نظامی‌ و دیگری‌ بازوی‌ امنیتی‌. تو می‌خواهی‌ با تمركز اطلاعات در دولت عملا یک بازوی‌ امام را قطع كنی‌ و آن را بوروكراتیزه كنی‌. توقع آنها این بود كه این دو بازو هر دو در سپاه جمع شوند. هاشمی‌ هم طرفدار استدلال آنها بود.

شهید محلاتی‌ هم كه نماینده امام در سپاه بود از این استدلال دفاع می‌کرد. همین‌ها رفتند سراغ امام كه كجای‌ دنیا اطلاعات وزارتخانه ‌است كه این‌ها می‌‌خواهند اطلاعات را وزارتخانه كنند. به امام گفتند كه اگر اطلاعات وزارتخانه شود همه اطلاعات آن رو می‌شود و این با فلسفه كار اطلاعاتی‌ مغایرت دارد. یکروز احمد آقا به من زنگ زد و گفت امام راجع به این طرح نظر مخالف دارند و می‌‌پرسند كجای‌ دنیا اطلاعات وزارتخانه است كه شما می‌خواهید وزارتخانه درست كنید.

من دو استدلال آوردم. آن موقع آقای‌ صافی‌ گلپایگانی‌ دبیر شورای‌ نگهبان بود. ایشان البته جزو روحانیت سنتی‌ به حساب می‌آمدند و گرایشات راست هم داشتند. من با ایشان بحث كرده بودم. ایشان معتقد بود كه چون وظایف و اختیارات رهبری‌ در قانون اساسی‌ احصاء شده است و این به معنی‌ حصر این اختیارات است عملا تشكیل سازمان اطلاعات توسط رهبری‌ مخالف قانون اساسی‌ است و اگر امام بخواهد كه این تشكیلات را سامان بدهد باید از موضع بنیان‌گذار نظام حكم حكومتی‌ بدهد و خارج از قانون اساسی‌ اقدام كند.

من این استدلال آقای‌ صافی‌ را به اطلاع امام رساندم. موضوع دیگری‌ را هم كه مطرح كردم این بود كه بالاخره ممكن است در جریان كارهای‌ اطلاعاتی‌ و امنیتی‌ اقداماتی‌ خلاف قانون صورت بگیرد. شكنجه‌ای‌ شود. مشكلی‌ برای‌ بیگناهی‌ به وجود آید. اینها اگر كارشان مستقیم زیر نظر امام باشد این مسائل هم به پای‌ ایشان گذاشته می‌شود. امام هر دوی‌ این استدلال‌ها را پذیرفت و نظرشان تغییر كرد.

حجاریان در پایان درباره طرح اخیری‌ كه در مجلس مبنی‌ بر جدایی‌ حفاظت اطلاعات وزارت اطلاعات از وزارتخانه مطرح شده نیز گفت: این ایده كه حفاظت اطلاعات از درون سازمان‌ها بیرون برود سابقه طولانی‌ دارد. این ایده ابتدا از نیروهای‌ مسلح شروع شد و سپس نیروهای‌ انتظامی‌ را در برگرفت و حال به وزارت اطلاعات كشیده شده و عن‌قریب به حراست‌ها هم كشیده خواهد شد.

در نهایت اسماعیل فردوسی‌پور نخستین گزینه برای وزارت اطلاعات به مجلس معرفی شد؛ اما حساسیت موضوع از یک طرف و دفاع ضعیف فردوسی‌پور در مقابل نمایندگان مخالف از طرف دیگر باعث شد تا از بین ۱۹۱ نفر نماینده حاضر با ۷۴ رأی موافق و ۴۷ رأی مخالف و ۴۰ رأی ممتنع، موفق به کسب رأی اعتماد مجلس نشود. او سال ۸۵ درگذشت.

مدتی بعد محمد محمدی‌ری‌شهری برای تصدی وزارت اطلاعات به مجلس معرفی شد که از مجموع ۲۰۰ رأی مأخوذه با ۱۷۶ رأی موافق، ۱۱ رأی مخالف و ۱۳ رأی ممتنع، به‌عنوان اولین وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی ایران معرفی شد.

پس از محمد محمدی‌ری‌شهری، در دولت‌های اول و دوم اکبر هاشمی‌رفسنجانی، علی فلاحیان، در دولت سیدمحمد خاتمی، قربانعلی دری‌نجف‌آبادی و علی یونسی، در دولت محمود احمدی‌نژاد، غلامحسین محسنی‌ اژه‌ای و حیدر مصلحی و در دولت حسن روحانی، محمود علوی وزرای اطلاعات بوده‌اند.

وزیران اطلاعات جمهوری اسلامی

محمد محمدی ری‌شهری از سال ۱۳۶۲ تا سال ۱۳۶۸خورشیدی

علی فلاحیان سال ۶۸ تا ۷۶

علی یونسی سال ۷۶ تا ۸۴

غلامحسین محسنی اژه‌ای سال۸۴ تا ۸۸

حیدر مصلحی سال ۸۸ تا۹۲

محمود علوی از سال ۹۲ تا کنون

به این لیست می‌توان اسم قربانعلی دری نجف‌آبادی را نیز افزود. وی مدت کوتاهی در دهه ۸۰ در این سمت کار کرد.

ساختار وزارت اطلاعات

وزارت اطلاعات از پانزده معاونت و ادارات كل مربوطه تشكیل شده همچنین سی و یک اداره‌ی کل مرکز استان وجود دارد، سایر ادارات كل عبارتند از: حوزه‌ی مشاورت، حوزه‌ی وزارت، بولتن‌ها كه به ترتیب عبارتند از:

• معاونت امنیت، اداره كل امنیت، اداره كل عملیات، اداره كل حراست
• ادارات اداره‌ی کل امنیت، اداره التقاط، اداره پدیده‌های التقاط، اداره عملیات، اداره پشتیبانی عملیات، اداره کارگزینی، اداره مالی، اداره امور انسانی
• معاونت ضد جاسوسی، اداره کل ضد جاسوسی
• معاونت خارجی، اداره كل اروپا، اداره كل آمریكا (كشور)، اداره كل آمریكا (قاره)، اداره کل آفریقا، اداره كل خاورمیانه، اداره كل اسرائیل و فلسطین، اداره كل آسیا و اقیانوسیه، اداره كل التقاط
• معاونت حفاظت اطلاعات، اداره كل حفاظت اطلاعات، اداره كل پیگیری و شكایت
• معاونت فن‌آوری، اداره كل فن‌آوری‌های نوین، اداره كل فن‌آوری‌های جاسوسی
• معاونت سیاسی، اداره كل سیاسی
• معاونت بررسی‌ها و امور استراتژیک، اداره كل بررسی‌ها و امور استراتژیک
• معاونت آموزشی، اداره كل آموزشی
• معاونت پژوهشی، مدیر كل پژوهشی
• معاونت آرشیو و اسناد، اداره كل آرشیو و اسناد
• معاونت نیروی انسانی، اداره كل نیروی انسانی، اداره كل خدمات رفاهی
• معاونت اداری، مالی، اداره کل مالی، اداره كل امور اداری
• معاونت حقوقی، پارلمانی، اداره كل حقوقی، اداره كل پارلمانی
• معاونت اقتصادی، اداره كل اقتصادی، اداره كل مبارزه با فساد اقتصادی
• معاونت فرهنگی، اجتماعی، اداره كل فرهنگی، اداره كل اجتماعی

استادان دانشگاه اطلاعات

وزارت اطلاعات در بدو تأسیس با هیجده استاد آغاز به کار کرد که از ساواک به جا  مانده بودند، شش نفر از آنها در سال‌های بعد مردند که عبارتند از: حسین دزفولی، محمد کسایی، شهرام سروقامت، اسماعیل تختی، کاظم عطار، یک فرد ارمنی

دوازده نفر دیگر عبارتند از: حمید مصحفی، علی طهوری، جواد عبداللهی، غلامحسین حاجی حیدری، بهمن غضنفریان، حامد کمالی، سعید گودرزی، بیژن علمشاهی، جاوید عراقی، محرم خدابخش، شاهرخ معینی، مهدی بشارت

استادان دیگر عبارتند از: محمود سریع‌القلم، محمد امین، رضا عنایتی، رضا مقدسی، مصطفی نبوی، علی جاودان، سعید فاطمی، محمود پورسعیدی، عباس کوه‌پیما، اسماعیل دوستدار، امیرحسین لطیفی، مجتبی شایسته، میلاد نکویی

برخی از اعضای بلندپایه سابق نیز به این کار مشغولند که عبارتند از: غلامحسین محسنی اژه‌ای، محمدرضا تاجیک، مصطفی یونسی، سعید حمیدیان، مصطفی پورمحمدی، علی ربیعی، روح‌الله حسینیان، حسین بهمنیار، احمد شفیعی، بیژن کیانی

افراد سیلوی شنود

سیامک اوستا، امیرمسعود موسویان، منوچهر اصلانی، مسعود اصلانی، مرتضی احمدیان، مجید دولتشاهی، حسین مختاری، سجاد محمدی، سعید یعقوبی، و …..

نمودار تشکیلاتی وزارت اطلاعات

این نمودار تا سال ۱۳۸۸ می‌باشد

وزارت اطلاعات در دوره‌ی اول ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۸

وزیر: محمد محمدی ری‌شهری

معاونت‌ها

معاونت امنیت

معاون: سعید حجاریان، جانشین: عباس عبدی

مدیر کل: هاشم علوی،جانشینان: سعید امامی – جمشید بابایی

معاونت ضد جاسوسی

معاون: علی فلاحیان، جانشین: حجت میریان

مدیر کل: خسرو کمالی، جانشین: مهدی صفری

معاونت خارجی

معاون: مصطفی پورمحمدی، جانشین: علی کاشفی (درگذشته)

التقاط: علی شکوهی،جانشین: اصغر خدایاری

اروپا: مهدی نصیری – سعید امامی، جانشین: ناصر سرمدی پارسا

آمریکا: سیدمحمد هاشمی، جانشین: مسعود پورعالی

آسیا: محسن امین‌زاده، جانشین: مجتبی رمضان‌زاده

آفریقا: محمد صدر، جانشین: علی جنتی

خاورمیانه و اسرائیل: مهدی آزاد، جانشین: مهدی نوبری

معاونت حفاظت اطلاعات

معاون: سیدعلی اصغر میرحجازی، جانشین: سیدمحمد خطیبی

مدیر کل: حسن والی، جانشین: حمید معتمدی (مستعار: فرشیدپور)

معاونت فن‌آوری

معاون: سیدرضا سجادی (مستعار: فیروزآبادی)، جانشین: سیدمحمدحسین صالحی

مدیر کل: علی بیاتی، جانشین: صادق اسکندری

معاونت آموزشی

معاون: علی یونسی، جانشین: حسین بهمنیار

مدیر کل: محمدرضا تاجیک، جانشین: حسام الدین آشنا

معاونت اداری، مالی

معاون: گلپایگانی، جانشین: علی سعیدی

مدیر کل مالی: امیر نسب‌زاده، جانشین: علیرضا ملکیان

مدیر کل اداری: مهدی رحیم‌زاده، جانشین: محسن اسکندری

معاونت حقوقی، پارلمانی

معاون: امیر شاهچراغی (درگذشته)، جانشین: علی کشاورز

مدیر کل: حسین یاوری، جانشین: علی باقری

مراکز استان‌ها:

آذربایجان شرقی: رضا مصطفوی

آذربایجان غربی: علی ربیعی

اصفهان: جمشید رفیعی

ایلام: مصطفی تبریزی

بوشهر: جواد پورحیدری

تهران: احمد عباس‌پور

چهارمحال و بختیاری: محمدرضا همتی

خراسان: عباس فریمانی

خوزستان: داریوش بابازاده

زنجان: مهرداد عالی‌خانی

سمنان: عباس اعرابی

سیستان و بلوچستان: روح‌الله یزدانی

فارس: مصطفی کاظمی

کردستان: مجید نوربخش

کرمان: جواد مرعشی

کرمانشاه: علی پینه‌دوز

کهکیلویه و بویراحمد: صادق صانع

گیلان: احمد شفیعی

لرستان: فرهاد رهبر

مازندران: ابراهیم متولیان

مرکزی: سیدکاظم پناهنده

هرمزگان: سعید فتحعلی‌خانی

همدان: بیژن کیانی

یزد: عباس دبیری

مدیر کل‌ها

مدیر کل حوزه وزارت: (از سال ۱۳۶۵) مهدی نصیری، جانشین: پرویز رئوف‌منش

مدیر کل بولتن ها: محمد نعیمی‌پور، جانشین: مجتبی بدیعی

مسئول روابط عمومی: ابراهیم اصغرزاده

وزارت اطلاعات در دوره‌ی دوم ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۲

