بابک علیپور
بابک علیپور، (متولد سال ۱۳۶۳، رشت) یکی از برجسته‌ترین فعالان مدنی و سیاسی ایران است که به دلیل فعالیت‌هایش در دفاع از حقوق بشر و اعتراض به سیاست‌های سرکوبگرانه نظام جمهوری اسلامی، با حکم اعدام مواجه شده است. او در خانواده‌ای با پیشینه سیاسی و مبارزاتی بزرگ شده و از جوانی به مسائل اجتماعی و عدالت‌خواهی علاقه‌مند بود. این مسیر او را به فعالیت‌های گسترده‌ای در سازمان‌دهی تجمعات و حمایت از حقوق قشرها محروم سوق داد.
| بابک علیپور | |
|---|---|
 بابک علیپور | |
| زادروز | ۱۳۶۳ رشت، گیلان |
| محل زندگی | رشت (تا ۱۳۹۷)، اوین (۱۴۰۳-تا کنون) |
| تحصیلات | کارشناسی مهندسی برق |
| از دانشگاه | دانشگاه گیلان |
| پیشه | مهندس، فعال سیاسی |
| سال‌های فعالیت | ۱۳۹۷-تا کنون |
| شناخته‌شده برای | فعالان سیاسی، نهادهای حقوق بشری و مردم ایران |
| جنبش | سازمان مجاهدین خلق ایران |
| مخالفان | نظام جمهوری اسلامی |
| دین | اسلام |
| اتهام‌ها | عضویت در سازمان مجاهدین خلق، بغی، اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور و تبلیغ علیه نظام |
| مجازات‌ها | محکوم به اعدام |
بابک علیپور در سال‌های ۱۳۹۷، ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ به دلیل مشارکت فعال در اعتراضات خیابانی و تلاش برای سازمان‌دهی گروه‌های مدنی دستگیر شد و هم‌اکنون در بند ۲۰۹ زندان اوین، تحت شرایطی غیرانسانی و با محرومیت از حقوق اولیه، در انتظار اجرای حکم اعدام به سر می‌برد. اتهامات او شامل «بغی» (قیام مسلحانه علیه نظام)، «عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران»، «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» و «تبلیغ علیه نظام» است.
فرایند دادگاهی او در سال ۱۴۰۳ به‌صورت مخفیانه و بدون حضور وکیل برگزار شد و دیوان عالی کشور نیز حکم اعدام را تأیید کرد، که این امر واکنش‌های گسترده‌ای را در پی داشت. خانواده‌اش پس از بیش از سه ماه بلاتکلیفی و بی‌خبری، با برگزاری تجمعات اعتراضی در مقابل زندان اوین، تلاش کردند صدای بابک را به گوش جهانیان برسانند، اما این اقدامات با سرکوب شدید مواجه شد.
سازمانهای حقوق بشری و رسانه‌های آزاد این حکم را محکوم کرده و خواستار لغو فوری آن شده‌اند. فعالان خارج از کشور نیز با تظاهرات در شهرهای بزرگ، از جمله لندن و پاریس، و کمپین‌های آنلاین، فشار بر حکومت ایران را افزایش داده‌اند. وضعیت فعلی بابک بسیار وخیم گزارش شده؛ او از مراقبت‌های پزشکی محروم است و آسیب‌های جسمی ناشی از شکنجه، از جمله مشکلات تنفسی و شکستگی استخوان‌ها، زندگی‌اش را در خطر جدی قرار داده است.[۱][۲][۳][۴]
زندگی و تحصیلات
بابک علیپور در سال ۱۳۶۳ در شهر ساحلی و سرسبز رشت، مرکز استان گیلان، به دنیا آمد. خانواده او از نظر سیاسی پیشینه‌ای غنی داشتند؛ پدرش در دهه ۱۳۶۰ به دلیل مخالفت با سیاست‌های رژیم جمهوری اسلامی دستگیر و برای مدتی زندانی شده بود و مادرش نیز از حامیان حقوق زنان و فعالان اجتماعی محلی بود. این فضای خانوادگی، از همان کودکی بابک را با مفاهیمی چون عدالت، آزادی و مبارزه با ظلم آشنا کرد.
