کاربر:Hossein/1403630صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

مقامات ایرانی مسئولیت این قتل‌ها را نپذیرفته و اغلب با توجیهاتی مانند خودکشی یا بیماری، از پاسخگویی طفره رفته‌اند. سازمان‌های حقوق بشری خواستار ایجاد سازوکارهای بین‌المللی برای جمع‌آوری شواهد و محاکمه عادلانه عاملان شده‌اند. این الگوهای مکرر شکنجه و قتل، همراه با مصونیت عاملان، نشان‌دهنده یک سیاست نظام‌مند برای سرکوب مخالفان و نقض گسترده حقوق بشر است که با سکوت و انکار مقامات، به عادی‌سازی خشونت در سیستم قضایی ایران منجر شده است. در دههٔ ۷۰ علاوه بر [[قتل‌های زنجیره‌ای]] و شکنجه و سربه‌نیست کردن مخالفان، بسیاری از دانشجویان دستگیر، [[شکنجه]] و ناپدید شدند. امری که در دهه‌های بعدی تا همین امروز ۳۰ شهریور ۱۴۰۳ ادامه دارد.  

نامه آیت‌الله [[حسینعلی منتظری]] قائم مقام وقت رهبری به خمینی:<blockquote>«آیا می‌دانید که جنایاتى در زندان‌هاى جمهورى اسلامى بنام اسلام در حال وقوع‌اند که شبیه آن در رژیم منحوس شاه هرگز دیده نشد؟ آیا می‌دانید که تعداد زیادى از زندانی‌ها تحت [[شکنجه]] توسط بازجویانشان کشته شده‌اند؟

آیا می‌دانید که در زندان (شهر) مشهد، حدود ۲۵ دختر بخاطر آنچه بر آنها رفته بود … مجبور به درآوردن تخمدان یا رحم شدند؟ آیا می‌دانید که در برخى زندان‌هاى جمهورى اسلامى دختران جوان به زور مورد تجاوز قرار می‌گیرند؟»<ref name=":5">[https://factnameh.com/fa/fact-checks/2019-01-17-torture فکت‌نامه-شکنجه در ایران: تخلف‌ موردی یا سازمان‌یافته؟]</ref></blockquote>سایت فکت‌نامه و دویچه‌وله اسامی ۳۱ نفر را که طی سه دهه ۷۰ تا ۹۰ در زیر شکنجه به قتل رسیده‌اند آورده‌اند. عکس ضمیمه است.<ref name=":5" /> <ref>[https://www.dw.com/fa-ir/iran/a-47088381 دویچه‌وله-شکنجه در ایران: تخلف‌ یک بازجو یا روش یک نظام؟]</ref>

عفو بین‌الملل در این بیانیه که روز ۲۴ شهریور منتشر شد، گفته است: «این عدم پاسخ‌گویی در حالی ادامه یافته که بر اساس گزارش‌های قابل اعتنا، مرگ‌ این افراد ناشی از شکنجه یا سایر بدرفتاری‌ها یا استفاده مرگبار از سلاح گرم و گاز اشک‌آور توسط مقامات بوده است. عفو بین‌الملل برای نمونه به فقدان هرگونه پاسخگویی در رابطه با مرگ یاسر منگوری، ۳۱ ساله، که روز ۱۷ شهریور ۱۴۰۰ توسط مسئولان وزارت اطلاعات در ارومیه به خانواده وی گزارش شد،‌ به عنوان تازه‌ترین مورد اشاره کرده و گفته است: «تا به امروز، حتی یک نفر از مسئولان در قبال این مرگ‌های در حین بازداشت مجبور به پاسخگویی نشده و به دست عدالت سپرده نشده [است.]»<ref name=":0" />

عفو بین‌الملل با اشاره به ویدیوهای درز کرده از شواهد بدرفتاری در اوین، این را «نشان‌دهنده بحران دیرینه مصونیت از مجازات در ایران ... که موجب شده شکایات مرتبط با شکنجه و کشتار توسط ماموران حکومتی همواره بدون تحقیق و عقوبت باقی بمانند.» عفو بین‌الملل با انتشار فهرست و برخی مشخصات افرادی که در حین بازداشت جان باخته‌اند، تاکید کرده که ده‌ها مورد مرگ در بازداشت «که گمان می‌رود با محرومیت از مراقبت‌های پزشکی در ارتباطند» در این فهرست نیست. عفو بین‌الملل به همراه ۹ سازمان حقوق بشری دیگر از کشورهای عضو شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواسته است با تاسیس «یک سازوکار تحقیقاتی و پاسخگویی برای جمع آوری، نگهداری و تجزیه و تحلیل شواهد و اسناد مرتبط با جدی‌ترین جنایات بین‌المللی صورت گرفته در ایران ... زمینه برگزاری محاکمه‌های کیفری عادلانه را فراهم سازند.»<ref name=":0" />