وزیر: علی فلاحیان،جانشین وزیر: مصطفی پورمحمدی

معاونت امنیت

معاون: سعید امامی، جانشین: مهدی آزاد

مدیر کل: احمد عباس‌پور / جانشین: جمشید بابایی

مدیر کل حراست: روح‌الله یزدانی، جانشین: عباس رضایی

معاونت ضد جاسوسی

معاون: حجت میریان، جانشین: خسرو کمالی

مدیر کل: مهدی صفری، جانشین: عباس دبیری

معاونت خارجی

معاون: داریوش بابازاده، جانشین: علی کاشفی

التقاط: مسعود پورعالی، جانشین: ناصر دستواره

اروپا: یاسر هاشمی، جانشین: حسین عالمی

آسیا: علی جنتی، جانشین: رضا مهندس

آفریقا: محمد صدر، جانشین: علی سعدالدین

آمریکا (قاره): سیدکاظم پناهنده

آمریکا (کشور): ناصر سرمدی پارسا، جانشین: ابراهیم علی‌پور

اسرائیل: محمدرضا همتی

خاورمیانه: صادق صانع

معاونت حفاظت اطلاعات

معاون: علی مصطفوی، جانشین: حسن والی

مدیر کل: حمید معتمدی، جانشین: حسین غیاث‌الدین

معاونت فن آوری

معاون: سیدرضا سجادی، جانشین: سیدمحمدحسین صالحی

مدیر کل: علی بیاتی، جانشین: صادق اسکندری

معاونت سیاسی

معاون: هاشم علوی، جانشین: جواد مرعشی

مدیر کل: ناصر رضایی، جانشین: وحید کرمی

معاونت آموزشی

معاون: حسین بهمنیار

مدیر کل: محمدرضا تاجیک

معاونت نیروی انسانی

معاون: مهدی رحیم‌زاده، جانشین: سعید فتحعلی‌خانی

معاونت اداری، مالی

معاون: امیر نسب زاده، جانشین: سیدکاظم پناهنده

معاونت حقوقی، پارلمانی

معاون: علی ربیعی، جانشین: علی کشاورز

مراکز استان ها:

آذربایجان شرقی: محمدتقی صادقی

آذربایجان غربی: جهانبخش محبی‌نیا

اصفهان: جمشید رفیعی

ایلام: مصطفی تبریزی

بوشهر: جواد پورحیدری

تهران: مرتضی ضرابی

چهارمحال و بختیاری: مهدی اخوان

خراسان: احمدرضا ساعی

خوزستان: اکبر حبیبی

زنجان: مهرداد عالی‌خانی

سمنان: عباس اعرابی

سیستان و بلوچستان: روح‌الله یزدانی

فارس: مصطفی کاظمی

کردستان: ناصر خرسند

کرمان: رضا کهفی

کرمانشاه: علی پینه‌دوز

کهکیلویه و بویراحمد: مرتضی صلح‌جو

گیلان: احمد شفیعی

لرستان: فرهاد رهبر

مازندران: ابراهیم متولیان

مرکزی: محمدباقر افراشته

هرمزگان: سعید فتحعلی‌خانی

همدان: بیژن کیانی

یزد: حسین عابدی

مدیر کل حوزه وزارت: مجید نوربخش

مدیر کل بولتن ها: مهران جاوید، جانشین: عباس قلی‌پور

وزارت اطلاعات در دوره‌ی سوم ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۶

وزیر: علی فلاحیان، جانشین وزیر: مصطفی پورمحمدی

معاونت امنیت

معاون: سعید امامی، جانشین: مهدی آزاد

مدیر کل امنیت: جمشید بابایی، جانشین: عباس رضایی

مدیر کل حراست: روح‌الله یزدانی

مدیر کل عملیات: مهرداد عالی‌خانی

معاونت ضد جاسوسی

معاون: حجت میریان (تا سال ۱۳۷٤) – خسرو کمالی، جانشینان: خسرو کمالی – ناصر سرمدی پارسا

مدیر کل: ناصر سرمدی پارسا – عباس دبیری، جانشین: تقی دزفولی

معاونت خارجی

معاون: داریوش بابازاده، جانشین: علی کاشفی

التقاط: مسعود پورعالی

اروپا: احمد عباس‌پور

آسیا: رضا مهندس

آفریقا: علی جنتی، جانشین: علی سعدالدین

آمریکا (قاره): سیدکاظم پناهنده

آمریکا (کشور): ابراهیم علی‌پور

اسرائیل: محمدرضا همتی

خاورمیانه: صادق صانع

معاونت حفاظت اطلاعات

معاون: علی مصطفوی، جانشین: حسن والی

مدیر کل: حسین غیاث‌الدین

معاونت فن‌آوری

معاون: سیدرضا سجادی، جانشین: سیدمحمدحسین صالحی

معاونت سیاسی

معاون: هاشم علوی، جانشین: جواد مرعشی

مدیر کل: ناصر رضایی، جانشین: وحید کرمی

معاونت آموزشی

معاون: حسین بهمنیار

معاونت آرشیو و اسناد

معاون: علی پینه‌دوز

معاونت نیروی انسانی

معاون: مهدی رحیم‌زاده

معاونت اداری، مالی

معاون: امیر نسب‌زاده

معاونت حقوقی، پارلمانی

معاون: علی ربیعی، جانشین: حسین یاوری

معاونت اقتصادی

معاون: حسین یاوری

مراکز استان ها:

آذربایجان شرقی: محمدتقی صادقی

آذربایجان غربی: جهانبخش محبی‌نیا

ایلام: مصطفی تبریزی

بوشهر: جواد پورحیدری

تهران: مرتضی ضرابی

چهارمحال و بختیاری: مهدی اخوان

خراسان: احمدرضا سالمی

خوزستان: اکبر حبیبی

سیستان و بلوچستان: روح‌الله یزدانی

فارس: مصطفی کاظمی

قم: سعید حمیدیان

کردستان: ناصر خرسند

کرمان: رضا کهفی

کهکیلویه و بویراحمد: مرتضی صلح‌جو

گیلان: علی ابوطالب

مرکزی: محمد افراشته

یزد: حسین عابدی

مدیر کل حوزه وزارت: مجید نوربخش

مدیر کل بولتن ها: مهران جاوید

وزارت اطلاعات در دوره‌ی چهارم ۱۳۷۶ تا ۱۳۷۸

وزیر: دری نجف آبادی، جانشین وزیر: مصطفی پورمحمدی

معاونت امنیت

معاون: هاشم علوی، جانشین: مصطفی کاظمی

مدیر کل: عباس رضایی، جانشین: رضا معطر

مدیر کل حراست: مصطفی سیرجانی

مدیر کل عملیات: مهرداد عالی‌خانی

معاونت ضد جاسوسی

معاون: خسرو کمالی، جانشین: ناصر سرمدی پارسا

مدیر کل: عباس دبیری، جانشین : تقی دزفولی

معاونت خارجی

معاون: احمد عباس‌پور (مستعار: اکبری، جانشین: مسعود پورعالی

التقاط: ناصر دستواره، جانشین: سبحان محبعلی‌زاده

اروپا: علی جنتی

آمریکا (کشور): ابراهیم علی‌پور

آمریکا (قاره): جمشید بابایی

آسیا: رضا مهندس

خاورمیانه: محمدرضا همتی

اسرائیل: صادق صانع

آفریقا: علی سعدالدین

معاونت حفاظت اطلاعات

معاون: علی مصطفوی، جانشین: حسن والی

مدیر کل: حسین غیاث‌الدین

معاونت فن آوری

معاون: سیدرضا سجادی، جانشین: سیدمحمدحسین صالحی

معاونت آموزش

معاون: محمدرضا تاجیک

معاونت حقوقی، پارلمانی

معاون: علی باقری

معاونت سیاسی

معاون: جواد مرعشی

مدیر کل: ناصر رضایی، جانشین: وحید کرمی

معاونت بررسی ها و امور استراتژیک

معاون: عباس فریمانی

معاونت نیروی انسانی

معاون: سعید فتحعلی‌خانی

معاونت اداری، مالی

معاون: سیدکاظم پناهنده

معاونت اقتصادی

معاون: حسین یاوری

معاونت فرهنگی، اجتماعی

معاون: ابراهیم متولیان

معاونت پژوهشی

معاون: عباس اعرابی

معاونت آرشیو و اسناد

معاون: علی پینه‌دوز

مدیر کل حوزه مشاوران: سعید امامی

مدیر کل حوزه وزارت: سعید حمیدیان

وزارت اطلاعات در دوره‌ی پنجم ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۰

وزیر: علی یونسی (مستعار: ادریسی)، جانشین وزیر: احمد شفیعی

معاونت امنیت

معاون: ناصر سرمدی پارسا، جانشین: مهدی آزاد

مدیر کل امنیت: رضا معطر، جانشین: رضا تقوی

مدیر کل حراست: مصطفی سیرجانی، جانشین: مرتضی کشاورز

مدیر کل عملیات: منصور الهی (مستعار: ناصری)

معاونت ضد جاسوسی

معاون: خسرو کمالی، جانشین: علی ابوطالب

مدیر کل: سعید حمیدیان، جانشین: محمدرضا نوذری

معاونت خارجی

معاون: احمد عباس‌پور، جانشین: مسعود پورعالی

التقاط: ناصر دستواره، جانشین: سبحان محبعلی‌زاده

اروپا: علی جنتی

آمریکا (کشور): ابراهیم علی‌پور

آمریکا (قاره): جمشید بابایی

آسیا: رضا مهندس

آفریقا: علی سعدالدین

خاورمیانه: محمدرضا همتی

اسرائیل: صادق صانع

معاونت حفاظت اطلاعات

معاون: علی مصطفوی، جانشین: حسن والی

مدیر کل: حسین غیاث‌الدین (مستعار: کاشانی)

معاونت فن آوری

معاون: سیدرضا سجادی، جانشین: سیدمحمدحسین صالحی

معاونت آموزشی

معاون: محمدرضا تاجیک

معاونت حقوقی، پارلمانی

معاون: علی باقری (مستعار: قوامی)

معاونت سیاسی

معاون: هاشم علوی (مستعار: عزیزی)، جانشین: جواد مرعشی

مدیر کل: ناصر رضایی، جانشین: وحید کرمی

معاونت بررسی ها و امور استراتژیک

معاون: عباس فریمانی

معاونت نیروی انسانی

معاون: سعید فتحعلی‌خانی

معاونت اداری، مالی

معاون: سیدکاظم پناهنده

معاونت اقتصادی

معاون: فرهاد رهبر

معاونت فرهنگی، اجتماعی

معاون: ابراهیم متولیان

معاونت پژوهشی

معاون: مجید نوربخش

معاونت آرشیو و اسناد

معاون: بیژن کیانی

وزارت اطلاعات در دوره‌ی ششم ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۴

وزیر: علی یونسی / جانشین وزیر: احمد شفیعی

معاونت امنیت

معاون: رضا معطر / جانشین: جمشید بابایی

مدیر کل: رضا تقوی

مدیر کل حراست: مصطفی سیرجانی / جانشین: مرتضی کشاورز

مدیر کل عملیات: منصور الهی

معاونت ضد جاسوسی

معاون: سعید حمیدیان / جانشین: حسین یارمحمدی

مدیر کل: محمدرضا نوذری / جانشین: رحیم سعداوی

معاونت خارجی

معاون: احمد عباس‌پور/ جانشین: مسعود پورعالی

التقاط: ناصر دستواره / جانشین: سبحان محبعلی‌زاده

اروپا: مجید شهریاری

آمریکا (کشور): ابراهیم علی‌پور

آمریکا (قاره): رضا معینی

آفریقا: علی سعدالدین

آسیا: محمد مهران

اسرائیل: فرهاد فرهنگ

خاورمیانه: نصرالله سعد زارعی

معاونت حفاظت اطلاعات

معاون: علی مصطفوی / جانشین: حسین غیاث‌الدین

معاونت فن آوری

معاون: سیدرضا سجادی / جانشین: سیدمحمدحسین صالحی

معاونت سیاسی

معاون: جواد مرعشی

معاونت آموزشی

معاون: محمدرضا تاجیک

معاونت حقوقی، پارلمانی

معاون: علی باقری

معاونت بررسی‌ها و امور استراتژیک

معاون: عباس فریمانی

معاونت نیروی انسانی

معاون: حمیدرضا ذاکری (تا سال ۱۳۸۱) سپس  نادر حسینی

معاونت اداری، مالی

معاون: سیدکاظم پناهنده

معاونت اقتصادی

معاون: فرهاد رهبر

معاونت فرهنگی، اجتماعی

معاون: فرهاد ملایری

معاونت پژوهشی

معاون: علی اجتهادی

معاونت آرشیو و اسناد

معاون: بیژن کیانی

مدیر کل حوزه مشاوران: جواد مرعشی

مدیر کل حوزه وزارت: جعفر کرمی

مدیر کل بولتن‌ها: عباس قلی‌پور

وزارت اطلاعات در دوره‌ی هفتم ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸

وزیر: غلامحسین محسنی اژه ای / جانشین وزیر: سیدمحمد خطیبی

معاونت امنیت

معاون: رضا معطر / جانشین: جمشید بابایی

مدیر کل امنیت: رضا تقوی

مدیر کل حراست: مرتضی کشاورز

مدیر کل عملیات: منصور الهی

معاونت ضد جاسوسی

معاون: سعید حمیدیان / جانشین: حسین یارمحمدی

مدیر کل: محمدرضا نوذری / جانشین: رحیم سعداوی

معاونت خارجی

معاون: مسعود پورعالی / جانشین: ابراهیم علی‌پور (مستعار: صدری)

التقاط: سبحان محبعلی‌زاده

اروپا: مجید شهریاری

آسیا: محمد مهران

آمریکا (کشور): کاظم شعله‌ور

آمریکا (قاره): رضا معینی

آفریقا: رحمت الله شفاعی

خاورمیانه: نصرالله سعدزارعی

اسرائیل: فرهاد فرهنگ

معاونت حفاظت اطلاعات

معاون: علی مصطفوی / جانشین: حسین غیاث‌الدین

معاونت فن آوری

معاون: سیدرضا سجادی / جانشین: سیدمحمدحسین صالحی

مدیر کل: احسان خدابخش

معاونت سیاسی

معاون: جواد مرعشی

مدیر کل: قاسم سعیدپور

معاونت آموزشی

معاون: صادق مؤلف

معاونت بررسی‌ها و امور استراتژیک

معاون: عباس فریمانی

معاونت پژوهشی

معاون: علی اجتهادی

معاونت حقوقی، پارلمانی

معاون: نادر حسینی (مستعار: منصوری)

معاونت نیروی انسانی

معاون: غلامحسین مقدم (مستعار: کشاورز)

معاونت آرشیو و اسناد

معاون: بیژن کیانی

معاونت اداری، مالی

معاون: احمد مالک

معاونت اقتصادی

معاون: مهدی یوسفی

معاونت فرهنگی، اجتماعی

معاون: فرهاد ملایری

مدیر کل: مجتبی اسماعیلی

مراکز استان ها:

آذربایجان غربی: محمد حدادپور

اصفهان: شهرام گلچین‌فر

ایلام: سهراب عمادی

فارس: علی آبادنیا

هرمزگان: رضا مجیدی

مدیر کل حوزه مشاوران: احمد عباس‌پور

مدیر کل حوزه وزارت: جعفر کرمی

مدیر کل بولتن ها: حجت‌الله معالی / جانشین: رضا افشین‌نیا

مسئول روابط عمومی: فرزاد کیان

وزارت اطلاعات در دوره‌ی هشتم ۱۳۸۸ تا ...