او در دوران کودکی اغلب شاهد بحث‌های داغ سیاسی در خانه بود و از سنین پایین کتاب‌هایی درباره تاریخ مبارزات مردمی و حقوق بشر مطالعه می‌کرد. این علاقه‌مندی در دوران نوجوانی او عمیق‌تر شد و او را به سمت فعالیت‌های اجتماعی سوق داد.
پس از اتمام تحصیلات متوسطه با نمرات عالی، بابک وارد دانشگاه گیلان شد و در رشته مهندسی برق تحصیل کرد. دانشگاه گیلان، که یکی از مراکز مهم آموزشی در شمال ایران است، به دلیل سابقه طولانی در فعالیت‌های دانشجویی و سیاسی شناخته شده بود. بابک علیپور در این محیط به سرعت به انجمن‌های دانشجویی پیوست و در جلسات بحث و گفت‌وگو درباره مسائل روز کشور، از جمله سرکوب آزادی بیان و مشکلات اقتصادی، مشارکت فعال داشت.
او همچنین در سازمان‌دهی چندین تجمع دانشجویی نقش داشت که اغلب با هدف اعتراض به سیاست‌های دولت برگزار می‌شدند. این فعالیت‌ها، اگرچه در ابتدا مسالمت‌آمیز بودند، توجه نهادهای امنیتی را به او جلب کردند و نام او به‌عنوان یک دانشجوی فعال و منتقد در لیست‌های نظارتی ثبت شد.
بابک علیپور در سال‌های پایانی تحصیلش، پایان‌نامه‌ای درباره بهینه‌سازی سیستم‌های برقی ارائه داد که نشان‌دهنده استعداد بالای او در زمینه فنی بود، اما علاقه اصلی او همچنان به مسائل اجتماعی و سیاسی معطوف باقی ماند.[۲][۵]
دستگیری‌ها و شکنجه‌ها
مسیر زندگی بابک علیپور با دستگیری‌های متعدد و فشارهای شدید امنیتی گره خورده است. اولین دستگیری او در سال ۱۳۹۷ رخ داد، زمانی که در جریان اعتراضات سراسری علیه سیاست‌های اقتصادی دولت و افزایش قیمت‌ها، به خیابان‌های رشت آمد و در کنار دیگر معترضان شعارهایی در دفاع از حقوق مردم سر داد.
این تجمعات با سرکوب شدید نیروهای امنیتی مواجه شد و بابک پس از دستگیری به بازداشتگاهی در رشت منتقل شد. در آنجا، او برای چندین هفته تحت بازجویی‌های طولانی و فشارهای روانی قرار گرفت.
مأموران امنیتی با تهدید خانواده او و محرومیت از خواب، سعی داشتند او را وادار به امضای اعتراف‌نامه‌ای کنند که فعالیت‌هایش را «اقدام علیه امنیت ملی» جلوه دهد. با این حال، او پس از چند ماه با قید وثیقه آزاد شد، اما این تجربه او را مصمم‌تر کرد تا به فعالیت‌هایش ادامه دهد.
دومین دستگیری بابک در سال ۱۴۰۲ اتفاق افتاد، زمانی که موج جدیدی از اعتراضات در ایران به دلیل سرکوب معترضان و وضعیت وخیم اقتصادی شکل گرفت. او که این بار در سازمان‌دهی گروه‌های کوچک محلی نقش داشت، بار دیگر به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» بازداشت شد و به زندان رشت منتقل گردید.
در این دوره، شرایط زندان به مراتب سخت‌تر بود؛ او در سلولی تنگ و بدون نور کافی نگه داشته شد و از ملاقات با خانواده‌اش محروم ماند. گزارش‌هایی از ضرب و شتم او با شلاق و باتوم نیز در این زمان منتشر شد که نگرانی‌هایی درباره سلامت جسمانی‌اش به وجود آورد.