در گزارش تهیه شده توسط ترانمای عدالت برای ایران صفحه ۲۴ نسخه پی‌دی اف آن آمده است: <blockquote>«جمهوری اسلامی که موفق شده بود نسلی از مخالفان خود را در دهه ۶۰ با استفاده از سیاست زندان و اعدام سرکوب کند، در دهه ۷۰ که دیگر با آن تعداد وسیع مخالفان روبه رو نبود سیاستی متفاوت برای سرکوب مخالفان خود در پیش گرفت که می‌توان به آن نام سیاست ترور و انکار نام نهاد در چارچوب این ،سیاست دولت ایران مخالفان سیاسی خود در خارج و داخل ایران را هدف قرار داد.»<ref>[https://justice4iran.org/persian/wp-content/uploads/2013/06/CWP-2th-FA.pdf جنایت بی عقوبت بخش دوم دهه ۷۰ و ۸۰]</ref></blockquote>سایت مجاهد در این رابطه آورده است: در دههٔ ۷۰ علاوه بر قتل‌های زنجیره‌یی و شکنجه و سربه‌نیست کردن مخالفان، بسیاری از دانشجویان را ـ در جریان وقایع کوی دانشگاه تهران ـ با فرمان خلیفهٔ ارتجاع، دستگیر، شکنجه و ناپدید کردند.<ref name=":3" />

علی‌اکبر سعیدی سیرجانی در ۶ آذر ۱۳۷۳ به‌قتل رسید. او نویسنده‌ای مستقل بود که کتابهایش بنا بر گفته خودش در دهه ۷۰ ممنوع الانتشار شد. او ۲۴ اسفند ۱۳۷۲ پس از خروج از منزلش توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. در سالهای ۱۳۷۱ و ۱۳۷۲ آقای سعیدی سیرجانی  طی سه نامه سرگشاده به [[خامنه‌ای]] رهبر جمهوری اسلامی، فضای امنیتی و خفقان‌آور حاکم بر حوزه فرهنگ و مطبوعات را به نقد کشید و به استبداد سیاسی و مذهبی حاکم اعتراض کرد. در پاسخ به یکی از این نامه‌ها،‌ خامنه‌ای پاسخ تندی را از طریق کیومرث صابری فومنی برای وی فرستاد. لحن این جوابیه آنچنان عتاب‌آلود بود که بنا به گفته خود آقای سعیدی «قاصد را نیز شرمنده کرده بود و از هر مسلمان باتقوایی بعید می نمود». آقای سعیدی سیرجانی آخرین نامه‌اش به رهبری را در پاسخ به این جوابیه نوشت و به قول خودش فرمان آتش را صادر کرد: <blockquote>''«آدمیزاده‌ام، آزاده‌‏ام و دلیلش همین نامه، که در حکم فرمان آتش است و نوشیدن جام شوکران. بگذارید آیندگان بدانند که ‏در سرزمین بلاخیز ایران هم بودند مردمی که دلیرانه از جان خود گذشتند و مردانه به استقبال مرگ رفتند.‏»'' (وبسایت سعید سیرجانی)<ref name=":4">[https://www.iranrights.org/fa/memorial/story/-7273/aliakbar-saidi-sirjani بنیاد برومند- علی‌اکبر سعیدی سیرجانی]</ref></blockquote>در حالیکه بنا به گفته خانواده‌اش او هیچ سابقه بیماری قلبی نداشته است (گزارشگر ویژه سازمان ملل، ۱۶ ژانویه ۱۹۹۵) روزنامه دولتی جمهوری اسلامی به نقل از یک "منبع موثق" علت مرگ او را عارضه حاد قلبی اعلام کرد (دوشنبه ۷ آذر ۱۳۷۳). تاریخ دقیق مرگ او برای خانواده‌اش مشخص نیست و این تاریخ در وبسایت رسمی آقای سعیدی سیرجانی ۴ آذر ۱۳۷۳ اعلام شده است<ref name=":4" />

بنا بر گفته عمادالدین باقی یکی از همکاران [[سعید امامی]] نزد یکی از روحانیان مشهور که نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی بود، فاش کرده بود که سعیدی سیرجانی در زندان توسط سعید امامی و با استعمال شیاف حاوی پتاسیم که منجر به سکته می‌شود به قتل رسید و پزشکی قانونی هم در همان زمان مرگ او را ناشی از سکته قلمداد کرد.<ref name=":4" />