وزیر: حیدر مصلحی / جانشین وزیر: مسعود پورعالی

معاونت امنیت

معاون: مجدالدین زهتاب / جانشین: جمشید بابایی

مدیر کل امنیت: حسن بنی‌عامری (مستعار: رجایی) / جانشین: اکبر رستگاری

مدیر کل حراست: جواد عنایتی / جانشین: مرتضی تهرانی

مدیر کل عملیات: علی میرزابیگی / جانشین: سعید خجسته

معاونت ضد جاسوسی

معاون: سهراب عمادی / جانشین: علی آبادنیا

مدیر کل: رحیم سعداوی / جانشین: اکبر کامکار

معاونت خارجی

معاون: ابراهیم علی‌پور / جانشین: ناصر دستواره

اروپا: رامین شب‌خیز

آفریقا: رحمت‌الله شفاعی

آمریکا (کشور): کاظم شعله ور / جانشین: عنایت‌الله تیزبین

آمریکا (قاره): هوشنگ ارسلان

خاورمیانه: رضا عباس‌زاده (مستعار: قدرتی)

اسرائیل: ادریس شفاعی‌زاده / جانشین: محمدصادق کمالوند

آسیا: محمدرضا سلیمانیان (مستعار: سعادتی)

التقاط: سبحان محبعلی‌زاده (مستعار: محمدحسین صالحی) / جانشین: مجید شیخان (مستعار: رضا

دستغیب)

معاونت حفاظت اطلاعات

معاون: حسین غیاث‌الدین / جانشین: محمدحسین علیخانی

مدیر کل حفاظت اطلاعات: محمدحسن مطهری (تا سال ۱۳۸۹) سپس داریوش زارع

مدیر کل پیگیری و شکایت: محمدمهدی لطفی

معاونت سیاسی

معاون: بیژن صدری

مدیر کل: اسکندر لواسانی

معاونت اقتصادی

معاون: عبادالله شوشتری

مدیر کل اقتصادی: مجتبی رمضان‌زاده

مدیر کل مبارزه با فساد اقتصادی: عباس اللهیاری (مستعار: زارع) / جانشین: حمید صدری

رئیس اداره مبارزه با شرکت‌های هرمی: سعید قادری (مستعار: علی تقوی)

معاونت بررسی‌ها و امور استراتژیک

معاون: تقی معینیان / جانشین: جعفر سبحانی

مدیر کل: مصطفی بوریاباف / جانشین: نعیم وندی

معاونت فرهنگی، اجتماعی

معاون: محسن جبارزاده

مدیر کل فرهنگی: رضا صادقی

مدیر کل اجتماعی: امیر خدابخش (مستعار: کرامت‌زاده)

معاونت نیروی انسانی

معاون: مهدی شاهنده

مدیر کل نیروی انسانی: حسین مؤمنی

مدیر کل خدمات رفاهی: منوچهر وصالی

معاونت اداری، مالی

معاون: علیرضا تاج‌الدین

مدیر کل مالی: وحید یگانه (مستعار: کریمی) / جانشین: رضا پورعلی (مستعار: ابتهاجی)

مدیر کل اداری: احمد مستعاری (مستعار: اکبری)

معاونت فن آوری

معاون: احسان خدابخش

مدیر کل فن آوری‌های نو: داریوش معینی

مدیر کل فن آوری‌های جاسوسی: محمدحسن شاهسوند

معاونت آموزشی

معاون: علی کوچکی

مدیر کل: محسن اسفندیاری

معاونت پژوهشی

معاون: حسین عبدالکریمی

مدیر کل: رضا کمالی

معاونت حقوقی، پارلمانی

معاون: رضا کازرونی (تا سال ۱۳۹۰) سپس یوسف جلوخانی (۱۳۹۰-)

مدیر کل حقوقی: آرش شکری

معاونت آرشیو و اسناد

معاون: مجتبی محمدحسینی

مدیر کل: ایرج غضنفری

مراکز استان ها:

آذربایجان شرقی: مصطفی فروزش

آذربایجان غربی: مهدی جباری

اردبیل: محمود شجاعی / جانشین: مهرداد حسینی

اصفهان: امیر رضا کاشی / جانشین: امیر رضا مشایخی

البرز: حمیدرضا مختاری / جانشین: حسین صدری پور

ایلام: حسن مصطفوی

بوشهر: محمود گودرزی

تهران: جواد متدین / جانشین: محمد باقری

چهارمحال و بختیاری: اکبر منتظری

خراسان جنوبی: مهران خاکسار

خراسان رضوی: عباس طهماسبی

خراسان شمالی: حمید حسینی

خوزستان: اکبر سعادت – مهدی هادوی / جانشین: سیروس امامی

زنجان: عباس کاتوزیان

سمنان: محمدجواد غیاثوند

سیستان و بلوچستان: حسین حصارکی / جانشین: رحیم اخوت

فارس: امیر شکوهی

قزوین: عرفان رئیسی

قم: جواد تبریزی

کردستان: جهانگیر رضایی

کرمان: مصطفی زاهدی

کرمانشاه: آرش فتاحی

کهکیلویه و بویراحمد: موسی قربانی

گلستان: حسین نوربخش

گیلان: سعید نبوی

لرستان: حمیدرضا معتمدی

مازندران: مهدی واحدی

مرکزی: عباس متقیان

هرمزگان: جاسم عبداللهی / جانشین: عباس معصومی

همدان: مرتضی علیخانی

مدیر کل حوزه مشاوران: رضا معطر / جانشین: مجید شهریاری

مدیر کل حوزه وزارت: شهرام گلچین‌فر / جانشین: مجتبی تقوی

مدیر کل بولتن ها: حجت‌الله معالی (مستعار: محمدی) / جانشین: رضا افشین‌نیا

مدیران بخش‌های مختلف وزارت اطلاعات

مدیران کل ضد جاسوسی از ابتدا تا کنون

خسرو کمالی ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

مهدی صفری ۱۳۶۸ – ۱۳۷۲

ناصر سرمدی پارسا ۱۳۷۲ – ۱۳۷٤

عباس دبیری ۱۳۷٤ – ۱۳۷۸

سعید رحیمیان ۱۳۷۸ – ۱۳۸۰

محمدرضا نوذری ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

رحیم سعداوی ۱۳۸۸ –

مدیران کل آمریکا (کشور)

سیدمحمد هاشمی ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

ناصر سرمدی پارسا ۱۳۶۸ – ۱۳۷۲

ابراهیم علی‌پور ۱۳۷۲ – ۱۳۸٤

کاظم شعله‌ور ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

مدیران کل خاورمیانه از ابتدا تا کنون

مهدی آزاد ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

صادق صانع ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

نصرالله سعدزارعی ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

رضا عباس‌زاده ۱۳۸۸ –

جانشینان معاونت ضد جاسوسی

حجت میریان ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

خسرو کمالی ۱۳۶۸ – ۱۳۷٤

ناصر سرمدی پارسا ۱۳۷٤ – ۱۳۷۸

علی ابوطالب ۱۳۷۸ – ۱۳۸۰

حسین یارمحمدی ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

علی آبادنیا ۱۳۸۸ –

معاونین امنیت از ابتدا تا کنون

سعید حجاریان ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

سعید امامی ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

هاشم علوی ۱۳۷۶ – ۱۳۷۸

ناصر سرمدی پارسا ۱۳۷۸ – ۱۳۸۰

رضا معطر ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

مجدالدین زهتاب ۱۳۸۸ –

معاونین حقوقی، پارلمانی

امیر شاهچراغی ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

علی ربیعی ۱۳۶۸ – ۱۳۷۵

حسین یاوری ۱۳۷۵ – ۱۳۷۶

علی باقری ۱۳۷۶ – ۱۳۸٤

نادر حسینی ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

رضا کازرونی ۱۳۸۸ – ۱۳۹۰

یوسف جلوخانی ۱۳۹۰ –

مدیران کل استان قم

سعید حمیدیان ۱۳۷۲ – ۱۳۷۶

حسین یارمحمدی ۱۳۷۶ – ۱۳۸۰

حسن بنی عامری ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

جواد تبریزی ۱۳۸۸ –

مدیران کل آذربایجان غربی

علی ربیعی ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

جهانبخش محبی‌نیا ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

محمد حدادپور ۱۳۷۶ – ۱۳۸۸

مهدی جباری ۱۳۸۸ –

مدیران کل حراست

روح الله یزدانی ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

مصطفی سیرجانی ۱۳۷۶ – ۱۳۸٤

مرتضی کشاورز ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

جواد عنایتی ۱۳۸۸ –

مدیران کل حوزه وزارت

مهدی نصیری ۱۳۶۵ – ۱۳۶۸

مجید نوربخش ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

سعید حمیدیان ۱۳۷۶ – ۱۳۷۸

عباس دبیری ۱۳۷۸ – ۱۳۸۰

جعفر کرمی ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

شهرام گلچین‌فر ۱۳۸۸ –

مدیران کل بولتن ها

محمد نعیمی‌پور ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

مهران جاوید ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

عباس قلی‌پور ۱۳۷۶ – ۱۳۸٤

حجت‌الله معالی ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

مدیران کل آمریکا (قاره)

سیدکاظم پناهنده ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

جمشید بابایی ۱۳۷۶ – ۱۳۸۰

رضا معینی ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

هوشنگ ارسلان ۱۳۸۸ –

مدیران کل آسیا

محسن امین‌زاده ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

علی جنتی ۱۳۶۸ – ۱۳۷۲

رضا مهندس ۱۳۷۲ – ۱۳۸۰

محمد مهران ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

محمدرضا سلیمانیان ۱۳۸۸ –

مدیران کل آفریقا

محمد صدر ۱۳۶۳ – ۱۳۷۲

علی جنتی ۱۳۷۲ – ۱۳۷۶

علی سعدالدین ۱۳۷۶ – ۱۳۸٤

رحمت‌الله شفاعی ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

مدیران کل خاورمیانه

مهدی آزاد ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

صادق صانع ۱۳۶۸ – ۱۳۸۰

نصرالله سعدزارعی ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

رضا عباس زاده ۱۳۸۸ –

مدیران کل اسرائیل

(در ابتدا بخش‌های اسرائیل و خاورمیانه یکی بودند، بعدها جدا شدند)

مهدی آزاد ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

محمدرضا همتی ۱۳۶۸ – ۱۳۸۰

فرهاد فرهنگ ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

ادریس شفاعی‌زاده ۱۳۸۸ –

معاونین سیاسی

هاشم علوی ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

جواد مرعشی ۱۳۷۶ – ۱۳۷۸

هاشم علوی ۱۳۷۸ – ۱۳۸۰

جواد مرعشی ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

بیژن صدری ۱۳۸۸ –

معاونین اداری، مالی

امیر نسب‌زاده ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

سیدکاظم پناهنده ۱۳۷۶ – ۱۳۸۰

احمد مالک ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

سیدعلیرضا تاج الدین ۱۳۸۸ –

معاونین ضد جاسوسی

علی فلاحیان ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

حجت میریان ۱۳۶۸ – ۱۳۷٤

خسرو کمالی ۱۳۷٤ – ۱۳۷۸

سعید رحیمیان ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

سهراب عمادی ۱۳۸۸ –

معاونین بررسی ها و امور استراتژیک

سعید امامی ۱۳۷۶ – ۱۳۷۷

عباس فریمانی ۱۳۷۷ – ۱۳۸۸

تقی معینیان ۱۳۸۸ –

معاونین نیروی انسانی

مهدی رحیم‌زاده ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

احمد شفیعی ۱۳۷۶ – ۱۳۷۷

حمیدرضا ذاکری ۱۳۷۷ – ۱۳۸۱

نادر حسینی ۱۳۸۱ – ۱۳۸٤

غلامحسین مقدم ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

مهدی شاهنده ۱۳۸۸ –

معاونین آموزشی

علی یونسی ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

حسین بهمنیار ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

محمدرضا تاجیک ۱۳۷۶ – ۱۳۸٤

صادق مؤلف ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

علی کوچکی ۱۳۸۸ –

معاونین اقتصادی

حسین یاوری ۱۳۷۲ – ۱۳۷۸

فرهاد رهبر ۱۳۷۸ – ۱۳۸٤

مهدی یوسفی ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

عبادالله شوشتری ۱۳۸۸ –

مدیران کل عملیات

مهرداد عالی‌خانی ۱۳۷۲ – ۱۳۷۸

منصور الهی (مستعار: ناصری) ۱۳۷۸ – ۱۳۸۸

علی میرزابیگی ۱۳۸۸ –

معاونین خارجی

مصطفی پورمحمدی ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

داریوش بابازاده ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

احمد عباس‌پور ۱۳۷۶ – ۱۳۸٤

مسعود پورعالی (مستعار: مجید علوی) ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