آخرین و شدیدترین دستگیری او در سال ۱۴۰۳ در تهران رخ داد. بابک علیپور که برای دیدار با فعالان دیگر به پایتخت سفر کرده بود، توسط نیروهای امنیتی ربوده شد و به بند ۲۰۹ زندان اوین، یکی از بدنام‌ترین بخش‌های این زندان که تحت نظارت مستقیم وزارت اطلاعات است، منتقل گردید. در این بند، او با شکنجه‌های جسمی و روانی وحشتناکی روبه‌رو شد. ضرب و شتم با کابل و باتوم، محرومیت از خواب برای روزها، و تهدید به آزار خانواده‌اش تنها بخشی از این فشارها بود.
گزارش‌های تأییدشده نشان می‌دهد که او دچار شکستگی در دنده‌ها و مشکلات تنفسی شده است. همچنین، مأموران با پخش صداهای ضبط‌شده از فریادهای ساختگی که به خانواده‌اش نسبت داده می‌شد، سعی داشتند او را به اعتراف اجباری وادار کنند. این شکنجه‌ها به حدی شدید بود که سازمانهای حقوق بشری خواستار مداخله فوری پزشکی شدند، اما مقامات زندان تاکنون هیچ اقدامی نکرده‌اند.[۶][۱][۷][۸][۴][۳]
اتهامات و پروسه دادگاهی
اتهامات وارده به بابک علیپور شامل موارد سنگینی چون «بغی» (قیام مسلحانه علیه نظام)، «عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران»، «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» و «تبلیغ علیه نظام» است. این اتهامات در دادگاهی که در سال ۱۴۰۳ برگزار شد، به او تفهیم گردید.
اما این دادگاه، که به‌صورت کاملاً مخفیانه و بدون حضور وکیل برگزار شد، با نقض آشکار استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر همراه بود. بابک از حق داشتن وکیل انتخابی محروم شد و هیچ مدرک مستقل و معتبری برای اثبات اتهامات ارائه نشد. تنها شواهد مورد استناد قاضی، اعترافاتی بود که تحت شکنجه‌های شدید از او گرفته شده بود. این اعترافات اجباری، که در شرایط غیرانسانی ضبط شده بودند، به‌عنوان مدرک اصلی در پرونده او استفاده شد.
دادگاه تنها در چند جلسه کوتاه برگزار شد و خانواده بابک حتی از زمان دقیق آن مطلع نشدند. پس از صدور حکم اعدام، پرونده به دیوان عالی کشور ارجاع داده شد و این نهاد نیز بدون بررسی دقیق و با تأیید حکم، روند قضایی را به پایان رساند. سازمانهای حقوق بشری این پروسه را «نمایش قضایی» توصیف کرده‌اند و تأکید دارند که هیچ‌یک از اصول اولیه محاکمه عادلانه، از جمله حق دفاع، شفافیت و دسترسی به مدارک اتهام، رعایت نشده است.[۲][۳][۱][۹]
بلاتکلیفی و بی‌خبری خانواده
پس از دستگیری در سال ۱۴۰۳، بابک علیپور برای بیش از سه ماه در بند ۲۰۹ زندان اوین در وضعیت بلاتکلیفی کامل نگه داشته شد. در این مدت، خانواده‌اش هیچ اطلاعی از وضعیت او نداشتند و بارها با مراجعه به زندان اوین و دیگر نهادهای قضایی، خواستار ملاقات یا حداقل دریافت خبری از او شدند. اما مقامات زندان و وزارت اطلاعات از ارائه هرگونه اطلاعات خودداری کردند و حتی در مواردی خانواده را تهدید به بازداشت کردند. این بی‌خبری فشار روانی عظیمی بر مادر و خواهر بابک وارد کرد که هر دو از فعالان محلی در رشت بودند.
در بهار ۱۴۰۳، خانواده‌ی بابک تصمیم گرفتند دست به اقدامی جسورانه بزنند و با برگزاری تجمعات اعتراضی در مقابل زندان اوین، صدای خود را به گوش دیگران برسانند. این تجمعات با حضور ده‌ها نفر از حامیان و فعالان حقوق بشر برگزار شد و شعارهایی مانند «بابک را آزاد کنید» و «اعدام را متوقف کنید» در آن سر داده شد. اما نیروهای امنیتی به سرعت وارد عمل شدند و با استفاده از گاز اشک‌آور و باتوم، معترضان را متفرق کردند.