آقای موسوی خوئینی می‌گوید: <blockquote>«دانشگاه الزهرا و خانم رهنورد تأیید کردند خانم علیزاده، دانشجوی این دانشگاه بوده و مفقود شده است. تأیید کردند که فعالیت‌هایی هم داشته و یک دانشجوی عادی که فقط کلاس درس برود نبوده. خانم رهنورد در این حد از بخش‌های مختلف دانشگاه کسب اطلاع کرده بود و پیگیری‌های ایشان هم نتیجه ای نداشت. خیلی ناراحت بود و می‌گفت هرچه داریم پیگیری می‌کنیم کسی برعهده نمی‌گیرد که ایشان را بازداشت کرده باشد.»<ref>[https://www.radiofarda.com/a/31440713.html ۲۲ سال پس از کوی دانشگاه ۱۳۷۸؛ فرشته علیزاده کجاست؟]</ref></blockquote>[[سعید امامی|سعید امامی،]] از شکنجه‌گران و قاتلین معروف جمهوری اسلامی که بخصوص نام او در جریان [[قتل‌های زنجیره‌ای]] به اوج معروفیت رسید در نهایت و برای سفیدسازی [[وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی|وزارت اطلاعات]] زیر شکنجه وزارت اطلاعات به قتل‌ رسید. سایت دیدبان ایران در مقاله‌ای مشروح داستان سعید امامی را آورده است. از جمله نوشته است: سعید امامی بر اثر شکنجه فوت کرد. در ماجرای قتل‌های زنجیره‌ای، شهبازی بر اساس نظریات خود معتقد به وجود شبکه نفوذ سازمان یافته و گسترده اسرائیل است. تیم بازجویی پرونده نیز که به همین نگاه معتقد است، برای رسیدن به این اعترافات، متوسل به شکنجه متهمان می‌شوند. روندی که نهایتا منجر به کشته شدن سعید امامی و مجروحیت شدید همسرش و سایر متهمان می‌شود.<ref>[https://www.didbaniran.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-3/90589-%D8%B3%D8%B9%DB%8C%D8%AF-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D8%A7%D8%AB%D8%B1-%D8%B4%DA%A9%D9%86%D8%AC%D9%87-%D9%81%D9%88%D8%AA-%DA%A9%D8%B1%D8%AF-%D9%86%D9%87-%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%81%D8%AA سعید امامی بر اثر شکنجه فوت کرد نه داروی نظافت!]            </ref>  

[[سعید زینالی]] فارغ‌التحصیل رشته کامپیوتر زاده ۱۳۵۵ روز ۲۳ تیر ۱۳۷۸ از منزل خارج و طبق گفته همسایه افراد ناشناس او و چراغی زنجانی را به زور سوار ماشین کرده و بردند. احمد باطبی که در آن زمان در زندان توحید (کمیته مشترک سابق) بوده است عنوان کرده که صدای ماموران زندان را می‌شنیده است که مرد جوانی به نام زینالی را برای بازجویی می‌بردند و به سلول انفرادی باز می‌گردادند. آقای باطبی نام کوچک او را نمی‌داند. خانواده او همه‌گونه تلاش برای یافتن ردی از او کرده‌اند. گونه‌های مختلفی از پاسخ را از ارگانهای مختلف شنیده‌اند. از جمله در سال ١٣٨٦، معاون دادستان تهران به خانم زینالی گفت که سعید «وطن فروش» و «منافق» است، اطلاعات امنیتی را به [[سازمان مجاهدین خلق ایران|سازمان مجاهدین خلق]] رسانده و در حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران زندانی است. او به خانم زینالی گفت که سراغ پسرش را از حفاظت اطلاعات سپاه و بیت رهبری بگیرد. وی ادامه داد که سعید زینالی «تا کنون همکاری نکرده» است.<ref>[https://www.iranrights.org/fa/memorial/story/61156/said-zeinali بنیاد برومند - یک سرگذشت - سعید زینالی]</ref>  

زهرا بنی‌یعقوب، پزشک نابغهٔ همدانی به جرم مبهم و مسخرهٔ «ارتکاب جرم مشهود» از سوی مزدوران ستاد امر به معروف و نهی از منکر همدان دستگیر شد و در اثر ضرب و شتم و شکنجه در مهر ۱۳۸۶ به‌قتل رسید.<ref name=":2" /> پدر زهرا بنی‌یعقوب یکی از اعضاء سپاه پاسداران بود.<ref name=":6">[https://www.azadi-b.com/?p=29621 آزادی بیان - مرگ دختر دانش‌آموز ۱۴ ساله بر اثر تجاوز به او در زندان!]</ref>

(۲۵دی ۱۳۸۶) ابراهیم لطف‌اللهی، دانشجوی سال چهارم حقوق را دستگیر کرده و زیر شکنجه به‌قتل رساندند.<ref name=":3">[https://m.mojahedin.org/id/50322f8b-4371-4eda-a028-8b7f72cf189d قتل زیر شکنجه، استثنا یا قاعده؟]</ref> مسئولان بازداشتگاه علت مرگ او را خودکشی اعلام کردند.<ref>[https://www.bbc.com/persian/iran/story/2008/05/printable/080525_mf_azizpour بی بی سی - مرگ یک فعال دیگر کرد در زندان]</ref>