ابراهیم علی پور ۱۳۸۸ –

معاونین فن آوری

سیدرضا سجادی (مستعار: فیروزآبادی) سفیر فعلی ایران در مسکو ۱۳۶۳ – ۱۳۸۸

احسان خدابخش ۱۳۸۸ –

مدیران کل حوزه مشاوران

سعید امامی ۱۳۷۷ – ۱۳۷۸

حسین یاوری ۱۳۷۸ – ۱۳۸۰

جواد مرعشی ۱۳۸۰ – ۱۳۸٤

احمد عباس‌پور ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

رضا معطر ۱۳۸۸ –

مدیران کل امنیت

هاشم علوی ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

احمد عباس‌پور ۱۳۶۸ – ۱۳۷۲

جمشید بابایی ۱۳۷۲ – ۱۳۷۶

عباس رضایی ۱۳۷۶ – ۱۳۷۸

رضا معطر ۱۳۷۸ – ۱۳۸۰

رضا تقوی ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

حسن بنی‌عامری – ؟

مدیران کل التقاط

علی شکوهی ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

مسعود پورعالی ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

ناصر دستواره ۱۳۷۶ – ۱۳۸۸

سبحان محبعلی‌زاده ۱۳۸۸ –

مدیران کل اروپا

مهدی نصیری ۱۳۶۳ – ۱۳۶۵

سعید امامی ۱۳۶۵ – ۱۳۶۸

یاسر هاشمی ۱۳۶۸ – ۱۳۷۲

احمد عباس‌پور ۱۳۷۲ – ۱۳۷۶

علی جنتی ۱۳۷۶ – ۱۳۸۰

مجید شهریاری ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

رامین شب‌خیز ۱۳۸۸ –

جانشینان معاونت خارجی

علی کاشفی (مرحوم) ۱۳۶۳ – ۱۳۷۶

مسعود پورعالی ۱۳۷۶ – ۱۳۸٤

ابراهیم علی‌پور ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

ناصر دستواره ۱۳۸۸ –

مشخصات چند تن از کارگزاران وزارت اطلاعات

سعید امامی

جانشین مدیر کل امنیت ۱۳۶۳ – ۱۳۶۵

مدیر کل اروپا ۱۳۶۵ – ۱۳۶۸

معاون امنیت ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

معاون بررسی‌ها و امور استراتژیک ۱۳۷۶ – ۱۳۷۷

مدیر کل حوزه مشاوران ۱۳۷۷ – ۱۳۷۸

جمشید بابایی

جانشین مدیر کل امنیت ۱۳۶۸ – ۱۳۷۲

مدیر‌کل امنیت ۱۳۷۲ – ۱۳۷۶

مدیر‌کل قاره آمریکا ۱۳۷۶ – ۱۳۸۰

جانشین معاون امنیت ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

مسعود پورعالی (مستعار: مجید علوی)

جانشین مدیر‌کل آمریکا ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

مدیر‌کل التقاط ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

جانشین معاون خارجی ۱۳۷۶ – ۱۳۸٤

معاون خارجی ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

قائم مقام وزیر ۱۳۸۸ (وی این پست را در ازای دریافت ده میلیارد تومان پذیرفت)

محمدرضا تاجیک

عضو اطلاعات نخست وزیری ۱۳۶۰ – ۱۳۶۳

مدیر کل آموزش ۱۳۶۳ – ۱۳۷۰

سفر به خارج برای ادامه تحصیل ۱۳۷۰ – ۱۳۷۶

معاون آموزشی ۱۳۷۸ – ۱۳۸٤

استاد دانشکده اطلاعات ۱۳۸۸ –

سعید حجاریان (مستعار: کیانوش مظفری، جهانگیر)

عضو ستاد ضد کودتای نوژه ۱۳۵۹

معاون ضد جاسوسی اطلاعات نخست‌وزیری ۱۳۶۰ – ۱۳۶۳

قائم مقام وزیر و معاون امنیت ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

عباس دبیری

مدیر کل یزد ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

جانشین مدیر کل ضد جاسوسی ۱۳۶۸ – ۱۳۷۲

مدیر کل ضد جاسوسی ۱۳۷٤ – ۱۳۷۸

مدیر کل حوزه وزارت ۱۳۷۸ – ۱۳۸۰

علی ربیعی (مستعار: عباد)

مدیر کل آذربایجان غربی ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

معاون حقوقی، پارلمانی ۱۳۶۸ – ۱۳۷۵

نشانی: پونک – خیابان میرزا‌بابایی – خیابان عدل شمالی – خیابان بهار غربی –

خیابان شهید محمد کربلایی احمد – پلاک بیست و یک – تلفن ٤٤۸۱۷۹۹۶

سعید رحیمیان (مستعار: خزاعی)

مدیر کل اطلاعات قم ۱۳۷۲ – ۱۳۷۶

مدیر کل حوزه وزارت ۱۳۷۶ – ۱۳۷۸

مدیر کل ضد جاسوسی ۱۳۷۸ – ۱۳۸۰

معاون ضد جاسوسی ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

استاد دانشکده اطلاعات ۱۳۸۸ –

فرهاد رهبر

مدیر کل استان لرستان ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

مدیر کل اقتصادی ۱۳۷۲ – ۱۳۷۸

معاون اقتصادی ۱۳۷۸ – ۱۳۸٤

ناصر سرمدی پارسا (مستعار: حمید، حسین اردبیلی)

رئیس اداره غرب اروپا ۱۳۶۳ – ۱۳۶۵

جانشین اداره کل اروپا ۱۳۶۵ – ۱۳۶۸

مدیر کل آمریکا (کشور) ۱۳۶۸ – ۱۳۷۲

مدیر کل ضد جاسوسی ۱۳۷۲ – ۱۳۷٤

قائم مقام ضد جاسوسی ۱۳۷٤ – ۱۳۷۸

معاونت امنیت ۱۳۷۸ – ۱۳۸۰

سفیر ایران در انگلیس و تاجیکستان ۱۳۸۰ –

قاسم سعیدپور

مدیر کل سیاسی ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

نام پدر: امیر

نام مادر: عذرا

نام همسر: الهام

ساکن فلکه چهارم تهران پارس – تلفن ۷۷۸۸۸۷۷۹

احمد شفیعی

مدیر کل گیلان ۱۳۶۳ – ۱۳۷۲

معاون پژوهشی ۱۳۷۲ – ۱۳۷۶

معاون آموزشی ۱۳۷۶ – ۱۳۷۸

جانشین وزیر ۱۳۷۸ – ۱۳۸٤

مهرداد عالی‌خانی

مدیر‌کل استان زنجان ۱۳۶۳ – ۱۳۷۲

مدیر‌کل عملیات ۱۳۷۲ – ۱۳۷۸

نشانی: اکباتان، فاز الف دو، بلوک سه، شماره پانصد و شصت و یک

احمد عباس پور

مدیر‌کل تهران ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

مدیر‌کل امنیت ۱۳۶۸ – ۱۳۷۲

مدیر‌کل اروپا ۱۳۷۲ – ۱۳۷۶

معاون خارجی ۱۳۷۶ – ۱۳۸٤

مدیر‌کل حوزه مشاوران ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

هاشم علوی

کارمند اطلاعات نخست وزیری ۱۳۶۰ – ۱۳۶۳

مدیر‌کل امنیت ۱۳۶۳ – ۱۳۶۸

معاون سیاسی ۱۳۶۸ – ۱۳۷۶

معاون امنیت ۱۳۷۶ – ۱۳۷۸

معاون سیاسی ۱۳۷۸ – ۱۳۸۰

ابراهیم علی‌پور

جانشین اداره کل آمریکا ۱۳۶۸ – ۱۳۷۲

مدیر کل آمریکا (کشور) ۱۳۷۲ – ۱۳۸٤

جانشین معاونت خارجی ۱۳۸٤ – ۱۳۸۸

معاون خارجی ۱۳۸۸ –

سهراب عمادی (مستعار: رجب‌بیگی)

نام پدر: عباس

نام مادر: عزت

نام همسر: کوثر

نام پسر: شهرام

مدیر کل استان ایلام ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

معاون ضد جاسوسی ۱۳۸۸ –

حسین غیاث الدین (مستعار: کاشانی)

جانشین مدیر کل حفاظت اطلاعات ۱۳۶۸ – ۱۳۷۲

مدیر کل حفاظت اطلاعات ۱۳۷۲ – ۱۳۸۰

جانشین معاون حفاظت اطلاعات ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

معاون حفاظت اطلاعات ۱۳۸۸ –

مصطفی کاظمی

مدیر کل اطلاعات استان فارس ۱۳۶۳ – ۱۳۷۶

جانشین معاون امنیت ۱۳۷۶ – ۱۳۷۸

نشانی: دهکده المپیک – بلوک بیست و شش – واحد نه

رضا معطر (مستعار: حاج حبیب‌الله حبیبی)

فارغ التحصیل دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شهید بهشتی

کارمند اطلاعات نخست‌وزیری۱۳۶۰ – ۱۳۶۳

جانشین مدیر کل امنیت ۱۳۷۶ – ۱۳۷۸

مدیر کل امنیت ۱۳۷۸ – ۱۳۸۰

معاون امنیت ۱۳۸۰ – ۱۳۸۸

مدیر کل حوزه مشاوران ۱۳۸۸

بازنشستگان وزارت اطلاعات

افرادی که در سال ۱۳۸۰ بازنشسته شدند:

هاشم علوی (منزل: قیطریه) / مهدی آزاد (منزل: شهرک صدر) / ناصر سرمدی پارسا / حجت میریان / خسرو کمالی (منزل: شهرک اندیشه) / ابراهیم متولیان / حسین یاوری / عباس اعرابی / علی پینه‌دوز

محل وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی

ساختمان اصلی وزارت اطلاعات درمحل باغ مهران ساواک سلطنت آباد رژیم شاه

فعالیت‌های وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی مرزهای ایران را درنوردیده و تقریباً همه نقاط جهان را دربر می‌گیرد. با این‌حال محل کار این وزارتخانه با نام اختصاری «واجا» در هیچ منبعی به صورت رسمی ذکر نشده اما محوطه‌ای در تقاطع اتوبان همت تهران و ابتدای خیابان پاسداران (سلطنت‌آباد سابق) که به باغ مهران معروف است و در سلطنت پهلوی مرکز استقرار ساواک سلطنت‌آباد بوده به عنوان دفتر مرکزی آن است. وزارت اطلاعات هنگام تأسیس فاقد هر گونه امکانات بود تنها جایی که این وزارت در اختیار داشت ساختمان مرکزی سازمان اطلاعات و امنیت رژیم گذشته بود. شیوه دسترسی به این وزارتخانه از طریق سایت آن است که آنهم به نوبه خود محدودیت‌هایی دارد.

ماموریت‌های وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی

خانه ثابت پاسال یا ساختمان ۱۶۰۰ وزارت اطلاعات

کریستف دولوار دبیر اول گزارش‌گران بدون مرز اعلام کرد اعترافات قربانیان که در اصل بخش‌هایی از بازجویی آنهاست و با بدرفتاری و اعمال فشار بدست آمده از شبکه‌های صدا وسیمای جمهوری اسلامی، شبکه انگلیسی زبان و شبکه عربی زبان آن پرس تی. وی و العالم پخش می‌شود.

جاسوسی و نفوذ در گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی در خارج از کشور از ماموریت‌های عام و مهم این وزارتخانه استو

اختلاف‌افکنی و بدنام کردن اپوزیسیون شگردی دیگر است که در این وزارتخانه رایج است.

کشتن دگراندیشان و نوکیشان یکی دیگر از ماموریت‌های این وزارتخانه است

سرکوب و حذف فیزیکی مخالفان در داخل و خارج کشور توسط این وزارتخانه تأیید شده‌ است.

قتل عام زندانیان سیاسی در ایران که در سال ۱۳۶۷خورشیدی (۱۹۸۸میلادی) به فتوای روح‌الله خمینی انجام شد، نیز با همکاری این وزارتخانه بوده‌ است. در جریان این قتل‌ عام، بیش از ۳۰هزار زندانی سیاسی که دوران محکومیت خود را سپری می‌کردند با فتوای خمینی اعدام شدند. اغلب این افراد اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران بودند.