چندین نفر از جمله یکی از بستگان نزدیک بابک به‌طور موقت بازداشت شدند و پس از چند روز با قید وثیقه آزاد شدند. این سرکوب، خانواده را وادار کرد تا از فعالان حقوق بشر و رسانه‌های خارج از کشور کمک بخواهند تا وضعیت بابک را به اطلاع جهانیان برسانند.[۷][۸][۱۰][۱][۵]
وضعیت فعلی تای ۳۰ خرداد ۱۴۰۴
بابک علیپور هم‌اکنون در بند ۲۰۹ زندان اوین در شرایطی بسیار دشوار به سر می‌برد. او از دسترسی به وکیل، ملاقات با خانواده و حتی مراقبت‌های پزشکی اولیه محروم است. گزارش‌های اخیر از هرانا نشان می‌دهد که وضعیت جسمانی او به دلیل شکنجه‌های مداوم و عدم رسیدگی پزشکی به شدت وخیم شده است و او با مشکلات تنفسی شدید و شکستگی‌های درمان‌نشده دست به گریبان است.
ایران وایر گزارش داد که او به دلیل وخامت حالش چندین بار به سلول انفرادی منتقل شده، اما هیچ درمان جدی دریافت نکرده است. خانواده‌اش نگرانند که او در معرض خطر مرگ قرار داشته باشد. تلاش‌های خانواده و سازمانهای حقوق بشری برای لغو حکم اعدام همچنان ادامه دارد. آنها با ارسال نامه‌هایی به نهادهای بین‌المللی و برگزاری کمپین‌های آنلاین، سعی دارند فشار را بر مقامات ایران افزایش دهند، اما تاکنون هیچ پاسخ روشنی از سوی قوه قضاییه یا حکومت ایران دریافت نشده است و این سکوت، نگرانی‌ها را بیش از پیش افزایش داده است.
ایران آزادی نیز به نقل از فعالان، از احتمال انتقال او به زندان قزلحصار به‌عنوان یک تهدید جدید خبر داده است.[۱][۷][۵][۱۱]
واکنش‌ها و تلاش‌های بین‌المللی
حکم اعدام بابک علیپور موجی از واکنش‌های جهانی را به دنبال داشت. کانون حقوق بشر ایران با انتشار گزارشی مفصل، جزئیات دستگیری‌ها و شکنجه‌های او را مستند کرد و از سازمان ملل متحد خواست تا با اعمال فشار دیپلماتیک، مانع اجرای این حکم شود. دویچه‌وله نیز در گزارشی، این حکم را نقض حقوق بشر خواند و از جامعه جهانی خواست تا وارد عمل شود. ایران اینترنشنال گزارش داد که این حکم با اعتراض گسترده فعالان روبه‌رو شده است.
فعالان ایرانی در خارج از کشور نیز بیکار نماندند و با برگزاری تظاهرات در شهرهایی مانند لندن، پاریس و نیویورک، توجه رسانه‌های بین‌المللی را به این موضوع جلب کردند. صدای بازداشت‌شدگان گزارش داد که در یکی از این تظاهرات، بیش از ۵۰۰ نفر شرکت کردند و خواستار آزادی فوری بابک شدند.
سازمان مجاهدین خلق نیز کمپینی جهانی راه‌اندازی کرد و با ارسال نامه‌هایی به مقامات سازمان ملل، از آنها خواست تا با وضع تحریم‌های هدفمند علیه مقامات قضایی ایران، فشار را بر رژیم افزایش دهند. صدای آمریکا اعلام کرد که این کمپین‌ها با حمایت برخی سازمانهای حقوق بشری بین‌المللی همراه شده است.