در جریان قیام ۸۸ بسیاری از دستگیر شدگان (محسن روح‌الامینی، محمد کامرانی، امیر جوادی‌فر، رامین قهرمانی، احمد نجاتی کارگر...) را مخفیانه در [[زندان کهریزک]] زیر شکنجه به‌قتل رساندند؛ در این قتل‌ها پاسدار رادان سرکردهٔ کنونی [[نیروی انتظامی جمهوری اسلامی|نیروی انتظامی]] نقش اصلی را داشت. حتی [[رامین پوراندرجانی]] پزشک کهریزک را به‌جرم اطلاع از قتل‌های کهریزک، در ساختمان بهداری نیروی انتظامی کشتند.<ref name=":3" />

ترانه موسوی‌ (۱۳۸۸ – ۱۳۶۰) زن جوانی بود که به‌گفته وب‌گاه نوروز در تجمع ۷ تیر ۱۳۸۸ در اطراف مسجد قبا در خیابان شریعتی توسط نیروهای لباس شخصی دستگیر شد و به‌گفته وب‌گاه پیک ایران احتمال تجاوز جنسی به او وجود دارد. به گفته یکی از دوستان موسوی جسد سوخته وی در حومه قزوین پیدا شده است. ترانه موسوی ۲۸ ساله توسط عوامل حسن طائب، فرمانده بسیج زیر فشار شکنجه و نیز تجاوز جنسی به شهادت رسیده است.<ref name=":6" />

اکبر محمدی اهل آمل به همراه تعداد زیادی از دانشجویان، در ۱۸ تیر ۱۳۷۸ دستگیر و بازداشت شد. آقای محمدی در طی دوران بازداشت به شدت مورد شکنجه، بد رفتاری و آزار جسمی قرار گرفت. این شکنجه‌ها به حدی بود که به صدمات جدی به دیسک کمر، ستون فقرات، دستگاه گوارش و کلیه‌های او منجر شد. اکبر محمدی به عنوان متهم ردیف دوم پرونده کوی دانشگاه، در شهریور ۱۳۷۸ به اعدام محکوم شد. این حکم در فروردین ۱۳۸۰ به ۱۵ سال حبس تقلیل یافت.  

 

از مرخصی استعلاجی به زندان برگردانده شد که علت را وکیل خانواده محمدی انتشار کتاب خاطرات ایشان عنوان نمود. بعد از اعتصاب غذا و وخامت حالش و انتقال به بهداری زندان توسط هم‌بندی‌هایش او را در حالی که به گفته خودش سکته خفیف قلبی کرده بود به بند برگرداندند و این در حالی بود که رئیس بهداری به مدیریت زندان هشدار داده بود ایشان اگر به شرایط ایشان پاسخ ندهید، خواه ناخواه با یک جنازه روبرو خواهیم بود که مدیریت دستور می‌دهد به بند برگردانیدش و بگذارید همانجا بمیرد». (پیک ایران – ۱۷ مرداد ۱۳۸۵).  

 

آقای محمدی در روز نهم از اعتصاب غذا، در حالی که از دو روز پیش دست به اعتصاب غذای خشک زده بود، در حمام زندان اوین دچار ایست قلبی شد و تلاش پزشکان زندان برای احیای وی بی‌نتیجه ماند و ایشان در ۸ مرداد ۱۳۸۵ در پی ۹ روز اعتصاب غذا در زندان اوین درگذشت. (ایران پرس نیوز – ۹ مرداد  ۱۳۸۵)<ref>[https://www.iranrights.org/fa/memorial/story/-8065/akbar-mohammadi بنیاد برومند - یک سرگذشت - اکبر محمدی]</ref>

کاوه عزیز پور ۲۵ ساله و ساکن مهاباد، دو سال پیش به اتهام ارتباط با احزاب اپوزیسیون کرد از سوی اداره اطلاعات مهاباد بازداشت و صبح جمعه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۸۷پس از اینکه نزدیک به ۲۰ روز را به دلیل سکته مغزی در نتیجه شکنجه در حالت کما گذراند، در بیمارستان ارومیه درگذشت.<ref>[https://www.iransos.com/gozaresh/05.08/18.05/kaveh_azizpour.htm کاوه عزیز پور، فعال سیاسی کرد، بر اثر شکنجه درگذشت]</ref> بازجویان اطلاعات عزیزپور را زیر شکنجه کشته‌اند.<ref>[http://www.fadai.org/message/unicode/el030387.htm اعلامیه هیئت سیاسی ـ اجرایی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)]</ref>

امیدرضا میرصیافی، سوم اردیبهشت ماه ۱۳۸۷، امیدرضا میرصیافی، وبلاگ‌نویس که وبلاگ «روزنگار» را با محتوایی بیشتر فرهنگی و گاه سیاسی می‌نوشت، دستگیر شد. میرصیافی ۴۱ روز بعد از بازداشت، با وثیقه‌ی ۱۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. آبان ماه همان سال از سوی دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به ۶ ماه زندان، و به اتهام توهین به آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله خمینی به دوسال حبس محکوم شد و برای اجرای حکم راهی زندان اوین شد.  