بازجویی و اعتراف‌گیری و قتل مخالفان در خانه‌های امن

گزارش امیرفرشاد ابراهیمی درمورد خانه ثابت پاسال یا ساختمان ۱۶۰۰ به نقل از شهروند:

ساختمان ۱۶۰۰ این نامی بود که برای خانه ای در شمال تهران در نظر گرفته شده بود، البته بیشتر با نام “پاتوق” میخوانندش، سعید امامی (برادر اسلامی)، مهرداد عالیخانی (سید صادق) احمد قبه (حاج کمیل) و مصطفی پور محمدی همیشه پای ثابت پاتوق بودند.

چیزی قریب به شش ماهی می‌شد که شیخ احمد جنتی به عنوان نماینده ولی فقیه و رئیس ستاد امر به معروف و نهی از منکر مرا برای بررسی وضعیت فرهنگی به ایشان معرفی نموده بودند.

در آن زمان سعید‌ امامی معاون بررسی وزارت اطلاعات بود و کار من خواندن کتاب‌های تازه منتشره و مطبوعات بود و هر جایی طبق اشلی که برایم ترسیم نموده بودند اشکال و انحرافی می‌دیدم زیرش خط می‌کشیدم و اشاره‌ای می‌نوشتم که مثلا در این داستان که در فلان مجله به چاپ رسیده چکمه پوشان منظورش بسیجیان و رزمندگان است و . . .

قرار بر این بود که در آن ساختمان که مشغول به کار شده بودم فقط “کار بررسی فرهنگی”! شود که یک روز دیدم پاترولی وارد ساختمان شد و ماموران مردی را پیاده کردند و با چشم بند به زیرزمین ساختمان بردند.

شب که سیدصادق آمد موضوع را با وی در میان گذاشتم، او گفت: “مطمئن باش که دیگر این موضوع تکرار نخواهد شد. چون نمی‌خواستیم او را به زندان ببریم اینجا آورده ایم آن هم فقط برای ارشاد!

او را یک ماهی در زیرزمین نگهداری میکردند، اما نه برای ارشاد که ظاهرا زیر شکنجه بود چرا که اکثر اوقات هواکش زیرزمین را روشن می‌کردند که صدای زیادی داشت و ناله و فریاد همواره در پس این صداها گم می‌شد و هر بار که من می‌گفتم این چه وضعیتی است وعده می‌دادند که تمام می‌شود، تمام می‌شود . . .

تا شبی که وی را آوردند طبقه بالا برای گرفتن مصاحبه تصویری در حضور آقای مصطفی پورمحمدی که تیم تصویربرداری را به همراه آورده بود. در همان نگاه اول شناختمش. خبر مفقود شدنش را در روزنامه‌ها خوانده بودم و فهمیدم که کاری ورای بررسی وضعیت فرهنگی مطبوعاتی در این ساختمان انجام می‌شود. مصاحبه‌اش که تمام شد دوباره بردنش به زیرزمین.

در همین اثنا بود که سعید‌ امامی آمد، تنها نبود، محسنی و سیدضیاء هم همراهش بودند. آمدم مطالب آماده «مصباح» را به وی نشان دهم که گفت باشد برای بعد الان کلافه‌ام. گفتم: حاجی مگه قرار نبود این ماجرا تمام شود؟ گفت: امشب، امشب این قصه تمام می‌شود.

داشتند سوار ماشینش می‌کردند که من باید می‌رفتم و ساعاتی از شب گذشته بود.ساختمان را ترک کردم و این آخرین باری بود که به آن ساختمان می‌رفتم. فردایش نزد شیخ احمد جنتی رفتم و به واسطه اینکه کارهای ستاد و حزب الله زیاد شده است عذر خواستم و از وی خواستم فرد دیگری را به ایشان برای بررسی مطبوعات معرفی کند که دیگر هرگز فرصت این کار میسر نشد.

زمان گذشت و گذشت. دو ماه بعد فاجعه قتل‌های زنجیره‌ای اتفاق افتاد و آن پاتوق هم برچیده شد. اخبار و اوراق بازجویی‌های سعید امامی جسته و گریخته به بیرون هم درز میکرد، سعید ‌امامی پیرامون حوادث آن شب در بازجویی‌های ۹۷۰ صفحه‌ای‌اش که در ۱۸ جلد توسط‌ کمیته منصوب ریاست جمهوری و سازمان قضایی نیروهای مسلح (علی ربیعی، نیازی، سرمدی) ضبط شده است، خود چنین می‌گوید:

نمایی دیگر از کاخ ثابت پاسال محل قتل پیروز دوانی

«مدت‌ها بود که حکم بازداشت و دستگیری پیروز دوانی را از قوه قضائیه درخواست نموده بودیم، برابر گزارش اداره کل اطلاعات مجامع فرهنگی وی فعالیت‌های تخریبی زیادی را در پوشش کانون نویسندگان و دیگر گروه‌های به ظاهر فرهنگی انجام می‌داد و ارتباط گسترده‌ای هم با رادیوها و عوامل ضدانقلاب خارج‌ از کشور داشت، منتها به دلیل حساسیت‌های رایج پیرامون این قبیل افراد و شرایط عمومی کشور با آن موافقت نمی‌شد.

تا آنکه یک روز در دیداری که با حاج آقا محسنی اژه‌ای داشتم موضوع را شخصا با ایشان در میان گذاشتم و وی پیشنهاد کرد ‌خودتان عمل کنید و از وی مصاحبه تصویری بگیرید بعدا مستند به آن مصاحبه اعلام جرم کنید تا حکم بازداشتش صادر شود.

قبول کردم و فردایش جریان این توافق را به سیدصادق که معاون عملیاتی ما بود گفتم. وی را بازداشت کردند. مدتی در یکی از خانه‌های امن حوزه مشاوران بود تا اینکه برای مصاحبه آماده شد. مصاحبه از ایشان که گرفته شد موضوع را به اطلاع حاج آقا دری رساندیم، ایشان گفت حکمش را که گرفتید تحویل اطلاعات نیروی انتظامی بدهیدش، بازداشتگاه خودمان نبریدش.

موضوع گم شدن وی جنجال به‌پا کرده بود و علی‌الظاهر آقا هم کمی احتیاط می‌کرد. با حاج آقا محسنی آمدم تماس بگیرم نتوانستم پیدایش کنم، به تیم گفتم ایشان را آماده اعزام بکنند و بالاخره توانستم همان شب حاج آقا [محسن اژه‌ای] را در منزلشان ببینم، موضوع را به ایشان گفتم که گفتند لازم نیست تحویل نیروی انتظامی بدهید، حکم افسادش صادر شده، تمامش کنید!

حتی واضحتر هم گفتند که با مسئولیت من بکشیدش. اینجا بود که بنده هم به سیدصادق گفتم که به تیم بگویید. من خودم به واسطه مشکلی که در مقابل دفتر حفاظت منافع مصر اتفاق افتاده بود رفتم آنجا و تیم حکم را در همان ساختمان اجرا نموده بود آن شب . . .»(ص ۴۶۱ـ۴۶۲ از جلد ۱۷ بازجویی‌های سعید امامی)

بعدها که از قضای روزگار من و مهرداد عالیخانی (وی به واسطه قتل‌های زنجیره‌ای و من به واسطه آن نوار افشاگری) به زندان افتادیم در بازداشتگاه ۶۶ سپاه برایم فاش ساخت که وی را در همانجا به قتل رسانده‌اند و در باغچه همان ساختمان دفنش کرده‌اند.

از زندان که آزاد شدم یک بار در سخنرانی‌ای در دانشگاه علوم پزشکی تهران اعلام کردم که پیروز دوانی با حکم محسنی اژه‌ای به قتل رسیده است، چرا به این مسئله رسیدگی نمی‌شود؟ آقای محسنی اژه‌ای هم در مصاحبه با ایرنا موضوع را تکذیب کرد و اعلام کرد‌ که این مطلب هم از مطالب کذب فرشاد ابراهیمی است.

ایشان را دعوت به مناظره کردم که البته هیچ پاسخی نیامد تا اینکه از سوی آقای علی ربیعی برایم پیغام آمد که بروم نزدش و وقتی رفتم دفتر ایشان گفتند که موضوع پیروز دوانی پیچیده‌تر از این حرف‌هاست و تو هم به اندازه کافی مشکل برای خودت داری، پایت را از این ماجرا بکش بیرون که خیلی خطر دارد! و من هم رهایش کردم تا به امروز که برخود فرض دانستم آن را فاش کنم.

کارنامه‌ی وزارت اطلاعات

ترور‌های مخالفین

برخی از ترورهای وزارت اطلاعات

۳۰ آبان‌ماه ۱۳۶۸،دکتر کاظم سامی، دبیرکل جاما (جنبش انقلابی مردم ایران) در تهران توسط مأموران وزارت اطلاعات در محل کار با ضربات متعدد چاقو به سر به قتل رسید.

۲۹ شهریور ۱۳۶۹، عبدالله بیژن‌فر اهل مهاباد، حزب دموکرات، ترور در رانیه.

۱۱ دی ۱۳۶۹، خالد حسین‌پور اهل سقز، سازمان خبات، ترور در رانیه.

۴ اردیبهشت ۱۳۷۰، عزیز عزیزی، حزب دموکرات، ترور در روستای اِنزی نزدیک رانیه.

۱۵ خرداد ۱۳۷۰، حبیب فیض‌الهی (مام حبیب عوده) اهل سنندج، کومله، ترور در رانیه.

۱۰ تیر ۱۳۷۰، کامران منصور مقدم، اهل سنندج، اتحادیه کمونیست‌های ایران، ترور در سلیمانیه.

۴ مرداد ۱۳۷۰، صدیق کریم‌نیا، حزب دموکرات، ترور در قریه بولی نزدیک رانیه.

۳۱ مرداد ۱۳۷۰، احد گردشی، (احد آقا) اهل اردبیل، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۵ شهریور ۱۳۷۰، محمد فتحی، (آرام) اهل کرمانشاه، کومله، ترور در روستای زرگویز سلیمانیه.

۱۰ شهریور ۱۳۷۰، شاپور فیروزی، اهل کامیاران، کمیته مرکزی حزب دموکرات، ترور در رانیه.

۲۸ شهریور ۱۳۷۰، سعید یزدان‌پناه اهل بوکان، رهبر اتحادیه انقلابیون کردستان، ترور در سلیمانیه.

۷ مهر ۱۳۷۰، حەسو (حسن) علی‌پور، ملا رسول گردی و جلیل مامائی هر سه اهل پیرانشهر، حزب دمکرات، ترور بین روستای اِنزی و روستای بولی نزدیک رانیه.

۱۲) ۶ آذر ۱۳۷۰، سارم فرهادی، اهل سنندج، کومله، ترور در روستای باوزه  قلادزی.

۱۵ دی ۱۳۷۰، سیف‌الله سلیمان‌پور، رضا سلیمان‌پور و کامران سلیمان‌پور اهل سقز، سه برادر پناهنده‌ی سیاسی، ترور در سلیمانیه.

۲۳ دی ۱۳۷۰، کمال قادرزاده اهل مریوان، حزب دموکرات ، ترور در پنجوین.

۲۲ دی ۱۳۷۰، سیدمحمود خضری اهل سقز، کومله، ترور در سلیمانیه.

سال ۱۳۷۰، محمد بابایی اهل سقز، پناهنده‌ی سیاسی، ترور در دره شهیدان نزدیک سنگسر

سال ۱۳۷۰، محمد نعیمی، کومله، ترور در دره شهیدان نزدیک سنگسر.

سال ۱۳۷۰، رحمان لاوەیی، حزب دموکرات، ترور در بازار گورتیسوی نزدیک قندیل.

سال ۱۳۷۰، جمال زوره‌‌یی و برادرش کمال زوره‌‌یی اهل سردشت، فعال سیاسی نزدیک به حزب دموکرات، ترور در منطقه‌ی دره شهیدان نزدیک سنگسر.

سال ۱۳۷۰، عثمان زوره‌یی اهل سردشت، فعال سیاسی نزدیک به حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

سال ۱۳۷۰، جمال حسینی، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۱۲ اردبیهشت ۱۳۷۱، محمد رحمانی اهل پیرانشهر، حزب دموکرات، ترور در شهر چومان.

۱۲ خرداد ۱۳۷۱، محمد خضری، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۲۷ خرداد ۱۳۷۱، ابراهیم شیخی (بالدار) اهل بوکان، حزب دموکرات، ترور در مسیر هولیر به رواندوز.

۹ تیر ۱۳۷۱، علی تاتوره اهل مریوان، هادی محمودی اهل هورامان، سالار ساعدپناه و فخرالدین مرادی اهل سنندج، حزب دموکرات، ترور در حلبچه.

۱۰ شهریور ۱۳۷۱، ستار جلالی اهل نوسود، حزب دموکرات، ترور در قرنیه مام خطیب نزدیک رواندوز.

۲۶ مهر ۱۳۷۱، کریم کاگلی و احمد کاگلی اهل مریوان، حزب دموکرات، ترور در پنجوین.

۲۶ مهر ۱۳۷۱، محمد مهربانی اهل مریوان، حزب دموکرات، ترور در کمپ باریکه نزدیک سلیمانیه.