رسانه‌هایی مانند ایران وایر نیز با انتشار مصاحبه‌هایی با خانواده بابک علیپور، ابعاد انسانی این پرونده را برجسته کردند. مانیتورینگ حقوق بشر ایران نیز در گزارشی، وضعیت کلی زندانیان سیاسی محکوم به اعدام را بررسی کرد و بابک را یکی از نمونه‌های بارز این وضعیت دانست.[۲][۳][۸][۱۲][۴][۱۳][۷][۱۴]
فراخوان نمایندگان پارلمان و شخصیتهای سیاسی
فراخوان نمایندگان پارلمان بلژیک
نمایندگان پارلمان و شخصیتهای سیاسی بلژیک برای توقف اعدام ۶ زندانی سیاسی (بابک علیپور، ابوالحسن منتظر، پویا قبادی، وحید بنی‌عامریان، علی اکبر دانشورکار، محمد تقوی) در ایران فراخوان دادند. در بخشی از این فراخوان آمده است:
«بروکسل
ما از جامعه بین‌المللی به‌ویژه سازمان ملل
و اتحادیه اروپا می‌خواهیم اقدامات فوری
برای جلوگیری از این اعدامها
و مقابله با نقض‌های تکان‌دهنده حقوق‌بشر در ایران انجام دهند».
فراخوان کمیته‌ی بین‌المللی پارلمانترها برا یک ایران دموکراتیک
همچنین کمیته‌ی بین‌المللی پارلمانترها برا یک ایران دموکراتیک، خواستار توقف حکم اعدام و نجات جان ۶ زندانی سیاسی هوادار مجاهدین خلق شدند. در متن این فراخوان چنین آمده است:
قوه قضاییه رژیم ایران شش زندانی سیاسی را که اوایل امسال بازداشت شده‌اند، به اعدام محکوم کرده است.
این افراد که ماهها تحت شکنجه و بازداشت غیرقانونی بوده‌اند، اکنون بدون برخورداری از یک فرایند قانونی عادلانه، با خطر فوری اعدام روبه‌رو هستند. این وضعیت اضطراری نیازمند واکنش هماهنگ و فوری از سوی دولت انگلستان و جامعه بین‌المللی است. شورای امنیت سازمان ملل، کمیسر عالی حقوق‌بشر، شورای حقوق‌بشر سازمان ملل و سایر نهادهای بین‌المللی باید بدون تأخیر اقداماتی مؤثر برای جلوگیری از این اعدامها انجام دهند.
علاوه بر این، دولت انگلستان باید با اتحادیه اروپا و سایر شرکای جهانی همکاری کند تا فشار بر رژیم ایران برای توقف این اعدامها و آزادی فوری تمام زندانیان سیاسی افزایش یابد. سرکوب مستمر زندانیان سیاسی، از جمله این شش نفر، نباید نادیده گرفته شود. واکنش قاطع و محکم جهانی برای پاسخگو کردن رژیم ایران نسبت به اقداماتش و تضمین آزادی کسانی که به‌دلیل عقاید سیاسی و فعالیت‌هایشان زندانی شده‌اند، ضروری است.
باب بلکمن، نماینده پارلمان
رئیس کمیته بین‌المللی پارلمانترها برای یک ایران دموکراتیک
اطلاعیه سازمان حقوق بشر نوین فرانسه
سازمان حقوق بشر نوین فرانسه نیز با صدور اطلاعیه‌ای احکام اعدام ۶ زندانی سیاسی هوادار مجاهدین خلق را محکوم کرد. در بخشی از این اطلاعیه آمده است:
«محکومیت احکام اعدام صادرشده علیه شش مبارز در ایران محکومیت این زندانیان سیاسی منعکس‌کننده یک سیستم قضایی منحرف است که به‌عنوان ابزار سرکوب و ستم مورد استفاده قرار می‌گیرد.»