 

نزدیک به چهارماه بعد، در ۲۸ اسفندماه ۱۳۸۷، امیدرضا میرصیافی در زندان اوین درگذشت و نام او در جهان به عنوان اولین وبلاگ‌نویسی که در زندان‌های نظام‌های سرکوب‌گر جان خود را از دست داد، به ثبت رسید.<ref>[https://www.dw.com/fa-ir/%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%A8%D9%88%D8%AF-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D9%88%D8%A8%D9%84%D8%A7%DA%AF%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%A7%D8%AF/a-15310903 دویچه‌وله یادبود روز آزادی وبلاگ‌نویسی که در زندان جان داد]</ref> دکتر حسام فیروزی، پزشک و فعال حقوق‌بشر زندانی نیز که به عنوان متخصص شاهد مرگ میرصیافی بوده، گفته است که مرگ وی نتیجه‌ی بی‌توجهی مسئولان زندان و کادر پزشکی بوده است.<ref>[https://www.dw.com/fa-ir/%D8%AF%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA-%D9%88%D8%A8%D9%84%D8%A7%DA%AF%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%88%DB%8C%D9%86/a-4109768 درگذشت وبلاگ‌نویس ایرانی در زندان اوین]</ref>  

[[محسن دگمه‌چی|محسن دکمه‌چی،]] زندانی سیاسی که به جرم کمک به خانواده زندانیان سیاسی و داشتن فرزندی در کمپ اشرف به زندان محکوم شده بود روز دوشنبه ۸ فروردین ۱۳۹۰ در سن ۵۳ سالگی در بیمارستانی در تهران‌دار فانی را وداع گفت، آقای محسن دگمه‌چی در زندان به بیماری سرطان پانکراس مبتلا شده بود و علیرغم دردهای شدید و کاهش وزن مقامات زندان هرگز اجازه درمان و یا ملاقات حضوری با خانواده را به او ندادند.  

به گفته یکی از همبندی‌های او هنگامی که حال آقای دگمه‌چی رو به وخامت گذاشت او را به بیمارستان بردند و حتی در زمان عمل جراحی نیز او را با دست‌بند و پابند به تخت بسته بودند. علاوه بر فشارهای جسمی و ندادن دارو و ندادن اجازه برای شیمی درمانی حتی خانواده آقای دگمه‌چی نیز قادر به ملاقات یا مراقبت از وی نبودند. مرگ اقای دگمه‌چی یک اعدام از قبل برنامه‌ریزی شده بود. مقامات زندان با علم به عواقب عدم درمان به‌طور عمد اقای دگمه‌چی را در سن ۵۳ سالگی به دام مرگ فرستادند. عدم درمان زندانیان سیاسی و عدم رسیدگی به بیماران یکی از روشهای رایج شکنجه در زندانهای ایران است که کمتر مورد توجه مقامات بین‌المللی قرار گرفته است.<ref>[https://news.mojahedin.org/i/news/81246 سایت مجاهد -زجر کش کردن زندانیان سیاسی قتل عمد حساب شده است و باید متوقف شود]</ref>  

محسن دگمه‌چی که در شهریور ماه سال ۱۳۸۸ بازداشت شده بود، از سوی یکی از شعبه‌های دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی به ۱۰ سال حبس تعزیری و تبعید به زندان کرج محکوم شده بود. از وی به عنوان یک فعال سیاسی در بازار نام برده شده است، کمک مالی به خانواده زندانیان سیاسی اعلام شده است. هر چند در برخی گزارش‌های دیگر هواداری از مجاهدین خلق هم یکی دیگر از اتهام‌های این زندانی سیاسی برشمرده شده است.<ref>[https://www.radiofarda.com/a/f11_iran_postelection_mohsen_dokmechi_died/3541029.html رادیو فردا - درگذشت یک زندانی سیاسی در بیمارستان] </ref>

[[ستار بهشتی]]، جوان وبلاگ‌نویس اهل رباط‌ کریم که در آبان ۱۳۹۱ توسط پلیس فتا دستگیر شد. به جرم «اقدام علیه امنیت ملی از طریق فعالیت در شبکهٔ اجتماعی و فیس‌بوک» به زیر شکنجه رفت و سپس به‌قتل رسید.<ref name=":2" /><ref name=":3" />

کاووس سیدامامی (در تاریخ ۱۹ بهمن ۱۳۹۶)، فعال محیط زیست ایرانی‌ـ‌کانادایی که در روایت مقامات قضایی از مرگ او به عنوان خودکشی یاد می‌شود نیز یکی دیگر از نمونه‌های سناریوسازی مقامات درباره کشته شدن بازداشت‌شدگان است. دو هفته پس از بازداشت کاووس سید امامی مقامات قضایی با اعلام مرگ وی در زندان مدعی شدند که وی خودکشی کرده است.  