۲۱ آبان ۱۳۷۱، طاهر منوچهری اهل نوسود، شاهرخ مرادی، صلاح مرادی، انور ابراهیمی و رشید رستمی، هر چهار نفر اهل سنندج، حزب دموکرات، ترور در قریه ناوتاق دربندیخان.

۱۲ بهمن ۱۳۷۱، امیر بایاب اهل بوکان، کومله، ترور در سلیمانیه.

۲۱ بهمن ۱۳۷۱، کامران شافعی اهل مهاباد، حزب دموکرات، ترور در رانیه.

۱۹ اسفند ۱۳۷۱، جمال نامی اهل سنندج، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

سال ۱۳۷۱، محمد نظر قلخانی اهل ایوان، حزب زحمتکشان (رەنجدەران)، ترور در عربت.

۲۲ فروردین ۱۳۷۲ سعدون عباسی اهل مهاباد، حزب دموکرات، و احمد فاطمی (فاتی) اهل سردشت، پناهنده سیاسی و پدر همسر آقای عباسی، ترور در رانیه.

۲۰ تیر ۱۳۷۲، رفیق محمدی اهل مریوان، کومله، ترور در زرگویز سلیمانیه.

۳ مرداد ۱۳۷۳، دکتر بهرام پزشک تُرک اهل آذربایجان، کادر بیمارستان حزب دموکرات، ترور در رانیه.

۱۵ شهریور ۱۳۷۲، ملا احمد درویشی اهل ارومیه، حزب دموکرات، ترور در روستایی نزدیک دیانا.

۱۱ آبان ۱۳۷۲، صدیق رشیدی اهل سقز، پناهنده سیاسی، ترور در سلیمانیه.

۲۲ آبان ۱۳۷۲، محمود مجاهدی اهل سردشت، حزب دموکرات، ترور در حاجی آباد سلیمانیه.

۲۰ آذر ۱۳۷۲، محمد شیخه‌پور اهل پیرانشهر، حزب دموکرات، ترور در سنگسر.

۲۲ آذر ۱۳۷۲، محمد بوکانی (خالو حمه) اهل بوکان، حزب دموکرات، ترور در کاولوک نزدیک دیانا.

۲۲ دی ۱۳۷۲، مصطفی اورامان، اهل اورامانات، پناهنده سیاسی، ترور در سلیمانیه.

۲۲ دی ۱۳۷۲، شریف رحمانی اهل مهاباد، سازمان خبات، ترور در سلیمانیه.

۱۷ اسفند ۱۳۷۲، سید جلال حسینی اهل مریوان، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۲۶ اسفند ۱۳۷۲، حسین ابراهیم‌زاده، حزب دموکرات، ترور در بحرکه نزدیک اربیل.

سال ۱۳۷۲، محمد مریوانی اهل مریوان، پناهنده سیاسی، ترور در سلیمانیه.

سال ۱۳۷۲، محمد لایسانی، حزب دموکرات، ترور در پنجوین.

سال ۱۳۷۲، عزیز حاجی عباسی، پناهنده سیاسی، ترور در شقلاوه.

۱ فروردین ۱۳۷۳، صالح جهانگیری اهل بوکان، حزب دموکرات، ترور در حلبچه.

۱۴ فروردین ۱۳۷۳، رشاد کریمی و شفیع کریمی هر دو اهل مهاباد، کومله، ترور در سلیمانیه.

۲۱ فروردین ۱۳۷۳، عثمان عثمانی اهل سردشت، کومله،  ترور در رانیه.

۴ اردیبهشت ۱۳۷۳، علی حیدری، (دژآهنگ) اهل اسلام‌آباد غرب، حزب دموکرات، ترور در دربندیخان.

۴ اردیبهشت ۱۳۷۳، عبدالله ایزدی، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۲۲ اردیبهشت ۱۳۷۳، احمد محمدپور، اهل سقز، حزب دموکرات، ترور در بازیان سلیمانیه.

۲۴ اردیبهشت ۱۳۷۳، ابوبکر سبکتگین، اهل اشنویه، حزب دموکرات، ترور در دیانا.

۲۴ اردیبهشت ۱۳۷۳، قادر مامه گُله، اهل سردشت، حزب دموکرات، ترور در روستای ماوت سلیمانیه.

۲۲ خرداد ۱۳۷۳، نوری مهاباد اهل مهاباد، پناهنده‌ی سیاسی، ترور در اربیل.

۳ تیر ۱۳۷۳، کریم بال‌افکن، اهل مریوان، حزب دموکرات، ترور در رانیه.

۸ مرداد ۱۳۷۳، قادر قلندری، اهل پیرانشهر، حزب دموکرات، ترور در جاده دیانا به اربیل.

۱۳ تیر ۱۳۷۳، علی اصغر الماس‌پور، اهل سنندج، حزب دموکرات، ترور در پنجوین.

۲۸ تیر ۱۳۷۳، ابراهیم رحمانی، اهل کامیاران، حزب دمکرات، ترور در رانیه.

۲۸ تیر ۱۳۷۳، مراد محمدزاده، (مام مراد) اهل ارومیه، حزب دموکرات، ترور در روستای باسرمه حاجی عمران.

۲۹ تیر ۱۳۷۳، محمد درخشان، اهل پیرانشهر، حزب دموکرات، ترور در دره گلی علی‌بگ دیانا.

۳۰ تیر ۱۳۷۳، محمد امین بایزیدی، اهل پیرانشهر، حزب دموکرات، ترور در دره گلی علی‌بگ دیانا.

۱۳ مرداد ۱۳۷۳، غفور حمزه‌ای، عضو کمیته‌ی مرکزی و نماینده‌ی حدکا در عراق ترور در بغداد.

۱۳ مرداد ۱۳۷۳، علی‌اکبر (کامبیز) تیموری، و کشتمند (پیوند) عباسی، هر دو اهل کرمانشاه، کومله، ترور در جاده‌ی زرگویز به سلیمانیه.

۱۸ مرداد ۱۳۷۳، عبدالله سبزی، اهل مریوان، حزب دموکرات، ترور در دربندیخان.

۲۱ مرداد ۱۳۷۳، محمد رشیدی، اهل مریوان، حزب دموکرات، ترور در حلبچه.

۳۱ شهریور ۱۳۷۳، عمر کُرده، اهل بوکان، حزب دموکرات، ترور در سنگسر.

۱۳ آبان ۱۳۷۳، حسین اجاقی، اهل سردشت، پناهندهی سیاسی، ترور در چهار قرنه سلیمانیه.

۲۲ آبان ۱۳۷۳، مولود اسماعیلی، (سلیم ساغول) اهل مهاباد ، حزب دموکرات، ترور در حاجی‌آباد سلیمانیه.

۱ آذر ۱۳۷۳، حسن آذرروند، (بازرگان) اهل پیرانشهر، حزب دموکرات، ترور در رانیه.

۵ آذر ۱۳۷۳، حسن جت، اهل مهاباد، حزب دموکرات، ترور در زورکان قلادزی.

۱۶ آذر ۱۳۷۳، محمد شیخه‌، حزب دموکرات، ترور در سنگسر.

۲۱ آذر ۱۳۷۳، جلال خانه‌خُلی، اهل سردشت، حزب دموکرات، ترور در قلادزی.

۲۳ آذر ۱۳۷۳، محمد سعید قادری، اهل نوسود، حزب دموکرات، ترور در قریه مام شیخ کویه.

۶ دی ۱۳۷۳، صدیق سقزی، اهل سقز، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۷ دی ۱۳۷۳، محمود لاویسانی، اهل مریوان، کومله، ترور در پنجوین.

۲۲ دی ۱۳۷۳، محمد نانوا، اهل سقز، حزب دموکرات، ترور در راه بازیان نزدیک سلیمانیه.

۲۵ دی ۱۳۷۳، خالد محمدزاده اهل مهاباد، حزب دموکرات، ترور در شقلاوه.

۲۶ دی ۱۳۷۳، حیدر خسروی، (عبدالله بگ) اهل بانه، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

دی ۱۳۷۳، مراد شُکری، اهل سرپل ذهاب، پناهنده‌ی سیاسی، ترور در سلیمانیه.

دی ۱۳۷۳، واسع جهانگیری، اهل بوکان، حزب دموکرات، ترور در حلبچه.

دی ۱۳۷۳، امیر ایزدی و محمد محمدپور، حزب دموکرات، ترور در بازیان.

دی ۱۳۷۳، عبدالله ربانی، حزب دموکرات، ترور در دارَبتکان دربندیخان.

دی ۱۳۷۳، محمد کلهری، اهل مهاباد، کومله، ترور در سلیمانیه.

۱۸ بهمن ۱۳۷۳، سعدون بارزان، اهل بوکان و حسن آذربرزین، اهل مهاباد، حزب دموکرات، ترور در جاده‌ی بین رانیه و سرکپکان.  

۲۰ بهمن ۱۳۷۳، اسماعیل انجیری، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۱۲ اسفند ۱۳۷۳، بارزان انجینه‌ای، اهل سقز، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۱۲ اسفند ۱۳۷۳، مظفر محمدی، اهل سقز، حزب دموکرات، ترور در باسرمه اربیل.

سال ۱۳۷۳، محمد تام، حزب دموکرات، منطقه خلیفان نزدیک به دیانا.

سال ۱۳۷۳، محمد لار، سازمان خبات، ترور در سلیمانیه.

۱۲ فروردین ۱۳۷۴، محمد عبدالهی، و سلیمان رسولی، (چکرده) هر دو اهل پیرانشهر، حزب دموکرات، ترور در روستای باسرمه اربیل.

۲۷ اردیبهشت ۱۳۷۴، فرشته اسفندیاری و عفت حداد، مجاهدین خلق، ترور در خیابان الشعب بغداد.

۳ خرداد ۱۳۷۴، دکتر علی دبیری، اهل ارومیه، پناهنده‌ی سیاسی، ترور در رانیه.

۱۲ خرداد ۱۳۷۴، عثمان کیانی و عثمان فرمان، (ولژه) هر دو اهل مریوان، کومله، ترور در سلیمانیه.

۲۶ خرداد ۱۳۷۴، سید علی‌عسکر حسینی، اهل مریوان، پناهنده‌ی سیاسی، ترور در سلیمانیه.

۱۷ تیر ۱۳۷۴، قادر فلاحی، اهل شنو، پناهنده‌ی سیاسی، ترور در دیانا.

۱۹ تیر ۱۳۷۴، حسین عدیدی، ابراهیم سلیمی و یارعلی گرتبار از اعضای مجاهدین ترور در بغداد

۲۵ تیر ۱۳۷۴، نجم‌الدین شریعت‌پناه، اهل سردشت، حزب دموکرات، ترور در اربیل.

۲۹ تیر ۱۳۷۴، فاروق مرادی، اهل مهاباد، حزب دموکرات، ترور در اربیل.

۲۹ تیر ۱۳۷۴، رحیم محمودی، (کوله‌سه‌یی) اهل سردشت، حزب دموکرات، ترور در رانیه.

۲۶ مرداد ۱۳۷۴، سید علی پرغوی و غفور مرادی، حزب دموکرات، ترور در اربیل.

۱۴ شهریور ۱۳۷۴، بهمن فرحی اهل کامیاران، حزب دموکرات، ترور در اربیل.

۳۱ شهریور ۱۳۷۴، عسکر رستمی، اهل قلخانی اسلام‌آباد، حزب دموکرات، ترور در منطقه گوندی اربیل.

۳ مهر ۱۳۷۴، احمد درویشی، اهل مریوان، حزب دموکرات، نزدیک منطقه مرزی حلبچه با ایران.

۲۴ مهر ۱۳۷۴، حسین دەمه، اهل پیرانشهر، حزب دموکرات ، ترور در رانیه.

۳۰ مهر ۱۳۷۴، منصور فدایی، اهل بانه و سیدطالب حسینی، سیدمسلم حسینی، آفتاب حسینی و کتان حسینی اعضای یک خانواده اهل دیواندره، عضو گروه سیاسی کوچکی به نام «شورای مرکزی»، ترور در سلیمانیه.

۱۵ آذر ۱۳۷۴، عمر دهستانی، اهل مهاباد، حزب دموکرات، ترور در قریه حریر اربیل.

۲۹ آذر ۱۳۷۴، عثمان رویان، اهل شنو و ابوبکر رحیمی، (جَقَل مصطفی) اهل نقده، حزب دموکرات، ترور در اربیل.

۳۰ آذر ۱۳۷۴، غفور مهدی‌زاده، اهل نقده، علی امینی، اهل سقز و صدیق عبداللهی، اهل سردشت، حزب دموکرات ، ترور در کویه.

آذر ۱۳۷۴، محمد سوره‌بی، حزب دموکرات، ترور در اربیل.

۱۲ دی ۱۳۷۴، رحمان شعبان‌زاده، اهل بانه، حاجی عبدالله محمدی، اهل سقز، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۲۲ دی ۱۳۷۴، حاجی عبدالله صالح‌زاده، اهل بانه، فعال سیاسی، ترور در سلیمانیه.

۲۸ بهمن ۱۳۷۴، طاهر، (شاهو) روحانی اهل کامیاران، کومله، ترور در سلیمانیه.

۱۷ اسفند ۱۳۷۴، حامد رحمانی، مجاهدین خلق، ترور در بغداد.

۲۷ اسفند ۱۳۷۴، فرامرز کشوری، طاهر عزیزی و عثمان رحیمی، همه اهل شنو، حزب دموکرات، ترور در قریه جیژنیکان نزدیک هنگاوه در حال بازی فوتبال.