نامه انجمن حقوق بشری «به قابیل دست نزنید»
انجمن حقوق بشری «به قابیل دست نزنید» در نامه‌ای به کمیسر عالی حقوق‌بشر سازمان ملل متحد و گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در رابطه با ایران، خواستار اقدام فوری برای نجات جان ۶ زندانی سیاسی هوادار مجاهدین خلق ایران که محکوم به اعدام شده‌اند، گردید. در این نامه آمده است:
«انجمن بین‌المللی «به قابیل دست نزنید» که در تصویب قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای تعلیق جهانی اجرای مجازات اعدام نقش داشته است، نگرانی عمیق خود را نسبت به افزایش اعدامها در ایران در سال ۲۰۲۴ و همچنین احکام اعدام شش زندانی سیاسی به اتهام عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران ابراز می‌کند.
بر اساس نظارت روزانه ما بر اخبار مرتبط با استفاده از مجازات اعدام، حداقل ۸۱۸مورد اعدام در سال جاری ثبت شده است.
انجمن «به قابیل دست نزنید» از جنایات مرتکب شده توسط مقامات رژیم ایران علیه جمعیت غیرنظامی، به‌ویژه اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران آگاه است. این افراد قربانی جنایات علیه بشریت بوده‌اند، همان‌طور که در گزارش سازمان ملل تحت عنوان «جنایات فجیع» که در وب‌سایت دفتر کمیساریای عالی حقوق‌بشر سازمان ملل در تاریخ ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۴ منتشر شده است، به آن اشاره شده است.
با این حال، همان‌طور که در این گزارش نیز ذکر شده است، سه و نیم دهه بیش از ۳۵سال از این جنایات گذشته و آزار و اذیت همچنان ادامه دارد و افرادی که مسئولیت کیفری این نقض‌های جدی و شدید حقوق‌بشر و جنایات بین‌المللی را برعهده دارند، همچنان در قدرت و حاکمیت هستند.
به همین دلیل انجمن «به قابیل دست نزنید» از شما می‌خواهد که فوراً اقدام کنید تا جان این شش زندانی نجات یابد و آزادی تمامی زندانیان سیاسی تأمین شود.»[۱۵]
اطلاعیه شورای ملی مقاومت
شورای ملی مقاومت ایران، با صدور اطلاعیه‌ای حکم اعدام بابک علیپور و ۵ زندانی سیاسی هوادار مجاهدین خلق دیکر را محکوم کرد و ارگانهای بین‌مللی و جامعه‌ی جهانی خواستار اقدام فوری برای نجات جان آنها و آزادی همه‌ی زندانیان سیاسی شد. در این اطلاعیه آمده است:
«قضاییه جلادان ۶ زندانی سیاسی، ابوالحسن منتظر، پویا قبادی، وحید بنی‌عامریان، بابک علیپور، علی‌اکبر دانشور کار و محمد تقوی را پس از ماهها بازجویی و شکنجه به اتهام «عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران»، «اجتماع و تبانی برضد امنیت»، «قیام مسلحانه در برابر حکومت»، «تشکیل دسته یا جمعیت با هدف برهم زدن امنیت کشور»، «تخریب اموال عمومی با استفاده از سلاح لانچر»، به اعدام محکوم کرد. این احکام جنایتکارانه توسط قاضی جنایتکار ایمان افشاری رئیس بیدادگاه ضدانقلاب شعبه ۲۶ تهران صادر شد.
همین بیدادگاه مجتبی و علی تقوی برادران محمد تقوی را به زندان و تبعید محکوم کرد.
ابوالحسن منتظر ۶۵ ساله، لیسانسیه معماری از زندانیان سیاسی دهه ۶۰ است و در سال‌های ۹۷ و ۹۹ نیز چند بار دستگیر و زندانی شده است. وی آخرین بار در دی ۱۴۰۲ دستگیرشده و از بیماریهای قلبی، ریوی، کلیه و آرتروز رنج می‌برد.
پویا قبادی ۳۲ ساله، مهندس برق در اسفند ۱۴۰۲دستگیر شد. او قبلاً نیز دو بار دستگیرشده است.
وحید بنی عامریان، ۳۲ ساله، فوق‌لیسانس مدیریت در دی ۱۴۰۲ دستگیر شد. او از سال ۹۶ در چند نوبت دستگیری جمعاً چهار سال زندانی بوده است.