در آن زمان وکیل خانواده سیدامامی اعلام کرده بود در گزارش معاینه اولیه پزشکی قانونی «میزان کبودی‌ها در نقاط مختلف بدن، جای تزریق پوستی روی جسد و وضعیت جمود نعش که نشان می‌دهد فوت چه زمانی اتفاق افتاده‌است» مشهود بوده‌ است. وکیل سیدامامی گفته بود که علت دقیق مرگ از سوی پزشکی قانونی اعلام نشده‌ است.<ref name=":1" /> <ref>[https://www.radiofarda.com/a/Iranian-environment-activist-died-in-jail-after-two-week-of-his-arrest/29032386.html رادیو فردا - کاووس سید امامی، استاد دانشگاه «دو هفته پس از بازداشت در زندان درگذشت»]</ref>

در جریان قیام ۹۶ [[سینا قنبری]]، [[وحید حیدری]]، [[سارو قهرمانی]] زیر شکنجه به‌قتل رسیدند.<ref name=":3" />

علیرضا شیرمحمدعلی ۲۱ ساله که از جمله به اتهام "توهین به رهبری" زندانی بود دوشنبه شب به دست دو زندانی دیگر در [[زندان فشافویه]] در ۲۰ خرداد ۱۳۹۸ در جنوب تهران به قتل رسید. علیرضا شیرمحمدعلی به نگهداری خود با زندانیانی که جرایم غیرسیاسی داشتند معترض بود و به همین دلیل در اسفند ۹۷ اعتصاب کرده بود. او در نامه‌ای سرگشاده از "عدم امنیت جانی" و "شرایط غیر انسانی زندان فشافویه" انتقاد کرده بود. علیرضا شیرمحمدعلی ۲۴ تیرماه ۱۳۹۷ به دلیل فعالیت در فضای مجازی بازداشت شد.

 

مهرداد تالشی، جوان کُرد بازداشت شده که گفته شده او نیز زیر شکنجه طی روزهای گذشته جانش را ازدست‌ داده است.<ref>[https://www.independentpersian.com/node/123771/%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C/%D8%B4%DA%A9%D9%86%D8%AC%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%AA%DB%8C%DA%A9-%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D8%B9%D9%82%DB%8C%D8%AF%D8%AA%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%9B-%D8%AC%D9%85%D9%87%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%B3%D8%B1%DA%A9%D9%88%D8%A8 شکنجه سیستماتیک زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران؛ جمهوری سرکوب] </ref>

 

مهرداد سپهری، در ۴ آبان ۱۳۹۹ جوان مشهدی به نام مهرداد سپهری توسط پلیس دستگیر شده است. در این فیلم تلخ جوان مشهدی صحبت می‌کند و پلیس به زعم خود برای تادیب او از اسپری فلفل استفاده می‌کند و آن را به صورت جوان می‌زند و جایی که می‌بیند اسپری افاقه نمی‌کند، در حالیکه مهرداد سپهری را به ستون برق بسته، به صورت متوالی به بدن او شوکر برقی می‌زند. نکته دردناک‌تر اینکه مردمی که تماشاچی ماجرا هستند، زمانی که پلیس از اسپری یا شوکر استفاده می‌کند، بلندتر می‌خندند. آنگونه که منابع محلی از مشهد خبر داده‌اند حجم ضرب و جرح بر بدن مهرداد سپهری در حدی بوده که بدن نیمه جان او را سوار ماشین پلیس می‌کنند و او در راه جان باخته است. <ref>[https://www.rouydad24.ir/fa/news/235822/%D9%85%D8%B1%DA%AF-%D8%AF%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B4-%D9%85%D9%87%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%D8%B3%D9%BE%D9%87%D8%B1%DB%8C-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B4%D9%87%D8%AF%DB%8C-%D9%88-%DA%86%D9%86%D8%AF-%D8%B3%D9%88%D8%A7%D9%84-%DA%86%D9%87-%DA%A9%D8%B3%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D8%A7%D9%85%D9%88%D8%B1-%D8%B3%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B8%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D9%82%D8%AF%D8%B1%D8%AA-%D9%86%D8%A7%D9%85%D8%AD%D8%AF%D9%88%D8%AF-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%AF%D9%87%D8%AF سایت رویداد ۲۴- مرگ دلخراش مهرداد سپهری جوان مشهدی و چند سوال]</ref>  