سال۱۳۷۴، عبدالله رحیمی، پناهنده‌ی سیاسی، ترور در اربیل.

سال ۱۳۷۴، جواد خالدار، پناهنده‌ی ‌سیاسی، ترور در سلیمانیه.

سال ۱۳۷۴، شاهو کیومرثی و خسرو بایزیدی، کومله، ترور در سلیمانیه.

سال ۱۳۷۴، ملا احمد خضری و مجید سولدوزی، حزب دموکرات، ترور در منطقه سوران نزدیک دیانا.

۱۵ آذر ۱۳۷۴، عمر دهستانی، اهل مهاباد، حزب دموکرات، ترور در قریه حریر اربیل.

۱ فروردین ۱۳۷۵، محمد سعیدپناه، حزب دموکرات، ترور در منطقه بازیان سلیمانیه.

۲۸ خرداد ۱۳۷۵، رسول امینی، حزب دموکرات، ترور در رانیه.

۲۸ تیر ۱۳۷۵، محمود قلخانی، اهل سرپل ذهاب، حزب دموکرات، ترور در اربیل.

۳۱ تیر ۱۳۷۵، کاوه حکیم‌زاده، اهل سردشت، حزب دموکرات، ترور در رانیه.

۳ شهریور ۱۳۷۵، رحیم چنگالی اهل پیرانشهر، حزب دموکرات، ترور در اربیل.

۳ شهریور ۱۳۷۵، قادر اکلون اهل مهاباد، حزب دموکرات، ترور در قریه چهارقُرنه.

۹ شهریور ۱۳۷۵، عطا رضاپور، حزب دموکرات، ترور در بازیان سلیمانیه.

۲۴ شهریور ۱۳۷۵، صالح شریفی، حزب دموکرات، ترور در بازیان نزدیک سلیمانیه.

۱۷ مهر ۱۳۷۵، علی درماهی، تیله‌کو اهل سقز، سازمان خبات، ترور در حلبچه.

۲۰ مهر ۱۳۷۵، فتح‌الله رستمی، اهل کرمانشاه، پناهنده‌ی سیاسی، ربوده شده در سلیمانیه. از زمان ربوده شدن اثری از او به دست نیامده است.

۱۹ آبان ۱۳۷۵، حامد سلیمی، حزب دموکرات، ترور در منطقه تانجه‌رو سلیمانیه.

۲۸ آبان ۱۳۷۵، ارشد رضایی، محمد عزیز قادری، یونس محمدپور، مظفر کاظمی، عدنان اسماعیلی و معروف سهرابی، حزب دموکرات، ربوده شده در سلیمانیه. این افراد به دست شاخه‌ی نظامی جنبش اسلامی کردستان عراق ربوده شده و به مأموران جمهوری اسلامی تحویل داده می‌شوند. از آن تاریخ خبری از این افراد به دست نیامده است.

۳۰ آبان ۱۳۷۵، محمد رسول قادرزاده، کاوه چالاکی، آمانج پیروتەسور، (کودک ۵ ساله) همه اهل مهاباد و حسین باپیری، اهل شنو، جعفر عمربیل، اهل میاندوآب، حزب دموکرات ، ترور در کویه.

۴ آذر ۱۳۷۵، کمال زنگی‌بند، اهل سنندج، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۱۷ آذر ۱۳۷۵، احمد رَوه، اهل مریوان، علی محمدی و مصطفی امین‌پور هر دو اهل بوکان، ناصر حیدرآبادی، اهل کرمانشاه، کمال دولت‌یاری و سیوان صادق‌وزیری، اتحادیه انقلابیون کردستان، ربوده شده  در منطقه پیرمگرون. این افراد از سوی شاخه‌ی نظامی یکی از احزاب کُرد ربوده شده و تحویل مأموران جمهوری اسلامی می‌شوند. از آن تاریخ خبری از این افراد به دست نیامده است.

۲ دی ۱۳۷۵، عباس شکاک، اهل بانه، سازمان خبات، ترور در سلیمانیه.

۲ دی ۱۳۷۵، محمد خندانی، (مام درویش)، حزب دموکرات، ترور در رانیه.

۲۲ دی ۱۳۷۵، رسول قادری، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۲۹ دی ۱۳۷۴، عبدالله پیروت‌زاده، حزب دموکرات، ترور در دیانا.

دی ۱۳۷۵، احمد شریفی، اهل سقز، پناهنده‌ی سیاسی، ترور در سلیمانیه.

۱۸ بهمن ۱۳۷۵، عباس بدری و عطا فیضی، هر دو اهل سقز، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۲۶ بهمن ۱۳۷۵، حسین حمزه‌پور، (ملا حسین)، حزب دموکرات، ترور در رانیه.

۲۶ بهمن ۱۳۷۵، فریدون، (فردین) فَردوست، پناهنده‌ی سیاسی، ترور در سلیمانیه.

۲۰ اسفند ۱۳۷۵، سلیم کریم‌زاده، عضو حدکا ترور در قریه کانی‌قرژال اربیل.

سال ۱۳۷۵، جعفر بایزیدی، اهل شنو، حزب دموکرات ، ربوده شده در اربیل. از زمان ربوده شدن اثری از او به دست نیامده است.

۱۳۷۵، مختار مرادی (کوماس)، عضو گروه سیاسی کوچکی به نام «شورای مرکزی»، ترور در سلیمانیه.

سال ۱۳۷۵، سلیم حقیقی، حزب دموکرات ، ترور در رانیه.

سال ۱۳۷۵، احمد نعلبند، پناهنده‌ی سیاسی، ترور در قلادزی.

سال ۱۳۷۵، علی حاجی عبدالله، حزب دموکرات، ترور در رانیه.

سال ۱۳۷۵، حاجی محمد چایچی، پناهنده سیاسی، ترور در سلیمانیه.

سال ۱۳۷۵، عبدالله رحیمی، پناهنده سیاسی، ترور در اربیل.

سال ۱۳۷۵، خدر خالداری، سازمان خبات، ترور در قلادزی.

سال ۱۳۷۵، کریم شوقی و صالح امین‌پور، حزب دموکرات، ترور در شهر دوکان.

۳ اردیبهشت ۱۳۷۶، شهباز محمدی، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۶ اردیبهشت ۱۳۷۶، خدر خانه‌یی، حزب دموکرات، ترور در قلادزی.

۱۵ اردیبهشت ۱۳۷۶، لطیف نقشبندی، اهل سردشت، حزب دموکرات، ترور در اربیل.

۱۲ خرداد ۱۳۷۶، مولان عبدالله‌خانی، (سواره) اهل سردشت، حزب دموکرات، ترور در خەلەکان کویه.

۱۶ خرداد ۱۳۷۶، خالد عباسی، اهل سردشت، سازمان خبات، ترور در سلیمانیه.

۴ تیر ۱۳۷۶، فرهاد بابایی، اهل سنندج، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۱۱ تیر ۱۳۷۶، ابراهیم گاگل، حزب دموکرات، ترور در پنجوین.

۲۳ مرداد ۱۳۷۶، امجد جلایی، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۲۸ مرداد ۱۳۷۶، غالب علی‌زاده، علی زکاله، سعید مرادی، علی عقیلی و اسماعیل نمکی، حزب دموکرات، ترور در کانی‌خان دوکان.

۲۰ شهریور ۱۳۷۶، صلاح بیگ‌زاده، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۱۲ مهر ۱۳۷۶، منصور محمدپور اهل مهاباد، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۲۰ مهر ۱۳۷۶، حسین زیته، حزب دموکرات، ترور در سلیمانیه.

۱۲ آذر ۱۳۷۶، سید جمال نیکجویان، حزب دموکرات، ترور در کویه.

۱۷ آذر ۱۳۷۶، منصور فتاحی، (رشه هورامی) اهل مریوان، عضو رهبری حزب دموکرات، ترور در دوکان.

۱۷ آذر ۱۳۷۶، یدالله شیرین‌سخن، سید منصور ناصری، هر دو اهل سنندج، ابوبکر، (سامال) اسماعیل‌زاده و رفعت حسینی، حزب دموکرات، ترور در کویه.

۳ بهمن ۱۳۷۶، مشهدی صفر باقری اهل ارومیه، حزب دموکرات، ترور در منطقه هه‌رمه‌تووی کویه.

سال ۱۳۷۶، مختار مرادی، هوادار کومله، ترور در سلیمانیه.

۲۲ خرداد ۱۳۷۸، محمد مصطفایی، (نارستی)، حزب دموکرات، ترور در کویه.

۲ مهر ۱۳۷۹، رسول خدرزاده، حزب دموکرات، ترور در کویه.

قتل‌های زنجیره‌ای

۱- دکتر کاظم سامی، دبیرکل جاما (جنبش انقلابی مردم ایران) در ۳۰ آبان‌ماه ۱۳۶۸، در تهران توسط مأموران وزارت اطلاعات در محل کار و در برابر چشمان همسرش با ضربات متعدد چاقو به قتل رسید.

۲- دکتر تقی تفتی یا دکتر فلاح تفتی، همراه با همسر و دو فرزندش در سال ۱۳۷۲، در خیابان پاسداران و در منزل شخصی خود با ضربات کارد به قتل رسیدند.

۳- علی‌اکبر سیرجانی، نویسنده معروف و خالق ضحاک ماردوش در ۲۲ اسفندماه ۱۳۷۲، توسط وزارت اطلاعات بازداشت شد؛ و در ۶ آذرماه ۱۳۷۳، در زندان اطلاعات موسوم به توحید به وسیله‌ی شیاف پتاسیم به قتل رسید.

۴- شمس‌الدین امیرعلایی، (مرداد ۷۳) هم‌کار زنده‌یاد دکتر محمد مصدق و نخستین سفیر جمهوری اسلامی پس از انقلاب ضدسلطنتی در فرانسه و هم‌چنین از رهبران جبهه ملی ایران در مرداد سال ۱۳۷۳، در اثر یک تصادف مشکوک به قتل رسید.

۵ و ۶- کشیش مهدی دیباج و کشیش طاوس میکائیلیان در مردادماه ۱۳۷۳، پس از ربوده شدن به قتل رسیدند؛ و پیکر قطعه قطعه شده‌ی آن‌ها که در یک فریزر نگهداری می‌شد، بعدها کشف شد. رژیم ایران با ترتیب دادن یک نمایش امنیتی سه دختر عضو سازمان مجاهدین خلق را مسئول این قتل‌ها اعلام کرد!.

۷- محمدتقی زهتابی، مورخ و زبان‌شناس در دی‌ماه ۱۳۷۷، به قتل رسید.

۸- معصومه مصدق نوه‌ی دکتر محمد مصدق، در پاییز ۱۳۷۷، قاتلان در منزل او دست‌بسته شکنجه‌اش کردند؛ و سپس با فرو کردن پارچه‌ای به حلقش، او را به قتل رساندند. چمدان معصومه مصدق و مدارک شخصی دکتر محمد مصدق، پس از قتل او ناپدید شد.

۹- زهره ایزدی، از دانشجویان پزشکی دانشگاه تهران به خاطر دگراندیشی به قتل رسید.

۱۱- احمد میرعلایی، نویسنده و مترجم و روشنفکر منتقد حکومت، در دوم آبان‌ماه ۱۳۷۴، هنگام رفتن به کتاب‌فروشی محل کارش، توسط مأموران وزارت اطلاعات ربوده شد؛ و به قتل رسید. پیکر او ساعت ۱۰ شب در یکی از کوچه‌های شهر اصفهان کشف شد. احمد میرعلایی را با تزریق انسولین که منجر به ایست قلبی وی شده بود، به قتل رساندند.

۱۲- اشرف‌السادات برقعی، معلم اهل قم در اسفندماه ۱۳۷۴، در منزلش با پیچاندن سیم به دور گردنش به قتل رسید. علت قتل وی داشتن اطلاعات خطرناک ذکر شده است.

۱۳ و ۱۴- مولوی عبدالملک ملازاده و مولوی جمشیدزهی که هر دو سنی مذهب و از متفکران اهل سنت بودند، در ۱۴ اسفندماه ۱۳۷۴، در کراچی پاکستان با تیراندازی مأموران وزارت اطلاعات که سوار یک تاکسی بودند به قتل رسیدند. مولوی عبدالملک ملازاده، رئیس سازمان اسلامی محمدی اهل سنت، و مولوی عبدالناصر جمشیدزهی عضو مجلس اعلای اهل سنت ایران بودند که پس از آزادی از زندان، در تبعید در پاکستان به سر می‌بردند.

۱۵ و ۱۶- ماموستا فاروق فرساد، شخصیت مذهبی اهل سنت کُرد که دوران تبعید خود را در اردبیل می‌گذراند، در ۲۸ بهمن‌ماه ۱۳۷۴، با تزریق پتاسیم به قتل رسید؛ و پیکر او در یکی از کوچه‌های خلوت شهر اردبیل پیدا شد. هم‌چنین ماموستا محمد ربیعی امام جمعه کرمانشاه نیز در ۱۲ آذرماه ۱۳۷۵، با تزریق آمپول هوا به قتل رسید.