بابک علیپور ۳۳ ساله، لیسانسیه حقوق در دی ۱۴۰۲ دستگیر شد. او پیش از این در آبان ۹۷، در رشت دستگیر و ۴ سال در زندان بود.
اکبر دانشورکار ۵۷ ساله مهندس عمران در دی ۱۴۰۲دستگیر شد.
محمد تقوی ۵۸ ساله از زندانیان سیاسی دهه ۶۰ و ۷۰ است. پیش از این نیز او در سال ۱۳۹۹ دستگیر و سه سال به اتهام ارتباط با سازمان مجاهدین در زندان به‌سر برده بود.
مجتبی و علی تقوی صرفاً به‌خاطر این‌که برادران محمد تقوی هستند به زندان و تبعید محکوم شده‌اند.
خامنه‌ای جنایتکار بیهوده تلاش می‌کند با اعدام فرزندان مردم ایران مانع از قیام خلق و سرنگونی نظام منحوس ولایت فقیه شود. اما جوانان شورشگر زمین را در زیرپایش به لرزه درخواهند آورد.
مقاومت ایران شورای امنیت، کمیسرعالی و شورای حقوق‌بشر و دیگر ارگانهای ذیربط ملل متحد و همچنین اتحادیه اروپا و کشورهای عضو را به اقدام فوری برای نجات جان این زندانیان و آزادی عموم زندانیان سیاسی فرامی‌خواند.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۱۰ آذر۱۴۰۳ (۳۰نوامبر۲۰۲۴)»[۱۶]
انتقال به مکان نامعلوم
در جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و ایران، در اوایل تیرماه ورودی زندان اوین مورد اصابت جنگنده‌های اسرائیل قرار گرفت که پس از آن بسیاری از زندانیان سیاسی را به زندان فشافویه منتقل کردند؛ یکی از این زندانیان سیاسی بابک علیپور بود. در روز جمعه ۱۷ مردادماه ۱۴۰۴، رژیم ایران این زندانیان سیاسی را مجدداً به زندان اوین بازگرداند، اما بابک علیپور و ۴ زندانی سیاسی دیگر را جدا کرده و به مکان نامعلوم انتقال دادند.
گفته می‌شود که آنها را به زندان قزلحصار برده‌اند. با توجه به اعدام مهدی حسنی و بهروز احسانی در ۵ مردادماه ۱۴۰۴، خطر اعدام زندانیان سیاسی محکوم به اعدام وجود دارد. شورای ملی مقاومت ایران با صدور اطلاعیه‌ای از کمیسرعالی و شورای حقوق‌بشر و گزارشگر ویژه و سازمانهای بین‌المللی مدافع حقوق‌بشر خواستار اقدام فوری برای نجات جان وحید بنی عامریان و ۴ زندانی سیاسی دیگر شد. در این اطلاعیه آمده است:
«جدا کردن ۵ زندانی سیاسی محکوم به اعدام با اتهام عضویت در سازمان مجاهدین
گفته می‌شود آنها به زندان قزلحصار محل اجرای احکام اعدام برده شده‌اند
فراخوان بین‌المللی به اقدام فوری برای اطلاع از وضعیت این زندانیان و نجات جان آنها
دژخیمان خامنه‌ای بامداد جمعه ۱۷ مرداد ۱۴۰۴ زندانیان سیاسی را که اوایل تیرماه از اوین به فشافویه منتقل کرده بودند به زندان اوین برگرداندند. اما ۵ زندانی سیاسی محکوم به اعدام وحید بنی عامریان، پویا قبادی، شاهرخ دانشور کار، محمد تقوی و بابک علیپور را با ضرب‌وشتم از سایر زندانیان جدا کرده و به مکان نامعلوم منتقل کردند. گفته می‌شود آنان به زندان قزلحصار برده شده‌اند، زندانی که محل اجرای احکام اعدام است.
این زندانیان در آذر ۱۴۰۳ به اتهام «عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران»، «اجتماع و تبانی برضد امنیت»، «قیام مسلحانه در برابر حکومت»، توسط شعبه ۲۶ بیدادگاه ضدانقلاب تهران به ریاست دژخیم «ایمان افشاری» به اعدام محکوم شده بودند.