[[هدی صابر|هدی رضازاده صابر]]، در ۲۱ خرداد ۱۳۹۱، هدی رضازاده صابر، روزنامه‌نگار، پژوهشگر، فعال ملی مذهبی و زندانی سیاسی در دهمین روز اعتصاب عذای خود در راه انتقال به بیمارستان جان باخت. زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین با امضای شهاد‌ت‌نامه‌ای، علت مرگ هدی صابر را ضرب و شتم از سوی ماموران زندان اوین اعلام کردند. حکومت ایران با رد این شهادت‌نامه، مرگ این زندانی سیاسی را نارسایی قلبی عنوان کرد.<ref>[https://justice4iran.org/persian/reports/hodasaber/ ۵ سال پس از مرگ هدی ‌صابر، پرونده‌ای که هنوز باز است]</ref> زندانیان دیگر گزارش کرده‌اند که او در بهداری اوین توسط مامورانی که لباس پرستار پوشیده بودند مورد ضرب وشتم واقع شده و بر اثر آن جان باخت.([[هدی صابر|ایران پدیا هدی صابر]])  

محمد راجی، به گزارش سایت مجذوبان نور محمد راجی، یکی از دراویش گنابادی که در روز اول اسفند ماه ۱۳۹۶در تهران بازداشت شده بود‌‌"بر اثر ضربات وارده در حین بازجویی در بازداشتگاه پلیس" جان خود را از دست داده است. محمد راجی یکی از صدها دراویش گنابادی بود که در جریان درگیری‌های روز اول اسفند در خیابان پاسداران تهران بازداشت شدند.<ref>[https://www.dw.com/fa-ir/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%B1%D8%A7%D8%AC%DB%8C-%DB%8C%DA%A9%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B4-%DA%AF%D9%86%D8%A7%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AD%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%AC%D9%88%DB%8C%DB%8C-%DA%A9%D8%B4%D8%AA%D9%87-%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA/a-42821067 محمد راجی، یکی از دراویش گنابادی "حین بازجویی" کشته شده است]</ref>  آقای راجی قبلا از اعضای سپاه پاسداران بود که استعفا داده و متعاقبا به سلک دروایش گنابادی در‌آمد. سپاه پاسداران تلاش زیادی برای انصراف او از درویش شدن نمود اما او راهش را انتخاب کرده بود. در پی حمله نیروهای امنیتی در سی بهمن ماه ۱۳۹۶ بازداشت شد.  او بعد از ظهر همان روز، به همراه شماری از دراویش در اعتراض مقابل کلانتری ۱۰۲ پاسداران حضور پیدا کرده بود و از ناحیه سر زخمی شده بود. بنا به اطلاعات موجود، مرگ آقای راجی پس از بازداشتش روز ۱ اسفند ۱۳۹۶ به وقوع پیوسته است.<ref>[https://www.iranrights.org/fa/memorial/story/-8762/mohammad-raji بنیاد برومند - یک سرگذشت محمد راجی]</ref>  

وحید صیادی نصیری، زندانی سیاسی- عقیدتی،  پس از شصت روز اعتصاب غذای خشک جان سپرد. صیادی نصیری که به اتهام‌های سیاسی - عقیدتی محکوم به حبس شده بود در بند زندانیان جرائم خطرناک زندان قم نگهداری می‌شد و خواستار انتقال به زندان اوین یا گوهردشت کرج بود.<ref>[https://anfpersian.com/khrdstn/%D9%88%D8%AD%DB%8C%D8%AF-%D8%B5%DB%8C%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D9%86%D8%B5%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D9%BE%D8%B3-%D8%A7%D8%B2-%D8%B4%D8%B5%D8%AA-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D8%A8-%D8%BA%D8%B0%D8%A7-%D8%AC%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%A7%D8%AF-47518 آ ان اف - وحید صیادی نصیری پس از شصت روز اعتصاب غذا جان داد]</ref> وحید صیادی نصیری، زندانی سیاسی-عقیدتی، پس از حدود دو ماه اعتصاب غذا در زندان لنگرود قم درگذشت. این خبر را مسئولان زندان، امروز چهارشنبه ۲۱ آذر به خانواده او اعلام کرده‌اند. آقای نصیری به سبب آسیب‌های ناشی از اعتصاب غذا در بیمارستان بستری شده بود و در همانجا درگذشت. درخواست او در هنگام اعتصاب غذا، دادرسی عادلانه و انتقال به زندان اوین یا گوهردشت کرج به دلیل تفکیک جرائم بود.<ref>[https://www.bbc.com/persian/iran-46546514 بی بی سی - وحید صیادی نصیری بر اثر اعتصاب غذا در زندان قم درگذشت]</ref>  

[[کیانوش زندی]] جوان ۲۴ ساله اهل سنندج که بعد از اعلام خبر کشته شدن سارو قهرمانی، توسط اقوام سارو اعلام شد فردی به نام کیانوش زند نیز همانند سارو در زندان و تحت شکنجه کشته شده‌ است.  