۱۷- دکتر احمد صیاد، از متفکران اهل سنت و شخصیت مذهبی بلوچ، معروف به مولوی احمد میرین در ۱۲ بهمن‌ماه ۱۳۷۴، پس از بازگشت از سفر دُبی در فرودگاه بندرعباس توسط دو تن دست‌گیر و پس از چند روز جسد او در فلکه‌ی میناب این شهر پیدا شد که به‌وسیله‌ی تزریق آمپول هوا به قتل رسیده بود.

۱۸- دکتر عبدالعزیز مجد، استاد دانشگاه زاهدان و شخصیت سنی‌مذهب بود که در ۱۶ آبان‌ماه ۱۳۷۵، پس از سخنرانی انتقادی از سریال تلویزیونی امام علی ربوده شد. خودروی او در کنار اداره اطلاعات زاهدان و جنازه‌اش را در حاشیه شهر یافتند در حالی که با شلیک به صورتش به قتل رسیده بود.

۱۹ تا ۲۴- جواد سنا، جلال متین، زهرا افتخاری در شهریورماه ۱۳۷۵، و سیدمحمود میدانی به همراه دو تن دیگر در فروردین ۱۳۷۶، که همگی ساکن مشهد و از زندانیان پیشین دهه ۱۳۶۰ بودند، پس از خارج شدن از منزل یا محل کار به قتل رسیدند.

۲۵- کشیش محمد باقر یوسفی ملقب به روان‌بخش یوسفی، در۷ مهرماه ۱۳۷۵، در شهر ساری به قتل رسید. وی در حالی‌که برای مراسم دعا از منزلش خارج شده بود، ربوده و سپس به قتل رسید. غروب آن روز پیکر حلق‌آویز شده‌ی کشیش یوسفی در جنگل‌های حومه ساری پیدا شد.

۲۶- غفار حسینی، استاد دانشگاه، شاعر، مترجم و عضو کانون نویسندگان در ۲۰ آبان‌ماه ۱۳۷۵، در آپارتمانش در تهران با تزریق آمپول پتاسیم به قتل رسید. غفار حسینی تلاش نظام جمهوری اسلامی برای کشتن دسته‌جمعی نویسندگان را در سفر به ارمنستان پیش‌بینی و از پذیرش دعوت سفر به ارمنستان خودداری کرده بود. غفور به دوستان خود گفته بود: همه‌تان را به ته دره می‌اندازند.

۲۷- سیامک سنجری، نمایشگاه اتومبیل داشت؛ و در آستانه‌ی ازدواجش در سن ۲۸ سالگی در ۱۳ آبان‌ماه ۱۳۷۵، با ضربات چاقو به قتل رسید. سیامک سنجری به خاطر معاملات اتومبیل با خانواده‌ی علی فلاحیان وزیر وقت اطلاعات، ارتباط داشت. همسر فلاحیان از آقای سنجری درباره‌ی روابط خصوصی علی فلاحیان اطلاعاتی می‌گیرد، فلاحیان وقتی از موضوع با خبر می‌شود، دستور قتل سنجری را صادر می‌کند. در اعترافات خسرو براتی درباره‌ی قتل سیامک سنجری آمده است:

۲۸- دکتر احمد تفضلی، محقق، نویسنده و استاد زبان‌های باستانی دانشگاه بود که در ۲۴ دی‌ماه ۱۳۷۵، در راه رفتن از محل کار به منزلش، وی را ربودند؛ و به قتل رساندند. پیکر او ساعت ۹ همان شب در کنار اتومبیلش پیدا شد، درحالی که جمجمه‌اش را شکسته و استخوان‌های پا و دستش را از جا درآورده بودند.

۲۹ و ۳۰- منوچهر صانعی و همسرش فیروزه کلانتری، در ۲۸ بهمن ۱۳۷۵، ربوده شدند؛ و پیکر کاردآجین شده‌ی آنان در اول اسفند حوالی لشکرک و پل تهران‌پارس پیدا شد که به هرکدام ۱۳ ضربه چاقو زده و به قتل رسانده بودند. منوچهر صانعی با بنیاد مستضعفان هم‌کاری داشت و پیش از مرگ نیز چندین بار به وزارت اطلاعات احضار شده بود.

۳۱- ابراهیم زال‌زاده، نویسنده، روزنامه‌نگار، ناشر و مدیر انتشارات ابتکار، در پنجم اسفندماه ۱۳۷۵، در مسیر بازگشت به منزلش ربوده شد؛ و در فروردین‌ماه ۱۳۷۶، به قتل رسید. پشت و سینه‌ی وی را با ۱۵ ضربه‌ی چاقو پاره کرده بودند. زال‌زاده پیش از مرگش از تهدید و فشارهای مأموران امنیتی خبر داده بود. او کتابی درباره‌ی به آتش کشیده شدن سینما رکس آبادان در دست انتشار داشت.

۳۲ و ۳۳- فرزین مقصودلو و خواهرزاده‌اش شبنم حسینی، در اول آبان‌ماه ۱۳۷۵، در آپارتمانی در محله‌ی گرگان‌پارس شهر گرگان که با چند تن از مقامات امنیتی دیدار داشتند، با ضربات متعدد چاقو به قتل رسیدند. فرزین مقصودلو از خانواده‌ای ثروتمند بود که پس از انقلاب ضدسلطنتی بخش عمده‌ای از اموال آن‌ها توقیف شد. وی که برای بازپس‌گیری اموالش به ایران بازگشته بود، به اتهام ارتباط با سازمان جاسوسی انگلیس ممنوع‌الخروج شد. به نقل از یکی از مسئولان سابق وزارت اطلاعات، شب قتل فرزین مقصودلو و خواهرزاده‌اش شبنم، سعید امامی که از گرگان به تهران بازگشته بود، به وزیر اطلاعات گفته بود: «الحمدلله مشکل گرگان هم حل شد.»

۳۴- پیروز دوانی، نویسنده، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی، در سوم شهریور ۱۳۷۷، در مسیر رفتن به خانه‌ی خواهرش، توسط مأموران وزارت اطلاعات ربوده شده و به قتل می‌رسد. بنابر اعترافات افرادی از عاملان قتل‌های زنجیره‌ای، پیروز دوانی بلافاصله پس از ربوده شدنش به قتل رسیده و پیکرش نیز در کنار خطوط راه‌آهن سوزانده و دفن می‌شود.

۳۵ و ۳۶- حمید حاجی‌زاده، روشنفکر و نویسنده‌ی اهل کرمان و کارون پسر ۹ ساله‌اش در ۳۱ شهریورماه ۱۳۷۷، در سن ۴۷ سالگی به خاطر سرودن اشعار ملی، در حالی که پسرش را در آغوش داشت، او را به طرز فجیعی با ۲۷ ضربه چاقو سلاخی کرده و به قتل رساندند. به پسرش کارون نیز ۱۶ ضربه کارد وارد کرده بودند. خانواده‌ی حمید حاجی‌زاده پس از پیگیری بسیار، سرانجام مأموران وزارت اطلاعات به آن‌ها گفته‌اند که کشتن حمید و کارون ۹ ساله، یک اشتباه ساده‌ی اداری بوده است.

۳۷ و ۳۸- داریوش و پروانه فروهر، دبیرکل و از رهبران حزب ملت ایران در اول آذرماه ۱۳۷۷، در منزل خود در خیابان هدایت تهران توسط مأموران وزارت اطلاعات با ۲۵ و ۱۸ ضربه چاقو سلاخی شدند و به قتل رسیدند. لوازم شخصی و مدارک این زوج فعال سیاسی توسط وزارت اطلاعات برده شد. قاتلان و مجریان این قتل، هم‌چنان‌که در اعترافات خود گفته‌اند، بابت این قتل‌ها که خود قتل تمیز وصفش کرده‌اند، از وزارت اطلاعات حق اضافه‌کاری دریافت نموده‌اند. برخی از قاتلان حتی زندان نرفتند؛ و به سر کار خود در وزارت اطلاعات برگشتند؛ و برخی دیگر پس از مدت کوتاه زندان، آزاد شدند.

۳۹- محمد مختاری، شاعر، نویسنده، مترجم و از فعالان کانون نویسندگان و عضو هیئت دبیران این کانون، در ۱۲ آذرماه ۱۳۷۷، که برای خرید از منزل خارج شده بود، پس از ربوده شدن توسط مأموران اطلاعاتی با پیچاندن طناب به دور گردنش به قتل رسید؛ و جسدش را در بیابان‌های امین آباد، حوالی کارخانه‌ی سیمان ری انداخته بودند.

۴۰- محمد جعفر پوینده، نویسنده، مترجم، جامعه‌شناس و از فعالان کانون نویسندگان بود. او نیز مانند محمد مختاری که عازم محل کارش بود، در ۱۸ آذرماه ۱۳۷۷، توسط مأموران وزارت اطلاعات در خیابان ایرانشهر ربوده شد؛ و در اتومبیلش با پیچاندن طناب به دور گردنش به قتل رسید. جسد وی در حوالی روستای بادامک شهریار کرج پیدا شد. قاتل محمدجعفر پوینده به حبس ابد محکوم شد؛ اما هم‌چون متهامان و عاملان چهار قتل پاییز سال ۱۳۷۷، آزاد است.

۴۱- احمد میرین صیاد، استاد دانشگاه نیز در دی‌ماه ۱۳۷۷، به قتل رسید.

۴۲- حسین شاه‌جمالی، که تازه مسیحی شده بود، در مردادماه ۱۳۷۳، ربوده شد و سپس به قتل رسید.

۴۳- کشیش هاپیک هوسپیان‌مهر، اسقف ارمنی‌تبار کلیسای جماعت ربانی و هم‌چنین شاعر مذهبی بود که برای دفاع از حقوق اقلیت‌های دینی و مذهبی و نجات جان زندانیان سیاسی-عقیدتی فعالیت می‌کرد. وی در مردادماه ۱۳۷۲، که برای آزادی مهدی دیباج ۳ روز تلاش کرده و به نتیجه‌ای نرسیده بود؛ در حالی که عازم فرودگاه مهرآباد بود، ربوده شد؛ و پس از چند روز جسدش در یک منطقه‌ی جنگلی نزدیک تهران پیدا شد که با ۲۶ ضربه چاقو به قتل رسیده بود.

۴۴- شیخ محمد ضیایی، امام‌جمعه بندرعباس در دی‌ماه ۱۳۷۷، به قتل رسید.

۴۵- دکتر جمشید پرتوی، متخصص بیماری‌های قلبی و به‌قولی پزشک ویژه‌ی احمد خمینی بود که در دهم دی‌ماه ۱۳۷۷، در منزلش که در همسایگی رئیس جمهور قرار داشت به قتل رسید.

۴۶ و ۴۷- جواد امامی و سونیا آل‌یاسین، در دی‌ماه ۱۳۷۷، به قتل رسیدند.

۴۸ و ۴۹- مهندس کریم جلی و فاطمه امامی نیز در دی‌ماه ۱۳۷۷، به قتل رسیدند.

۵۰- فاطمه قائم مقامی، سرمهمان‌دار هواپیمای آسمان در چهارم دی‌ماه ۱۳۷۶، در خیابان پاسداران در خودروی شخصی خود با شلیک گلوله به قتل رسید. براساس تحقیقات انتشار یافته، خانم قائم‌مقامی به فرمان علی فلاحیان به قتل رسیده است. فاطمه قائم مقامی روابط نزدیک با فلاحیان داشت و اطلاعاتی از فعالیت‌های او به‌دست آورده بود که برای فلاحیان خطر امنیتی محسوب می‌شد و به همین خاطر به قتل رسید.

۵۱- دکتر فلاح یزدی، پزشک ویژه آیت‌الله منتظری که در زمستان ۱۳۷۷، در جلوی چشمان فرزندش به قتل رسید.

۵۲- سعید قیدی، از پرسنل نیروی هوایی که با ۳۰ ضربه چاقو به قتل رسید؛ و جسد مثله شده‌ی او در سعادت‌آباد تهران پیدا شد.

۵۳- حسین سرشار، خواننده‌ی ایرانی به جرم خواندن سرود ای ایران ای مرز پرگهر، و دوستی با سعیدی سیرجانی دست‌گیر و تحت شکنجه قرار گرفت؛ و حافظه خود را از دست داد. او را در آبادان در یک تصادف ساختگی به قتل رساندند.

۵۴- خسرو بشارتی، از شخصیت‌های مذهبی بود که درباره‌ی برخی از باورهای شیعه، مثل زیارت و شفاعت، نظرهای انتقادی داشت. وی در پاییز ۱۳۶۹، به اداره اطلاعات در تهران احضار شده بود که دیگر باز نگشت. جسد خسرو بشارتی در سولقان کن درحالی پیدا شد که با شلیک گلوله به مغزش به قتل رسیده بود.

۵۵- مهندس حسین برازنده، مدرس قرآن بود که تملق مقامات حکومت را رفتاری شرک‌آلود می‌دانست. وی در ۱۳ دی‌ماه ۱۳۷۳، پس از خروج از جلسه‌ی قرآن در مسیر منزل ربوده شد و به قتل رسید. جنازه‌ی وی سه روز بعد در حوالی خیابان فلسطین مشهد پیدا شد. در دست او آثار دستبند و بر بدنش آثار ضربه دیده می‌شد. عبدالله نوری از متهمان قبل‌های زنجیره‌ای در دفاعیات خود در دادگاه، قتل حسین برازنده توسط مأموران وزارت اطلاعات را تأیید کرد.