حاج خلیل رضایی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حاج خلیل رضایی'''، (زاده ۱۲۹۸- درگذشت ۱۶ آذر ۱۳۸۲)، در محلات اراک به‌دنیا آمد. هنگامی که یک‌ساله بود مادر خود را از دست داد و در ۱۳سالگی با فوت پدر به تهران رفت. حاج خلیل رضایی در ۲۲سالگی به‌دنبال اوج‌گیری نهضت [[نهضت ملی شدن صنعت نفت ایران|ملی شدن صنعت نفت]]، هوادار [[دکتر محمد مصدق]] شد. بعد از [[کودتای ۲۸ مرداد]] ۱۳۳۲ علیه دکتر مصدق، خلیل‌ رضایی در کنار [[سید محمود طالقانی|سید محمود طالقانی]] به مبارزه خود علیه دیکتاتوری شاه ادامه داد. او در این هنگام از مؤسسان کانون فعالیت برای آزادی زندانیان سیاسی بود. حاج خلیل رضایی بعد از دست‌گیری بنیانگذاران [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] و پسرانش [[احمد رضایی]] و [[رضا رضایی]] در شهریور ۱۳۵۰، بارها توسط [[ساواک]] احضار، بازجویی و زندانی شد. رضا رضایی عضو مرکزیت سازمان مجاهددین خلق ایران بود. فرزند دیگر او که پس از [[شکنجه|شکنجه‌]]<nowiki/>های بسیار توسط ساواک اعدادم شد [[مهدی رضایی]] بود. تعداد دیگری از اعضاء خانواده حاج خلیل رضایی پس از [[انقلاب ضد سلطنتی]] توسط رژیم جمهوری اسلامی به قتل رسیدند. حاج خلیل رضایی در ۱۵ آذر ۱۳۸۲ در بیمارستانی در شهر پونتواز پاریس درگذشت.

حاج خلیل رضایی در سال ۱۲۹۸ در محلات اراک به دنیا آمد. هنگامی که یک‌ساله بود مادر خود را از دست داد. در دوران کودکی همزمان با تحصیل در مکتب‌خانه، در کنار کوره‌ی داغ به کار پرمشقت آهنگری می‌پرداخت و کمک کار پدرش بود. در ۱۳ سالگی و بعد از فوت پدرش به تهران رفت، وارد بازار شد و روی پای خود ایستاد. خلیل‌الله رضایی در ۱۳سالگی با فوت پدر به تهران رفت و از این نقطه به بعد برای ادامه‌ی زندگی روی پای خود ایستاد.<ref name=":0" />  

مسعود و مریم، فرزندان مجاهد و مبارز عزیزم!<blockquote>«افتخار دارم که در سرتاسر زندگی از سن ۲۲سالگی در مبارزه بوده و تا آخرین روز هم هستم. من عاشق دکتر مصدق بودم و حتی به‌وسیله‌ی کاشانی خائن در مجلس به حضور مصدق رسیدم و خواستم دستش را ببوسم، او صورت مرا بوسید و همین کاشانی خائن که من چه‌قدر از نظر مادی به او کمک می‌رساندم، پس از دست‌گیری مصدق با روزنامه‌ی الاهرام مصاحبه کرد و در حالی که سیگار می‌کشید، وقتی خبرنگار پرسید از نظر شما باید با مصدق چه کرد؟ با کمال وقاحت گفت: «فقط اعدام».</blockquote>این را برای حفظ در سینه‌ی تاریخ نوشتم.

حاج خلیل رضایی، پدر رضایی‌ها دارای هشت فرزند از خانم زهرا نوروزی (عزیز رضایی) بنام‌های احمد، رضا، فاطمه، صدیقه، مهدی، مهین، آذر و ابوالقاسم (محسن) که همگی از اعضاء [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] بودند که همگی به جز فاطمه و محسن رضایی در مقاطع مختلف شهید شدند. فاطمه و محسن رضایی هم اکنون از اعضاء [[سازمان مجاهدین خلق ایران|سازمان مجاهدین خلق]] و [[شورای ملی مقاومت ایران]] هستند. [[موسی خیابانی]] از اعضاء به نام سازمان مجاهدین خلق ایران همسر آذر رضایی دختر حاج خلیل رضایی و علی زرکش از مسئولان سازمان مجاهدین خلق ایران، همسر مهین رضایی دختر دیگر حاج خلیل رضایی بود. [[موسی خیابانی]] در سال ۱۳۶۰ در یک خانه تیمی در تهران به همراه همسر خود محاصره شد و به شهادت رسیدند. [[علی زرکش]] در [[عملیات فروغ جاویدان]] به شهادت رسید.