 

در ۳۰ دی ۱۳۹۶ و ۶ روز پس از آنکه سرهنگ بازنشسته نیروی انتظامی و شوهر خاله سارو قهرمانی یعنی محمدرضا آرین، به فرد دیگری به نام کیانوش زند اشاره کرد که همراه با سارو در زندان سنندج جان خود را از دست داده‌ بود، کمپین حقوق بشر در ایران اعلام کرد که در گفتگو با خانواده کیانوش زندی، به آن‌ها اعلام شده‌ است که در ۲۳ دی ماه مأموران وزارت اطلاعات با مراجعه به خانه کیانوش زندی، مادر او را برای دفن جسد در قبری که از پیش در بهشت محمدی سنندج آماده کرده بودند برده و او را دفن کرده‌اند. براساس گفتهٔ خانواده وی، کیانوش در ۱۲ دی مفقود شده بود.

ساسان نیک‌نفس'''،''' طبق گفته هم‌بندانش توسط قوه قضاییه به قتل رسید.<ref>[https://ettelaat.net/1400/03/21/48853/ اطلاعات نت - بیانیه هم‌بندان ساسان نیک‌نفس: او توسط قوه قضاییه به قتل رسیده است]</ref> <ref>[https://iranfreedom.net/%d8%b3%d8%a7%d8%b3%d8%a7%d9%86-%d9%86%db%8c%da%a9-%d9%86%d9%81%d8%b3/ ایران آزادی - ساسان نیک نفس توسط قوه قضائیه به قتل رسید!]</ref> ساسان نیک‌نفس به‌رغم وضعیت نامناسب سلامت جسمی که مناسب حبس نبود زندانی شد. ۱۸ خرداد ۱۴۰۰ ـــ یک زندان سیاسی دیگر در بازداشت حکومت جمهوری اسلامی ایران جان داده است.  

 

بر اساس اطلاعیه‌‌ی سازمان زندان‌های تهران که خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در تاریخ ۱۷ خرداد منتشر کرد، ساسان نیک‌نفس، که به‌رغم بروز مشکلات متعدد سلامت جسم و روان زندانی شده بود، در تاریخ ۱۵ خرداد پس از آن‌که «داشت از هوش می‌رفت» در بیمارستان فیروزآبادی درگذشت. این در حالی‌ست که بهدارانِ زندان سرگرم معاینه‌ی نیک‌نفس بودند. سعید دهقان، وکیل حقوق بشر، پس از انتشار خبر جان دادن ساسان نیک‌نفس ، در صفحه توئیتر خود نوشت، «مرگ ساسان نیک‌نفس به‌دلیل بی‌توجهی مقامات به عدم‌ تحمل کیفر او می‌تواند قتل عمد باشد».<ref>[https://persian.iranhumanrights.org/1400/03/ebrahim-raisi-sasan-niknafs-political-prisoners/ کمپین حقوق بشر-انتخابات ایران؛ زندانیان سیاسی زیر نظر ابراهیم رئیسی، نامزد انتخابات ریاست جمهوری، جان می‌دهند]</ref>

قتل‌های وحشیانه‌یی که در جریان قیام ۱۴۰۱ با قتل نیکا شاکرمی، دکتر [[آیدا رستمی]] و... ادامه داشت و هم‌چنان ادامه دارد.<ref name=":3" />

رامین فاتحی، اسماعیل دزوار، امید حسینی، هیمن آمان، [[شادمان احمدی]]، [[محمد حاجی رسول‌پور]] و [[شهریار عادلی]] در جریان خیزش انقلابی در کردستان، بعد از بازداشت زیر شکنجه به قتل رسیدند.<ref name=":7">[https://kurdpa.net/fa/news/2023/04/80 روایتی از نحوه قتل حکومتی شادمان احمدی در زیر شکنجه]         </ref>

رژیم ایران هیچ‌گاه مسئولیت قتل‌های زیر شکنجه را نپذیرفته است و معمولا آن را توجیه می‌کند. سایت [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] می‌نویسد:<blockquote>قاعده دیگر هم وقاحت رژیم در ماستمالی کردن جنایت‌هاست. نمونه‌اش هم اطلاعیه‌های نیروی انتظامی تحت‌امر پاسدار مؤمنی وزیر کشور رژیم که پزشکیان وی را مأمور تحقیق کرده است.