بابک علیپور ۳۴ ساله، لیسانسیه حقوق در دی ۱۴۰۲ دستگیر شد. او پیش از این در آبان ۹۷، در رشت دستگیر و ۴ سال در زندان بود.
پویا قبادی ۳۳ ساله، مهندس برق در اسفند ۱۴۰۲دستگیر شد. او قبلاً دو بار دستگیر شده است.
شاهرخ دانشور کار ۵۸ ساله مهندس عمران در دی ۱۴۰۲دستگیر شد.
محمد تقوی ۵۹ ساله از زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ و ۷۰ است. او در سال ۱۳۹۹ دستگیر و سه سال به اتهام ارتباط با سازمان مجاهدین در زندان بود. .
وحید بنی عامریان، ۳۳ ساله، فوق‌لیسانس مدیریت در دی ۱۴۰۲ دستگیر شد. او از سال ۹۶ در چند نوبت دستگیری مجموعاً چهار سال زندانی بوده است.
مقاومت ایران، کمیسرعالی و شورای حقوق‌بشر و گزارشگر ویژه و سازمانهای بین‌المللی مدافع حقوق‌بشر را به اقدام فوری برای اطلاع از وضعیت این ۵ زندانی و نجات جان آنان که در معرض اعدام قرار دارند، فرامی‌خواند. اطلاع از وضعیت همه زندانیان انتقالی و آنچه در جریان انتقال بر سر آنها آمده ضروری است.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۱۷ مرداد ۱۴۰۴ (۸ اوت ۲۰۲۵).»[۱۷]
منابع:
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ بیش از سه ماه بلاتکلیفی؛ تداوم بازداشت بابک علی پور در بند ۲۰۹ اوین - هرانا
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ زندانی سیاسی بابک علیپور کیست؟ - کانون حقوق بشر ایران
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ هشدار عفو بین‌الملل درباره اعدام قریب‌الوقوع ۶ زندانی سیاسی - دویچه‌وله
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ سازمان حقوق بشر ایران خواستار لغو حکم اعدام شش زندانی سیاسی شد - ایران اینترنشنال
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ برای نجات بچه هاشون چه کردند - بالاترین
- ↑ بابک علیپور فعال مدنی برای محکومیت پنج ساله به زندان رشت منتقل شد - صدای آمریکا
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ بیانیه ۴۰زندانی سیاسی محبوس در اوین: امروز زمان‌ایستادگی در برابر اعدام است - ایران وایر
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ معرفی زندانی سیاسی بابک علیپور محکوم به اعدام - صدای بازداشت‌شدگان
- ↑ محاکمه ۷ زندانی سیاسی به اتهام «بغی» پس از ماهها بازجویی و شکنجه در اوین - همبستگی ملی
- ↑ اعتراض خانواده های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام در مقابل زندان اوین - زنان نیروی تغییر
- ↑ عفو بین‌الملل اعدام جنایتکارانه مهدی حسنی و بهروز احسانی را محکوم کرد - ایران آزادی
- ↑ همین الآن اقدام کنید! - سازمان مجاهدین خلق ایران
- ↑ عفو بین‌الملل خواستار لغو حکم اعدام و آزادی فوری شش زندانی سیاسی شد - صدای آمریکا
- ↑ وضعیت زندانیان سیاسی محکوم به اعدام در ایران - مانیتورینگ حقوق بشر ایران
- ↑ فراخوان فوری نمایندگان پارلمان و شخصیتهای سیاسی بلژیک، انگلستان، فرانسه و ایتالیا علیه حکم اعدام شش زندانی سیاسی - ایران افشاگر
- ↑ محکومیت جنایتکارانه ۶زندانی سیاسی به اعدام به اتهام عضویت در سازمان مجاهدین خلق و قیام مسلحانه - سازمان مجاهدین خلق
- ↑ جدا کردن ۵ زندانی سیاسی محکوم به اعدام با اتهام عضویت در سازمان مجاهدین - ایران افشاگر